Quote:
Originally Posted by
regularpaul
Quote:
Originally Posted by
casshern
2.
Joe Bonamassa - If heartaches were nickels (Leslie West σε κλαψούρισμα-στίψιμο κιθάρας και Gregg Allman σε πάλι_αυτός!_γκεστιλίκι, ενώ η σύνθεση ανήκει στο Warren. Pure fucking ευθυγράμμιση blues ογκολίθων, άντε γεια)
αυτο το πραγμα μου αρεσε παρα πολυ
προτεινετε κι αλλα των ιδιων*, οχι δισκογραφιες, περιεκτικες, ζουμερες προτασεις μονο!
(*οχι mountain ή allman bros)
Έχοντας πιάσει ταβάνι στο συγκεκριμένο χώρο-ιδίωμα με τα δύο κομμάτια που δώσαμε, και προσπαθώντας να μείνουμε οντόπικ, θα πρότεινα
Catfish Blues σε ποιο κουλ ύφος και
Hammer and Nails με το jazzogroove της Meshell να ανασταίνει παγωμένα καυλιά νεκρών μπακογιαννόπουλων.
Βέβαια,
δεν κάνει να σνομπάρεις δισκογραφία Μιουλ(μέχρι τα Deep End volumes), για θα έχεις την κατάληξη του Θέμη του Γεωργαντά, πρόσεξέ την πορεία σου.
Από την άλλη, o Bonamassa είναι ή του ύψους ή του βάθους. Μπορεί τη μία να είναι ιδανικός
κλαψομούνης και την άλλη ο αγαπημένος του
Βακάρου, οπότε μάλλον στον Warren οφείλεται η τελειότητα που ξεχώρισες.
Ο Derek Trucks παίζει σε άλλο γήπεδο όταν κάνει παιχνίδι μόνος, πιο roots φάση, πιο celebration. Με τους Allman Warren allstars, γίνεται δεξί σλάηντ εξτρέμ επιπέδου Γκαλέτι, χορταίνεις μπάλα. Φαντάζομαι έχει πέσει στην αντίληψή σου το τελευταίο Allman, έχεις πάρει πρέφα Δησδεμόνα.
Ούτε εδώ μας κάνουν το χατήρι τα Γιουτουμπς, οπότε οι στούντιο εκτελέσεις είναι μονόδρομος, μαρσάρετε τα ρούτερ σας.