Quote:
Originally Posted by Candiru
η σύγκριση με ένα μόνο γεγονός του 1905 είναι ψιλοάκυρη γιατί περιορίστηκε μόνο σε αυτό και μάλιστα μονο σε ζητιανιά. Ο Γκάντι, έκανε και παρόμοιες παθητικές ενέργειες με θύματα, όμως δεν περιορίστηκε σε αυτές. Η ενεργή κινητοποίηση εκατομυρίων προκάλεσε κλονισμό στην οικονομική βάση της βρετ. αυτοκρατορίας με μποϋκοτάζ, πολιτική ανυπακοή, κλπ αψηφώντας φυλακίσεις, βασανστήρια και θανατο. Οταν κλονιστεί η σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, ο εξουσιαστής μένει γυμνός και για να επανακυριαρχήσει απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη καταστολή σε εκθετικό βαθμό, σε σημείο που και οι ίδιοι οι υποστηρικτές του θα γίνονται απρόθυμοι.
Δεν ήσαν απλά ένα γεγονός, ήσαν η κορύφωση μιας αναταραχής! Προσπέρασες αυτό που έλεγα για αδυναμία σύγκρισης μεταξύ των δύο εγχειρημάτων οπότε κι εγώ προσπερνάω τ' άλλα για να μη χάνουμε και χρόνο!! Περι της 8εωρίας της μη βίας και της αδυναμίας του ίδιου του κατασταλτικού μηχανισμού να αποδώσει παραπέμπω στις σύγχρονες κατασταλτικές με8όδους κα8ώς και σε ποικίλα άλλα παραδείγματα ωμής κα8εστωτικής βίας, απο την παλαιστίνη μέχρι την οαχάκα. Δεν υπάρχει απρο8υμία του κατασταλτικού μηχανισμού να γίνει σκληρότερος -το αντί8ετο- αρα 8α πρέπει να παραδεχτεί κάποιος ή ότι η τελευταία πρόταση είναι μια μαλακία ή οτι δεν υπάρχει κλονισμός της σχέσης εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου σ' αυτά τα παραδείγματα. Sure.
Quote:
Οσο για το επιχείρημα του ότι η αυτοκρατορία ήταν "κουρασμένη" είναι πολύ αφελές. Οσες δυσκολίες σχετικές και να αντιμετώπιζε, ακόμα και στην ακμή της θα κλονιζόταν από μια τέτοιας κλίμακας πολιτική ανυπακοή, πρωτόγνωρη στα ιστορικά χρονικά, γιατί άγγιζε τα θεμέλιά της (οικονομικά και σχέσεων εξουσίας). Και παλιότερα είχαν γίνει επαναστάσεις στην Ινδία, όμως ήταν βίαιες και καταστάλθηκαν αμέσως με χιλιάδες νεκρούς. ΑΝ τυχόν κάτι στράβωνε και επικρατούσαν οι επαναστάτες, για να κυριαρχήσουν θα έπρεπε η καταστολή και ο αμυντικός πόλεμος να διογκωνόταν και να διαιωνιζόταν γιατί το φυλάξαι τα αγαθά χαλεπώτερον του κτήσασθαι εφόσον δεν θίγονται θεμελιώδεις δομές του συστήματος οπότε αυτό έχει την δυνατότητα αναπαραγωγής του. Αυτό το τελευταίο είναι και η βασική αρχή της αποτυχίας κάθε επανάστασης με παραδοσιακές μεθόδους.
Εκφυλίζεις ένα όποιο επαναστατικό εγχείρημα στο επίπεδο της απλής κατάληψης μιας καρέκλας, οπότε και η μόνη επιλογή είναι η βία ή η μη-βία. Ποτέ δεν ήσαν έτσι, κά8ε επανάσταση αφορα λειτουργίες που ανατρέπουν το σύνολο του κατεστημένου με τέτοιο τρόπο που δεν αφήνουν περι8ώρια στην αντεπανάσταση να επικρατήσει. Λέει η παλιόπουστα ο λουτσιάνο γκρούππι:
Quote:
Η σύγκριση με τους Ζαπατίστας αφορά αποκλειστικά και μόνο στο κοινό σημείο κάθε εξέγερσης, την ιδέα και κατά συνέπεια τον τρόπο διαχείρισης της βίας που έχει το επαναστατικό υποκείμενο. Το να αλλάξεις εν μία νυκτί ολόκληρη αυτοκρατορία και να επιβάλεις με τη βία τις ιδέες μερικών πεφωτισμένων σε ένα μωσαϊκό συνηθειών, αντιλήψεων, πολιτικών, θρησκευτικών, κλπ είναι αδύνατο να μην δημιουργήσει ένα τεράστιο κύμα αντιδράσεων το οποίο θα κληθείς να το καταστείλεις με όλο και περισσότερη καταστολή με συνέπεια να ακυρώσεις κάθε θετικό της επανάστασης. Ηδη αυτό ξεκίνησε επί Λένιν.
Συνεπώς, δεν φτάνει μόνο μια καλή οργάνωση για την πάταξη του δυνάστη, αυτό ίσως να είναι και το πιο δευτερεύον.Χρειάζεται πάνω από όλα μια νέα κουλτούρα κοινωνικών σχέσεων. Ακόμα και αν χρειαστεί σε κάποια στιγμή βία, αυτή δεν θα πρέπει να γίνει αυτοσκοπός. Οι Ζαπατίστας χρησιποποίησαν στην αρχή πολύ λελογισμενα τα όπλα και τώρα απλώς τα έχουν παρά πόδα, πιο πολύ σε συμβολικό επίπεδο, παρόλες τις επιδρομές και σφαγές που έχουν υποστεί από τότες. Κερδισμένοι είναι πάντα αυτοί και χαμένη η κυβέρνηση του Μεξικού. Εχουν κερδίσει την παγκόσμια συμπαράσταση, κάτι που δεν το έχει ΚΑΝΕΝΑ ένοπλο αντάρτικο ή οργάνωση που στηρίζεται στην βία.
Ό,τι είπα πιο πάνω νομίζω καλύπτει το 8έμα. Για τους ζαπατίστας ας μη 8ριαμβολογούμε χωρίς λόγο, είναι πολύ καλά παιδιά, τους αγαπάμε και τα τοιαύτα αλλα το όλο εγχείρημα φαίνεται πως έχει περιοριστεί πλέον σε μια εγκλωβισμένη αυτόνομη κοινότητα (με χαρακτηριστικά πρώιμης κοινότητας ι8αγενών και σε καμία περίπτωση σύγχρονης παραγωγής). Η απομόνωση τέτοιου τύπου δεν ήσαν ποτέ το ζήτημα και δεν οδηγεί απο μόνη της με τα ασκητικά της χαρακτηριστικά σε κάτι το ανατρεπτικό και το οριστικά αλώβητο απο την κυριαρχία. Η κυβέρνηση του Μεξικού δεν έχει να φοβάται τίποτα απο τέτοιες απομονώσεις. Αντί8ετα, έχει να φοβάται απο τον εσωτερικό πόλεμο που συνεχίζεται με εξεγέρσεις όπως στην οαχάκα και απο την δυνατότητα συντονισμού των μικρών αυτών πυρήνων με προοπτική και στρατηγική ενοποίησης για συνολική ανατροπή. Μόνο έτσι. Το να φοράω γω μπλουζάκι EZLN, δεν αλλάζει και πολύ το πράμα νομίζω.
