Κιεγαμώ τους Stixoi.

Μ. Λοϊζου (Ο Λιόντας ο ληστής)

Στο Πήλιο στην Αργαλαστή
πιάσαν το Λιόντα το ληστή
που 'χε τα χέρια τέσσερα
τα πόδια δεκατέσσερα
κι έβλεπε κι απ' την πλάτη
μ' ένα μεγάλο μάτι.

Τι φταίει που 'γινες ληστής
τον ρώτησεν ο δικαστής.
Φταίει που 'χα χέρια τέσσερα
και πόδια δεκατέσσερα
μα πιο πολύ το μάτι
που έβλεπε απ' την πλάτη.

Δεν είχε κάνει φονικά
ούτε χρωστούσε δανεικά
μόνο που αυτό το μάτι του
το πίσω από την πλάτη του
τήραε τον αγά τον ψεύτη
τον κοτζάμπαση τον κλέφτη.



αυτή είναι η εκδοχή με Β. Παπακωνσταντίνου που είναι και σε ροκ μορφή. Με Νταλάρα αντί για κοτζάμπαση λέει γενίτσαρο, εντάξει σε δύσκολες εποχές βγήκε, το ψαλίδι έδινε κι έπαιρνε, εδώ είχαν κόψει τραγούδι των Olympians, μόνο και μόνο επειδή έλεγαν κάπου «οι κλέφτες τραγουδούσαν για τη λευτεριά»

Βέβαια, αν και πολύ συγκλονιστική, είναι ανιστόρητη και αυτή η αφελής και εξιδανικευμένη για τους ληστές αφήγηση της παλιάς αριστεράς, διότι ποτέ οι ληστές δεν ήταν αθώες περιστερές, λήστευαν και κακοποιούσαν αδιακρίτως.

ΤΣΑΜΙΚΟΣ
(μουσική: Μ. Χατζιδάκις, στίχοι Ν. Γκάτσος, ερμηνεία Μ. Μητσιάς)

Στα κακοτράχαλα τα βουνά,
με το νταούλι και το ζουρνά,
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη,
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.

Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλυτώσουν αυτή τη φλούδα
απ' το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πως χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.

Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ' το σκοτάδι στη λευτεριά,
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του Χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν' ο Θεός
και δραγουμάνος του ο Λαός.

Αν και είμαι κάργα αντιεθνικιστής και διεθνιστής, αυτό το κομμάτι με συγκλονίζει, η ποιητικότητά του και η μελωδία του το κάνει ανοιχτό σε ερμηνεία, σε κάνει να μην βλέπεις την κυριολεξία του ή τους σκοπούς για τους οποίους γράφτηκε.

Ο Γκάτσος, πάντως, στα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε ξεπέσει πολύ, οι στίχοι του ήταν ελεεινοί, του αγοραίου εθνικισμού και λαϊκισμού.

Ο Χατζιδάκις όπως πάντα έγραψε τρομερή μουσική γι'αυτό το κομμάτι.

Και ο Δάντης επίσης όμως.
:lol:

You're my lover, undercover
You're my secret passion and I have no other
You're delicious, so capricious
If I find out you don't want me, I'll be vicious

Say you love me and you'll have me
In your arms forever and I won't forget it
Say you miss me, come and kiss me
Take me up to heaven and you won't regret it

You are the one
You're my number one
The only treasure I'll ever have
You are the one
You're my number one
Anything for you 'cause you're the one I love

You're my lover, undercover
You're my secret passion and I have no other

You're a fire and desire
When I kiss your lips, you know, you take me higher
You’re addiction, my conviction
You’re my passion, my relief, my crucifixion

Never leave me, and believe me
You will be the sun into my raining season
Never leave me, and believe me
In my empty life you’ll be the only reason

You are the one
You're my number one
The only treasure I'll ever have
You are the one
You're my number one
Anything for you 'cause you're the one I love

You're my lover, undercover
You're my secret passion and I have no other

You are the one
You're my number one
The only treasure I'll ever have
You are the one
You're my number one
Anything for you 'cause you're the one I love

