Industrial (το Γνηshο,οχι το αλλο...)

.

Ωραίος, Μικέ! :pink:

γι αυτο αγαπαμε ηαρ!τωρα ειμαι μεθυσμενος,θα το διαβασω αυριο.

.

ετσι βριζε με γουσταρω!

χέζω τα φανκς και τους ντοσ νταμ τιβς και για την ώρα ξεκινάω ψάξιμο.
επιλογή λόγω εξωφύλλου και nurse with wound.

το Chance Meeting υπήρξε από τα κομβικότερα albums στην ιστορία της μουσικής

μέσα εκεί περιέχεται η NWW list

αυτό τα λέει όλα

βεβαίως δεν το λες industrial, αλλά είναι η Αρχή του Γέρου. Τίποτα δεν ήταν το ίδιο μετά στα 80's

.

εδώ που τα λέμε, δίκιο έχεις

υπό την έννοια του γνήshou, καθαρό industrial είναι

Ποστ-ποτάμι από μινμιν, επώνυμο πινκ, τα'πε όλα.
Ξύπνησα βράδι και είμαι ζαβλακω(φ)μένος, συγxωρέστε με για τυχόν μαλακίες.

Από Einsturzende Neubauten μας ενδιαφέρει εδώ κυρίως η προ-Halber Mensch πορεία τους (όχι ότι δε στηρίζουμε και τα άλλα φυσικά), όπου όλα είναι μνημεία προφανώς, αλλά το Kollaps είναι ίσως το γνωστότερο album αντι-μουσικής.



Εγώ προτιμώ πάντως από αυτή την περίοδο το δεύτερο δίσκο "Zeichnungen des Patienten O. T." (1983), αλλά σίγουρα ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η συλλογή "Kalte Sterne -early recordings-" με πανσπάνιο υλικό από τις πρώτες μέρες τους πριν αφοσιωθούν ολοκληρωτικά στα τρυπάνια και τα κατσαρόλια, όπου φαίνεται η (ποστ)πανκ βάση τους

Spoiler

Για Throbbing Gristle αυτά που είπε ο Μινμιν, από SPK εγώ προτιμώ το "Leichenschrei", btw αυτές τις δυο μπάντες τις μπέρδευα πάντα για κάποιο λόγο, anyway αν δεν κάνω λάθος, οι SPK είναι αυτοί που εφάρμοσαν πρώτοι το sampling.


:dfinger::dfinger::dfinger:

Για ΝΟΝ ήθελα να ρωτήσω, θα ακούσω το δίσκο που προτείνεις, έχω ακούσει το πολύ γαμάτο "Blood and Flame" του 1987, ενώ και από τα προσωπικά του (ως Boyd Rice) έχω τσεκάρει το "Music, Martinis and Misanthropy" που είναι τελείως άλλη φάση (νεο-φόλκ λέγεται αυτό; ) και το γνωστό κομμάτι "Total War". Αξίζει να ασχοληθώ με κάτι άλλο; Επίσης, η έγκριτη δημοσιογραφική έρευνα (δέκα λεπτά γκουγκλάρισμα) μου λέει πως μάλλον ο κυρ-Rice είναι φασισταριό του κερατά. Για δώσε γραμμή τι παίζει.

Από κει και πέρα, πινκς για τα Nurse With Wound μιας και δεν ήξερα ποιό να ακούσω, τους Cabaret Voltaire τους ξέρω ως electro σχήμα στα μεταγενέστερα, μάλλον πρέπει να ακούσω και τα πρώτα, btw έστω για ιστορικούς λόγους πρέπει να αναφερθούν και οι Whitehouse εδώ παρότι δεν τους πολυαντέχω.

Για Ministry προφανώς σέβας απεριόριστο, βάζουμε μαζί και 80ς Godflesh, αλλά καλύτερα να μην επεκταθούμε σε industrial metal σ'αυτό το θρεντ.

Η δική μου συνεισφορά για απόψε έρχεται από Ιαπωνία, ο Chu Ishikawa έχει υπογράψει το πιο βιομηχανικό soundtrack ever, μιλάω φυσικά για το "Tetsuo" του 1989. Οι δουλείες του συνήθως σπέρνουν σύμπαντα είτε σόλο, είτε με τους Der Eisenrost.

