Βασικά ναι, αν καταστρέψεις κεφαλαιο είναι άλλη ιστορια γιατι του αυξάνονται τα κόστη ασφάλισης. Για τις μπάρες δεν έχει λόγο να ασφαλιστεί, θα τον αποζημιώσει το κράτος. Με λίγα λόγια, ναι, κατάφερες να ανοίξεις άλλη μια τρύπα απο την οποία κάποιος θα παίρνει λεφτά απο το κράτος.
Όσον αφορα τα είδη διατροφής, εδώ όντως ο πληθωρισμός είναι μεγάλος. Ξέρεις γιατί? Γιατι ο Κινέζος και ο Ινδός που πριν 15 χρόνια πεινούσανε, τωρα (αφού εφάρμοσαν σωστές οικονομικές πολιτικές) μπορούν και αγοράζουν προιόντα όπως αυγά, μπανάνες, λιπάσματα, ποτάσιο (πολύ σημαντικο στοιχείο κόστους της αγροτικής παραγωγής) κλπ. Το να έφερνες δραχμές δεν θα σήμαινε οτι θα φτηναίναν τα τρόφιμα, ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ γιατι ο αγρότης που τώρα τον πληρώνεις σε ευρώ, θα έχει συμφέρον να πουλήσει την παραγωγή του στη Γερμανία. Γενικώς, για να ξαναγίνει ο πληθωρισμός στα τρόφιμα χαμηλός το μόνο που μπορείς να εναποθέσεις τις ελπίδες σου είναι ένας πόλεμος Κίνας-Ινδίας. Όσο αυτές εξακολουθούν να πλουτίζουν και όσο εξακολουθούν να μετατρέπουν φτωχούς πολίτες σε μεσαία τάξη, τα τρόφιμα θα ακριβαίνουν γιατι αυτές οι χώρες δεν μπορούν να παράγουν απο μόνες τους τρόφιμα για 2.5 δις άτομα και αναγκαστικά εισάγουν, αυξάνοντας τις τιμές παγκοσμίως.
Γενικώς, έχε υπόψη σου οτι εκτός απο εμένα, φαινόμενα όπως το παραπάνω παρακολουθούνται απο επιστήμονες μαζικά και δεν υπάρχει καμία διαφωνία στο θέμα αυτό. Ναι, το να βάλεις δραχμές έχει νόημα για τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση των εισαγωγών. Στο θέμα του πληθωρισμού ομως θα γινει ΣΦΑΓΗ με δραχμές. Γενικώς η εισαγωγή της δραχμής είναι καλή ιδέα αν μπορείς να εγγυηθείς την ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας -γιαυτό προτιμώ την σουηδία εκτός ευρώ- στην ελλάδα όμως ειναι αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο (εδώ δεν έχουν ανεξαρτησία οι δικαστές, οι τραπεζίτες μας μάραναν), οπότε καλύτερα στο ευρώ που τουλάχιστον έχεις την ασφάλεια οτι την νομισματική πολιτική την ασκεί μια ανεξάρτητη αρχή. Και ναι, η ανεξαρτησία της νομισματικής αρχής είναι το Α και το Ω σε μια οικονομία, γιατι αλιώς η πολιτική της κεντρικής τράπεζας ευνοεί αυτούς που έχουν τα λεφτά να την επηρεάσουν (Δες πχ την Ιαπωνία που νομισματική πολιτική ασκεί η τογιότα που βρίσκεται σε κρίση εδώ και 15 χρόνια).