Printable View
Ανοίγω το νήμα επειδή αυτό το αριστούργημα παίρνει κι άλλους πόντους, εάν συνυπολογίσουμε ότι δημιουργήθηκε και ηχογραφήθηκε από μουσικούς που διανύουν την έκτη δεκαετία της ζωής τους. Μιλάμε περί τεράστιου ξεβρακώματος οποιουδήποτε δεινοσαύρου εκεί έξω. Δεν βρίσκω τον παραμικρό λόγο γιατί θα πρέπει να θεωρηθεί υποδεέστερο των δίσκων της μπάντας που ανήκουν στη χρυσή δεκαετία 1984-1993.
https://www.youtube.com/watch?v=OgHSGPBVpQE
ΕΠΟC Ρα μου :headbang:
Θεωρώ ότι ο τελευταία πραγματικά καλός δίσκος των DCD είναι το Spiritchaser, όταν με λίγα λόγια η κλασική τους περίοδος έληξε.
Το Dionysus με ενθουσίασε αρκετά, το έβαλα έως και στο ipod. Δυστυχώς όμως η new-ageίλα είναι παρούσα παντού, κάτι που με εκπλήσσει, δεδομένου ότι είναι μεγαλύτερη και από αυτή των δίσκων των 90s, όπου δικαιολογούταν να υπάρχει.
Με ενημέρωσαν προ ολίγου για νέο δίσκο του Brendan Perry όπου διασκευάζει ρεμπέτικα. Τώρα που πληκτρολογώ ακούω εκστασιασμένος. Μόνο σεβασμό γι' αυτόν τον Καλλιτέχνη που δεν γνωρίζει μουσικά όρια.
https://brendan-perry.bandcamp.com/releases
ενδιαφέρον τουλάχιστον γενικά έχω μια ιδιοτροπία με το ρεμπέτικο. οι νέες αναγνώσεις του όσο γίνονται με σεβασμό είναι πάντα καλοδεχούμενες, απλά πιστεύω ότι υπάρχουν εναδυο αισθητικά/τεχνικά που αν λείπουν χάνεται περισσότερος χαρακτήρας του είδους απ' όσο θα'θελα.
ενιγουέι θα επανέλθω με περισσότερο άκουσμα, προς το παρόν έχει σίγουρα κάνει αρκετά καλή επιλογή κομματιών καλύπτοντας σχεδόν όλες τις εκφάνσεις του (πειραιώτικο, σμυρναίικο, αμερικάνικο)
Έχει κατέβει εδώ και 2-3 μέρες, λογικά από βδομάδα θα το πιάσω.
Βάζουμε και κανένα εξώφυλλο...
https://f4.bcbits.com/img/a0625817488_16.jpg
Συγγνώμη, αλλά από μένα είναι όχι. Όχι γιατί:
- Το new-age πέθανε, δε θέλουμε άλλες μεγαλοπρεπείς ενορχηστρώσεις σαν νέον φώτα σε φιατάκια.
- Οι αγγλικοί στίχοι είναι το ισοδύναμο της παντελούς αδυναμίας των Αμερικάνων (Αυστραλών, έστω) να διαβάσουν έναν υπότιτλο. Το θέλουν ξανά από την αρχή.
- Δεν είμαστε στο 2007 να ακούμε Hawk and a Hacksaw με τη δικαιολογία ότι "έχουν μοντέρνα παραγωγή", "τουλάχιστον έτσι γίνονται γνωστά", "στην Ελλάδα δεν ηχογραφούνται καλά" κλπ. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε υπάρχει ταβερνάκι σε λιγότερο από 1 χιλιόμετρο από το σπίτι του καθενός με μουσικούς που τα παίζουν πολύ καλύτερα.
- Τα τραγουδάει λάθος. Όχι πολύ λάθος, αλλά σε οποιοδήποτε ρεμπετάδικο θα κοβόταν.
Μπορεί βέβαια να μην ισχύει τίποτα από τα παραπάνω. Σα φόρος τιμής είναι τιμιώτατο, κι ακούγεται ευχάριστα.
