Apospasmata Thread

Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκης - Σύννεφο με παντελόνια
(σε δική μου μετάφραση. και του ρίτσου δεν είναι κακή, βέβαια, αλλά τη θεωρώ ελαφρώς ξεπερασμένη. ευχαριστώ τον μπρο για την ψυχι(ατρι)κή και γλωσσολογική υποστήριξη και τον ίσκρα που με βοήθησε να συνδέσω το κλασικό αυτό αριστούργημα με τη σύγχρονη καλλιτεχνική σκηνή της ρωσίας, δηλαδή τον πίτερ νάλιτς.)

Πρόλογος

Τη σκέψη σας
που απλώνεται στο νερουλό σας μυαλό
σα χοντρός κεφτεδάκος λακές που αράζει σε λιγδιασμένο καναπέ
θα την καφρίζω όσο γουστάρω.

Εγώ δεν έχω καμιά παππουδίστικη στοργή μέσα μου
ούτε γκρίζες τρίχες στην ψυχή μου.
Κάνοντας γκριμάτσες και ταρακουνώντας τον κόσμο με τη φωνή μου
σας γράφω - κούκλος,
22χρονος.

Gay french poets
τραγουδάτε την αγάπη σας με βιολιά.
Οι μάγκες παίζετε την αγάπη στα τύμπανα.
Αλλά μπορείτε σεις να γυρίσετε το μέσα έξω σαν εμένα
και να γίνετε ολόκληροι 2 χείλη;

[..]

Μέρος 1ο

Νομίζετε πως μ' έχει βαρέσει η μαλακία;

Έγινε, λέμε.
Έγινε, στην Οδησσό.

"Θα 'ρθω στις 4" είπε η Μαρία.

Οκτώ...
Εννιά...
Δέκα.

[..]

Γαμώ το σπιτάκι σου!
Δε φτάνει;
Σε λίγο θα σκιστεί ο λαιμός μου απ' τις κραβιές.

[..]

Μπήκες
απότομα σαν ένα "πάρτα!"
Κι είπες
"Που λες
παντρεύομαι σε λιγάκι."
Ε, ξερωγώ, παντρέψου.
Τι να κάνουμε.
Θα το αντέξω.
Δες, είμαι ήρεμος.
Σα σφυγμός πτώματος.

[..]

Επ!
Κύριος!
Κόφτεστε για ιεροσυλίες
εγκλήματα
πολέμους.
Αλλά έχετε δει
τον απόλυτο τρόμο
στο πρόσωπό μου
όταν είναι ήρεμο;

[..]

Μυρίζει.
Κάτι καίγεται.
Σκάει η πυροσβεστική
με γυαλιστερά κράνη
και χώνονται στην ψύχρα.
Ρε, πείτε στους πυροσβέστες:
όχι παπούτσια!
Με τις καρδιές που τηγανίζονται πρέπει να ναι κανείς προσεκτικός.
Θα το κάνω μόνος μου!
Θα αδειάσω τα υγρά μου μάτια σε κουβάδες.
Μισό να βγάλω τα παΐδια μου κι έρχομαι.
Θα πηδήξω! Θα πηδήξω! Δεν μπορείτε να με σταματήσετε!


[..]

Τουλάχιστον θα βγάλεις κάνα βογγητό
ν' ακουστεί στους αιώνες ότι καίγομαι, γαμώτο;

Μέρος 2ο

I RULE.
Τους Ειδικούς τους έχω άνετα.
Και για ό,τι έχει γίνει
γω λέω ΜΗΔΕΝ.

[..]

Εμείς,
οι φυλακισμένοι λεπροί
είμαστε πιο αγνοί απ' τις γαλάζιες θάλασσες της Βενετίας
που τις ξεπλένει ο ήλιος.

Σκατά στα μουτράκια
του Ομηρου και του Οβίδιου
που δε γράψαν για καμένους
σαν εμάς.
Και στάνταρ ο ήλιος θα ξεθώριαζε
αν μπορούσε να δει τα χρυσά περιβόλια της ψυχής μας.

