Με αφορμή λοιπόν αυτό εδώ
Ας δοκιμάσουμε να κάνουμε μια συζήτηση για το θέμα.
Είναι ξεκάθαρα πολιτική η προσέγγιση του θέματος και παρακαλώ να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι ως προς τους χαρακτηρισμούς , τουλάχιστον όχι χωρίς αιτιολογία και ρατσισμό :)
Printable View
Με αφορμή λοιπόν αυτό εδώ
Ας δοκιμάσουμε να κάνουμε μια συζήτηση για το θέμα.
Είναι ξεκάθαρα πολιτική η προσέγγιση του θέματος και παρακαλώ να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι ως προς τους χαρακτηρισμούς , τουλάχιστον όχι χωρίς αιτιολογία και ρατσισμό :)
Για να στήσω καρτέρι να πλακώσω κάποιον δεν πρόκεται να το κάνω, για φίλο/παρέα/κλπ. Αν όμως, στη γειτονία που μένω π.χ., μου σπάσουν το αμάξι για να μου πάρουν κάτι, και μάθω ότι αυτό γίνεται κατά συροήν, τότε νομίζω, νομίζω ξαναλέω, ότι θα το έκανα και θα έσπαγα τα πόδια αυτού που το κάνει με λοστό. Και θα τον άφηνα εκεί να περιμένει. Δεν θα φώναζα τους μπάτσους, αλλά θα τον έκανα να με θυμάται.
Το ίδιο επίσης θα έκανα αν έπιανα κάποιον επ'αυτοφώρω. Είμαι πολύ θερμοκέφαλος. Μετά θα το μετάνιωνα, αλλά είμαι σαν White Dragon απο το D&D, πρώτα θα φάω κάτι και μετά θα σκεφτώ αν αυτό το κάτι ήταν σημαντικό. :|
Ερωτώ λοιπόν ξανά την άποψή σου, ως προς τι είναι αυτό που έχει χάσει αυτός που στρέφεται σε ανάλογες πρακτικές. Για μένα είναι δύσκολο να γράψω αυτή τη στιγμή όσα έχω στο κεφάλι μου, αλλά για να θέσω μερικές αρχικές κατευθυντήριες γραμμές, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δε δείχνω καμία ανοχή στην κλεψιά. Από εκεί όμως και πέρα, δείχνω ανοχή στο τι θεωρείται κλεψιά.
πάντα παίζουν τα ερώτηματα ποιος έκλεψε, ποιον έκλεψε, τι έκλεψε και γιατί το έκλεψε
Κλέφτες που αξίζουν τον οίκτο μας και είναι τελικά τα καημένα θύματα της υπόθεσης θεωρείς μόνο όσους ανοίγουν αυτοκίνητα και αρπάζουν τσάντες ή και όσους κλέβουν ολόκληρα τα αυτοκίνητα, μηχανάκια, ανοίγουν σπίτια, μαγαζιά, δέρνουν κόσμο και σέρνουν γιαγιάδες μέχρι να αφήσουν την τσάντα τους; Εννοώ, υπάρχει κάποιος σαφής διαχωρισμός ή πρέπει να τους λυπούμαστε όλους;
Μπλιτζερ είπα η κουβέντα είναι πολιτική.
Δεν περιμένω σε κάποιον που του έκλεψαν το αμάξι όταν δει τον κλέφτη να τον κεράσει μπύρα (ή καφέ αν είναι πρωί ).
Δεν μιλάμε για οίκτο / λύπηση.
Ας αναλύσω για να το ξεκαθαρίσω
Η φάση είναι κάποιος φτάνει να κλέψει την μοτοσυκλέτα μου. Γιατί να το κάνει αυτό? Θα πιάσω τον πιο πεζό και λαϊκό λόγο, για λεφτά.
Φτάνοντας λοιπόν κάποιος σε αυτήν την θέση (ο "θύτης" ) ρισκάρει κάποια πράγματα. Στην καλύτερη έναν χέρι ξύλο , μέχρι να μπλέξει με "ελληνική δικαιοσύνη" και μπατσαρία.