You're my lover, undercover
You're my secret passion and I have no other

MASON PROFFIT-Two Hangmen

As I rode into Tombstone on my horse whose name was Mac
I saw what I relate to you goin' on behind my back
It seems the folks were up in arms a man now had to die
For believin' things that didn't fit the laws they'd set aside
The man's name was I'm a freak the best that I could see
He was an executioner a hangman just like me
I guess that he'd seen loopholes from workin' with his rope
He'd hung the wrong man many times so now he turned to hope

He'd talk to all the people from his scaffold in the square
He told them of the things he found;
But they didn't seem to be fair
He said the laws were obsolete, a change they should demand
But the people only walked away, he couldn't understand

The Marshall's name was Uncle Bob he said he'd right this wrong
He'd make the hangman shut his mouth if it took him all year long
He finally arrested Freak and then he sent for me
To hang a fellow hangman from a fellow hangman's tree

It didn't take them long to try him in their court of BLAH
He was guilty then of thinking a crime much worse than all
They sentenced him to die so his seed of thought can't spread
And infect the little children; that's what the law had said

So the hangin' day came 'round and he walked up to the noose
I pulled the lever but before he fell I cut him loose
They called it all conspiracy and that I had to die
So to close our mouths and kill our minds they hung us side by side

And now there's two hangmen hangin' from a tree
That don't bother me at all
Two hangmen hangin' from a tree
That don't bother me at all

Ο ΣΑΛΙΑΓΚΑΣ ΚΙ Ο ΜΑΛΙΑΓΚΑΣ (Ν. ΑΣΙΜΟΥ)

Σε δείχνω με το δάχτυλο
Είσαι το πιο όμορφο κουμάσι μωρό μου
Είσαι το ξέρω κουφάλα μα έχεις τόση ομορφιά

Απάνω στα τριανταδυό συνάντησα κι εγώ το θάνατο
Μα το κρατάω μυστικό πως μ’έδιωξε κι αυτός γι’ αδιάβαστο
Μια απόφαση χρειάζεσαι και μην πολύ-παραμυθιάζεσαι
Όλα στον κόσμο ψεύτικα, ακόμα και που σ’ ερωτεύτηκα

Δε θέλω άνθρωπο να δω
Αλε ρετούρ ζωής ταξίδια θανάτου
Άγγελος είμαι του κόσμου, την έχω κάνει τη ζημιά

Ο Σάλιαγκας κι ο μάλιαγκας για ένα χαζοκαβούκι μάλωσαν
Να βγει το μέσα έξω σας
Και ας εμένα με ξαναμπαγλάρωσαν
Λαμπόγιαλο τα κάνατε, τη δόλια τη ζωή ξεκάνατε
Γκρεμίστε τα τρελάδικα και κάντε τα χοροπηδάδικα

Το καλοκαίρι με παλτό
Και το χειμώνα μου γυρίζεις τσιτσίδι
Κι όλο να φύγεις σε σπρώχνω μα μ’ έχεις πάρει από κοντά

Αρρώστια μου σε αγαπώ και ας με βρίσκεις παρακατιανό
Μπορεί και να την ψώνισα, τι φταίω που δεν αυτοκτόνησα;
Αντίστροφα και ανάλογα τα λογικά και τα παράλογα
Ας μου’ λεγες ν’αραίωνα
Δε ζούμε πλέον στο Μεσαίωνα

Ο Σάλιαγκας κι ο μάλιαγκας για ένα χαζοκαβούκι μάλωσαν
Να βγει το μέσα έξω σας
Και ας εμένα με ξαναμπαγλάρωσαν
Λαμπόγιαλο τα κάνατε, τη δόλια τη ζωή ξεκάνατε
Γκρεμίστε τα τρελάδικα και κάντε τα χοροπηδάδικα

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μες στην κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος·
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ' έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία,
θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να 'ρθή ο αστυνόμος,
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

Απ' τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: "Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε...".
Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας: "Μ' αυτός έχει πεθάνει!".

Μια στιγμή θ' απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας,
θα κουνίσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι·
θε να πουν: "Τι 'ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε...".
- και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι.