[..]

Γελάνε μαζί μου
τα σύγχρονα πιθήκια.
Αλλά γω βλέπω να ρχεται πέρα απ' τις οροσειρές του χρόνου
Αυτός, που οι άλλοι δε βλέπουν.

[..]

Κι όταν θα βγείτε να υποδεχθείτε το σωτήρα
εγώ θα τραβήξω την ψυχή μου έξω
και θα την ποδοπατήσω
όσο πάει
και θα σας τη δώσω, ματωμένη, για σημαία.

[..]

Μέρος 3ο

Βγάλτε τα χέρια απ' τις τσέπες, αλάνια
πιάστε καμιά μπόμπα, καμιά πέτρα, κάνα κέρατο
κι αν κάποιος δεν έχει τίποτα
ας ρίξει κάνα κουτουλίδι!

[..]

Μέρος 4ο

Μαρία! Μαρία!
Άνοιξε βρε Μαράκι!

[..]

Μην τρομάζεις, παιδί μου!
Βλέπεις, αυτές τις γυναίκες
που κρέμονται απ' το λαιμό μου σα βουνά
σε όλη μου τη ζωή τις κουβαλάω
Κάνα μύριο τεράστιες, ιδανικές, αγνές αγάπες
και μερικά φανταστικομμύρια βρωμερές, σιχαμένες αγαπούλες.

[..]

Μαρία!
Ένας ποιητής τραγουδά ωδές όλη μέρα
αλλά γω
φτιαγμένος από σάρκα
άνθρωπος
ζητάω το κορμί σου
όπως οι χριστιανοί προσεύχονται
"δοςημίνκλπ"

Δώστο μου, ρε Μαρία!

[..]

Μαρία!
Πίτα;
Πίτα!

Χα!

Οπότε, λυπημένος, ένα με το χώμα
για ακόμα μια φορά
θα κουβαλήσω
τη λεκιασμένη απ' τα δάκρυα καρδιά μου
σα σκυλί
που κουτσαίνοντας
κουβαλά στο στόμα το πόδι
που το τραίνο του πάτησε.

[..]

Κι όταν φάω τα ψωμιά μου τελικά
εκατομμύρια κηλίδες αίματος θα απλωθούν
στο δρόμο για τη Βασιλεία του Θεού μου.

Θα σκαρφαλώσω έξω
Βρωμερός (στους υπονόμους όλη νύχτα)
και θα ψιθυρίσω στο αυτί του
καθώς θα στέκομαι δίπλα του

"Κύριε Θεέ, ακούστε!
Δεν είναι boring boring boring
να χώνετε τα μεγαλόψυχα μάτια σας στα σύννεφα
κάθε μέρα, κάθε βράδυ;
Δεν κάνουμε καλύτερα
κάνα παρτάκι
πάνω στο δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού!
Πανταχού παρών, θα στε παντού γύρω μας!
Θα πιούμε κάνα κρασάκι να κάνουμε κέφι
κι ο Άγιος Πέτρος που μια ζωή είναι βλοσυρός
θα κάνει μπρεϊκντάνσινγκ.
Θα φέρουμε όλες τις Εύες πίσω στην Εδέμ:
Πείτε
και θα πάω!
θα μαζέψω απ' τους δρόμους όσα όμορφα ΜΟΥΝΑΚΙΑ χρειαζόμαστε
και θα τα κουβαλήσω εδωπέρα!

OK DROPZ?

Μπα;

Κουνάτε το κεφάλι σας;
Σμίγετε τα φρύδια σα να στε μάγκας;
Νομίζετε πραγματικά
που τούτος δω ο φτερωτός σαχάμου
ξέρει τι πα να πει αγάπη;

[..]

