Ασταμάτητα και διαδοχικά τα LPs από το Under the Sign μέχρι το Twilight.
Printable View
Ασταμάτητα και διαδοχικά τα LPs από το Under the Sign μέχρι το Twilight.
Vic Chesnutt - At the Cut
Garden of Worm - Same
Jex Thoth - Same
Demonaz - March of the Norse
Soundgarden - Badmotorfinger
Άντε και Haunted, Ra! Πες μου το καλύτερο Heavy Metal τραγούδι (ή και lp) της πενταετίας να το ακούσω.
Μπαίνω σε πρόγραμμα σιγά-σιγά, ώστε σε δυο χρονάκια να είμαι έτοιμος και για Haunted! :D:P
Στο άλλο που λες, καλόν είναι σε τέτοιες συζητήσεις να βάζεις αυτό που σου 'ρχεται πρώτο στο μυαλό. Έτσι, μου έσκασε ένα κομμάτι από το comeback των 2/3 των Tank, το 2010. Θυμίζει 90's Saxon, είναι δηλαδή Heavy Metal, όπως ζήτησες. :dfinger:
Tank "Phoenix Rising"
Αλλά... επειδή είναι εκπρόθεσμο για έναν ολόκληρο χρόνο, τσέκαρε και τούτα:
Magic Circle "The Greatest Escepe / White Shores"
Agatus "The Oath"
Darkthrone "Valkyrie"
Enforcer "Take Me out of This Nightmare"
Αν γουστάρεις αμερικάνικο prog/power, αυτό είναι πολύ καλό, επίσης: http://www.metal-archives.com/albums...Devices/387267
Είναι πολλά τα αξιόλογα πάντως που πρόσφατα έχουν βγει.
Ευχαριστώ, Ρα! Το Tank τελείως αλλού σε σχέση με Filthy Hounds, ε; Είναι ωραίο όμως. Χιτ και όντως σαξονίζει. Από τα υπόλοιπα, το Darkthrone όσο ντουμίζει είναι πολύ καλό, αλλά τα φωνητικά δεν τα πολυ-παλεύω. Τους Magic Circle δεν τους ήξερα, μετά το βαρετό ξεκίνημα το τραγούδι σκίζει και τα φωνητικά ακόμη περισσότερο.
Άλλη φάση, ναι. Δεν παίζουν με τον παλιό τραγουδιστή πλέον.Quote:
Originally Posted by sfinotouvlaki
On topic:
Nocternity - En Oria
Fiendish Nymph - Aenaon [CD Reissue]
Βαλπουργία Νύχτα - Εκεί που ανθίζει η οργή
Unorthodox - Asylum
Fiendish είναι η επανέκδοση του Bowel;
Ναι.
Solstice - Blood Fire Doom (Compilation)
Arkha Sva - Gloria Satanae
Primordial - The Gathering Wilderness
Melan Selas - Melan Selas (EP)
Valkyrie (VA, US) - Shadows
Roadrunner United - The All-Star Sessions
Control Denied - The Fragile Art of Existence
Lonewolf - March into the Arena
Grave Digger - Knights of the Cross
Yngwie J. Malmsteen - Fire & Ice
Savatage - Fight for the Rock
Unleashed - Across the Open Sea
At the Gates - Slaughter of the Soul
Blood Ceremony - Same
Funeral Mist - Maranatha
Reverend Bizarre - Harbinger of Metal (EP) [χρήστης Snipah saves the day!]
combo breaker, το καλοκαίρι έπαιξε όλη η δισκογραφία των Unleashed και δεν ξέρω αν άκουσες το περσινό τους αλλά είναι πολύ καλό και στα γνωστά τους standards
https://www.youtube.com/watch?v=VrUJWq865ps
και τιμητικά:
Για να μην το παίζω και κανάς ειδήμων στα του death, να ξεκαθαρίσω εξαρχής ότι ακούω περίπου μια ντεθμεταλλιά ανά τρεις εβδομάδες (κι ούτε καν καινούργια, αλλά κάποια παλιά κι αγαπημένη κατά κύριο λόγο, π.χ. Death, Bolt Thrower, The Chasm, Horrified κ.ά.). Morbid Angel, για να φέρω ένα παράδειγμα κραταιού συγκροτήματος, πρέπει να έχω πάνω από τριετία να βάλω στο στερεοφωνικό μου.
Σχετικά με τους Unleashed, έχω να προσθέσω ότι, όταν αγόραζα το "Across the Open Sea", νόμιζα για κάποιον απροσδιόριστο λόγο ότι έπαιρνα το ντεμπούτο της μπάντας (!), με αποτέλεσμα να περιμένω να ακούσω τον ύμνο "Before the Creation of Time" (και φυσικά ποτέ δεν τον άκουσα...). Όπως και να 'χει, παραμένουν να μου είναι συμπαθείς. Το νέο τους πόνημα θα το τσεκάρω αφού πρώτα θα έχω κάνει καλές ακροάσεις του δεύτερου, το οποίο ακόμα δεν το έχω αγγίξει καν απ' όσο θυμάμαι, και βλέπω να θεωρείται δυνατό δισκίο στα διάφορα site.
Εν τω μεταξύ, πόσο περίεργο είναι το γεγονός ότι το "Chameleon" από Helloween στην Εγκυκλοπαίδεια έχει σχεδόν την ίδια βαθμολογία με το "Slaughter of the Soul" (63 και 67%, αντίστοιχα); Μου φαίνεται ότι το «τζάμπα» κράξιμο από τα μεγάλα έντυπα, αλλά και οι «τζάμπα» εκθειασμοί σκηνών, μοδών κ.λπ. έχουν βρει τον μάστορά τους στη νέα πραγματικότητα των οργανωμένων, παγκόσμιων βάσεων δεδομένων. Κι αυτό δεν το λέω για να καταλήξω ότι είναι μαλακία το At the Gates -εξάλλου κομμάτια σαν τα "World of Lies" και "Under a Serpent Sun" μου άρεσαν από την πρώτη στιγμή-, όσο για να δείξω ότι είναι μεγάλη χαζομάρα να ακολουθείς πιστά τον Τύπο (και ακόμη περισσότερο ένα και μόνο έντυπο) σε μουσικά θέματα.
κοίτα δεν έχει την ίδια σημασία με τις διπλές τυφλές μελέτες της ΜΕΤΑΛ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑΣ, αλλά είναι γεγονός ότι το slaughter of the soul είναι το πιο στυγνά κοπιαρισμένο άλμπουμ από μπάντες όλων των ειδών κι από τις δύο μεριές του ατλαντικού εδώ και 20 χρόνια για πλάκα. οι βαθμολογίες σε δίσκους είναι πιο '80s κι από τον τάσο προύσαλη.
Eee gt etci
Chameleon γαμάει φυσικά!
