johan langvist
telos
johan langvist
telos
Οι Lord Vicar γάμησαν. Born of a Jackal και Funeral Pyre στο τελείωμα όλα τα λεφτά. Τσίμπησα και το σπλιτ εφταράκι με Giftegard και είμαι ευτυχισμένος.
Οι Hell έχουν αυτό το υπερκίτς ίματζ και με τον τραγικό ήχο που είχαν στην αρχή με κούρασαν γρήγορα. Όσο τους άκουσα από πίσω όμως χωρίς να πολυκοιτάω ήταν καλύτερα.
Οι Ghost είχαν εντυπωσιακά καλό ήχο, εντυπωσιακό image, αλλά η μουσική τους παραμένει ένα νερόβραστο τίποτα. Συνολικά μάλλον διασκεδαστικοί. Α έπαιξαν και μια διασκευή Beatles.
Oi Trouble ήταν ορεξάτοι, αλλά ο Klarke δεν κολλάει. Είναι πελώριος φρόντμαν αλλά δεν ταιριάζει στους Trouble. The Tempter όμως :dfinger:
Οι Candlemass πρέπει να διώξουν τον Lowe. Είναι μεγάλος τραγουδιστής και αγαπάμε Solitude Aeturnus, αλλά στους σουηδούς δεν τραβάει, χάνει τους στίχους, το τέμπο, γενικώς μια θλίψη. Στα κομμάτια του Epicus που ανέλαβε ο Lanqvist η μπάντα πέταγε. Sorcerer's Pledge με την αυθεντική φωνή, τι να λέμε τώρα, δάκρυα.
Είδα και τον Ra Pariah :pink:
Lord Vicar τα νέα κομμάτια μέτρια, σώθηκε το live στο τέλος. Hell έξω για μπύρες και Ghost μια χαρά όπως αναμενόταν (με το αντι-headbanging στυλ τους που τόσο γουστάρω). Trouble αίσχος, γέλιο, κρίμα. Oι Candlemass γάμησαν!!!!!~1!
lord vicar mia xara. ta epomena 2 den ta eida ka8olou. trouble gamhsan, klarke tromeros apla einai diaforetikos apton wagner kai ta kommatia allazoun, de ginontai xeirotera alla diaforetika kai de katalaba giati kopsane mish wra aptous trouble, apardexto.......candlemass htan mono to epicus, o Lanqvist htan 8eoulhs. o lowe einai aparadektos na fygei aptous candlemass, 8a mas anagkasei na ton sixa8oume....
lord vicar sympathitikoi, hell asymmazeuta geloioi an kai kapoia tracks ksexwrizan logw kyriws twn katabolwn tous se mercyful fate.
perasa poly wraia stous ghost an kai den eixame dynata ton aristero kitharista sta prwta kommatia tou set, sthn poreia o hxos estrwse kai to aksiothaumasto me autous tous typous -ektos apo to desimo- einai pws den fainontai geloioi 'h kitch para to olo papatziliki tou stage show. einai to new found power ths skhnhs! euge!
oi trouble einai mpantara kai gia opoion den to prosekse, sto mpasso htan o kostas apo tous dikous mas NEED. auta einai bhmata gia thn skhnh kai einai pragmatika to gegonos pou xarhka perissotero sto sygkekrimeno event. kommatia apo olh thn diskografia tous, gyrw sta 120 decibel (etoima na ekragoun ta autia mas diladi) kai groovarisma mexri telikhs.
oi candlemass sto prwto miso me apogohteusan enw to deutero miso pisteuw oti htan poly dynamh gia tous fans! aphlausa opoia kommatia sympathw apo to "epicus" kai xasmourithika ligo sta ypoloipa logw omws goustou kai oxi kakhs apodoshs 'h nystaleas atmosfairas! oi souhdoi to xoun!
gamw perasame, hpiame tis mpyres mas. kai tou xronou me ygeia.
Αυτοι που πηγατε το 2007 στο tour για το King of the grey islands θυμοσαστε τον Lowe να ειναι τοσο μετριος?
Εχω την εντυπωση οτι ηταν η μερα με την νυχτα.
Αφηστε που σε καποιες φασεις μου θυμιζε αυτον:
Spoiler
Εγώ που τότε τα άκουγα αυτά και είχα πάει, μου είχε φανεί πολύ καλός.