Ένα το κρατούμενο.
Γιατί να μπει λοιπόν σε αυτήν την διαδικασία, γιατί είναι μαλάκας, τσογλάνι, πρεζάκιας , δεν θέλει να δουλέψει , του αρέσει το εύκολο χρήμα κλπ.
Κρατούμενο Νο2
Κρατώντας λοιπόν το 2ο κρατούμενο, αρχίζεις και μπαίνεις λίγο πιο βαθιά στον ψυχισμό και τις συνθήκες που "έφεραν" κάποιον στο κρατούμενο Νο1.
Και αρχίζεις να γυρίζεις πιο πίσω, από το πως γαλουχήθηκε αυτός ο άνθρωπος για να είναι έτσι, να μην σεβαστεί κάποιες κοινωνικές παραδοχές και ακόμα περισσότερο να μην σεβαστεί τον ίδιο του τον εαυτό.
Εκεί θέλω να καταλήξω και όχι στο τι μπορεί να κάνουμε ο κάθε ένας μας εν βρασμώ ψυχής.
Δεν βάζω περιπτώσεις πιο περίπλοκες , λέμε για τον μέσο κλέφτη / τσαντάκια / ληστή .
Ίσως βγάζω μια ελιτίστικη προσέγγιση ως πως το πως βλέπω εγώ τον συγκεκριμένο τύπο, αλλά ναι στεναχωριέμαι όταν βλέπω τον 25χρονο με τις χειροπέδες για "σωρεία κλοπών" και ξέρω ότι έχει πλέον προδιαγεγραμμένο μέλλον
Είναι αυτό ακριβώς που είπε ο Raven. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Αν δε γνωρίζεις ποιος, σε ποιον, γιατί, δε μπορείς να βγάλεις κανένα συμπέρασμα.
Αλλά εσύ λες ότι για να φτάσει κάποιος να παρανομήσει, σημαίνει ότι σε κάποια φάση της ζωής του, κάτι στραβό συνέβη, άρα είναι θύμα των περιστάσεων. Ε ναι οκ, αλλά έτσι μπορούμε να δικαιολογήσουμε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, δε νομίζεις; Εκτός αν κατάλαβα λάθος πού το πας...
Αγαπητέ, εδώ νομίζω ότι αγγίζεις ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι ψυχής, που δεν νομίζω αν είμαι εγώ οι οι άλλοι ετοιμοι είτε να παραδεχτούν είτε να αναλύσουν. Φτάνεις σε σημείο ειρμού σκέψης Μήτσου, που κοιτάει μια πεταμένη μπάλα πάνω στην οροφή του σχολείου και αρχίζει να σκέφτεται πόσα πόδια την έχουν κλωτσίσει, πότε έγινε, σε ώρα σχολείου ή την Κυριακή όταν τα πιτσιρίκια μπήκαν κρυφά μέσα? Και μετά αρχίζει να θυμάται που ήταν εκείνος παιδί, και του έφυγε η μπάλα απο τον περίβολο του σχολείου και την πάτησε αυτοκίνητο και μετά η μάνα του του έλεγε "σου είπα να μην την πάρεις μαζί σου", ή τότε που πήρε μαζί του εκείνο το Τζί-Άϊ-Τζό, και του το κλέψαν και ήταν δώρο, και μετά ήρθε ο μπάσταρδος ο συμμαθητής με ένα ολόϊδιο με το κλεμμένο δικό σου και έλεγε ότι του το κάναν δώρο και εσύ δεν μπορούσες να αποδείξεις τίποτα γιατί όλοι ήταν φίλοι του τώρα που είχε το γαμάτο Τζί-Άϊ-Τζό.
Κατάλαβες λάθος μια λέξη, δεν δικαιολογώ, αιτιολογώ.