Κάποιος θα 'ναι συνάδελφος στα "ψιλά" που θα γράψη
πως "προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην,
νέος γνωστός στους κύκλους μας, που κάποτε είχε εκδώσει
μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην".

Κι αυτή θα 'ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία.
Στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες,
όπου θα ' ναι όλοι οι φίλοι μου - κι ίσως ίσως οι οχτροί μου.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι·
και μια Κέττυ, θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην,
θα μου γράψει ένα γράμμα - και νεκρό θα με βρίση...

Μες στου Bοσπόρου τα στενά
(ερμηνεία: Νταλάρας, μουσική Α.Καλδάρας)


Μεσ’ του Bοσπόρου τα στενά
ο Γιάννης κλαίει τα δειλινά
και ο Μεμέτης πλάι του
πίνει και τραγουδάει του

Τούρκος εγώ και συ Ρωμιός
και γω λαός και συ λαός
Εσύ Χριστό και γω Αλλάχ
όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ

Με λίγη αγάπη και κρασί
μεθάω εγώ, μεθάς και συ
Πιες λίγο από το τάσι μου
αδέρφι και καρντάση μου

Quote:

---

Originally Posted by house_of_low_culture

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
...

---

καρυωτάκης;
:thumbsup:

The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams.
Upon the instruments of death
The sunlight brightly gleams.
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
As silence drowns the screams.

Between the iron gates of fate,
The seeds of time were sown,
And watered by the deeds of those
Who know and who are known;
Knowledge is a deadly friend
When no one sets the rules.
The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools.

Confusion will be my epitaph.
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh.
But I fear tomorrow I’ll be crying,
Yes I fear tomorrow I’ll be crying.

Quote:

---

Originally Posted by cloud

Quote:

---

Originally Posted by house_of_low_culture

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
...

---

καρυωτάκης;
:thumbsup:

---

Ouranhs.

Άτσα το πιπίνι έμαθε και τον ουράνη.

Ligo sebas eseis oi mikroi.

Μικρή μου μέλισσα

Στίχοι: Κώστας Μπίγαλης
Μουσική: Κώστας Μπίγαλης
Ερμηνευτές: Κώστας Μπίγαλης


Κάναμε τόσα όνειρα τα δυό μας τα παμπόνηρα
μα ίσως λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο
το χρόνο τον παλέψανε και στ’ αύριο πιστέψαμε
τ’ όνειρο σημαδέψαμε μα χάσαμε το στόχο.

Πούσουν μικρή, πούσουν μικρή μου μέλισσα
χτες βράδυ που, χτες βράδυ που σε θέλησα
να πάρεις απ’ τη γύρη μου
της έκστασης εσύ το πανηγύρι μου.

Πούσουν μικρή μου μέλισσα, το βράδυ που σε θέλησα
να πάρεις απ’ τη γύρη μου του πάθους ξυπνητήρι μου.
Αχ μελισσούλα, μελισσάκι, πήγες σ’ άλλο λουλουδάκι
ποιός να ξέρει που κοιμάσαι, σε ποιαν αγκαλίτσα νάσαι

Πόσες φορές μαλώσαμε και πάλι ανταμώσαμε
στο πάθος μας ενδώσαμε την ώρα της ανάγκης
Πόσες φορές γυρίσαμε και ξαναπροσπαθήσαμε
μα λίγο – λίγο σβήσαμε τη φλόγα της αγάπης

Leonard Cohen και μια θεϊκή διασκευή από τους Coil

Who By Fire

And who by fire, who by water,
who in the sunshine, who in the night time,
who by high ordeal, who by common trial,
who in your merry merry month of may,
who by very slow decay,
and who shall I say is calling?
And who in her lonely slip, who by barbiturate,
who in these realms of love, who by something blunt,
and who by avalanche, who by powder,
who for his greed, who for his hunger,
and who shall I say is calling?
And who by brave assent, who by accident,
who in solitude, who in this mirror,
who by his lady's command, who by his own hand,
who in mortal chains, who in power,
and who shall I say is calling?