1) Κοίτα απ' όσο ξέρω δεν έγινε ακριβώς έτσι. Στη Βόρεια Ιρλανδία η αλήθεια είναι ότι το προτεσταντικό στοιχείο ήταν πολύ έντονο από παλιά (και πιο συγκεκριμένα από την εποχή των "Πουριτανών" και της εισβολής του Όλιβερ Κρόμγουελ, ο οποίος έχει μείνει στη μνήμη των Ιρλανδών ως "χασάπης" επειδή τα στρατεύματά του έσφαξαν χιλιάδες Ιρλανδούς και ο ίδιος έστειλε άλλους τόσους σκλάβους σε νησιά της Καραϊβικής (και στο σημείο αυτό να πούμε, δόξα και τιμή στους Flogging Molly που ασχολήθηκαν με αυτές τις καταστάσεις στο θεϊκό "Tobacco Island"), ενώ στα σπίτια των σκοτωμένων ή εκτοπισμένων εγκαταστάθηκαν Βρετανοί προτεστάντες που βέβαια με τους αιώνες "ιρλανδοποιήθηκαν" αλλά μέχρις ενός σημείου!), αλλά δεν ήταν και η απόλυτη πλειοψηφία που είναι σήμερα. Στον Ιρλανδικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας αυτό που έγινε ήταν ότι ο Μάικλ Κόλλινς, ως εκπρόσωπος της μέχρι τότε παράνομης Δημοκρατίας της Ιρλανδίας, απλά "έδωσε" τη Βόρεια Ιρλανδία στους Άγγλους, προκαλώντας τη διάσπαση και στον IRA, αλλά και στην ιρλανδική ηγεσία. Τώρα στη συνέχεια και με πρόσχημα τον εμφύλιο πόλεμο στην Ιρλανδική Ελεύθερη Πολιτεία, οι Άγγλοι ουσιαστικά έδωσαν στους Βορειοϊρλανδούς τόση εξουσία όση χρειάζονταν για να κάνουν τη ζωή των καθολικών μαύρη (με διώξεις, πογκρόμ και όλα αυτά τα όμορφα) και να οδηγήσουν χιλιάδες ακόμα στην προσφυγιά προς τα νότια και τα ελεύθερα εδάφη. Όπως ήταν λογικό, όταν έγινε το περιβόητο δημοψήφισμα για το οριστικό καθεστώς της Βόρειας Ιρλανδίας, το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικά υπέρ της διατήρησης της Ένωσης με τη Βρετανία (είναι σα να κάνεις δημοψήφισμα στα κατεχόμενα της Κύπρου με ερώτημα "θέλετε να ανήκετε στην Ελλάδα;"). Άρα το να πεις ότι η Βόρεια Ιρλανδία "ελεύθερα" αποφάσισε να είναι μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου και όχι της Ιρλανδίας είναι τουλάχιστον "τραβηγμένο".
2) Εγώ στηρίζω την ενότητα καθολικών και προτεσταντών εναντίον των εκμεταλλευτών τους. Η οποία περνάει σαφώς μέσα από την ενοποίηση του νησιού και την εξάλειψη των θρησκευτικών παθών, άρα.