Γω νόμιζα πως ήσασταν ο Σπουδαίος Θεός, ο Μεγαλοδύναμος
αλλά σεις δεν είστε παρά ένα ειδωλάκι, ένας κόπανος με γραβάτα
Σκύβω ήδη να πιάσω το κέρατο
που χω κρυμμένο στα σταράκια μου.

Ψιτ, φτερωτοί καραγκιόζηδες!
Βάλτε το στα πόδια!
Τινάχτε τα φτερά σας, ρουφιάνοι!
Έτσι όπως βρωμοκοπάτε λιβάνι, θα σας ανοίξω στα δυο
από δω μέχρι την Αλάσκα.

Αφήστε με να φύγω!

Δε θα με σταματήσετε!
Είτε έχω δίκιο είτε άδικο
δε δίνω μία
δε θα ηρεμήσω.

Κοιτάξτε -
τ' αστέρια αποκεφαλίζονταν όλη νύχτα
κι ο ουρανός γέμισε πάλι αίματα.

Ψιτ,
Παράδεισε!
Να βγάζεις το καπέλο
όταν περνάω.

Ησυχία.

Το σύμπαν κοιμάται,
με το πατουσάκι του
κάτω απ' το το μαύρο, κατατσιμπημένο απ' τ' αστέρια αυτί του.

:shock: :pink: σε ολους τους συντελεστες

καλά που έχουμε κι εσένα βρε πινατέρο.=*

και γω το διάβασα πάντως, δεν πήγε χαμένος ο κόπος
που απλώνεται
στο νερουλό σου μυαλό.

Σις, τωρα το ειδα. νομιζα οτι θα το μετεφραζες για μυστηριωδεις δικους σου σκοποι, και οχι για να το ποσταρεις οποτε δεν το ψαξα.


Τα πινκς μετριωνεται σε γκαζιλλιονς.
τιποτε αλλο.

όντως για μυστηριωδεις δικους μου σκοποι το μετέφραζα (για τον εξής ένα λόγο κυρίως: δε μ' έπαιρνε ο ύπνος), αλλά είπα να μοιραστώ το έργο τούτο με την Ανθρωπότητα.

ελπίζω να αρχίσει να με παίρνει ο ύπνος νωρίτερα, αλλιώς τα αποτελέσματα για τον ανθρώπινο πολιτισμό θα είναι καταστροφικά.

ξερεις και ξερω οτι δεν υπαρχει Σωτηρια. Free League ou!!!

μπορω να σε βοηθησω να σε παιρνει ο υπνος

:!:

δηλαδή;

peite ki alla.

Oscar Wilde - The importance of being Earnest

LADY BRACKNELL. It is very strange. This Mr. Bunbury seems to suffer from curiously bad health.

ALGERNON. Yes; poor Bunbury is a dreadful invalid.

LADY BRACKNELL. Well, I must say, Algernon, that I think it is high time that Mr. Bunbury made up his mind whether he was going to live or to die. This shilly-shallying with the question is absurd. Nor do I in any way approve of the modern sympathy with invalids. I consider it morbid. Illness of any kind is hardly a thing to be encouraged in others. Health is the primary duty of life. I am always telling that to your poor uncle, but he never seems to take much notice . . . as far as any improvement in his ailment goes. I should be much obliged if you would ask Mr. Bunbury, from me, to be kind enough not to have a relapse on Saturday, for I rely on you to arrange my music for me. It is my last reception, and one wants something that will encourage conversation, particularly at the end of the season when every one has practically said whatever they had to say, which, in most cases, was probably not much.

--

ALGERNON. What shall we do after dinner? Go to a theatre?
JACK. Oh no! I loathe listening.
ALGERNON. Well, let us go to the Club?
JACK. Oh, no! I hate talking.
ALGERNON. Well, we might trot round to the Empire at ten?
JACK. Oh, no! I can't bear looking at things. It is so silly.
ALGERNON. Well, what shall we do?
JACK. Nothing!
ALGERNON. It is awfully hard work doing nothing. However, I don't mind hard work where there is no definite object of any kind.

