.... μέχρι που άκουσα το τελευταίο μέρος του warlock απο τους φίλτατους νεκρομάντεια.
ως εκείνη την στιγμή τους είχα αφήσει στο play και την ώρα που σκεφτόμουν πόσο "ελληνικοί" είναι (επιβεβαίωση, όχι αναρωτιέμαι φάση) (και την ερώτηση που θα έκανα εδώ - που δεν την κάνω)... και την ώρα που μετά το μυαλό μου πήγε ΕΝΤΕΛΩΣ αλλού - στα προσωπικά μου και μπλα μπλα... (οι νεκρομάνεια ενα lounge background) ακούω
να την τρώει την κοπελιά ο λύκος και να φωνάζει απελπισμένα και να τρελλένομαι...
το lykanthropia το είχα λατρέψει το κομμάτι κάποτε... αλλά όχι και έτσι.
τέλος πάντων... αυτό που έλεγα.. είναι ότι με το διπλό μπάσο και πολύ ατμόσφαιρα έχουν κάτι το ρεμπέτικο ρε παιδί μου οι νεκρομάντεια...
θυμάμαι (χωρίς ίχνος περιφάνειας) το πόστερ του metal invader που είχα κάποτε σε ενα κάποτε δωμάτειό μου που έφερνε τον χτυπητό τίτλο ancient pride, είχε το άγαλμα του Ποσείδωνα (νομίζω) και προφανώς ήταν για το ομόνυμο mini-cd των προαναφερθέντων μεγιστάνων της ελληνικής black metal σκηνής...
μιας και είπα για το warlock, άντε εδώ ενα κομμάτι που ομολογουμένως μ'αρέσει πιο πολύ αυτή την εποχή, το w(o)rlock(ed) (ρεμιξ του worlock) - των skinny puppy



ιδιαίτερο κεφάλαιο οι ελληνικές black/death μπάντες... συμφωνείτε; πείτε και καμία σχετική πρόταση, άμα λάχει..