Συνέχεια του προ εξαμήνου ποστ μου:
Στο Ιράκ γράφεται ιστορία, οργανώσεις από τον υπόμονο της ανθρώπινης σκέψης καταλαμβάνουν τη χώρα για πλάκα και η κατάσταση είναι τόσο χαοτική που δεν προλαβαίνει κανείς ούτε να την αναλύσει. Εν ολίγοις, οι τζιχαντιστές μπουκάρουν και εκτελούν μαζικά σιίτες μουσουλμάνους, οι Κούρδοι αναλαμβάνουν περιοχές τις οποίες παρατάει ο ιρακινός στρατός και αμύνονται έναντι των πρώτων, το Ιράν είναι ένα βήμα από το να συνεργαστεί με τους Αμερικάνους (θεέ μου) έναντι των τζιχαντιστών, και τελοσπάντων φτάσαμε να βλέπουμε την Αλ Κάιντα ένα βήμα πριν κυβερνήσει. Και μάλιστα σε μία χώρα της οποίας την πλειοψηφία θέλει να υποτάξει, καθ'ότι οι σιίτες μουσουλμάνοι είναι κατα αρκετά περισσότεροι από τους τζιχαντιστές σουνίτες. Bonus τρολλιά, οι στρατιωτικοί του Σαντάμ πολεμάνε στο πλευρό των τζιχαντιστών. Το Μπααθ είναι ΠΑΣΟΚ, δεν ξεριζώνει με τίποτα.