εγώ λέω να διαχωριστούν οι τρόλλερς και να κρατήσουμε αυτούς με χιούμορ.
Printable View
εγώ λέω να διαχωριστούν οι τρόλλερς και να κρατήσουμε αυτούς με χιούμορ.
Το να προσπερνάς την βλακεία είναι κάτι που θέλει πιο πολύ ανάλυση. Θα έλεγα ότι αν είσαι ήσυχος και τακτοποιημένος μέσα σου για το τι γουστάρεις και ποιος είσαι στην τελική, το μίσος και η βλακεία μπορεί να σου προκαλέσουν μια θλίψη αν είσαι ευαίσθητος, ένα παράπονο αν πιστεύεις ότι ο άλλος μπορεί και καλύτερα από σκέτη βλακεία και μίσος, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.
Επίσης, χρησιμοποιείς την λέξη άμυνα και καταλαβαίνω φυσικά πώς το λες, αλλά πιο αποτελεσματικό είναι νομίζω να μην βλέπεις το άλλο ως επίθεση. Απλά ως αναμενόμενη ατυχή συμπεριφορά, έκφραση λόγου κ.ο.κ.. Θέλω να πω ότι αν το δω σαν επίθεση που χρειάζεται άμυνα είναι σαν να λέω ότι αυτό που λέει ή κάνει ο άλλος θα έχει αντίκτυπο πάνω μου. Θα με αλλάξει, κάτι. Και επειδή δύσκολο να συμβεί αυτό από κάποιον που δεν σέβεσαι, δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.
Αν αυτό που θα πει ο άλλος είναι κάτι με προοπτική να σε επηρεάσει και να σε αλλάξει, τότε η άποψή του είναι σεβαστή (κι ας μην το έχεις πάρει χαμπάρι μέχρι εκείνη τη στιγμή ή να μηντ ο παραδέχεσαι ανοιχτά, ό,τι) και πιστέυω καλώς θα κάνει ο οποιοσδήποτε να σκεφτεί πολύ σοβαρά τι του είπανε και γιατί του το είπανε. εν προκειμένω σε αυτό το φόρουμ έχω δει πάμπολλες φορές να λέγονται μέσα σε οχετούς βλακείας και μίσους και δυο-τρεις πολύ εύστοχες κουβέντες. Και σε μένα πρώτα απ'όλα. Τέλος πάντων.
Σίγουρα συμφωνώ ότι είναι πολύ θλιβερό να γράφονται οχετοί βλακείας και μίσους ανάμεσα σε άτομα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχαν να χωρίσουν απολύτως τίποτα αλλά αυτό είναι κάτι πάρα πολύ παγιωμένο στις ανθρώπινες κοινωνίες και δεν υπάρχει περίπτωση να μην το βρίσκεις μπροστά σου, συνέχεια. Το ίντερνετ δε είναι το κατ'εξοχήν μέσο για το φαινόμενο. Γιατί το ΕΡ να είναι εξαίρεση;
αυτό λέω και γω. δεν καταλαβαίνω τι θα μπορούσε να είναι το "άλλο". Να πάρεις το σπαθί του κόναν και να τους κηνυγάς? Να το ρίξεις στο ντιπρέσιβ μπλακ μέταλ και να εγκαταλείψεις το μέσο και την προσπάθεια για επικοινωνία? νομίζω πως πιο λογικό μου φαίνεται να προσπαθείς να κάνεις μια συζήτηση όσον αφορά το τι σε ενοχλεί στην συμπεριφορά των άλλων, και στη χειρότερη πρέπει να κάνεις το σπλιτ, να διαχωρίσεις δηλαδή αυτούς που σε ενοχλούν από αυτούς που είναι σημαντικοί για σένα. Το να τους αγνοείς είναι σίγουρα πιο πρακτικό, αλλά λιγότερο ανθρώπινο.