Λυπάμαι που ακούω ότι trouble ηταν μετριοι αν ήταν όντως...Όσοι τους χάσαν το '07 κρίμα
oi trouble den htan metrioi, apla ksynhsan arketoi me ton klarke. o lowe kai to 2007 ksexnage kapoious stixous alla prox8es to paragamhse....
Με όσους φίλους/θαμώνες του UTH και λοιπών σχετικών συνεστιάσεων συζήτησα, καταλήξαμε σε κοινό συμπέρασμα ότι το 40λεπτο με τον Lanquist υπήρξε μια εμφάνιση την οποία αφενός μεν την περιμέναμε κυριολεκτικά χρόνια, αφετέρου δε χαρακτηριζόταν από την ποιότητα που ακριβώς θα ανέμενες να είχε. Για μένα το Epicus μπαίνει στην 20άδα των metal δίσκων, και η ζωντανή απόδοσή του με τον αυθεντικό τραγουδιστή ήταν α-π-α-ρ-ά-μ-ι-λ-λ-η-ς αξίας. Ο Σουηδός απέδειξε ότι οι πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ μεταλλικές φιγούρες αντί να χάνουν, κερδίζουν πόντους από το κοστούμι (κατηγορία Bill Tsamis). Ανεκτίμητο live.
Κατά τ' άλλα,
Lord Vicar: τίμιοι,
Hell: άψογοι,
Ghost: καλούτσικη μελωδική ροκ μπάντα,
Trouble: δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη,
Candlemass με Lowe: κατώτεροι των προσδοκιών.
Up the Hammers and May the Lords of Light Be with:
Leech, Ghoul, Xstroyer, Mr Maiden, Virus XI, Kontan, JDM, Moonspellheim. :dfinger:
Lord Vicar βαρέθηκα. Σε δυο κομμάτια που ακούστηκε η Οζίλα στη φωνή του Lindersson γούσταρα κάπως. Αλλά δεν είχα επαφή με το υλικό τους γενικά και καθώς έχω πολύ συγκεκριμένες μπάντες στο doom που ασχολούμαι, δεν νομίζω να ξανα-ασχοληθώ κιόλας.
Hell. Κρίμα τον μέτριο ήχο. Γαμήσανε όμως. Ένας ωραίος συνδυασμός NWOBHM, Mercyful Fate (εντάξει, ευκολάκι) αλλά και US Metal, που σε στιγμές τσουρουφλάει. Ντυμένο με πολύ 80ς χέβυμέταλ ποζεριλίκι, συγχρονισμένο χορογραφημένο headbanging με κιθάρες ψηλά και τέτοια, μεγάλη μάπα ο μπασιστέρ, συγκινητικός ο Andy Sneap στους παλιμπαιδισμούς του και βέβαια ο Bower. Εκπληκτική φόρμα σε λαρύγγι, κουβάδες επιρροής King Diamond στην σκηνή και θεατρικότητα στο μέγιστο. Αναλόγως την προδιάθεσή σου το έκρινες. Ο Καραολίδης (συγκινητική γνωριμία όπως και πολλών από εκεί) μου είπε ότι περίμενε να κατέβει μινιατούρα Stonehedge από στιγμή σε στιγμή και ενώ έχει δίκιο, αυτό εμένα μου έβγαζε συμπάθεια και γούσταρα καθώς φαίνονταν να έχουν πλήρη επίγνωση και διασκέδαζαν πολύ. Στην αρχή το κοινό μουδιασμένο, στην μέση τους κέρδισε η μπάντα και η εμφάνιση θα τους ανεβάσει σίγουρα επαέ. Καλή φάση.