Και όταν μπορείς να αιτιολογήσεις κάτι τότε πιθανότατα μπορείς να το αναλύσεις και να βρεις τρόπους να μην επαναληφθεί.
Ακόμα και στις περιπτώσεις που υπάρχει ο παράγοντας ψυχική υγεία μπορεί να προληφθεί , και δεν μιλάω σε καμιά περίπτωση για εγκλεισμούς. Γιαυτό και είπα από την αρχή για πολιτική κουβέντα.
Αν βάλεις σε ένα μεγάλο μπωλ και ανακατέψεις , από την αίσθηση της αδικίας που σου προκαλεί η κοινωνία , σε συνδυασμό με τα πρότυπα που προάγει όπως ματσιλίκη , υπερκατανάλωση κλπ ξέρεις πόσο εύκολα μπορείς να πάρεις άλλο δρόμο?
Σε μια κοινωνία που προάγει την ισότητα και το αίσθημα δικαίου ξέρεις η "παραβατικότητα" είναι μειωμένη και μιλάμε για δυτικές κοινωνίες και όχι ουτοπικές.
Στην δική μου λοιπόν κοινωνία δεν θα χρειαζόταν να κλέψεις ούτε απλά για να φας ούτε για να έχεις ένα καλύτερο κινητό μιας και οι διαφορές μας θα ήταν αν μου αρέσει το άσπρο περισσότερο από το μπλε.
Ναι αυτό που οραματίζομαι παίζει (το πιθανότερο δηλαδή) να μην γίνει ποτέ, αλλά ξέροντας ότι αν ήταν έτσι δεν υπήρχαν αυτά που λέω πιο πάνω με στεναχωρεί.
Τα πάντα μπορούν να αιτιολογηθούν. Τίποτα δε συμβαίνει χωρίς λόγο. Αλλά ναι, μιλάς για έναν κόσμο που θα παρέχει την τέλεια παιδεία, γιατί από κει ξεκινούν όλα. Τέλειοι γονείς, τέλειοι πολίτες, τέλεια κοινωνία, κράτος, παροχές, ώστε να μην υπάρχει περιθώριο για αδικία, τραύματα και κατ'επέκταση παρανομία. Εντάξει, συμφωνούμε, όλοι - εμείς - θα το θέλαμε αυτό. Το κατά πόσο είναι εφικτό, όμως...
άρα με καταλαβαίνεις γιατί δεν τον βλέπω με μίσος τον "κλέφτη" που μου έσπασε το αμάξι?
Ναι. Απλά δε μπορώ να είμαι τόσο ρομαντικός. Συμφωνώ, σαφώς, ότι για τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα δεινά του είδους μας ευθύνεται "το σύστημα", ότι υπάρχουν "άνθρωποι" που επωφελούνται από το καθεστώς, αλλά όλοι εμείς οι υπόλοιποι, που δεν ανήκουμε σε αυτό, τα ίδια ακριβώς σκατά τρώμε, με τις ίδιες συνθήκες μεγαλώνουμε και - προσπαθούμε να - επιβιώνουμε. Εσύ δε σκέφτηκες να σπάσεις και να ληστέψεις τον συνάνθρωπο. Ούτε εγώ. Ούτε ο διπλανός μου.
Εγώ δεν σκέφτηκα να κλέψω ή να σπάσω ή ότι , αλλά μπορεί να κάνω κάτι άλλο, καλό ή κακό. Η ουσία είναι στα ερεθίσματα που έχεις από το περιβάλλον σου και την κοινωνία. Αυτή η καραμέλα που λέγεται "παιδεία" είναι κάτι που έτσι και αλλιώς κανείς δεν μπορεί να αναλύσει και την έλλειψή της την πετάμε στον αέρα και όπου σκάσει.
