CopenHELL 2013, 14+15 June, Copenhagen, DK
Να μάστε και φέτος για Τρίτη σερί χρονιά στο φεστιβάλ της Κοπενχάγης που προσπαθεί να βάλει την πρωτεύουσα στον metal χαρτη και να κρατήσει μερικά φράγκα στο εσωτερικό και αν γίνεται να προσελκύσει και μερικά από το εξωτερικό!Αγνά αισθήματα και επειδή δεν μας περισσεύουν τα φράγκα για ταξίδια δώσαμε και μεις τον οβολό μας και φέτος.Συγκεκριμένα 795 κορώνες μας στοίχησε το 2ημερο – περίπου 106 ευρώ. 3 σκηνές όπως βλέπετε και παρακάτω με την κύρια να είναι η Helveti, δίπλα της να είναι η σχετικά μικρότερη Hades και απο πίσω η αρκετά μικρότερη Pandemonium.Οι δύο μεγάλες σκηνές βρίσκονται δίπλα και έχουν μπροστά τους αρκετό χώρο που καταλήγει σε λόφους που μπορείς να αράξεις και να έχεις καλή εικόνα και ήχο. Στον περιβάλλοντα χώρο υπάρχει ακόμα μια μεγάλη τέντα με παγκους μπαρ, Dj, διαγωνισμό για headbanging, ποδοσφαιράκια κλπ που μπορείς να πας και να χορεψεις, να πιεις και να ξεφτιλιστεις υπο τους ηχους metal διαφόρων τύπων αν και κυριως μοντερνων στυλ. Το δικό μου ξεφτύλισμα έγινε στο ποδοσφαιράκι που εκεί που παίζαμε σκάσαν 3 κοριτσάκια και μας λένε να παίξουμε, αν κερδίσετε κερνάμε μπύρα...αφού με τσιμπούκωσαν ΚΑΝΟΝΙΚΑ στο πρωτο παιχνιδι με παρτενερ μια αλλη φίλη, με τσιμπούκωσαν και με τον άντρα της φίλης ο οποίος ήταν καλύτερος μεν, αλλά όχι τόσο καλός για να κερδίσουμε τις πρωταθλητριες Δανίας στο επιτραπέζιο ποδοσφαίρακι! Αυτή την λεπτομέρεια την έμαθα μετά την συντριβή, αν και με τον τρόπο που παίζαν φαινόταν πως το κατείχαν άσχημα.Μην πεταχτει κανας μαλακας απο Βορρά και μου πει οτι το λέτε μπαλακια γιατί θα σας πω τι γράφω εγώ στα δικά μου.
Επιπλέον υπήρχαν εκτός απο μπαρ για να πιείς τον πάτο σου και διάφορες καντίνες που πούλαγαν υπερτιμημένο φαστ φουντ το οποίο τίμησα συμπαθητικά καθώς και αρκετά μαγαζάκια με κάθε λογής παπαρίτσα που μπορεί να ενδιαφέρεται να αγοράσει ο μέσος «μεταλάς». Από κόσμο είχε κάμποσο και τις 2 μέρες αλλά φαντάζομαι κάπου στο 12-15.000. έλειπαν οι ιδιαίτερα εντυπωσιακές γκόμενες καθώς δεν είδαμε πολλές να κυκλοφορούν.Μάλλον τα συγκροτηματα φέτος δεν είχαν την χάρη του Marilyn mason.
Την Πέμπτη, λοιπόν, ούτε μπορούσα,ούτε είχα όρεξη,ούτε μου έκανε κανα συγκροτημα κλικ για να πάω.Φίλοι που πήγαν ανέφεραν πως ήταν shitty teenage-metal όσο είδαν. Προτίμησα να ξεκουραστώ μιάς και είχα φάει καλό αγγούρι τις προηγούμενες μέρες και ερχόταν ένα δύσκολο τριήμερο με το φεστιβάλ και την δουλειά καπάκια Κυριακή πρωί για κανα 9ωρο, αλλά αυτά δεν σας αφορούν. Όχι, κάπου πρέπει να πω και γω τον πόνο...τέσπα.
