Quote:
Originally Posted by Reject
Ναι ρε φιλε,γι'αυτο προσκυνω.Αλλα τον Ρα που επισης ειναι μεγαλη λατρεια εννοειται τον flameαρω απο κοντα.Και ας ξερει ποσο τον γαμαει το γκραιντκορ.
Printable View
Quote:
Originally Posted by Reject
Ναι ρε φιλε,γι'αυτο προσκυνω.Αλλα τον Ρα που επισης ειναι μεγαλη λατρεια εννοειται τον flameαρω απο κοντα.Και ας ξερει ποσο τον γαμαει το γκραιντκορ.
χαχα και εγω τον παω ρε τον ρα,αλλα αν τον δω απο κοντα θα τον κανω πυραυλο με αυτα που θα του πω.
μονο να μου πεις που να σταματησω,μην παθει κανενα εγκεφαλικο.
εσενα σε παω γιατι μπορει να παιζεις σε 2 ταμπλο,αλλα δεν εισαι ειρηνιστικο σκουλικι.εισαι και εσυ ψοφιος για πουταναριο...
τελικα οι μεταλλαδες κουβαλανε την νοημοσυνη του τιτανιου που εχω στο ποδαρι μου
Εννοειται μονο πουταναριο!Αλλα οταν ο Ρα παρακαλαει τα αλλα μεμπερς της μπαντας να παιξουνε διασκευη GBH,ειναι :pink:Quote:
Originally Posted by Reject
Συγκινητικα ριφφς δωστου αυτουνου,και πιστεψε με θα ειναι ευτυχισμενος.
Και τι ελιτισμό.Quote:
Originally Posted by Ruthless
αχαχαχαχα δεν ξερω αν φταιει που ηπια μερικα τσιγαρα,αλλα πραγματικα γελασα με 3 λεξεις αχαχαχαχα να σαι καλα σταμ αχαχαχαχαχαχαQuote:
Originally Posted by stam and the witchesΚαι τι ελιτισμό.Quote:
Originally Posted by Ruthless
Κούραση.
Kalimera!
Εμένα μου άρεσε το Σμελς Λάικ Τιν Σπίριτ. Μετά ο αδερφός μου αγόρασε το Νέβερμάιντ και μου φάνηκε πολύ βαρετό το υπόλοιπο, εκτός από 2-3 κομμάτια. Μετά άκουσα και τα παλιά και μου φάνηκαν ΟΚ αλλά αδιάφοροι. Το Ιν Ούτερο μου άρεσε πιο πολύ από όλα τους αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Γενικά συμπαθητική μπάντα, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί τόσος ντόρος. Το καλύτερό τους ήταν στοιχείο η φωνή του Κομπέιν για μένα, δηλαδή αυτό ήταν που άρεσε πιότερο.
Αλλά μετά ξέσπασε ο ΠΟΛΕΜΟΣ και έπρεπε να πάρω θέση. ΘΡΑΣ ΤΙΛ ΝΤΕΘ ΠΑΛΙΟΜΟΥΝΑ.
Δεν μ' άρεσαν ποτέ. Από τις πλέον αδιάφορες μπάντες (μουσικά μιλώντας) που έχω ακούσει κι αυτό δεν έχει να κάνει με τα μεταλχαμερζ κι αυτά που έγραφαν κατά καιρούς.
κι εμένα ποτέ δε μου άρεσαν ιδιαίτερα (και σίγουρα δε φταίει το hammer)
το κομμάτι τους που μ'άρεσε και είπα "α, για να ακούσω παραπάνω" ήταν το the man who sold the world και μετά ανακάλυψα ότι είναι bowie και αποφάσισα να ακούσω παραπάνω bowie τελικά.
Λυπούμαι βαθύτατα για την τροπή που πήρε το τόπικ, ήλπιζα να κινηθεί σε καθαρά μουσικά πλαίσια, απαλλαγμένο από καφρίλες, ύβρεις και ειρωνίες. Ας είναι.
ΓΑΜΗΣΕΣ ΤΩΝ SANCTUARY ΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΜΑΚΑΡΙΤΗ, ΜΑΚΑΡΙΤΗ
αχαχαχαχαααχααχαχ
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όντας παιδάκι, έβλεπα μια μουσική εκπομπή στην ερτ-1 που παρουσίαζε ένας γυαλάκιας και έβαζε βιντεοκλιπς και τέτοια και είχε και κοινό (μπλάστ φρομ δε πάστ, αλλά δε θυμάμαι πως λεγόταν) και σιχαινόμουν απίστευτα εκείνα τα βίντεο του ξανθού λιγδιάρη με την κιθάρα και το λαχανί πουλόβερ.
Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τους Νιρβάνα.
Μέτα βέβαια αναθεώρησα και έβλεπα τα αφιερώματα σ'αυτούς που έβαζε στο seven/mcm και πορωνόμουν και μ'αρέσουν εως και σήμερα. Ήταν άλλωστε απ'τις πρώτες μπάντες που με έμπασαν στα ροκς και μ'έκαναν να νιώσω οπότε έχουν ιδιαίτερη συναισθηματική αξία.