ότι είναι επίθεση, είναι επίθεση, τι θα λέμε, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε? τα πάντα νομίζω ότι έχουν αντίκτυπο πάνω μας, ακόμη και το μίσος των "εχθρών". Και αυτό γιατί, εφόσον έχεις φτάσεις στο σημείο να το αγνοείς, σε σκληραίνει, σε κάνει numb. εφόσον εσύ μπορείς να το καταφέρεις να κάνεις on/off στη ζωή σου για αυτούς που μετράνε και για αυτούς που όχι, μπράβο σου. Είναι χρήσιμο, το μόνο σίγουρο. Αλλά εγώ δε θα το απαιτήσω από κάποιον. Θα προτιμήσω να νιώσει ο ήδη άνιωθος, από το να γίνουμε όλοι έτσι.
ναι, συμφωνώ, πλάκα έχει ομολογουμένως. Αλλά νομίζω έχω αποφασίσει πως δε θα κάθομαι να καθαρίζω τα σκατά με τις ώρες για να βρω τα διαμαντάκια μέσα.
Γιατί έτσι γουστάρουμε, γιατί έτσι θέλουμε. Για να μαθαίνουμε να αντιτασσόμαστε σε αυτό και στην πραγματική ζωή που έχει πιο μεγάλη σημασία. Για να μη χρειάζεται να το "παίξεις μαλάκας" για να τα βγάλεις πέρα. Για να μη χρειάζεται να κάνεις hide post και ignore user και εκει πέρα. Ξέρω, είμαι ιδεαλιστής. Forgive us.
Θα συμφωνούσα μαζί σου αν η συζήτηση δεν ήταν το virtual αντίστοιχο του σπαθιού του Κόναν, οι βιβλιογραφίες, η ειρωνεία "ό,τι πεις και ένα παραπάνω" και λίγα ταγκς για κερασάκι. Αν δεν είναι έχει καλώς, νομίζω πως όπου βρίσκω ότι έχει νόημα κάνω τα σεντόνια μου, κατά τ'άλλα κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι/αντιλαμβάνεται ότι και χρόνο χάνεις και την ζαχαρένια σου χαλάς και μαλάκας βγαίνεις. Όσοι αρέσκονται σε οχετούς μίσους και ειρωνείας, συνήθως δεν ενδιαφέρονται να πιάσουν σοβαρή συζήτηση μαζί σου, πράγμα θλιβερό γιατί όντως πιστεύω ότι οι περισσότεροι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους εδώ. Θέλω να πω είμαι βέβαιος πως στην πραγματική ζωή συζητάνε με άτομα πολύ πιο τραγικά από αυτούς που θεωρούν τραγικούς. Σε λα βι. Δικαίωμά τους όμως. Αν δεν θέλουν συζήτηση, δεν θέλουν, αν προτιμάνε μια παρέα συγκεκριμένη και να χαβαλεδιάζουν με όλους τους υπόλοιπους, πάλι δικαίωμά τους είναι.
Το να αγνοείς αυτά τα πράγματα δεν είναι επειδή χέστηκες για τον άνθρωπο. Είναι επειδή το έχεις δει το έργο και δεν θες να το ξαναδείς.
Όχι, δεν εννοώ να γίνεις αναίσθητος. Εννοώ να μην ανακατεύεσαι με τα πίτουρα και σε φάνε οι κότες. Δεν μπορώ να δω τον άλλο σαν εχθρό όπως λές (έστω και σε εισαγωγικά, έστω και για μία δεδομένη στιγμή). Άνθρωπος είναι και ξέρεις καλά ότι αν βρισκόσασταν τυχαία κάπου, θα πίνατε ευχαρίστως έναν καφέ. Αν τώρα λόγω ίντερνετ, λόγω συνήθειας, λόγω ότι μόλις χώρισε και δεν βλέπει τον λόγο γιατί πρέπει οι άλλοι να είναι χαρούμενοι γύρω του, συμπεριφέρεται σαν μαλάκας, δεν έγινε εχθρός σου, απλά την δεδομένη στιγμή και στο δεδομένο χώρο συμπεριφέρεται σαν μαλάκας και εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι'αυτό γιατί έτσι γουστάρει. Το χρήσιμο είναι να έχεις την διάκριση να καταλαβαίνεις πότε σηκώνει κουβέντα και πότε σιωπή. Προσωπικά έτσι το βλέπω δηλαδή. Και η χρήση που κάνω στο ΕΡ τέτοια είναι. Διαβάζω πολύ-πολύ, τραγικά πιο πολύ από ότι γράφω. Λογικό μου φαίνεται, όχι αναισθησία ή αδιαφορία.Quote:
ότι είναι επίθεση, είναι επίθεση, τι θα λέμε, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε? τα πάντα νομίζω ότι έχουν αντίκτυπο πάνω μας, ακόμη και το μίσος των "εχθρών". Και αυτό γιατί, εφόσον έχεις φτάσεις στο σημείο να το αγνοείς, σε σκληραίνει, σε κάνει numb. εφόσον εσύ μπορείς να το καταφέρεις να κάνεις on/off στη ζωή σου για αυτούς που μετράνε και για αυτούς που όχι, μπράβο σου. Είναι χρήσιμο, το μόνο σίγουρο. Αλλά εγώ δε θα το απαιτήσω από κάποιον. Θα προτιμήσω να νιώσει ο ήδη άνιωθος, από το να γίνουμε όλοι έτσι.
