Κι εμένα με σοκάρω τώρα που το ξαναδιαβάζω, ομολογώ.
Quote:
Originally Posted by
carheart
Ενθαρρυντικό. Το έχω παρατήσει εδώ και μια βδομάδα στη μέση και ξαναδιαβάζω Ρεμάρκ, γιατί έτσι.
Πόσο ΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩ είναι μετά;
Εε, ξέρεις, στην αρχή ήμουν σε φάση "ναι, οκ, κάνατε ωτοστόπ, πήγατε σ' ένα μέρος που δεν ξέρω, μετά περπατήσατε, πήγατε σε άλλο, μετά σας έπιασε βροχή, μετά ένας γάμησε, μετά πήγατε σ' ένα μέρος ακόμα, τι μας ενδιαφέρουν εμάς όλα αυτά;". Γενικά, μου φαινόταν πως περιέγραφε εντελώς αδιάφορες καταστάσεις.
Από το τρίτο μέρος (ή μπορεί και το τέλος του 2ου) άρχισε να βελτιώνεται και το τέταρτο μέρος μ' άρεσε πραγματικά πολύ. Επιτέλους είπαν κάτι οι χαρακτήρες και μου δημιούργησε αυτό το "θα πάρω τους δρόμους", όπως έπρεπε. Και το έκανε αρκετά πειστικά ώστε να το θεωρώ πολύ ωραίο βιβλίο, ενώ μέχρι ένα σημείο ήταν το τίποτα.