Κληρονομικότητα και μαλακία
Λοιπόν, αφορμή για αυτό το θρεντ ήταν μία κουβέντα που είχα με έναν φίλο.
Αυτός είναι πατέρας, έχει παιδάκι ηλικίας 3 ετών, και το ντύνει με μπλουζάκια Ramones, Clash κτλ κτλ.
Ε του είπα ότι μου χτυπάει πολύ άσχημα, με ενοχλεί ρε παιδί μου, όταν ένας γονιός θέλει σώνει και καλά το παιδί του να το μεγαλώνει με τα πρότυπα/μουσικές που είχε αυτός. Ειδικά όταν βλέπω παιδιά-πιτσιρίκια να είναι κατ εικόνα και καθ ομοίωση των γονιών εν αγνοία τους, μου ρχεται να ανοίξω το κεφάλι των γονιών στα 2. Δηλαδή με ποιά γαμημένη νοοτροπία θέλεις το παιδί σου να φοράει μπαντάνα Suicidal Tendencies στα 4 του, να του κουρεύεις το μαλλί-μοικάνα ή να του αφήνεις χαίτη, ή οποιαδήποτε άλλη μαλακία έχεις επιλέξει εσύ στην δικιά σου ζωή?
Το ίδιο ισχύει βεβαίως και με άλλα, όπως οι ομάδες κτλ. Απλά όσο αφορά την μουσική, το θεωρώ ακόμα χειρότερο, μιάς και στο οπαδικό υπάρχει το χουλιγκανιλίκι (και πάντα θα υπάρχει), ε δεν είναι ανάγκη να περάσεις και μουσικό οπαδιλίκι στο παιδί εν αγνοία του.
Έχει αρχίσει να μου την δίνει πολύ άσχημα αυτό το φαινόμενο, το οποίο το βλέπω από τους γύρω μου συνεχώς. Μου φαίνεται σαν έλλειψη σεβασμού απέναντι στο δικαίωμα επιλογής που θα έχει στο μέλλον το ίδιο το παιδί, και ακόμα χειρότερα σαν μία προσπάθεια επιβολής (με φασιστικό τρόπο) του γούστου μας και της καύλας μας πάνω στο παιδί.
Δηλαδή τι? Αν το παιδί σου γίνει trance-ας και δεν ασχολείται καν με μπάλα, θα φύγεις από την ζωή με καημό στην καρδιά? Σε καυλώνει να βλέπεις ένα μικρό ανθρωπάκι να εξελίσσεται σε μία καρικατούρα σου χωρίς την επιλογή του?
Μη σώσει πραγματικά το παιδί μου, αν ποτέ κάνω, να ακούσει ούτε νότα από punk, και μην σώσει να δεί ούτε απέξω την Τούμπα, αν δεν το θέλει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.
Discuss.
