Printable View
Ναι, είναι. Αλλά ταυτόχρονα είναι ένα (φανταστικό) παράδειγμα έξωθεν παρέμβασης. Και ναι, μπορεί υπάρχουν περιπτώσεις όπου συμβαίνει αυτό που λες. Έχουν υπάρξει κιόλας ιστορικά και σχετικά πρόσφατα στην ελληνική. Αλλά δε νομίζω ότι ο τρόπος που γράφουμε είναι προϊόν καταναγκασμού. Επιπρόσθετα, δεν πιστεύω ότι η τυποποίηση μέσα από μία καταγραφή των ορθογραφικών συνηθειών από κάποιους ακαδημαϊκούς είναι κακό πράγμα, αν δεν υπάρχει δόλος.
Φαντάζομαι Candiru να λέει στη δασκάλα του γιόκα που του έβαλε 8 στην ορθογραφία "Αφτη η ελίτ ποσα σας πλιρονει για να κανετε τις βρομοδουλιες τους;;;;".
εγγράφως θα της το πω;Quote:
Originally Posted by Phoebus
Ορθογραφία =/= γλώσσα.Quote:
Originally Posted by by_the_way
Η δυναμική μιας γλώσσς βρίσκεται στον τρόπο σύνταξης, στη γραμματική, στο νόημα των λέξεων, κι όχι στα σύμβολα που επιλέγεις. Αν θες, προσπάθησε να μου δώσεις ένα παράδειγμα πρότασης όπου η απλοποίηση της ορθογραφίας αλλοιώνει είτε τον τρόπο που χρησιμοποιούμε την γλώσσα, είτε κάνει φτχωότερο το περιεχόμενο της πρότασης.
καταναγκασμός ήτανκαι είναι ακόμα, παλιότερα έπιπτε αγία ράβδος, ακόμα και για ορθογραφία πουτ έχει πλέον εξαληφθεί παντελώς. Επίσης αν δεν ήταν καταναγκασμός δεν θα υπήρχε το μάθημα της ορθογραφίας, ή θα υπήρχε απλώς ως μια ενδεικτική πρόταση για γραφή, παρά ως υποχρεωτικό και πρωτεύουσας σημασίας μάθημαQuote:
Originally Posted by rat_poison
Εάν δεν υπάρχει πλεονέκτημα στην επικοινωνία με την διατήρηση της υπάρχουσας ορθογραφίας, τότε η απλοποίησή της μειώνει το περιττό overhead στην επικοινωνία. Γιατί να χάνω χρόνο από την κύρια εργασία, την απόδοση των σκέψεων μου στο χαρτί, για να σκεφτώ ποιο από όλα τα ομόηχα σύμβολα είναι σωστό για κάθε λέξη;Quote:
Originally Posted by Ford Prefect
Αλήθεια ο γιος σου πήρε 8;Quote:
Originally Posted by Candiruεγγράφως θα της το πω;Quote:
Originally Posted by Phoebus
Σε σάπισε.Quote:
Originally Posted by Candiruεγγράφως θα της το πω;Quote:
Originally Posted by Phoebus
@Deggial
To post σου είναι λίγο red-herring. Το point (το δικό μου τουλάχιστον) είναι ότι η εξέλιξη της γλώσσας έχει προς το παρόν οδηγήσει την ορθογραφικό σύστημα στην τωρινή του μορφή και κατά την άποψή μου για να εξελιχθεί φυσικά δε χρειάζεται καμία εξωτερική διαταραχή πέρα από την ικανότητα του να αναδιοργανώνεται μόνο του. Αυτό που κατά τη γνώμη μου προσφέρει είναι μια οπτικοποιημένη ιδέα της προέλευσης της λέξης και πιθανώς του νοήματός της. Ειδικά σε προτάσεις με ομόηχες λέξεις, ο εγκέφαλος πρέπει να ξοδέψει λίγο χρόνο να σκεφθεί σε ποια από τις εναλλακτικές αναφέρεται ο γράφων. Και ενώ στην προφορικό λόγο σε περίπτωση ασάφειας μπορείς να ρωτήσεις (το κλασικό το ε με "ε ή με αι" όταν κολλάει και ενεργητική και παθητική φωνή, το ι με "η ή με οι" όταν κολλάει και ενικός και πληθυντικός) στο γραπτό λόγο, λόγω της απουσίας άμεσης ανάδρασης με το γράφοντα, η ορθογραφία (της γραμματικής και των ομόηχων τουλάχιστον) κάνει ένα κείμενο σαφέστερο.