.

τo ψαλμ 69 δεν παρα ειναι μεταλ?

.

λεγοντας για Cabaret Voltaire κατεβαινει τωρα το 2χ45
με industrial ειχα ασχοληθει παλιοτερα οταν ετυχε να διαβασω οτι τις πρωτες σκατοδουλειες τις αρχισαν οι σοβιετικοι εξου και η μεγαλυτερη μου αδυναμια ειναι οι linija mass ("Η Γραμμη της Μαζας") με το prolekult και το iron revolution. Μεγαλος εγκεφαλος και γκαυλα ηταν αυτο το προγραμμα το οποιο εσυνεθετε ηχους απο εργοστασια και ομιλιες επαναστατων με μπολικη βαβουρα
http://heavyelectronics.files.wordpr...eg?w=261&h=432


μετα θα παμε στους ZGA με το "the end of an epoch".
Tους ακουω μονο οταν νιωθω πραγματικα σκατα και αρρωστος.... εξιλεωσης ρε πουστη μ! παρτε νωπο πραμα


τωρα για πιο ευαισθητες καρδουλες να πατε ολοι να τσεκαρετε τους Throbbing Gristle και Z'EV που ποσταρε ο ρεμπετης..... α και τους Coil ρεεεεε

Για τον Rice δεν το'πα για να σε "στριμώξω" ή οτιδήποτε, απλά ήθελα τη δική σου άποψη κι όχι του κάθε τυχαίου blogger της πρώτης σελίδας του google, that's all.

Πιάνω Nurse With Wound και πρώιμα Cabaret Voltaire :dfinger:

Και ένα "κανονικό" κομμάτι του Boyd Rice αφού έπεσα πάνω του πριν, έτσι για καληνύχτα στο θρεντ.

.

.

υποκλίνομαι στο πρώτο ποστ απ' την αρχή μέχρι το τέλος. έργο αντι-τέχνης.

εκτός από το σημείο που αποτινάσσουν την ακαδημαϊκότητα της μέχρι τότε πειραματικής μουσικής οι ινταστριαλάδες. κυρίως επειδή μετά τη δεκαετία του '50 και αφού ολοκληρώθηκε χύνοντας το πρώτο όργιο του πειραματισμού, η σύγχρονη πειραματική μουσική σταμάτησε να είναι τόσο συμπαγώς "λόγια". ένα κομμάτι δε του πιο ηλεκτρονικού πειραματισμού, ήταν σχεδόν underground/περιθωριακό, παρ' όλο που ακόμα ήταν μουσικολογικά κοντά στους μεγάλους γραμματοδιδάσκαλους του '20 αιώνα. ήταν στο μόδα ο μινιμαλισμός, ούτως ή άλλως.

ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ -
υπάρχουν ενδιαφέροντες μουσικοί που έπαιξαν με βιομηχανικούς θορύβους και ηλεκτρικά μπιχλιμπίδια, ψάξανε λίγο την αρχετυπική τελετουργική φύση του ρυθμού, μουσικοι που δεν ήταν ούτε λόγιοι, ούτε αντεργκραουντ γιατί προέρχονταν από ένα περιβάλλον και σε μια εποχή που σ' αυτά τα πράματα δεν υπήρχαν ακόμα, το παλιό πέθαινε, το νέο γενιόταν, και στο ενδιάμεσο συνέβαιναν νοσηρά πράματα. δεν επαιζαν ινταστριαλ βέβαια, αλλά ίσως είναι εντυπωδιακό το πόσο θυμίζουν στο πνεύμα μερικές ινταστριαλ μπάντες. μπορεί να πέφτω έξω, μπορεί να ερμηνεύω εντελώς "ΜΗ-ΜΟΥΣΙΚΑ" το ινταστριαλ του πρώτου ποστ. αλλά απ' την άλλη, ίσως αυτό είναι πιο πρέπον!
ενδεικτικά, κάποια έργα του subotnick (και κυρίως το silver apples on the moon, ένα υπνωτικό ρυθμικό βαβουριάρικο οργιαστικό τριπ), άλλα έργα του alvin lucier (ιδιοφυία! 100 + 1 τρόποι να φτιάξετε ρυθμούς και συχνότητες χωρίς φυσικά όργανα) και του robert ashley (όπως η "Αυτόματη Γραφή", μια θορυβώδης ηλεκτρονική αποδόμηση του προφορικού λόγου που φέρνει αρκετά nww), και αρκετοί της musique concrete όσον αφορά την ευρεία χρήση αντισυμβατικών ή αυτοσχέδιων οργάνων (π.χ. la caine, miereanu, derbyshire) - οι τελευταίοι ειδικά μοιάζουν και με τον χαμένο κρίκο μεταξύ φουτουριστών και ιντάστριαλ, κράτησαν ζωντανή τη λατρεία της τεχνικής και την αποδομητική της λειτουργία!
αυτά όλα τις δεκαετίες '60-'70, ανέμελα χρόνια σου λέει μετά..