Ghost. Λοιπόν, ο δίσκος εμένα μου φάνηκε συμπαθής σκέτο και δεν έβλεπα καμιά σοβαρή δικαιολογία για το hype. Έχοντας ακούσει ότι λάιβ αναδεικνύονται είχα περιέργεια. Το ίντρο καλό, είχαν αυτή την κομματάρα της πώς-την-λένε της Γαλλίδας, από το Eyes Wide Shut, εκεί από την τελετή και έδενε άψογα με τους κουκουλοφόρους που παίρνανε θέση και την είσοδο του σατανόπαπα με το θυμιατό. Από κάτω, το κοινό στρωμένο, με τρομερά φιλική προδιάθεση απέναντί τους γούσταρε με τα χίλια. Τελικά μετά την συναυλία, έχω ακριβώς την ίδια άποψη με πριν. Συμπαθείς σκέτο. Και λίγο πιο φλούφλικο μουσικά από ότι θυμόμουν, στα όρια του ποπ ροκ με ολίγη από Blue Oyster Cult, ελάχιστους MF και πολύ σατανίλα. Μειοψηφία ήμουν μάλλον, γύρω είχε πολύ ενθουσιασμό. Φοβερό ήχο είχαν. Και ωραία μπλουζάκια επίσης αλλά κλάιν. Δεν έγινα φαν ούτε μετά το λάιβ.
Trouble. Με τους Trouble έχω επιδερμική επαφή. Μου αρέσουν κάποια κομμάτια αλλά δεν τους ακούω γενικά. Γι'αυτό μάλλον ήμουν ο μόνος από τους γύρω μου που κατευχαριστήθηκα το σετ τους. Τρομερά μουδιασμένο κοινό, ο φίλος και λάτρης δίπλα μου δεν μπορούσε να χωνέψει τον Kory Clarke με την καμία. Εγώ από την άλλη γουστάρω με τα χίλια Warrior Soul και είμαι μεγάλος φαν της τσίτας/μπρίζας του Kory και το χέβυ ντουμ με την δικιά του έντονη γεύση από πάνω μου κάθησε πραγματικά καλά. Ο φίλος δίπλα τίποτα, "σκατά, για τον πούτσο, το σφάξανε, δεν είναι Trouble αυτό!" κλπ. Aκούστηκαν πολλές ακυρίλες γύρω μου πάντως "έτσι τραγουδάω και εγώ!" (λολ) και "άντε πίσω στους Skid Row ρε" (θε μου). Το καινούργιο κομμάτι με έψησε να ασχοληθώ με την πάρτη τους.
Candlemass: Ο Robert Lowe είναι από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές, ενίοτε ο αγαπημένος μου. Γι'αυτό και με πονάει να τον βλέπω να ξεχνάει (ΑΚΟΜΑ ΡΕ ΡΟΜΠΕΡΤ; ΕΛΕΟΣ) στίχους από τραγούδια που προηγουμένως λέει ότι είναι και τα αγαπημένα του ξέρω γω. Και που είναι η δουλειά του εδώ και χρόνια να ξέρει απέξω. Κατέφευγε στο να κοιτάει κάτω σκονάκια. Να μουρμουράει πράματα. Να παριστάνει ότι τραγουδάει και ότι και καλά το μικρόφωνο δεν παίζει (πόσο θλιβερό) και όλα αυτά ενώ στο ενδιάμεσο των κουπλέ, γαμιέται στα ντουμ ποζεριλίκια με σταυρωμένα χέρια και κερατάκια, που δεν βγαίνουν καλά. Ο Hell είχε ακάνθινο στεφάνι, φουλ θεατριλίκι. Εδώ ήταν μια μπάντα με μίνιμαλ image και έναν Τεξανό να το παίζει αρρώστεια. ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΡΟΜΠΕΡΤ; Η φωνή του ΚΑΜΠΑΝΑ, άψογη, το καλύτερο ποιοτικά λαρύγγι εκεί μέσα, στο 10, πράγμα που καθιστά το όλο φαινόμενο ακόμα χειρότερο. Δικαίως όλοι από κάτω τσαντίστηκαν (μάλλον ανεπανόρθωτα) με την πάρτη του και εύχονται την αποχώρησή του.