Χάνετε το νόημα. Η γλώσσα είναι ένας οικονομικός νοητικός μηχανισμός. Χρησιμεύει όχι μόνο στην επικοινωνία αλλά και στη νοητική ανάπτυξη. Όσο πιο περιγραφική είναι (όσο περισσότερες πληροφορίες παρέχει και τις αποθηκεύεις) τόσο πιο έτοιμος είσαι νοητικά να αντιμετωπίσεις καινούργιες καταστάσεις πέρα από τις 10 λέξεις που χρειάζεσαι για την άμεση επικοινωνία με το περιβάλλον σου. Σε ετοιμάζει για το διαφορετικό και το απρόβλεπτο, ώστε να είσαι δεκτικός στο καινούργιο, όχι φοβικός, να μην υψώνεις άμυνες και ανασφάλειες κλπ κλπ. Σε κάνει ανοιχτόμυαλο αφού έχεις αποθηκευμένες πληροφορίες και μηχανισμό κατανόησης καινούργιου input ώστε να μπορείς να αντιδράς χωρίς να παθαίνεις γκάφες. Έτσι επιβίωσε ο άνθρωπος εξελικτικά μέσα από αλλαγές περιβαλλοντικές, κλιματικές, κοινωνικές κλπ κλπ και μαζί μ'αυτόν εξελίχθηκε ο εγκέφαλος σε ταχύτητα και αποθηκευτική δυνατότητα.
Κατά τα άλλα, το να έχεις διαθέσιμο τέτοιο μηχανισμό σημαίνει ότι τον χρησιμοποιείς όπως θέλεις. Αν θες 10 λέξεις και επικοινωνία μόνο με οικείους προτιμάς λίγες πληροφορίες. Αν θες να είσαι ανοιχτός σε μελλοντικές πιθανότητες, δυνατότητες, έννοιες, πολιτισμούς, ανακαλύψεις κλπ τότε αποθηκεύεις λίγο παραπάνω και το εξασκείς το άθλημα. Όπως τη βρίσκει ο καθένας. Σα να έχεις φεράρι και να οδηγείς δεξιά λωρίδα ένα πράμα ή να το τελικιάζεις. Επιλογές.
edit: συμφωνώ με τον αποπάνω, με πρόλαβε
<-----
Συμφωνώ με όλα αυτά, μόνο που τα θεωρώ άσχετα με το θέμα της ορθογραφίας. Πώς στο καλό μειώνονται, παραδείγματος χάριν, οι λέξεις που δύναται να χρησιμοποιήσεις, αν έχεις μόνο ένα σύμβολο για τον ήχο [ι] αντί για 5; Θα μπορούσα να καταλάβω το επιχείρημα αν αναφερόμασταν στην σύνταξη, επειδή αυτή έχει άμεση σχέση με τον τρόπο που σχετίζουμε διαφορετικές έννοιες μεταξύ τους...Quote:
Originally Posted by FaithFails
Η ορθογραφία δεν ταυτίζεται με την γλώσσα, κι αυτή η παρεξηγημένη ταύτιση είναι η πηγή των περισσότερων επιχειρημάτων που ακούω σε αυτές τις συζητήσεις. Η ορθογραφία είναι απλώς οι κανόνες για την γραφική αναπαράσταση της γλώσσας, δεν είναι η γλώσσα καθ' αυτή.
Υπάρχουν δύο βασικά επιχειρήματα ενάντια στην απλοποίηση της ορθογραφίας στα οποία συμφωνώ:
1. Η οπτική της λέξης έχει σημασία στην εύκολη κατανόηση της και μερικά σύμβολα στο ελληνικό αλφάβητο δε θα ήταν εύκολα να ξεχωρίσουν εάν απλοποιηθεί η ορθογραφία. Παραδείγματος χάριν, αν για τον ήχο [ι] μείνει μόνο το ι, τότε η επανάληψη του ήχου αυτού γίνεται στην γραπτή μορφή δυσανάγνωστη (π.χ. η αλλαγή μεταξύ η και οι στην λέξη απλοποίηση την κάνει πιο ευανάγνωστο απ'το απλοπίισι).
2. Η ελληνική γλώσσα έχει πολλές ομόηχες λέξεις με εντελώς διαφορετικό νόημα, η ορθογραφία των οποίων όμως διαφέρει και κάνει ένα κείμενο πιο σαφές.
εξακολουθείς να μπερδεύεις γλώσσα με ορθογραφία! Αν, αναφέροντας ένα ακραίο παράδειγμα, είχαμε μόνο δυο γράμματα, ΠΑΛΙ θα είχαμε εξαιρετικά πλούσια γλώσσα, αρκεί να είχαμε και να μπορούσαμε να εκφράσουμε πλούσιο παραστατικό κόσμο, τον οποίο θα τον βολεύαμε μόνο σε δυο σύμβολα. Και χίλια γράμματα να είχαμε, αν η φαντασία είναι κατεσταλμενη για διάφορους λόγους, τότε η γλώσσα θα ήταν φτωχή.Quote:
Originally Posted by FaithFails
Κατ' αρχάς στα αρχαία τα ι η υ οι ει υι προφέρονταν διαφορετικά. Γεγονός που δεν είναι τελείως άσχετο με το σήμερα καθώς υπάρχουν διάλεκτοι της νέας ελληνικής όπου έχει διατηρηθεί αυτή η διαφορά στην προφορά. Για παράδειγμα, το υ στα τσακώνικα προφέρεται πιο πολύ σαν [ου] πάρα σαν [ι].
