Struggle Within
Printable View
Χαχαχα το παίρνω ως πάσα λοιπόν.
Οι μετάλλικα για μένα είναι μία τυπική εφηβική καγκούρικη μπάντα έως και το Justice. Δεν ξέρω αν αυτό το πράγμα θεωρούταν επανάσταση τότε ή κάτι, εγώ ακούω το Welcome Home και γελάω με τις ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ενός θράσερ. Φυσικά στο Black Album οι μαλακίες εκόπηκαν, η μπάντα ωρίμασε, τα τέμπα έπεσαν εκεί που χρειάζεται και η μουσική έγινε ένα ενιαίο στρωτό κράμα αντρίλας και μελωδικότητας. Μοναδικό επιχείρημα για να στηρίξω τα παραπάνω είναι ότι ακούω κομμάτια από το δίσκο και δεν τσαντίζομαι (ίσως μόνο με το Enter Sandman επειδή το χω ακούσει άπειρες φορές), δεν αλλάζω ραδιοφωνικό σταθμό και φυσικά δε ΓΕΛΑΩ στις μπαλάντες.
κάτσε ρε Σταμ, αν είναι να μιλήσουμε σοβαρά δηλαδής, γελάς στο Fade To Black ?
Stam, βραβείο παπαριάς σήμερα. Απογοητεύτηκα. :(
...εκτός και αν τρολάρεις οπότε θαμπζ απ.
Σε άλλα νέα, τι θα πει "για μένα" μια τυπική εφηβική καγκούρικη μπάντα. Είτε είναι τυπική, είτε δεν είναι. Και προφανώς δεν είναι. "Άλλος ένας τυπικός thrash metal δίσκος - ο πρώτος στην ιστορία συγκεκριμένα - που έχει και ένα σόλο μπάσο, όπως συνηθίζεται άλλωστε."
Που,σόρρυ κιόλας για το χώσιμο,σημαίνει τι;
Οι Μετάλικα μια χαρά τεράστια μπάντα είναι,μη το ψάχουμε.Το γεγονός πως τα 2 της μεγάλα μείον είναι το στάτους εφηβικού κολλήματος που έχει αποκτήσει (που παράλληλα είναι και μέγιστη τιμή) και ο κακός της εαυτός,λίγο πολύ τα λέει όλα πιστεύω.
Ναι, σε αυτό, στο Welcome Home, στο One κλπ. Είναι η επιτομή της ακαλαισθησίας και του awkward moment, είναι η σύνοψη του κακού mainstream μέταλ. Μπας-κλας νοσταλγικού τύπου μπαλάντα κοπής 70ς, με τσίτα τα ταμπούρα, πύρινα σολίδια, κοινωνικά ευαίσθητους στίχους (τρολολολ) και ένα μέταλ μπάσιμο που βιάζει κάθε ίχνος δυναμικής (λέμε τώρα) που είχε τηρηθεί καθ'όλο το κομμάτι. Γι αυτό οι μετάλλικα παραμένουν ιδιαίτερη περίπτωση για μένα, γιατί παρ'ότι είχα ακριβώς την ίδια άποψη για χρόνια (δεν απομυθοποίησα το πρώιμο στυλ τους αφού "μεγάλωσα", δε μου άρεσαν ποτέ οι πρώτοι δίσκοι), η εντύπωση που μου άφησαν με το πέρασμά τους στην ωριμότητα παραμένει και σήμερα η ίδια, και ορισμένα τραγούδια που γράψανε παραμένουν αθάνατα για μένα, ακόμα και αν τα άκουσα και με συγκίνησαν πριν από 12 χρόνια.
το ποστ του σταμ μου προκάλεσε τόσο rage που σκέφτηκα τη συγκεκριμένη σκηνή, χιλιάδες έφηβοι να τον κυνηγάνε για να τον κομματιάσουν
μουσική υπόκρουση φυσικά...
ρησπεχτ στους μεταλλεκες...ηταν οι μονοι που πουλησαν λαστιχενιο νεροφιδο
πρωτοποροι στα παντα
στην επομενη επετειος στηριζουμε ''βατραχακι-πακου πακου'' απο αυτα που ειχε ο Χατζηχρηστος στον Μπακαλογατο
163 ευρω με δωρο σκελεα και κομπινεζον (αντε και κανα ντιβιντι για το ξεκαρφωμα)
σταμ τίποτα από ότι ακούς δεν θα δει ποτέ αυτό.
http://img515.imageshack.us/img515/273/stam.png
μη μου πεις για τους reviewers για όνομα του θεού.
το αλμπουμάκι είναι 100/100 διαπλανητικά. κάθε δευτερόλεπτο διαμάντι.
μιλάμε πάντα για master of puppets επειδή το έπιασες.
και όχι δεν έχω ιδέα από μουσική.
πάλι ετρολλαρήσθην και έβγαλα τον φαν-μπόη από μέσα :/
asimouli αν ακουγαμε μουσικη συμφωνα με τα ratings ζητω που τσουρουφλιστικαμε
o Robert Christgau έβαλε Β-
Spoiler
Αν δε δω βαθμό ελληνικού μέταλ χάμμερ δεν πείθομαι.