Κιεγαμώ τους Stixoi.

Quote:

---

Originally Posted by ifinoi

Quote:

---

Originally Posted by cloud

Quote:

---

Originally Posted by house_of_low_culture

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
...

---

καρυωτάκης;
:thumbsup:

---

Ouranhs.

---

Emperor?

Ηρωες (τραγούδι για την Εθν. Αντίσταση)

Ήρωες άπαρτα βουνά
ήρωες με δώδεκα ζωές
κάστρα του Ολύμπου
και του Παρνασσού φαντάσματα
ήρωες μες τα χαλάσματα

Θάνατος, μαύρος αδερφός
θάνατος, να γίνω αθάνατος
πυρ στην Αλαμάνα
καίει φωτιά στον Γοργοπόταμο
καίει φωτιά στον Γοργοπόταμο

Αέρας στις κορυφές
μαύρο φεγγάρι στις καρδιες
Στα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματα
μεσ' τις πέτρες και τα χώματα

Αίματα κόκκινο νερό
αίματα ποτάμι βουερό
πυρ στην Αλαμάνα
καίει φωτιά στον Γοργοπόταμο
καίει φωτιά στον Γοργοπόταμο

Εμπρός αδέρφια εμπρός
είναι μαζί μας και ο λαός
Έλα και παρ 'τη
μόνος σου τη Λευτεριά
με τραγούδια, όπλα και σπαθιά!!!


άσχετα με το τι πολιτικό πιστεύω έχει ο καθένας, στίχοι και μουσική σαν αυτούς γαμάνε στεγνά κάτι βουτυρομπεμπέδες τύπου Manowar & Σία :midfinger:

Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,
χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,
δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,
εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χτες,
δανείσου κι εσύ μια φορά και βρες μονοπάτι ξανά
κι αν χάνεις αυτό που σε ζει δεν έφταιξες μόνον εσύ,
αξίζει να ζουν σαν παιδιά εκείνοι που έχουν καρδιά.

Τον πόλεμο ζητώ για μια ζωή που δεν τη ζω,
να μην μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά,
πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Bright Eyes - A Line Allows Progress A Circle Does Not

Sitting around, no work today
Try pacing to keep awake
Laying around, no school today
Just drink until the clock has circled all the way
It is late afternoon as you walk through the rooms
Of a house that is quiet except for unanswered telephones
You stand near the sink, you're mixing a drink
You think you don't want to pass out
Where your roommates will find you again

Stumble around the neighborhood, nothing to do
You're always looking for something to sniff, smoke, or swallow
Calling over next door to see what they got
But you would settle for anything
That would make your brain slow down or stop

Break this circle of thoughts you chase
Before they catch back up with you
And your parents noticed your thinning face
All the weight you lost
All the weight you're losing

You said I'm done feeling like a skeleton
No more sleep walking dead
You're gonna wake from this coma
You're gonna crawl from this bed you have made

And stop counting on that camera
That hangs round your neck
Because you won't ever remember
What you choose to forget

As you try to find some source of light
Try to name one thing you like
You used to have such a longer list
And light you never had to look for it

But now it's so easy, it's so easy to
So easy, it's so easy to
Second-guess everything you do
Until all you want is to
Finish this half-empty glass
Before the ice melts away
This feeling always used to pass
But seems like it's every day
Seems like it's every night now

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ...

Ολοι μαζί κινούμε, συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία.
Μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός.

Αλλάζουμε με ήχους και συλλαβές
τα αισθήματα στη χάρτινη καρδιά μας,
δημοσιεύουμε τα ποιήματά μας,
για να τιτλοφορούμεθα ποιητές.

Αφήνουμε στο αγέρι τα μαλλιά
και τη γραβάτα μας. Παίρνουμε πόζα.
Ανυπόφορη νομίζουμε πρόζα
των καλών ανθρώπων τη συντροφιά.

Μόνο για μας υπάρχουν του Θεού
τα πλάσματα και, βέβαια, όλη η φύσις.
Στη Γη για να στέλνουμε ανταποκρίσεις,
ανεβήκαμε στ' άστρα τ' ουρανού.