τρίχες κατσαρές, αλλά και μερικά πράματα ακομα από την όντως industrial κοινότητα:
όσον αφορά τους whitehouse που αναφέρθηκαν πιο πριν, έχει ενδιαφέρον ολόκληρη η σχέση του bennett (δλδ του εμπνευστή τους) με τον ήχο. πριν ακόμα τους whitehouse, είχε βγάλει ένα παρόμοιο industrial/power-electronics/noise δίσκο με τους come (rampton, 1980), από την δική του εταιρία come organisation. στις αρχές του '80 επίσης, κυκλοφορεί απ' την ίδια εταιρία το industrial/noise προτζεκτ ενός έτερου μέλους των whitehouse, των sutcliffe jugend (campaign, 1982). επίσης από εκεί κυκλοφορεί ο δίσκος του bennett με τον stapleton (150 murderous passions, 1981) και μερικές από τις πρώτες δουλειές του τεράστιου maurizio bianchi.
εδώ έρχομαι να συμφωνήσω (από άλλη μπάντα, κυριολεκτικά!) με αυτά που είπε ο 00i00 για non και φασισμό, προκλητικότητα, χιούμορ κλπ. ο bennett και οι whitehouse δεν ήταν φασίστες αλλά ήθελαν να κάνουν χάζι τα παιδιά, και η ναζιστική σημειολογία προκαλούσε στην αγγλία του '80, κάτι που οι sex pistols, η siouxsie και οι λοιποί είχαν καταλάβει 3-4 χρόνια νωρίτερα ε!! η come org έφτασε να κυκλοφορήσει και το σάουντρακ του θρίαμβου της θέλησης της ριφενσταλ! προβοκάρανε με πολλούς τρόπους πάντως, ασχετο αν έμεινε το νεοναζι της φάσης, είχε και παιδοφιλία, και κτηνοβασία, και charles manson, απ' όλα τα καλά!

η δεύτερη αναφορά που θέλω να κάνω είναι για τα αμερικάνικη ιντάστριαλ δρώμενα των τελών '70 / αρχών '80 (πέρα απ' τους καλιφορνέζους boyd rice, cazazza και z'ev που αναφέρθηκαν). λοιπόν εδώ το όνομα είναι john zewizz, ο οποίος μεγαλούργησε με τα προτζεκτ/μπάντες sleep chamber, women of the ss, cult ov the womb (και κάτι άλλα που δεν έχω ακούσει!). προτείνονται σε όλα τα βιτζιόζικα κρυφοσαδομαζό αγοροκόριτσα. είχε κι αυτός εταιρία, την inner-x-musick, όπου βγάλανε και τις πρώτες τους κυκλοφορίες οι controlled bleeding (οι οποίοι ήταν σπουδαίοι μέχρι να αρχίσουν να παίζουν σαν kmfdm).