Και κάπου εκεί πρέπει να ψαχτούμε και να δούμε, αν αυτός με τα "κακά" ερεθίσματα κάνει πράξεις μη αποδεκτές, εγώ εσύ και ο κάθε εγώ/εσύ που έχει τα "καλά" ερεθίσματα κάνει κάτι να βοηθήσει τον άλλον? Και αν δεν κάνει μήπως μας κάνει επίσης ενόχους σε μια συνέχεια?
Καταλήγοντας να πω ή μάλλον υπενθυμίσω (γιατί το λέω συχνά) οτι οι αλλαγές στις κοινωνίες έρχονται με υπομονή και επιμονή και για να αλλάξουν οι κοινωνίες πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς που θεωρούμε ότι είμαστε καλοί :)
στη θεωρία συμφωνούμε. στην πράξη δε νομίζω ότι η κοινωνία μας έχει πια επιστροφή.
ακόμη και αν κάποιοι "καλοί" αποφασίσουν να φτιάξουν μια τέτοια κοινωνία η οποία θα αρχίσει να είναι επιτυχημένη, υπάρχουν πάντα οι "κακοί" που θα τη σαμποτάρουν για να μη δώσει το κακό παράδειγμα.
το οξύμωρο με το ζώο που λέγεται άνθρωπος, είναι ότι ενώ κατανοεί πλήρως την ανάγκη ύπαρξης κοινωνιών για την επιβίωσή του, δεν μπορεί να κατανοήσει ποια κοινωνία είναι καλύτερη για το άτομό του.
Σε ρωτώ λοιπόν (όλους δηλαδή) στα σκατά που ζούμε παραιτούμαστε και πάμε με το ρεύμα ή παλεύουμε για έναν καλύτερο αύριο μέχρι τελικής πτώσης ?
Κάποτε κάποιος είπε νέος είναι αυτός που θέλει να αλλάξει τον κόσμο, και έχει το θράσος να πιστεύει ότι μπορεί. Οπότε η επιλογή είναι γερνάμε ή μένουμε νέοι ?
αντι να κανεις τον μπαμπαστρουμφ, εξηγα την διαφορα μεταξυ κακοποιου και εγκληματια για να τελειωνει το μουχαμπετι
Νομίζω πως όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι για να καταλήξεις να ανοίγεις αυτοκίνητα συνήθως δεν έχεις περάσει μια νορμάλ ζωή αλλά όπως συμβαίνει παντού υπάρχουν τύποι που είναι απλώς μαλάκες. Δε μπορείς να συγκρίνεις τη περίπτωση του Blitzer που μπήκαν στη διαδικασία να ανοίξουν τα τσαντάκι να βγάλουν τα λεφτά και να το αφήσουν στη θέση του με το προχτεσινό που πήραν μια τσάντα χωρίς λεφτά, με όλα τα χαρτιά και ένα μπλοκ με σχέδια ενός χρόνου, κ δεν 'φρόντισαν' να την πετάξουν κάπου με σκοπό να βρεθεί. Επίσης μιλάμε για τύπους που κινούνται στα εξάρχεια και βάζουν στο μάτι κάποιον που σκάει με παπάκι κ βάζει τα πράγματα του σε ένα κουβά. Και δε μιλάω καν για το πως και αν μπορεί να διαχειριστεί ο καθένας μια κλοπή ή σε τι κατάσταση βρίσκεται όταν συμβαίνει κ πως αυτό μπορεί να τον επηρεάσει. Συμφωνώ πως τα υλικά αργά η γρήγορα τα καλύπτεις αλλά για τα ευτελούς αξίας είναι που νευριάζεις. Και μπορεί η φάπα να είναι συμβολική αλλά πραγματικά θα ήθελα να ακούσω τι έχουν αυτοί οι τύποι στο κεφάλι τους και πως δικαιολογούν την επιλογή τους.