Πάμε στα της Παρασκευής. Είχα σκοπό να δω Amon Amarth και βρέθηκα με έναν φίλο κατα τις 4 για να μπούμε και να τους δούμε. Λογάριαζα όμως χωρίς τον ξενοδόχο μιας και εκείνη την ώρα ερχόντουσαν οι περισσότεροι μουσικόφιλοι και μέχρι να μας περάσουν το βραχιολάκι στο χέρι η ουρά ήταν περίπου 600 μέτρα και μας πήρε 1 ώρα και κάτι οπότε δεν είδαμε καθόλου. Κάτι ψιλά άκουσα και φάνηκαν οκ. Οι υπόλοιποι που ήταν ήδη μέσα μου είπαν ότι παίξαν πολύ δυνατά και άρεσαν. Τους Between the buried and me και τους by the patient εννοείται πως τους έφαγε το σκοτάδι. Όπως και τους purified in blood. Επόμενοι που χαζέψαμε ήταν οι illdisposed. Μουσικά οκ, αλλά αυτός ο δήθεν βόθρος για φωνή. Σόρρυ. Δεν μου κάνει. Πρώτη μπύρα. Και πάμε να δούμε cancer bats. Ok. Ενδιαφέρον κάπως αλλά πολύ φασαρία. Δεύτερη μπύρα. Σειρά έχουν οι in flames. Μάζεψαν αρκετό κόσμο,παίξαν καλά.Ξερνάω κάθε φορά μέσα μου όταν τους βλέπω. Σιχαμένη σκηνή του γκειτεμποργκ.Scarred by beauty – καλά αυτά τα ονόματα που στο διάολο πάνε και τα βρίσκουν; - δυστυχώς τους έφαγε η μαρμάγκα καθότι το μεταλκορ δεν τρώγεται με τίποτα. Και εν αναμονή των Ghost και της 4ης μπύρας έχουμε αράξει στους λόφους και απολαμβάνουμε το σοού.Πολύ καλοί και εντυπωσιακός ο τραγουδιστής. Παρολαυτά προτιμώ τους devil’s blood περίπου 15 φορές περισσότερο. Στην συνέχεια alice in chains και πάιζουν καλά και τιμούν την φανέλα και ακούγονται συμπαθείς. Παίζει και να μην είχα ξανακούσει τραγούδι τους. Επειδή όμως η ώρα έχει πάει 10+ και δεν είμαστε και νειάτα πάμε στην τέντα να αράξουμε και να πιούμε καμιά μπύρα και να παίξουμε κανά ποδοσφαιράκι. Και εκεί συνέβη να αράξουμε λίγο παραπάνω να φάμε και πούθτσα στο ποδοσφαιράκι και να ξεχάσουμε τους parkway drive και τους celeste. Αμφότεροι αδιάφοροι κατ εμέ. Μετά την πούτσα και μερικά σφηνάκια jagermeister και χ μπύρες να πάει κάτω το σπέρμα πήγαμε για danzig. Ωραίος ο γέρος. Ροκ ν ρολ. Γουστάραμε...αλλά επειδή έχουμε αλλή μια μέρα που πρέπει να είμαστε από νωρίς και η ώρα πάει 1:30 και έχουμε και 1 ώρα σίγουρα για το σπίτι την κάναμε πριν ακούσουμε το mother. Γαμώ την πουτάνα μου.