Γιατί έτσι γουστάρουμε, γιατί έτσι θέλουμε. Για να μαθαίνουμε να αντιτασσόμαστε σε αυτό και στην πραγματική ζωή που έχει πιο μεγάλη σημασία. Για να μη χρειάζεται να το "παίξεις μαλάκας" για να τα βγάλεις πέρα. Για να μη χρειάζεται να κάνεις hide post και ignore user και εκει πέρα. Ξέρω, είμαι ιδεαλιστής. Forgive us.[/QUOTE]
Όχι, γαμώ είναι αυτό που λες, απλά στην ζωή γενικά δεν παίρνεις αυτό που γουστάρεις αλλά αυτό που σου σερβίρει. Και εννοείται πως μαζί με τον ιδεαλισμό αποδέχεσαι ότι είσαι "μαλάκας" για τον πολύ κόσμο. Έτσι πάει. Για να έχεις αυτό που γουστάρεις από τις ανθρώπινες σχέσεις γενικά, πρέπει να ξέρεις και με ποιους έχεις σχέσεις. Με όλους δεν γίνεται στον ίδιο βαθμό.
βλέπω έχεις όρεξη για συζήτηση πάντως, καλό αυτό επειδή και παλιά συζητούσαμε και νομίζω δεν έβγαιναν τόσα πολλά (χωρίς να λέω ότι φταις εσύ βέβαια.) αλλά μετά από αυτή την απάντηση πάω για διάβασμα να τελειώσω καμιά γαμωσχολή ε, από αύριο. Νομίζω πως η ίδια η πράξη του αγνοώ κάτι ενώ επανελειμμένα βρίσκεται μπροστά μου επειδή δεν μπορώ να το επηρεάσω για να συννενοηθώ μαζί του ή να το προσπεράσω (επειδή υπάρχει εκεί και δε πρόκειται να φύγει) έχει ένα αρνητικό ψυχολογικό αντίκτυπο, τουλάχιστον για μένα. Θα προσπαθήσω να ανακατευτώ με τα πίτουρα (όπως συνήθως κάνω άλλωστε) παρά να το βλέπω κάθε φορά και να μου τα δίνει στα νεύρα. Ε προφανώς, από ένα σημείο και πέρα, δεν μπορείς να γίνεις ο γκάντι να θυσιάσεις τo χρόνο και τη ζωή σου για τους άλλους, αλλά ούτε και Ayn Rand από την άλλη. Όταν φτάσεις στο σημείο πάντως να μη μπορείς να ξαναδείς το έργο, θα έλεγα είναι καλύτερο να τραβήξεις ένα καθαρό Χ, έφυγα και τράβηξα άλλο δρόμο. Δε θα καταλήξω να υποκρίνομαι ότι δεν υπάρχεις, θα ψάξω άλλα πράγματα, πιο ουσιαστικά. Πρακτικά στη ζωή βέβαια περισσότερο σε αυτό που περιγράφεις πλησιάζει η κατάσταση αφού πουθενά δεν υπάρχουν τέλειες κοινωνίες και άνθρωποι, αλλά δε βλάπτει να έχουμε κι ένα ιδανικό στο κεφάλι μας. Μου άρεσε πάντως η δεύτερη παράγραφος στο ποστ σου, και η σιωπή είναι χρήσιμη πολλές φορές, ναι. Αλλά η πολλή σιωπή είναι νέκρα και παραίτηση.
