ξέρω ότι υπάρχει ήδη τόπικ αλλά είναι παμπάλαιο και χρειαζόμαστε πνοές νέου αέρα και δροσερές ανανεωμένες γραμμές πολιτικής!
τους κονβέρτζ που λέτε τους έμαθα κυρίως απ'τα you fail me, jane doe, no heroes και εκείνο το εκπληκτικό σπλιτ με ANb. δίσκοι καταστροφή, κυριολεκτικά - αν τους ακούσει κανείς σε περίεργη φάση στη ζωή του συναισθηματικά ή θα αυτοκτονήσει ή θα αρχίσει το muai thai, είμαι πλέον πεπεισμένος. ακριβώς γιαυτό, και παρόλο που τα περισσότερα κομμάτια είναι κολληματικά μέχρι αηδίας (βλ. fault and fracture) απέφευγα να τους ακούω συστηματικά. η συναυλία πέρσυ στο τέξας με έκανε να αναθεωρήσω για τα επίπεδα βιαιότητας αλλά και τεχνικής που μπορούν να επιτευχθούν σε λάηβ περιβάλλον, καθώς και για το πόσο μπορεί να τιμωρήσει κανείς το λαιμό του πάνω σε ένα μικρόφωνο.
και αυτό είναι που μου φαίνεται εκπληκτικό στους κονβέρτζ: ενώ άλλες μπάντες θυσιάζουν την ποικιλία/τεχνική για το λεγόμενο 'συναίσθημα' - και καταλήγεις με πανομοιότυπα τραγούδια που όμως έχουν 'καταθέσεις ψυχής' (σε εισαγωγικά όλαυτά γιατί είναι περίεργοι όροι) και άλλες επικεντρώνονται ακριβώς σε αυτή την πολύπλοκη και δαιδαλώδη πλευρά της 'σκληρής μουσικής' καταλήγοντας ερεθιστικοί περισσότερο εγκεφαλικά παρά με μηχανισμούς ταύτιστης απ'την πλευρά του ακροατή (πχ. DEP, αν και ορισμένα κομμάτια τους είναι λαμπρές εξαιρέσεις),
οι κονβέρτζ λοιπόν πιστεύω έχουν βρεί αυτή την ισορροπία που τους επιτρέπει να χτίζουν ένα συναισθηματικό οικοδόμημα πάνω σε απίστευτα γερά και περίπλοκα θεμέλια. πόνος, απώλεια, χαμός και καταστροφή χωρίς ούτε ένα συμβιβασμό στην ακεραιότητα και το όραμα της μουσικής.
αφορμή για αυτά εδώ και τις κουραστικές δευτερεύουσες μου αποτέλεσε η ανακάλυψη των παλιότερων δίσκων τους petitioning the empty sky και when forever comes crashing. με χειρότερη παραγωγή το πρώτο, περισσότερο δίμποτο και καναδυό σολίδια (για δες!), και με πιο γυαλισμένο ήχο και κλασικά αγριμοειδείς διαθέσεις το δεύτερο, φανερώνουν μια μπάντα που ξεκινάει λυσσασμένα, προχωράει λυσσασμένα και τελειώνει λυσσασμένα.
αυτά. άμα πεταχτεί κανάς πάνκης και αρχίσει για μεταλάδες που το παίζουν χαρκοράδες θα του φάω το λαρύγγι όσο κι αν τον αγαπάω.
http://blogs.denverpost.com/reverb/w...s/converge.jpg
http://lineout.thestranger.com/files...2/converge.jpg
http://www.ryanrussell.net/converge_bham1.jpg