Σάββατο ξύπνημα 9 με εναν γαμωπονοκέφαλο από το κάτουρο που είναι χορηγός του φεστιβάλ.Μακράν το χειρότερο ντόπιο κάτουρο.Η ROYAL μπύρα είναι μόνο για κατανάλωση εις το εσωτερικό. Για το εξωτερικό έχουν άλλη πιο καλή - royal export. και ξεκινάμε από νωρίς το 12ωρο ορθοστασίας.Φυσικά οι impalers και οι malrun τρώνε άκυρο μιάς και έπινα καφέ ακόμα με την πεθερά. 14:00 Φτάνω στην αφετηρία των λεωφορείων του φεστιβάλ και βλέπω ουρά. Ρίχνω μερικές παναγίες και κάτι μπινελίκια σε όσους προσπάθησαν να μπουν στην σειρά. Όλοι την μπούλεψαν...αφού σκέφτηκα ότι μετράω σαν άντρας τελικά...φούσκωσε λίγο το παντελόνι μου. Αυτά είναι. Τεστοστερόνη. Μάλλον επειδή είμαι μελαχροινός. Ή αυτοί μπούληδες. Με τα πολλά φτάνω 2:40 και χάνω 1-2 τραγούδια accept. Προσκυνάμε και απολαυστική συναυλία. Πάθος, πορωση, τεχνη, μελωδία FM και μπορεί να μην είναι ο UDO αλλά είναι σαν το UDO. Και από δω και πέρα ξεκινάει κάτι σαν μαρτύριο. Αλκοολ δεν έβαλα σχεδόν καθόλου στο στόμα μου μιας και θα οδηγούσα το βράδυ και την επόμενη μέρα στην δουλεία. Συν το ότι είχα ακόμα πονοκέφαλο. Όλη μέρα ήπια 2 μπύρες, 3 κολες, 1 ρεντ μπούλ και 1 νερό. Μετα τους τεύτονες σειρά είχε ο /οι NEWSTED. Δεν είχα ακούσει ούτε νότα τους πριν και ομολογώ πως δεν θα το κάνω ούτε και τώρα. Ψιλοανούσιος ήχος, φωνητικά ο συμπαθής μπασίστας – ούτως ή άλλως ο μόνος συμπαθής από τους μεταλικα – αλλά σοβαρά τι πρόβλημα είναι αυτό με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα στην US of A; Motherfuckers όλοι; Έχουν δει την μάνα μου;! Έλεος δηλαδή! Σειρά έχουν οι ντόπιοι saturnus που δεν είχα την τύχη να ακούσω πριν και με ενημερώσατε εδώ μέσα. Λοιπόν παρά την συννεφεία και την ψιλομουντίλα ήταν πιο βαρετοί και από deathgrind και αύτο είναι δύσκολο. Τουλάχιστον δεν ήταν εκνευριστικοί σαν deathgrind. Τους χάζεψα αρκετή ώρα αλλά δεν τους πάνε οι ανοιχτοί χώροι. Πιο πολύ θα τους πήγαινε να παίζαν σε κάτι κάσες που είχαν για ντεκορ σε κάποιο σημείο του φεστιβάλ. Τέσπα. Σειρά έχουν οι SABATON, τους οποίους είδα αραχτός στον λόφο. Ούτε για γ εθνική Ελλάδος. Γέρασα. Πολύ γκρίνια ε; Ε αυτοί είναι σκατά δεν φταίω εγώ! Τι χάλι ήταν αυτό; Europopmetal? Μέχρι και ο Γερμανός της παρέας δεν την πολυπάλεψε. Και κάπου εκεί το δελτίο καιρού έλεγε καταιγίδα και σφοδρή νεροποντή και επειδή όντως τα σύννεφα μαζεύτηκαν και η βροχή άρχισε να πίπτει στρειτ θρου την κάναμε για την τέντα. Ευτυχώς προλάβαμε γιατί μετά από λίγο γέμισε και όποιος πρόλαβε-πρόλαβε. Οι υπόλοιποι έξω. Τουλάχιστον απόλαυσαν τους GRAVE. Η αλήθεια ήταν πως θα θελα να τους ακούσω. Έτσι για 15-20 λεπτά. Αλλά όχι υπο βροχή. Άραξα λοιπόν εκεί στην σκηνή υπό τους ήχους μεταλκορ και χάζευα τον κόσμο που χτιζε πυραμίδες με τα άδεια πλαστικά ποτήρια από τις μπύρες του..