--

CECILY. Oh, I merely came back to water the roses. I thought you were with Uncle Jack.
ALGERNON. He's gone to order the dog-cart for me.
CECILY. Oh, is he going to take you for a nice drive?
ALGERNON. He's going to send me away.
CECILY. Then have we got to part?
ALGERNON. I am afraid so. It's a very painful parting.
CECILY. It is always painful to part from people whom one has known for a very brief space of time. The absence of old friends one can endure with equanimity. But even a momentary separation from anyone to whom one has just been introduced is almost unbearable.
ALGERNON. Thank you.

--

JACK. How can you sit there, calmly eating muffins when we are in this horrible trouble, I can't make out. You seem to me to be perfectly heartless.
ALGERNON. Well, I can't eat muffins in an agitated manner. The butter would probably get on my cuffs. One should always eat muffins quite calmly. It is the only way to eat them.
JACK. I say it's perfectly heartless your eating muffins at all, under the circumstances.
ALGERNON. When I am in trouble, eating is the only thing that consoles me. Indeed, when I am in really great trouble, as any one who knows me intimately will tell you, I refuse everything except food and drink. At the present moment I am eating muffins because I am unhappy. Besides, I am particularly fond of muffins.

--

CECILY. Mr. Moncrieff, kindly answer me the following question. Why did you pretend to be my guardian's brother?
ALGERNON. In order that I might have an opportunity of meeting you.
CECILY. [To GWENDOLEN.] That certainly seems a satisfactory explanation, does it not?
GWENDOLEN. Yes, dear, if you can believe him.
CECILY. I don't. But that does not affect the wonderful beauty of his answer.
GWENDOLEN. True. In matters of grave importance, style, not sincerity is the vital thing.

“We shall finish you, romanticist world!” Mayakovsky threatens. That is right. One has to put an end to the romanticism of Oblomov and of Tolstoi’s Karataiev. But how? “He is old – kill him and make an ashtray of his skull.”

But this is the most real and most negative romanticism! Ashtrays made of skulls are inconvenient and unhygienic. And its savagery is after all ... meaningless? By making such an unnatural use of the skull bones, the poet becomes caught in romanticism; at any rate, he has not worked out his images, nor has he unified them. “Pocket the wealth of all the worlds!” In this familiar tone Mayakovsky speaks of Socialism. But to pocket means to put it into one’s pocket like a thief. Is this word suitable when the matter hinges on the collective expropriation of the land and the factories? It is strikingly unsuitable.

[..]

When Eichenvald, expressing the bourgeois attitude towards The Twelve, says openly and most maliciously, that the acts of Blok’s heroes are characteristic of the “comrades”, he fulfills the task he has set himself, namely, to slander the Revolution. A Red guard kills Katka, for jealousy. Is this possible, or is it impossible? It is entirely possible. But had such a Red guard been caught, he would have been sentenced to be shot by the Revolutionary Tribunal.

- Λεό Τρότσκι, Λογοτεχνία και Επανάσταση

Oscar Wilde - The Master

Quote:

---

[...] And kneeling on the flint stones of the Valley of Desolation he saw a young man who was naked and weeping. His hair was the colour of honey, and his body was as a white flower, but he had wounded his body with thorns and on his hair had he set ashes as a crown.

And he who had great possessions said to the young man who was naked and weeping, 'I do not wonder that your sorrow is so great, for surely He was a just man.'

And the young man answered, 'It is not for Him that I am weeping, but for myself. I too have changed water into wine, and I have healed the leper and given sight to the blind. I have walked upon the waters, and from the dwellers in the tombs I have cast out devils. I have fed the hungry in the desert where there was no food, and I have raised the dead from their narrow houses, and at my bidding, and before a great multitude, of people, a barren fig- tree withered away. All things that this man has done I have done also. And yet they have not crucified me.

---

"κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες
θά'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες"

Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια
που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω που να
τ' ακουμπήσω.
Επεφτε στο όνειρο καθώς έβγαινα από το όνειρο
έτσι ενώθηκε η ζωή μας και Θα είναι πολύ δύσκολο να
ξαναχωρίσει.