Όταν βγήκε ο Γιόχαν, εκεί πήρε φωτιά η συναυλία σβήνοντας όλους μα όλους τους προηγούμενους. Φωτιά βέβαια είχαν πάρει και στο At the Gallows End (πώς αλλιώς) αλλά στο epicus φάνηκε ότι οι 700-800 πόσοι ήταν, βασικά ήταν εκεί για ΑΥΤΟ. Ο Johan βέβαια τρομερά ντροπαλός και άπειρος στο σανίδι, έπαιρνε πόντους συμπάθειας για το αντι-καραγκιοζιλίκι του σε σχέση με τον Ρόμπερτ και επειδή βεβαίως η φωνή του βαστάει μια χαρούλα, τουτέστιν γάμησε. Ο δίσκος είναι από τα υπεραριστουργήματα της μουσικής, το κοινό από κάτω ένιωθε, τραγούδι και άπειρο γου-ω-ω, ο Γιόχαν παιγμένος "oh, you are amazing, you sing", πώς να μην τον αγαπήσεις, ιδέα δεν είχε το άτομο. Νομίζω αυτή πρέπει να είναι η τρίτη συναυλία του με την μπάντα; Τόσο ανίδεος με το τι θα γινόταν από κάτω. Εκεί που είπε ότι "το επόμενο θα το ξέρετε νομίζω, είναι πολύ καλό κομμάτι" (τέτοια ευφάνταστα banter) και το κοινό άρχισε μόνο του να τραγουδάει πριν μπει η μπάντα ήταν η σφραγίδα. Όλη η μπάντα εκεί γούσταρε, ο ηγέτης Leif την είχε καταβρεί, το πράμα άγγιζε τα όρια της μυθικής εμφάνισης, ακριβώς όπως αρμόζει στον δίσκο.
Περιττό να πω ότι ξεκοπανιάστηκα σαν μην υπάρχει αύριο, ξελαρυγγιάστηκα, άξιοι! Στο Sorcerer's Pledge βασικά εκεί τελείωσε η εμφάνιση, εκεί ήταν το peak. Βέβαια ξαναβγήκε ο Robert και όλα καλά αν εξαιρέσουμε τα ίδια ακριβώς θέματα που πλέον υπερτονίζονταν λόγω της προηγούμενης εμφάνισης του Johan και της αναπόφευκτης σύγκρισης. Ευτυχώς το σετλιστ έκλεισε με το καραέπος darkness in paradise με ντουέτο και των δυο τραγουδιάρηδων (πάλι μουρμούρα ρε robert, ε γάμησέ μας) αλλά εκεί στο I BELIEEEEEVE, ποθτάνα όλα.
Γαμώ τα λάιβ, ξεπατώθηκα στην κούραση, πραγματικά πολλές ώρες. Μαλάκες οι σεκιουριτάδες που δεν άφηναν τον κόσμο να βγει έξω, πραγματικά απαράδεκτοι.
Στα συν η γνωριμία από κοντά με τον Χελμ, ευγενέστατος και συμπαθέστατος όπως τον περιμένεις και με αξιοζήλευτη μαλλούρα και το ριγιούνιον μετά από πόσα χρόνια με τον πρώην χρήστη BuddyLackey, που γιορτάσθηκε με επική σε διάρκεια μεταλοκουβέντα. Επίσης γνώρισα και φευγαλέα τον χρήστη Ghoul που φαντάζομαι ότι αυτό που θα του μείνει από την συνάντηση είναι ότι τελικά του πήρα την παρέα και φύγαμε καθότι γείτονες με τον μπαντιλάκη και έμεινε να περπατάει προς μετρό με τον Πολωνό που έκλεισε τον κύκλο των επικών συναντήσεων. Σόρι αμπάουτ δατ! A, είδα και πρώην χρήστη Βλάχο βέρντικτ και νομίζω ότι στους candlemass διαγώνια δεξιά μου ήταν ο Jim Dandy αν κατάλαβα καλά την τριχοφυΐα του προσώπου! Δεν είπα ένα γεια διότι η προσοχή ήταν εστιασμένη στο έπος της σκηνής και αισθάνομαι αμήχανα να γκαρίζω "γεια είμαι ο Βικ" εν ώρα συναυλίας.
Επόμενη στάση Coroner. Δύσκολοι οι Crimson Glory. Ποιος ξέρει όμως.