Κι αν πειναλέοι γυρνάμε ολημερίς,
κι αν ξενυχτούμε κάτου απ' τα γεφύρια,
επέσαμε θύματα εξιλαστήρια
του «περιβάλλοντος», της «εποχής».

αν και δεν είναι στίχος έπρεπε να ποσταριστεί

FUCKERS

Righteous fucks
You think you are on top of the world
The little people spit down on you
You'll feel trying to look yourself in the eyes

Bleed you fuckers bleed
Die you fuckers die
I'll cut all your fuckin throats
So brace your fuckin self

Go right ahead you worthless gem, enjoy the laugh
I hope you choke on yourself in the end
You'll never get up on me
I won't subscribe
And I'll recognize

How fucked up you really are
The way you love to be
Self-centered selfish piece of shit
Another morning shows and nothing changes

You're death in everyone's eyes,
You'd be lucky to die
You fucked up everyone's life,
That comes as no surprise
You have to be taken out,
Instead you stay alive

You thrive on breaking their lives
Your feel tries to poke me in the eyes

Entertaining yourself
Makes you closer to hell

You're death in everyone's eyes,
You'd be lucky to die
You fucked up everyone's life,
That comes as no surprise, no surprise
You're death in everyone's eyes
You fucked up everyone's life
You have to be taken out,
Instead you stay alive

Worthless, useless, no good gimp
Another faceless, vileless pile
You're miserable, despicable, dismal, lovable, intolerable
And you don't give a shit
I despise, you despise, you recognize, gouge your eyes
Ah fuck you
Devil eyes, two lies in her eyes, visualize parasites,
A blacker demise

You're still a righteous fuck
Now down at the bottom of the world
Looking at everyone spit down on you
And there's nothing you can fuckin do

You're death in everyone's eyes,
You'd be lucky to die
You fucked up everyone's lives,
That comes as no surprise, no surprise
You're death in everyone's eyes
You fucked up everyone's lives
Make no mistakes about it
This time you're dead

"Another Day Will Go Astray...
Another Tear In This Life So Grey...
If You Ever Saw Me Smile,
You Should Know I Felt Sick Inside..."

Draconian - Daylight Misery

Η ΦΑΜΠΡΙΚΑ (Μαρκόπουλος, ερμηνεία: Χαλκιάς)

Η φάμπρικα, η φάμπρικα δε σταματά
δουλεύει νύχτα μέρα
και πώς τον λεν τον διπλανό
και τον τρελό τον Ιταλό
να τους ρωτήσω δεν μπορώ κι ούτε να πάρω αέρα

Δουλεύω μπρος, δουλεύω μπρος στη μηχανή
στη βάρδια δύο – δέκα
κι από την πρώτη τη στιγμή
μου στείλανε τον ελεγκτή
να μου πετάξει στο αυτί δυο λόγια νέτα σκέτα

Ακουσε φίλε, άκουσε φίλε εμιγκρέ
ο χρόνος είναι χρήμα
με τους εργάτες μη μιλάς
την ώρα σου να την κρατάς
τον γιό σου μην τον λησμονάς, πεινάει κι είναι κρίμα

Κι έτσι στο πόστο μου σκυφτός
ξεχνάω την υγειά μου
είμαι το νούμερο οχτώ
με ξέρουν όλοι με αυτό
κι εγώ κρατάω μυστικό ποιό είναι τ’ όνομά μου.

πάλι εργατιά!

Worker's Song (Dropkick Murphies)


Yeh, this one's for the workers who toil night and day
By hand and by brain to earn your pay
Who for centuries long past for no more than your bread
Have bled for your countries and counted your dead

In the factories and mills, in the shipyards and mines
We've often been told to keep up with the times
For our skills are not needed, they've streamlined the job
And with sliderule and stopwatch our pride they have robbed

We're the first ones to starve the first ones to die
The first ones in line for that pie-in-the-sky
And always the last when the cream is shared out
For the worker is working when the fat cat's about

And when the sky darkens and the prospect is war
Who's given a gun and then pushed to the fore
And expected to die for the land of our birth
Though we've never owned one lousy handful of earth?