"pote tou den eixe niwsei ton eauto tou toso frixta mono!"

egklima k timwria!!!!!!!!

ama allaksei kaneis i estw skeftei na allaksei ti leksi mono me alles post rock mpantes tha ksenerwsw e

pote tou den eixe niwsei ton eauto tou toso frixta decapitated!

Quote:

---

Originally Posted by tamagothi

Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκης - Σύννεφο με παντελόνια
(σε δική μου μετάφραση.

---

χα, τώρα το είδα αυτό.ταμαγκόθι είσαι πολύ σοβαρή χρήστρια.

επίσης το καλύτερο απόσπασμα βιβλίου είναι εκείνο που λέει, "Ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία ξεκίνησε 37 επαναστάσεις και τις έχασε όλες."

Δεν αντέχω.

Quote:

---

Ο επισμηναγός Μέιτζορ γεννήθηκε έχοντας χρονική καθυστέρηση και μετριότητα. Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται μέτριοι, ορισμένοι αποκτούν τη μετριότητα κι άλλοι ωθούνται στη μετριότητα. Στον επισμηναγό Μέιτζορ είχαν συμβεί και τα τρία. Ακόμα και ανάμεσα σε αδιάφορους ανθρώπους, διακρινόταν αναπόφευκτα ως ο πιο αδιάφορος κι όσοι τον συναντούσαν εντυπωσιάζονταν πάντα από το πόσο εντυπωσιακός δεν ήταν.

---

xanetai h mish xara me th metafrash, eidika s ayto to vivlio

Το ξέρω =/

αλλά μέσα στη βδομάδα αρχίζω το "Closing Time" στην αγγλική!

Μίλτον πινκς.

Διαφωνώ για το catch 22. η μετάφραση εμενα μου φάνηκε πιο άμεση απο ότι το πρωτότυπο. δεν ξέρω απλα ήταν πιο πολύ κατανοητό σε μένα το ύφος του συγγραφέα στο ελλήνικο παρά στο πρωτότυπο.

Εγώ δεν μπορούσα ούτε καν να το παρακολουθήσω στα αγγλικά :( δεν έχω ιδέα γιατί.

Quote:

---

Originally Posted by Griffith

επίσης το καλύτερο απόσπασμα βιβλίου είναι εκείνο που λέει, "Ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία ξεκίνησε 37 επαναστάσεις και τις έχασε όλες."

---

=)

Lawrence Ferlinghetti - The World Is a Beautiful Place

The world is a beautiful place
to be born into
if you don't mind happiness
not always being
so very much fun
if you don't mind a touch of hell
now and then
just when everything is fine
because even in heaven
they don't sing
all the time

The world is a beautiful place
to be born into
if you don't mind some people dying
all the time
or maybe only starving
some of the time
which isn't half bad
if it isn't you

Oh the world is a beautiful place
to be born into
if you don't much mind
a few dead minds
in the higher places
or a bomb or two
now and then
in your upturned faces
or such other improprieties
as our Name Brand society
is prey to
with its men of distinction
and its men of extinction
and its priests
and other patrolmen

and its various segregations
and congressional investigations
and other constipations
that our fool flesh
is heir to

Yes the world is the best place of all
for a lot of such things as
making the fun scene
and making the love scene
and making the sad scene
and singing low songs and having inspirations
and walking around
looking at everything
and smelling flowers
and goosing statues
and even thinking
and kissing people and
making babies and wearing pants
and waving hats and
dancing
and going swimming in rivers
on picnics
in the middle of the summer
and just generally
'living it up'
Yes
but then right in the middle of it
comes the smiling

mortician

Quote:

---

Originally Posted by tamagothi

Lawrence Ferlinghetti - The World Is a Beautiful Place

The world is a beautiful place
to be born into
if you don't mind happiness
not always being
so very much fun
if you don't mind a touch of hell
now and then
just when everything is fine
because even in heaven
they don't sing
all the time