ολα καλα και ωραια(εγραφασ τοση ωρα κατι πατησα και το εχασα οποτε δεν ξαναγραφω) ειδα μονο Leech & lethargica, ωραιο "φεστιβαλ" ghost λατρειες και Candlemass εχω ξενερωσει ασχημα με τον Lowe κριμα δλδ ok i just a guy from Texas ελεγε, ε και? 2 φορες που τους εχω δει με αυτον στα φωνητικα εχω ξενερωσει, ημαρτον πια. Τεσπα ετσι κ αλλιως για το επικους πηγα οποτε δεν γαμιεται. Τα σπασανε ολα.- (ενα 15χρονο διπλα ειχε παθει αμοκ εκανε hard dancning)
Υ.Γ οι Lord Vicar τιμιοι και οζζιλα φωνη, οι Hell θεατρικοι και εκφραστικοτατοι οσο δεν παει (ο ντραμμερ ηταν ο σεφερλης, ο τραγουδιστης ο Ψαλτης και ο αλλος ηταν ο Dio. Τελος Trouble σκασανε δυναμικοι αλλα εγω δεν ειμαι στη φαση, μονο Tempter μου αρεσε.
na fantastw oti de xairethses e?Quote:
Originally Posted by Impure
επικους απλα συγκινηση,τραμπλ γαμω,κλαρκ μεγαλο λαρυγγι οι υπολοιποι οκ δεν κοπηκα..
1)ειδα ΡΑ τους υπολοιπους δεν σας ξερω :P
2)γαμω τους καριοληδες στην πορτα που δεν αφηναν να βγει ο κοσμος εξω και καλα μεχρι το τελος και μου λεγαν μαλακιες οτι το γραφει το εισητηριο στους κανονισμους μεχρι που τους το τριψα στη μουρη..στοδιαλο
3)Johan :touched:
Lord Vicar παραπάνω από αξιοπρεπείς, χωρίς όμως να φτάσουν τις προσδοκίες μου.
Hell, μπύρες και πίτες των 1,20 ευρώ (τυχαίο; ).
Ghost πέρασε διασκεδαστικά η ώρα.
Trouble τεράστια απογοήτευση. μετάνιωσα ακόμη περισσότερο που δεν τους είχα δει με (έστω και άνευρο) Wagner. πραγματικά κάποιος πρέπει να πει στον κλαρκ ότι δεν παίζει σε glam rock μπάντα. αν κατάφερνες να τον φιλτράρεις ίσως ευχαριστιόσουν την υπόλοιπη συναυλία αλλά αφενός η παρουσία του, αφετέρου (και κύρια) τα φωνητικά του ήταν ο ορισμός της ενόχλησης. στο RIP κατάφερα να μην τον ακούω σχεδόν, άψογο!
Candlemass με Langqvist μας αντάμειψαν για ολόκληρο το λάιβ. εμφάνιση τεραστίων διαστάσεων. Langqvist συγκινητικός, καλύτερος και από τα βίντεο που είχα πετύχει στα ίντερνετς. με Lowe, δεν τους είχα ξαναδεί και δε με χάλασαν τόσο, αν εξαιρέσεις τα καινούρια που είναι απαράδεκτα ούτως ή άλλως.
αγάπες σε όλους όσους είδα και γνώρισα. τελικά μάθαμε ότι ο ηλεκτρικός το σάββατο δε λειτουργεί μέχρι τις 2. βικ σε ψάχνουμε!
Gamw thn Kina mou... Toso kakoi oi Trouble re paidia?
Ελα ρε, υπερβαλλεις. Το King of the grey islands εχει πολυ ωραια κομματια.Quote:
Originally Posted by Ghoul
Καθόλου κακοί δεν ήταν. Απλά ο Klarke ειναι καλύτερα να τραγουδούσε πχ στους LA GunsQuote:
Originally Posted by Rush
Καλά, ο τύπος είναι μπρίζας, δεν είναι προνόμιο των ποζεράδων αυτό. Και η φωνή του επίσης. Το θέμα με τους Τrouble είναι ότι απλά τα έχετε μάθει και αγαπήσει έτσι. Δεν είναι λίγο αυτό φυσικά αλλά...
Εγώ που δεν σκίστηκα ποτέ και δεν έτυχε να εντρυφήσω μου έκατσε πολύ καλά η φάση. Πρέπει να έριξα το περισσότερο χτύπημα μετά από τους Candlemass και οι Hell μου αρέσουν γενικά.