ας χορέψουμε λίγο για το τέλος

http://www.youtube.com/watch?v=KGmjV...eature=related
http://www.youtube.com/watch?v=or-Us9UJJZs
http://www.youtube.com/watch?v=p96HXE8zSaQ

να κάνω λίγο οφφ τοπικ για τα περί μαύρου humor.
Τρώμε σουβλάκια με τον Douglas -Death In June- στο Μοναστηράκι (δεν κάνω πλάκα), και τον ρωτάει ένα παλικαράκι γιατί τα έσπασε με τον Τίμπετ (νομίζω ήταν μόλις είχε φύγει από την World Serpent), και η απάντηση, γιατί λέει άρχισε να πιστεύει στον Εβραίο θεό... μου βγήκε το τζατζίκι από την μύτη :touched:
Γενικά περί "πολιτικής" νομίζω ότι όπως τα είπαν οι από πάνω είναι η ψυχρή αλήθεια.

Άκουσε κανείς το νέο του Bennett με τα αφρικανικά; AFRO NOISE λέει

και επειδή αναφέρθηκαν οι αγαπημένοι μου Sutcliffe Jugend, οπότε και μπήκαμε στα power electronics, δείτε κάτι τύπους τις ίδιας εποχής που έμειναν στις κασσέτες



με την ίδια αισθητική που προσπαθούμε να ωραιοποιήσουμε παραπάνω
(τέλειο είναι)

Καταρχήν πολλά συχαρίκια στον θρεντ σταρτερ για την αναλυτικότητα και, κυρίως, για την αναφορά στους Esplendor Geometrico. Κατά τ' αλλα, ιστορικά δεν νομιζω οτι εχω να προσθέσω τιποτα, και ο dreamweapon τα κάλυψε ωραία. Από πρωτο-industrial συνθέτες νομίζω ότι καλό είναι να κατευθυνθεί κάποιος αφού έχει συνηθίσει λίγο τα φρεσκότερα πράγματα, προσωπικά οι γαλλο-μιουζικ-κονκρετ και οι στοκχαουζινικοι πάντα με ξένιζαν ελαφρώς (αν και δηλώνω αμέριστη συμπάθεια στην Radigue). Επίσης ενδιαφέρον έχει νομίζω το πως απλώνεται το είδος από τον Neubauten-ικό πυρήνα του για να απλωθεί είτε σε καθαρότερες Noise εκφάνσεις, είτε από την άλλη στα πιο ρυθμικά power-electronics (Ah Cama-Sotz, P.A.L., Synapscape και λοιπούς). Ίσως θα μπορούσε να συζητηθεί και η θέση του ρυθμού και της δομής στο industrial. Τέλος, να πω ότι από το χάος που λέγεται NWW πρέπει να είμαι ο μόνος που στηρίζω πρώτη αγάπη και παντοτινή το Spiral Insana ως το αποκορύφωμα της δημιουργίας τους.

Σημείωση για τους βιβλιόφιλους ότι κάπου τώρα επανεκδίδεται το "England's Hidden Reverse" το οποίο πρέπει να ειναι πολύ ενδιαφέρον ως μια ματιά στην τότε Αγγλική σκηνή (ή μέρος της τέλος πάντων)

.

πωπω νευρααα! πικρός καφές; ο ένας λόγος που ζητάς είναι πως μπορεί να είναι περίεργοι!

.

Τι δείχνεις τόσο κακός τότε, δοκιμάζεις νεαρούς; Μπορεί να τους αρέσουν τα γυαλιά και τα κοστούμια εν τέλει, το πρόβλημα πού είναι δεν κατάλαβα!

Quote:

---

Originally Posted by 00i00

@κοιλια:κανε κατι με το goth παρελθον σου...στην αναγκη υπνωτισου και σβηστο απο την μνημη σου

---

δεν έχω γκοθ παρελθόν ρε, σιγά μην έσκαγα και με σπαθιά ριμπάουντ να τα σπάω στην πίστα (τρου στόρι)

.

για sisters και χαρακώματα δεν ξέρω, αλλά παίζανε άτομα που τους έπιανε κολικός με coil ας πούμε :)
Μεγάλες στιγμές ...
Ιδικά νταρκ σαν στο Περιστέρι με μισούσε κόσμος και κοσμάκης, και ο λόγος? τους έλεγα ανέκδοτα, γελάγανε, και τους χάλαγα το ίματζ :)

.

αυτό πάει καρφωτό για album_2011 και τέτοια

.

.

.