^ Κατα πασα πιθανοτητα πρεζακια ή/και εξαθλιωμενα ατομα που ναι στο δρομο κλπ. Πως δικαιολογουν την επιλογη τους? Αυτοι ειναι οι μη-εχοντες στον ηλιο μοιρα, οποτε αν εχουν την ευκαιρια αρπαζουν οτι μπορουν απο οποιον εχει εστω κατιτις παραπανω, χωρις να χουν και πολλες ενοχες. Οι ενοχες, αν ερθουν, ερχονται πολυ αργοτερα στη ζωη (οτ)αν εχουν καπως στρωσει
Παίζοντας με τις λέξεις μου λες τι είναι κακό και τι έγκλημα , και αν υπάρχει ταύτιση και σε ποια κοινωνία.
Κατά την ελληνική δικαιοσύνη ένας τοξικοεξαρτημένος είναι εγκληματίας ή κακοποιός ? Αν δεχτούμε ότι δεν είναι τίποτα από τα δύο (που θεωρώ σε αυτό τουλάχιστον το φόρουμ το 99,99% το πιστεύει) αλλά ασθενής , που και αυτό είναι μεγάλη κουβέντα αλλά όχι για τώρα, και προβεί σε μια κλοπή για να εξασφαλίσει το πάθος του, είναι κακοποιός ? εγκληματίας? παραμένει ασθενής?
Σε αυτό που λέω από την αρχή είναι το πως μπορεί να βρεθεί κάποιος σε μια τέτοια κατάσταση, να σπάσει ας πούμε ένα αμάξι για να το τσουρνέψει.
Μα ακόμα και στο παράδειγμα με τον εξαρτημένο από ουσίες άνθρωπο, όταν αυτός φτάσει να γίνει κλέφτης προκειμένου να εξασφαλίσει τη δόση του, με τη δική σου συλλογιστική πάντα, πρέπει να ψάξεις στα αίτια που τον έσπρωξαν στη χρήση. Κι εκεί, έρχομαι να συμφωνήσω κάπως με τον Blitzer, ότι αυτές οι σκέψεις είναι λίγο ατραπός, διότι θα μας βάλουν στη διαδικασία να δικαιολογούμε τα πάντα και προφανώς αυτό δεν είναι "κακό", αλλά κατ' εμέ κακό είναι να χάνεται σε όλα το αίσθημα προσωπικής ευθύνης.
Πράξεων, αποφάσεων, επιλογών και γενικότερα η προσωπική ευθύνη που σε πρώτη ευκαιρία όλοι ξεχνάνε όταν βρουν τα δύσκολα και ξεκινούν να ψάχνουν "δικαιολογίες" για το ποιος ευθύνεται για το κατάντημά τους. Εννοώ δηλαδή, ότι κάποιες φορές, με τέτοιες σκέψεις και λειτουργίες, δίνουμε και πάλι πάτημα σε άτομα που λειτουργούν παρασιτικά μέσα στην κοινωνία.
Αυτά ας μην τα λάβει κανείς ως την άποψή μου για τους κλέφτες/εγκληματίες/κακοποιούς γενικά. Καταθέτω μερικές σκέψεις επί του παραδείγματος που έκανες, που είναι πολύ συγκεκριμένο και -δυστυχώς- αποτελεί πολλές φορές την αιτία των καταστάσεων που πυροδότησαν το συγκεκριμένο θρεντ.
δεν παιζω καθολου με λεξεις
αλλο ''κακοποιος'' =καποιος που γαμαει και δερνει εναντια στην οποια ηθικη οποιουδηποτε κι αλλο εγκληματιας= 3 γραμμαρια φουντα τζιζ κακα βαλτονα μεσα 8 χρονια
οσο για το ''Σε αυτό που λέω από την αρχή είναι το πως μπορεί να βρεθεί κάποιος σε μια τέτοια κατάσταση'' η απαντησις δεν χρειαζεται να εχει μεσα τοξικοεξαρτησις κλπ αλλα απλα ΑΝΕΧΕΙΑ
η τοξικοεξάρτηση ήταν ένα παράδειγμα, δεν χρειάζεται να υπάρχει όντως. Ούτε εγκληματίας είναι αυτός με τα 3 γραμμάρια φούντα , υπάρχει ορισμός για το μέγεθος της "αξιόποινης" πράξης και πότε είναι έγκλημα, εκτός αν μιλάμε για την καθομιλουμένη όπου είναι εγκληματίας ο ρομά που πυροβόλησε στον αέρα και σκοτώθηκε το παιδάκι , και παραδοσιακός ο κρητικός που το κάνει σε γάμους και σκοτώνει επίσης ξέμπαρκους.