αχαχα, δε ξέρω κατά πόσο το ήθελες αυτό, αλλά είναι κάπως επιτυχημένο. σε ένα ποσοστό!
Για τον άλλο μπορεί να φαίνεται έτσι. Εσύ νεκρός δεν είσαι, ούτε παρατάς κάτι. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Μπορεί κάποια άλλη στιγμή να σηκώνει κουβέντα το πράγμα. Μπορεί και όχι. Στο χέρι σου μια φορά δεν είναι πάντως. Όχι μόνο στο χέρι σου δηλαδή. Είναι και στο χέρι και την όρεξη του άλλου. Και έχω καταλήξει ότι συνήθως δεν είναι στην όρεξη αυτών που εξαπολύουν τους οχετούς.
Ε, και γιατί θεωρείται "καλυτέρευση" το να γράφουν όλοι "με σεβασμο" σε ένα γαμημένο φόρουμ και όχι το να μη δίνεις και τόση σημασία σε ό,τι βλέπεις γραμμένο σε ένα γαμημένο φόρουμ; Δε λέμε να βλέπεις να χτυπούν στο δρόμο μια γριούλα και να λες λολ. Είναι. Ένα. Γαμημένο. Φόρουμ. Γαμώ. Τους. Άνβιλ. Λολ!
ίσως να παρατάς κάποια πράγματα, τα ιδανικά σου που λέγαμε. ίσως εφόσον ξέρεις ότι ο άλλος σου αφήσε κάποιον χώρο και εσύ δεν τον εκμεταλλεύτηκες.
Εσύ πες ότι πίνεις ένα καφέ με τον Warlord μεθαύριο, έχεις τα κότσια να του πεις μπροστά του γαμώ τους Άνβιλ, λολ? Θα αισθανθείς καλά αφού το κάνεις? Τι νομίζεις ότι κάνει η απόσταση, αγιοποιεί την σκατοψυχία επειδή μειώνει το ίμπακτ της επαφής? Εγώ δε θα ένιωθα καλά πάντως, σόρυ.
γιατί να μην πεις "γαμώ τους άνβιλ" και "η μουσική που ακούς είναι σκατά"; είναι κακό; είναι κάτι σημαντικό; τι; είναι σκατοψυχία κιαποπάνω; θα στεναχωρεθεί δηλαδη; είναι άξιος της μοίρας του δηλαδή;
μπορεί και να είναι. το ερώτημα είναι έαν σε ενδιαφέρει. Σε ενδιαφέρει ότι ο άλλος μπορεί να νιώσει σκατά όταν του πετάς τις υποκειμενικότητές σου στα μούτρα του, και του αφαιρείς το δικαίωμα για την δικιά του? σε ενδιαφέρει γενικά να έχεις ένα σεβασμό απέναντι στους ανθρώπους? ποια είναι η μοίρα μας ακριβώς όλων αυτών που μπορεί και να στενοχωρηθούμε κιόλας?
ο καθένας έχει μυαλουδάκι να σε απορρίψει, και στοματάκι να απαντήσει. αν όχι, τι να κάνουμε δηλαδής; υπεραμύνεσαι μιας κάποιας μορφής self-inflicted αυτισμού; βρίζεις τους μέντεν και αρχίζει ο άλλος να σκούζει "ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι";
ναι, την υπεραμύνομαι. δε ξέρω τι ακριβώς σημαίνουν οι μέιντεν για τον άλλον και γιατί μπορεί να λέει ιιιιιι, και δε βλέπω τον λόγο να βρίσω το οτιδήποτε εκτός κι αν είναι κάτι που δρα πραγματικά αρνητικά στη ζωή μου και θέλω να του αντιταχθώ και να το εξαφανίσω. στα άλλα, όχι. έχεις κανένα πρόβλημα με τους αυτιστικούς?
ε μα εκεί έγκειται το πρόβλημα, θεωρείς οτι όποιος πει κακή κουβέντα για κάτι που εσύ εκτιμάς το μισεί και θέλει να το εξαφανίσει. ε. δηλαδή.
επίσης είμαι γνωστός ρατσιστής, πολύ καιρό τώρα.