Printable View
Προτού προτείνουν οι γνωρίζοντες δίσκο Ufomammut στον jack the ripper, γελάστε με το πρωταπριλιάτικο των Theocracy. Παλιό μεν, αλλά πολύ καλό.
http://www.theocracymusic.com/mos-sony.php
Κατεβάστε και το mp3, τα σπάει. Ο τύπος είναι μεγάλος θεός - αν θυμάστε είχε κάνει και μία φοβερή διασκευή-παρωδία του St. Anger προ πενταετίας.
στη πρώτη ακρόαση κσενέρωσα. κάπου στη τρίτη-τετάρτη άρχισε ναμαρέσει η περιεργότητα του. τρελή μειντενιά το πρώτο κομμάτι - καμία σχέση με τα επόμενα. καμία σχέση με το 1ο άλμπουμ.Quote:
Originally Posted by stam and the witches
snailking ή το φρεσκότατο idolum που είναι ίσως πιο στρέητ.Quote:
Originally Posted by jack the ripper
σε προτεινω δυο επιλογες, το Snailking και το Idolum.Quote:
Originally Posted by jack the ripper
αν με ρωταγες πριν ενα χρονο, το Snailking και το Lucifer Songs.
ωραιο το ufomammut ρε παιδια, αλλα εσας δεν σας μυριζει αρκετα Celestial; (απορια)
τώρα που το λες, παίζει.
το Λούσιφερ Σονγκς παραείναι κάπσιμο (για πρώτη επαφή) μι θινκς
http://www.diamandagalas.com/photo%2...5%20lo-res.jpg
Δεν είναι η πρώτη φορά που την ακούω πάνω σε τραγούδι που έχει πει ο Cash (παλιά ήταν το "25 minutes to go" στο "Malediction and Prayer"), αλλά τέτοια απογείωση στο "Long Black Veil" δεν την περίμενα, και αυτό το "Guilty! Guilty! Guilty!" γιατί δεν το έχετε σχολιάσει ακόμα;;;
Μίλτον;;;
Απο τους σημαντικοτερους δισκους για φετος. Θα επανελθω
είναι στην κατηγορία Malediction And Prayer, The Singer, La Serpenta Canta και είναι τρομερή δισκάρα.
Ufomammut δηλαδή τι όνομα είναι αυτό ρε παιδία.
Νομίζω πως η Diamanda Galas έχει πάρα πολλούς εαυτούς, και θα το πω, μην εξετάζοντας τις πρώτες δουλειές της, που είμαστε και κάπως μικρούληδες για να τις εξετάσουμε.
Από τη μιά φτιάχνει Maledictions, The Singers, Serpenta Cantes και Guiltys, και δείχνεις πως είναι φτιαγμένη για αυτή τη δουλειά, live δίσκους που να εκτινάσσουν τα ομώνυμα blues σε άλλη κατάσταση, σε άλλες νότες, άλλο συναίσθημα. Ας πούμε το "Iron Lady". Αυτό, η Galas το κάνει καλύτερα από οποιονδήποτε επιχείρησε ποτέ να το κάνει.
Από την άλλη, στο ενδιάμεσο, σου σκάει ένα concept "Defixiones, Will and Testament" και εκεί παραδέχεσαι πως η καλλιτεχνική της φύση είναι ακόμα χιλιόμετρα πολλά μπροστά από όσο ίσως είχαμε φανταστεί. Μελετήστε (και) αυτόν τον δίσκο, διαβάστε τι λέει μέσα. Και το πρώτο cd έχει τόση παγωμάρα και ψυχράδα και αποκρουστικότητα, σε σχέση με την κατηγορία απάνου, που πφφφ αρρωσταίνω.
Η συναυλία στην Αθήνα είναι αφιερωμένη στο set "Guilty! Guilty! Guilty!", που περιέχει τα εξής :
[quote=Guilty! Guilty! Guilty!]# Long Black Veil - M. Wilkens & J. Dill, made famous by Johnny Cash
# I Hear Voices - Screamn' Jay Hawkins
# Heaven Have Mercy - M. Phillippe Gerard & Rick French, made famous by Edith Piaf
# Time/Interlude - George Delarue, made famous by Timi Yuro
# Eight Men and Four Women - O. V. Wright
# Down So Low - Tracy Nelson
# Tony - Diamanda Gal
Επίσης η Bj
To Baby's Insane υπάρχει και στο Serpenta και το Thrill Is Gone υπάρχει και στο Malediction.
Η κατηγοριοποίηση της Galas για μένα είναι στα εξής:
α) Παρανοϊκή πειραματίλα: Diamada Galas/Litanies Of Satan, Divine Punishment/Saint Of The Pit, Schrei X, Plague Mass
β) Ερμηνευτική Ικανότητα: Singer, Malediction, Serpenta, Guilty
γ) Πειραματική τραγουδοποιία: You Must Be Certain Of The Devil, Sporting Life, Defixiones και ίσως να κολλάει εδώ και το Plague Mass πάλι.
Γενικά η τύπισσα είναι απίστευτη σε οποιαδήποτε φάση.
To "Sporting Life" είναι δική του κατηγορία.
Έχει μέσα μουσική!
Και το Ντεφίξιονες και το Γιου Μαστ Μπη Σέρταιν. Απλά αυτή είναι περίεργη!
χαβαλέ κάνω πω-πω!
απλά το χει γράψει ο John Paul Jones, και η μουσική από μόνη της είναι μέχρι και συνήθης, απλά εκείνη οργιάζει και αφηνιάζει.