Τώρα ο κακοποιός ρε Μάικς πάλι δεν είναι μεγάλη κουβέντα και είναι θέμα αποδοχής της κοινωνίας ?
μιλαμε για τον νομο του εκαστοτε κρατους
οπου εδω, ναι, ειναι εγκληματιας ο γυφτος (ειμαι παραδοσιακος, δεν το μπορω το Ρομά) και οχι ο βαθυς ΠΑΣΟΚος Κρητικος με το μυδραλιο
μαντεψε ποιον απο τους δυο λεω εγω κακοποιο
η παραβατικοτητα (για να το πουμε στα γηινα) ειναι συνυφασμενη με την ελληνικια κοινωνια και την τρωμε στην μαπα καθε γαμημενη μερα
το θεμα ειναι οχι αν θα κοπανισεις το τζανκι που θα σε ανοιξει την κουρσα αλλα ΓΙΑΤΙ δεν κοπανας τον εφοριακο/whatever που σε κλεβει και λες κι ευχαριστω
ο οποιος, βρε αδερφε, δεν ειναι και τοξικοεξαρτημενος (δηλαδη ειναι, απο το χρημα αλλα τεσπα)
Είναι γενική ερώτηση, θέλεις να σου την απαντήσουμε επειδή δεν ξέρεις ή θέλεις να σου πούμε την δική μας άποψη επι του θέματος?
Προφανώς και δεν θέλεις την πρώτη απάντηση (χοχο είμαι έξυπνος και είναι δευτέρα, μην μου δίνεις σημασία), άρα πάμε για το δεύτερο.
Για μένα είναι κάποιος που το έπαιζε γαμάτος στο σχολείο, είναι αυτός που έκανε τζίνα δίπλα στα παγκάκια στην εκκλησία γιατί δεν μπορούσε ακόμα να κάνει μπάφους ή να βρεί χάπια, ήταν ο κακός συμμαθητής στο σχολείο που δεν διάβαζε και το έπαιζε μάγκας σε αυτούς που είτε διαβάζαν, είτε δεν φορούσαν το μπουφάν με τα ραφτά απο συγκροτήματα και έβλεπε τους άλλους σαν φλώρους και τους χτυπούσε. Ήταν αυτός που επειδή ήσουν χοντρός και ήταν παρέα με δύο γκόμενες και σε έβλεπε στο δρόμο, σου φώναζε "σαμπρέλα πάμε για μπάνιο"? Και όταν του έβριζες τη μάνα, σε έσπαγε στο ξύλο για να γελάσουν τα κοριτσάκια με το πόσο γαμάτος ήταν.
Αυτός λοιπόν, δεν δίσταζε να σπάσει ένα αυτοκίνητο αργότερα ή να κλέψει ένα ξεκλείδωτο παπί για να το παίξει σκληρός στα γκομενάκια, ή στην παρέα απο την Αθήνα με την οποία άραζε (γιατί εμείς ήμασταν Πειραιά, δεν ήμασταν ΣΚΛΗΡΟΤΡΑΧΗΛΟΙ ΚΑΡΓΙΟΛΗΔΕΣ σαν και δαύτους). Ήταν αυτός που θα έκλεβε μπύρες απο το σουπερμάρκετ ή απο το περίπτερο και δεν θα ένιωθε να μαζεύονται τα αρχίδια του μέσα στα μπούτια του απο τον τρόμο.