Των tiger lillies - lemonaki το ακουσε κανεις;
ρε σταμ τις υπερβολικές μεγαλειώδεις ενορχηστρώσεις πού τις άκουσες; με προσεκτικό άκουσμα ο δίσκος είναι σεβαστικότατος. ίσα ίσα θα έλεγα ότι είναι πολύ λίγο τολμηρός από όσο θα μπορούσε να'ναι (όπως για παράδειγμα ο μπάμπης παπαδόπουλος στο "απ' τη σπηλιά του δράκου")
αυτοί οι χιπστερισμοί "τα'χουμε ξανακούσει" είναι παντελώς αχρείαστοι.
λίγη σημασία έχει βέβαια αυτό, ο δίσκος είναι όντως τιμιότατος φόρος τιμής στο ιδίωμα όπως έγραψες και αυτό θα έπρεπε να αρκεί.
Ο τύπος είναι αυστραλός, ΝΟΤ
Eεε...οχι??Quote:
Originally Posted by stam and the witches
Spoiler
Δεν έχεις ταβερνάκι ή οι μουσικοί δεν το παίζουν καλύτερα;
Εγώ συμφωνώ σε ορισμένα σημεία με τον Stam και θα αναλύσω περισσότερο:
Δεν τα τραγουδάει καλά, είναι γεγονός. Σαφώς και τον κρίνουμε διαφορετικά, αλλά το τραγούδισμα δεν είναι καλό. Όχι τεχνικά, αλλά δεν έχει καθόλου το ύφος και σίγουρα δεν βοηθούν οι στίχοι σε αυτό. Όχι απλώς θα κοβόταν σε ένα σοβαρό ρεμπετάδικο, αλλά πραγματικά με το τραγούδισμα αυτό, είναι μόνο για τουριστικό λεωφορείο στο κέντρο της Αθήνας που καταλήγει στην Ακρόπολη, ας πούμε.
Τίμιο ως φόρος τιμής σε κάτι που ο ίδιος ο Perry λέει πως αγαπάει (everything greek, αναφέρει στο σημείωμά του) αλλά ως εκεί. Θα αρέσει σε όσους δεν έχουν τόση επαφή με το ρεμπέτικο, ανατολίτικο ρεπερτόριο γενικότερα και θα κάνει αίσθηση σε όσους ξαναβλέπουν ΝΒΑ λόγω Γιάννη.
Που διαφωνώ όμως; Στο μεγαλειώδεις ενορχηστρώσεις, καθώς αυτό για μένα είναι το δυνατό σημείο του δίσκου, οι απλές, δωρικές ενορχηστρώσεις, το απλό παίξιμο χωρίς βιρτουοζιλίκια και επιτηδευμένα παιξίματα, εξαιρετικό μπασοκίθαρο και απλούστατα κρουστά, ακριβώς δηλαδή όπως παίζει να τα άκουγες στο ταβερνάκι που λέει κι ο Σταμ. Όχι, δε με ενοχλεί καθόλου η παραγωγή, δεν είναι δα και τόσο καλογυαλισμένη, είναι μάλλον όσο λιγότερο ambient θα μπορούσε να είναιαν σκεφτούμε ποιος το έκανε.
Διαφωνώ επίσης ότι ακούγεται ευχάριστα. Είναι το ίδιο ηχόχρωμα και σε συνδυασμό με το κακό τραγούδισμα δεν είναι ευχάριστο άκουσμα, πέραν των πρώτων τριών τεσσάρων επαναλήψεων, που γίνονται και για να αναγνωρίσεις στοιχεία μέσα στα ήδη γνωστά σου κομμάτια. Ίσως για αυτόν τον λόγο να είναι πιο ενδιαφέρον κι εντυπωσιακό για οποιονδήποτε δε γνωρίζει καθόλου τα τραγούδια αυτά ή για κάθε (μη έλλην) βάρβαρο!
Προφανώς δεν αρκεί για να κριθεί ο Perry ή οι Dead Can Dance απ' αυτόν τον δίσκο, ούτε μειώνει στο παραμικρό την πορεία και αξία τους.
Αυτή την στιγμή τα ταβερνάκια είναι κλειστά?:chinchilla:Quote:
Originally Posted by tsimpouklano
μια χιπστερομαλακιάρα και μισή είναι
αν δεν ήταν ο perry θα είχε δικαίως παρόμοια αντιμετώπιση με τους los pyramidos
και στο χειρότερο ρεμπετάδικο στο τέλος ο ταβερνιάρης θα τον έβαζε να πληρώσει και τα ποτά του
ρε μαλακες, γελαν και τα κρασπεδα
σε καλο δρομο ειστε λολ