The world is a beautiful place
to be born into
if you don't mind some people dying
all the time
or maybe only starving
some of the time
which isn't half bad
if it isn't you

Oh the world is a beautiful place
to be born into
if you don't much mind
a few dead minds
in the higher places
or a bomb or two
now and then
in your upturned faces
or such other improprieties
as our Name Brand society
is prey to
with its men of distinction
and its men of extinction
and its priests
and other patrolmen

and its various segregations
and congressional investigations
and other constipations
that our fool flesh
is heir to

Yes the world is the best place of all
for a lot of such things as
making the fun scene
and making the love scene
and making the sad scene
and singing low songs and having inspirations
and walking around
looking at everything
and smelling flowers
and goosing statues
and even thinking
and kissing people and
making babies and wearing pants
and waving hats and
dancing
and going swimming in rivers
on picnics
in the middle of the summer
and just generally
'living it up'
Yes
but then right in the middle of it
comes the smiling

mortician

---

:thumbsup: :thumbsup: :thumbsup:

''Φίλε μου, δεν είμαι αυτό που φαίνομαι.
Ενδυμα είναι η εμφάνιση μου που με προστατεύει από τις ερωτήσεις σου κι έσένα από την αδιαφορία μου.
Το <<Εγώ>> μου φίλε μου ενοικεί στον οίκο της σιγής, κι εκεί θα μείνει για πάντα ακατανόητο,απροσέγγιστο.
Δε θα'θελα να πιστεύεις σ'αυτά που λέγω,μήτε να εμπιστεύεσαι αυτά που κάνω.Τίποτ'αλλο δεν είναι οι λόγοι μου από τις δικές σου σκέψεις.
Τίποτ'άλλο δεν είναι οι πράξεις μου από τις δικές σου ελπίδες.
Σαν λες, <<Ο άνεμος φυσάει ανατολικά σου αποκρίνομαι, <<ναι, πράγματι φυσάει ανατολικά>>,γιατί δεν θέλω να γνωρίζεις
πως ο νους μου δεν κατοικεί στον άνεμο αλλά στη θάλασσα.
Δεν το μπορείς να καταλάβεις τις σκέψεις μου τις θαλασσοταξιδεμένες,μήτε μπορώ να σε κάνω να καταλάβεις.
Στη θάλασσα θέλω να'μαι μονάχος.''



Kahlil Gibran- Ο Τρελός

"Strange memories on this nervous night in Las Vegas. Five years later? Six? It seems like a lifetime, or at least a Main Era — the kind of peak that never comes again. San Francisco in the middle sixties was a very special time and place to be a part of. Maybe it meant something. Maybe not, in the long run . . . but no explanation, no mix of words or music or memories can touch that sense of knowing that you were there and alive in that corner of time and the world. Whatever it meant. . . .

History is hard to know, because of all the hired bullshit, but even without being sure of “history” it seems entirely reasonable to think that every now and then the energy of a whole generation comes to a head in a long fine flash, for reasons that nobody really understands at the time — and which never explain, in retrospect, what actually happened.

My central memory of that time seems to hang on one or five or maybe forty nights — or very early mornings — when I left the Fillmore half-crazy and, instead of going home, aimed the big 650 Lightning across the Bay Bridge at a hundred miles an hour wearing L. L. Bean shorts and a Butte sheepherder's jacket . . . booming through the Treasure Island tunnel at the lights of Oakland and Berkeley and Richmond, not quite sure which turn-off to take when I got to the other end (always stalling at the toll-gate, too twisted to find neutral while I fumbled for change) . . . but being absolutely certain that no matter which way I went I would come to a place where people were just as high and wild as I was: No doubt at all about that. . . .

There was madness in any direction, at any hour. If not across the Bay, then up the Golden Gate or down 101 to Los Altos or La Honda. . . . You could strike sparks anywhere. There was a fantastic universal sense that whatever we were doing was right, that we were winning. . . .