Σίγουρα, ήταν και αυτός που ο πατέρας του θα τον χτυπούσε, ή δεν θα ζούσε, ή θα ήταν χωρισμένοι οι γονείς του. Σίγουρα έβγαζε τον αρνητικό του χαρακτήρα με κάποιο τρόπο που εσύ δεν θα τον καταλάβαινες. Αλλά ήταν και εκείνοι των οποίων οι γονείς δεν ήταν χωρισμένοι, ο πατέρας δεν τον χτυπούσε ή δεν είχε πεθάνει, που του κάναν όλα τα χατήρια, αλλά αυτός το μόνο που έκανε ήταν να καβαλάει Καβασάκες, Γιαμάχες και να τρέχει όλη νύχτα σε ορθάδικα και να κοιμάται το πρωί, και να κλέβει τσάντες απο γριές.
περιγραφεις τον τσογλανισμο καποιου που σε εκανε μπουλινγκ για τα κιλα σου
αγαπα τα κιλα σου και ξεπερασε το
σκεψου οτι τωρα κονομας 2μισο χιλιαρικα κι αυτος βλεπει εφιαλτες με σαπουνια
Να μπει να μας πει ο Ορέστης για τον Γιάννη Αγιάννη. Επίσης.
Σίγουρα περιγράφω κάποιον που με έκανε μπούλινγκ για τα κιλά μου, και αν δεν το είχα ξεπεράσει δεν θα το έγραφα. Αλλά δεν ήταν μπούλινγκ μόνο σε μένα, ήταν και σε άλλα παιδιά. Αλλά στην τελική, δεν είναι μόνο το μπουλινγκ. Είναι όλη η συμπεριφορά. Κι εγώ φοβόμουν, κι εγώ είχα θέματα. Δεν ήμουν δημοφιλής, δεν είχα πολλούς φίλους, έπαιζα rpg και ήμουν το γκήκ του σχολείου, αλλά δεν το γύρισα σε αυτό το τροπάριο. Και θα μπορούσα. Απλά αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι τι με ώθησε εμένα να μην το κάνω και τι ώθησε εκείνους να το κάνουν. Ή αν θέλεις αλλιώς, τι ώθησε εμένα να βρώ κάποιου είδους βοηθεία? Φίλους? Ασχολίες? Που δεν περιείχαν μπούλιινγκ ή τραμπουκισμό, ενώ εκείνοι ακολούθησαν έναν μάτσο δρόμο του κακού παιδιού. Ο φόβος μου? Η απώλεια φόβου σε εκείνους? Άγνοια κινδύνου? Τί?
ειχες τα rpg (και το μΕΤΑΛ) αρα ειχες κατι να πιαστεις
απλα πραματα
kuriws to rpg omws...
ti sxesh exoyn ta bliblia me to rpg?
Γι'αυτό όταν κάποιος σας λέει ότι "διαβάζει βιβλία", πάντα να ρωτάτε αν εννοεί λογοτεχνίας ή rpg.
Δεν με είχε απασχολήσει το ερώτημα πότε ομολογώ. Είχα και τέτοιους φίλους δεν είμαι ρατσιστής αλλά δεν με είχαν μυήσει.
Back to back αυτη τη φορά κοντά στη Λιοσίων. Σχεδόν ξεκόλλησε με το κατσαβίδι την καινούρια κλειδαριά (ούτε μήνα δεν είχε κλείσει) χωρίς να καταφέρει να την ανοίξει..Έχω αρχίσει να πιστεύω πως πρέπει να αλλάξω τα φιμέ τζάμια και όχι την κλειδαριά γτ μάλλον το άγνωστο δημιουργεί μεγαλύτερες προσδοκίες. Επίσης είμαι σίγουρος πλέον πως δεν έχουμε να κάνουμε με ναρκομανείς αλλά με κοινούς εγκληματίες της γειτονιάς.
pou pas kai parkareis kai su...liosiwn. fime tzamia. genika kati prepei na alla3eis, eite stekia, eite tzamia, eite kleidara