.

http://www.cvltnation.com/wp-content...k-to-Mono.jpeg

έρχεται νέος άλμπουνς λέει. :grin:

http://www.cvltnation.com/boyd-rice-...-conditioning/

wp edw eimaste :D

.

Quote:

---

Originally Posted by 00i00

…ενα ακομα παρακλαδι του Punk,ή η φυσικη και υγιεστατη εξελιξις της ψυχεδελικης μουσικης ΜΕΣΑ στο Punk ? ή σε ενα ελεσντικο επιπεδο το ‘’κανονικο’’,κυριολεκτικο Heavy Metal ?

Μαλλον ο θριαμβος της Punk κουλτουρας και μια γερη κλωτσια στα αρχιδια (αρχιδακια) του εμετικου (οπως κατεληξε) Prog/Art (μπλιαχ ορος) Rock,γιατι αυτο που ξεκινησε ως αναγκη για νεες εκφραστικες φορμες ελαχιστοποιωντας το μαυρο στοιχειο στην Rock μουσικη ή αντικαθιστωντας το με την ευρωπαικη λαικη παραδοση (στην καλυτερη) και την κλασικη μουσικη (στην χειροτερη) εξελιχτηκε σε ενα freakshow επιδειξιομανων με κακογουστο μαλλι και ντυσιμο και διογκωμενο υπερ-εγω...μια bigger than life ΜΑΛΑΚΙΑ πακεταρισμενη σε εξωφυλλα που αντανακλουσαν το αστειο περιεχομενο

Μουσικη ενστικτου,ζωωδης και συναμα απολυτα αστικη...εδω οι γεματες αφελεια εικονες ενος φιλοξενου και ειρηνικου μελλοντος γκρεμιζοντε και δινουν την θεση τους στην στυγερη πραγματικοτητα της concrete ζουγκλας του ΤΩΡΑ
Το ‘’τι ωραια που θα ητανε’’ παιρνει μπουλο και η βουτια χωρις αναπνευστηρα στην αβυσσο της αγγλικης κοινωνιας προσφερει εικονες αποκαλυψης.Αν το Punk ηταν το μαχαιρι που εφτασε στο κοκκαλο τοτε το Industrial εσπασε το κοκκαλο και ρουφηξε το παραισθησιογονο μεδουλι.Αν η ψυχεδελεια προσεφερε οπτασιες και οραματα που σε στελναν σε διακοπες μακρυα απο την (καταμαυρη) πραγματικοτητα των 60s τοτε το Industrial σου προσεφερε την χειροπιαστη πραγματικοτητα ως παραισθηση
Μουσικη απολυτα DIY,με αυτοσχεδια οργανα,cut-ups και την αδυσωπητη ambiance ενος εργοταξιου παγιδευμενη μεσα σε tapes,σαν θηριο σε κλουβι...και οι μουσικοι,μελη ενος freakshow (μαλλιαρου,χωρις ταχυδακτυλουργιες στην ταστιερα και ακροβατικα στα τυμπανα) να μας παρουσιαζουν τα εκθεματα τους:παντος τυπου –ισμοι,σφαγες,ανθρωποφαγοι ΠΑΟΚτσηδες,παραφιλια,ανθρωπινα ερειπια,γενικα οτι κανει τον κοσμο μας συναρπαστικο
Εγκοσμια μουσικη

To να ασχοληθω με την ιστορια του πως φτασαμε στους Cabaret Voltaire και Throbbing Gristle και ποιοι διαμορφωσαν αυτην την μουσικη το θεωρω ασκοπο,εξαλλου το ιδιο το Industrial αποτιναζει την ακαδημαικοτητα των Cage,Stockhausen κλπ κλπ,αν και κραταει την ακροτητα των φουτουριστων (ως βασικο συστατικο μιας υγιους προβοκατσιας) με τις γεφυρες που ριχνει στην ποπ μουσικη (ή εκρηκτικα,οπως προτιματε...)

Αρχιναω λοιπον με μερικα αγαπημενα τεμαχια,αλλα ‘’κλασικα’’ και αλλα που οι ελιτιστες μαλλον θα φτυναν (σταρχιδιαμου...ειμαι ο μινμιν)

---

Θα τα τσεκάρω όλα!

:thumbsup:

.