All of these things the worker has done
From tilling the fields to carrying the gun
We've been yoked to the plough since time first began
And always expected to carry the can

Candiru min eisai gay, AUTA einai TROU:

Σαν ατσάλινο τείχος που αλύγιστο ορμάει
στα πεδία των τίμιων μαχών,
μ' αρχηγούς Σαμαρινιώτη, τον Σαράφη και τον Άρη,
που είν' οι μάνες του Λαϊκού Στρατού.

Δίχως τανκς, αεροπλάνα, μόνο μ' όλμους, πολυβόλα
και ψυχή σαν του Λαϊκού Στρατού,
με καθοδήγηση λαμπρή του αρχηγού μας του Σαράφη,
ξεψυχά ο αγκυλωτός του φασισμού.

Να η ώρα, που μας ήρθε και σαν θύελλα ξεσπάει
στον αγώνα η παγκόσμια εργατιά,
μια φωνή που αντηχεί στον αέρα, πέρα ως πέρα:
"Μ' επανάσταση θα διώξουμε τη σκλαβιά".

Κι ο αέρας σαν μουγκρίζει, τη σημαία κυματίζει,
τη βαμμένη μέσ' στο αίμα του λαού,
κατακόκκινη τη νίκη μας αγγέλει μ' ένα "ζήτω",
μ΄ενα "ζήτω" γύρω γύρω από παντού

Quote:

---

Originally Posted by Kveldssanger

Leonard Cohen και μια θεϊκή διασκευή από τους Coil

Who By Fire

And who by fire, who by water,
who in the sunshine, who in the night time,
who by high ordeal, who by common trial,
who in your merry merry month of may,
who by very slow decay,
and who shall I say is calling?
And who in her lonely slip, who by barbiturate,
who in these realms of love, who by something blunt,
and who by avalanche, who by powder,
who for his greed, who for his hunger,
and who shall I say is calling?
And who by brave assent, who by accident,
who in solitude, who in this mirror,
who by his lady's command, who by his own hand,
who in mortal chains, who in power,
and who shall I say is calling?

---

έγραψε(ς)

Through the woods, and frosted moors
Past the snow-caked hedgerows I
Bed down upon the drifting snow
Sleep beneath the melting sky
I whisper all your names
I know not where you are
But somewhere, somewhere, somewhere here
Upon this wild abandoned star

And I'm full of love
And I'm full of wonder
And I'm full of love
And I'm falling under
Your spell

I have no abiding memory
No awakening, no flaming dart
No word of consolation
No arrow through my heart
Only a feeble notion
A glimmer from afar
That I cling to with my fingers
As we go spinning wildly through the stars

And I'm full of love
And I'm full of wonder
And I'm full of love
And I'm falling under
Your spell

The wind lifts me to my senses
I rise up with the dew
The snow turns to streams of light
The purple heather grows anew
I call you by your name
I know not where you are
But somehow, somewhere, sometime soon
Upon this wild abandoned star

And I'm full of love
And I'm full of wonder
And I'm full of love
And I'm falling under
Your spell


nick cave and the bad seeds - spell

Atheist-Mineral -_-

Leave us alone, we never harmed you
Leave us alone, we beg of you
How could you be, so unforgiving
Without it you see, you won't be living
To see the creator
Compiled of mineral & sea

If given a voice, we'd lash out at you
If given a choice, we'd educate you
A blossoms remorse, could never shine through
The need it attracts, when you're given
The choice of becoming what you need to be
A choice of cradling the creator of mineral and sea

The holding of the bones, of the treasured
Allows us to peel, somewhat insightful
Of course it should be with due respect
For after all, we are all mineral!

Leave us alone, we never harmed you
Leave us alone, we beg of you
How could you be, so unforgiving
Without it you see, you won't be living
To see the creator
Compiled of mineral and sea!

The choice of becoming what you need to be
The choice of cradling the creation


Of mineral and sea!

...

Quote:

---

Originally Posted by BlackMetal

...

---

ti enoeis?