Βασικά, σπάζομαι λίγο να διαβάζω συνεχώς ότι ο Κόρι είναι γκλαμάς. Οι Warrior Soul είναι τεράστιο κεφάλαιο και μεγάλη ιδιαιτερότητα. Συνδύαζαν alternative, metal, punk, hard rock και όλο αυτό ακουγόταν εντελώς φυσικό. Μια ιδέα:
http://www.youtube.com/watch?v=RRVVe7e_4o8
http://www.youtube.com/watch?v=PYdhagaLRlA
Δυστυχώς έχασα το σετ που έκανε την προηγούμενη. Ιδιαίτερη φάση, τζαμπέ είσοδος, επειδή είχε κέφια και είναι τέτοιος. Έψαχνε άτομα και ευτυχώς ήρθε σε επαφή με το σωστό άτομο (τον κιθαρίστα των Master Reset, παιχταράς και φαν) και από ακουστική φάση βρέθηκε κανονική μπάντα να τζαμάρει σε υλικό Warrior Soul, απλωμένο με αυτοσχεδιασμούς.
http://www.youtube.com/watch?v=o6-JH7CdN-g
http://www.vimeo.com/30249672
Και μετά το λάιβ με τους Trouble, τα έπινε στο rainbow και ξαναβρέθηκε με τον Γιάννη (τον κιθαρίστα) και λέει, ε, να κάνουν και άλλη φάση την επομένη, άμα κάτσει. Είναι μορφή ρε το άτομο. ΟΚ, καταλαβαίνω ότι δεν είναι αυτό που θέλετε να έχουν οι Trouble αλλά 1. για μας τους μη πωρωμένους είναι μια χαρά και 2. και σημαντικότερον, νομίζω οι ίδιοι οι Trouble γουστάρουν με τα χίλια.
Γκουλ, έπεσε γκαντεμόσπορος, τι να κάνουμε; :)
Παρόλο που είχα στο μυαλό μου μονό τους Vicar, και το 40αρι έτσουζε, μπήκα στο βαπόρι και ήρθα. Για να είμαι ειλικρινής τους ευχαριστήθηκα και κάπως έτσι τελείωσε για μένα η συναυλία μαζί με το ρακόμελο, κατά τις 18.30. Από κει και ύστερα ξεκίνησε το σόου….
Vicar: ήταν καλύτεροι από την προηγούμενη φορά που τους είδα. Θα προτιμούσα να άκουγα περισσότερα κομμάτια από τον 1 δίσκο. Στα καινούρια δεν έχουμε εξικοιωθει ακόμα.
Hell, Ghost: Δεν μ’ αρέσουν οι θεατρινισμοί και τα ποσεριλίκια. Μου άρεσε αυτό που άκουγα αλλά όχι αυτό που έβλεπα. Γενικότερα με αφήσαν αδιάφορο και οι 2.
Trouble: Ο Clarke δεν ταιριάζει, δεν ταιριάζει, δεν ταιριάζει. Πάντως καλύτερα από την Γερμανία πριν 2 χρόνια.. Τότε ο κόσμος γιούχαρε, έπεσαν και πλαστικά μπουκάλια στη σκηνή. Άδικο για μια μεγάλη απαντά, στο χέρι τους είναι να βρουν έναν λιγότερο χωροπηδιαρη.
Candlemass: μεγάλη μπάντα!!! Ο Lowe έχει φωνάρα παρά τα λάθη. Ο Johan άψογος.
Χάρηκα που είδα και πολλούς γνωστούς και φίλους. Κρίμα που έπρεπε να γυρίσω την επόμενη και δεν πήγα στο live της eat metal
Απαράδεκτοι οι πορτιέρηδες. Πολλά ‘–‘ για τους διοργανωτές. Μας είχαν τόσες ώρες μέσα κλεισμένους σα τα βούγια, για να ξοδεύουμε τα χρήματα μας εκεί μέσα. 5 ευρώ η μπύρα, την οποία σου άνοιγαν το μπουκαλάκι των 330 και την χύνανε στο ποτηράκι. Μπορεί να είμαι πάντα εφοδιασμένος, αλλά την επόμενη φορά πιο πολύ ρακί.
Υ.Γ. δεν λέω να μην βγάλεις χρήματα από τα ποτά στο μπαρ. Έτσι και αλλιώς από τα εισιτήρια δεν βγαίνεις. Αλλά να σέβεσαι και τον κόσμο