μακρυά όμως από τις καριόλες στο ποδοσφαιράκι! αι σιχτιρ! αφού τελείωσε η βροχή κατευθυνθήκαμε για να δούμε τους testament. Έτσι για ιστορικούς λόγους. Ξεκίνησαν και ήταν βαρετοί. Σόρρυ αλλά 10 χρόνια εδώ θα χετε πάρει χαμπάρι πως το thrash μου φέρνει την μεγαλύτερη υπνηλία και βαρεμάρα. Σε κάποιο σημείο ξέχασε και κάποιους στίχους – σε κομμάτι που υποτίθεται σήμαινε και πολλά γι αυτόν – και το ξαναπήγαν. Εντάξει. Αρκετά. Πάμε για Bornholm. Όπως πήγαμε έτσι γυρίσαμε. Ή μάλλον κάναμε μια στάση για φαί. Αστείοι και οι Bornholm. Φαντάζομαι τους βάλαν στο φεστιβάλ επειδή το ονομά τους είναι το όνομα ενός νησιού που για τους Δανούς σημαίνει πολλά και θεωρείται και Must προορισμός διακοπών. Ότι να ναι! Και προλαβαίνουμε στο τσακ τους πιο διασκεδαστικούς πειρατές από την Σκωτία! Που τραγουδάνε τραγούδια για πειρατές! Και ενίοτε για βικινγκ που σκοτώνονται από Σκωτσέζους! ALESTORM. Η μουσική τους είναι βαρετή. Οι στίχοι παιδικοί. Ο χαβαλές που βγάζουν έκανε ακόμα και μένα να διασκεδάσω. Ευτυχώς που ο τραγουδιστής τους είχε κέφι. Αλλά μάλλον θα φταίει το johny walker black που κατεβαζε. Αφού διασκεδάσαμε τις εντυπώσεις σειρά είχαν οι DOWN. Λοιπόν, σοβαρά τώρα. Motherfuckers! Ο τύπος είχε κέφι. Μπρίο. Ζωντάνια. Κάφριζε αλλά παραμένει τραγουδιστής. Χαβαλές. Πολύ απολαυστικός. Αν και κάπως διαφορετικό τον περίμενα. Χωρίς καράφλα και μπυροκοιλιά! Ωραία ήταν. Μία γρήγορη ματιά και αυτιά – συνοδεία τηγανητών πατατών – στους ESSENCE οι οποίοι αποτελούν το νέο μεγάλο ταλέντο της ντόπιας thrash σκηνής ήταν αρκετή για να καταλάβεις ότι τα παιδιά έχουν δουλέψει τις δημόσιες τους σχέσεις ισότιμα με τα όργανά τους αλλά παραμένουν βαρετοί. Θα φταίει η χώρα που είναι επίπεδη και βγαίνουν όλοι έτσι. Δεν εξηγείται αλλιώς! GODSEED πρώτη σειρά – καλά δεν ήταν και πολύ δύσκολο – και απολαυστική παρουσία και αρκετά καλοί μουσικά. Δηλαδή γι αυτό που παίζαν. Σκοτείνιασε ο ουρανός! Από τον λόφο όμως φαίνονταν ακόμα πιο άνετα. Και κάπου εδώ ήρθε η σειρά για τον άρχοντα τους σκότους. Τον Δανό πρίγκηπα της κόλασης. Τον σκοτεινό απόγονο του Χανς Κριστιαν Αντερσεν. KING DIAMOND. Να εξομολογηθώ πως έχω αναθεωρήσει κάπως για μερικούς δίσκους του και τους βρίσκω λίγο βαρετούς. Λίγο progressive παραπάνω. Έπαιξε ένα best of. Ο κόσμος τον χάζευε κυρίως. Είχε όλα τα σκηνικά με σκάλες, κάγκελα, φωτα, κεριά, γκόμενα να χορεύει. Μίλαγε και δανέζικα οποτε όλοι γούσταραν ακόμα πιο πολύ! Το αίμα νερό δεν γίνεται. Δυστυχώς όμως μετά από 1 ώρα και ενώ έκανε ένα διάλλειμα εγώ την έκανα. Βλέπετε η επόμενη μέρα προβλεπόταν ιδιαίτερα δύσκολη και έπρεπε να πάω και να πάρω και το αυτοκίνητο της δουλειάς απόψε για να μην τρέχω το πρωί.
υγ: γαμημένο όριο 10.000 charachers. παλιοχαρακτήρες!