And that, I think, was the handle—that sense of inevitable victory over the forces of Old and Evil. Not in any mean or military sense; we didn’t need that. Our energy would simply prevail. There was no point in fighting — on our side or theirs. We had all the momentum; we were riding the crest of a high and beautiful wave. . . .

So now, less than five years later, you can go up on a steep hill in Las Vegas and look West, and with the right kind of eyes you can almost see the high-water mark — that place where the wave finally broke and rolled back."


"We are all wired into a survival trip now. No more of the speed that fueled that 60's. That was the fatal flaw in Tim Leary's trip. He crashed around America selling "consciousness expansion" without ever giving a thought to the grim meat-hook realities that were lying in wait for all the people who took him seriously...
All those pathetically eager acid freaks who thought they could buy Peace and Understanding for three bucks a hit. But their loss and failure is ours too. What Leary took down with him was the central illusion of a whole life-style that he helped create... a generation of permanent cripples, failed seekers, who never understood the essential old-mystic fallacy of the Acid Culture: the desperate assumption that somebody... or at least some force - is tending the light at the end of the tunnel."

Hunter S. Thompson - Fear And Loathing In Las Vegas

Noël Coward - The Great Awakening
As I awoke this morning
When all sweet things are born
A robin perched upon my sill
To signal the coming dawn.
The bird was fragile, young and gay
And sweetly did it sing
The thoughts of happiness and joy
Into my heart did bring.
I smiled softly at the cheery song
Then as it paused, a moment's lull
I gently closed the window
And crushed its fucking skull.

http://farm1.static.flickr.com/122/2...419f3b.jpg?v=0

http://images.amazon.com/images/P/B0...116340548_.jpg

:?:

χεχ! παει στο ομοιοτητες σωσιες thread!

KURO SIWO

That first trip - a southern freight, by chance -
no sleep, malaria, difficult watches.
Strangely deceptive, the lights of the Indies -
they say you don't see them at a first glance.

Beyond Adam's bridge, you took on freight
in South China - soya, sacks by the thousand,
and couldn't get out of your mind for a second
what they'd told you in Athens one wasted night.

The tar gets under your nails, and burns;
the fish-oil stinks on your clothes for years,
and her words keep ringing still in your ears:
"Is it the ship or the compass that turns?"

You altered course when the weather turned,
but the sea bore a grudge and exacted its cost.
Tonight my two parrots were lost,
and the ape I'd had such trouble training.

The ship! - it wipes out all our chances.
The Kuro Siwo crushed us under its heel,
but you're still watching, over the wheel,
how, point by point, the compass dances.

Δεν ήξερα ότι έχει μεταγλωτιστεί ο Καββαδίας :)

sarah kane-laxtarw

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι, και
να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,

Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,

Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,

Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο, Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω, Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι, Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,

Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ


ela pou den sas aresei.. :D

:-o Τι χορδή χτύπησες τώρα.

Γενικά ξέρει κανείς που μπορώ να βρω οτιδήποτε υπάρχει από αυτήν; Οτιδήποτε. Σας ικετεύω, ακόμα και χαϊκού.

emeis sth sxolh mas exoume ooola ta erga padws(nianianianiania)fadazomai kai se vivliopwleia kikloforoun twra sto iderne egw den vrhka tpt me proxeiro search.

Εγώ βρήκα αυτό:

http://www.scribd.com/doc/2365322/Sarah ... s-original

Θα 'ταν ωραία να βλέπαμε και παράσταση όμως.

apisteuto

Quote:

---

Originally Posted by Harbinger of Death

:-o Τι χορδή χτύπησες τώρα.

Γενικά ξέρει κανείς που μπορώ να βρω οτιδήποτε υπάρχει από αυτήν; Οτιδήποτε. Σας ικετεύω, ακόμα και χαϊκού.

---

http://www.play.com/Search.aspx?searcht ... x=0&go.y=0