κερασμένοι οι βοάδες
Printable View
κερασμένοι οι βοάδες
Quote:
Originally Posted by Solo Carriera
ίσως για άτομα της ηλικίας μας (ε, πάνω κάτω :P ) και με σχετικώς κοινά ενδιαφέροντα στη μουσική, στον τρόπο διασκέδασης, στο μορφωτικό επίπεδο κτλ... πού είναι το περίεργο δηλαδή.
μην πεις, όμως, ότι αν κάνεις την ίδια ερώτηση σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού θα θεωρήσει το brazil προβεβλημένο ή το κουρδιστό πορτοκάλι mainstream...
bah! κάθομαι και μιλάω σοβαρά :P
Επίσης Solo Carriera, γράφεις σε μουσικό forum, ηρέμησε.
Χμ, δεν είναι τόσο θέμα παιδείας νομίζω. Δηλαδή, οκει, πιστεύω ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα έχουν δει και Pasolini και Fellini, Godard, Truffaut, Bunuel κλπ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν γίνει οι αγαπημένοι τους σκηνοθέτες. Δηλαδή και γω σαφέστατα θα προτιμήσω να δω το Jeux d' Enfants από το 8 1/2 (χωρίς να λέω ότι δεν εκτιμώ τις αρετές του δεύτερου). Στην τελική είναι και τι σου "μιλάει" καλύτερα και σαφώς μπορώ να κατανοήσω τους ήρωες και τις καταστασεις του Garden State (για να μη λεει και ο ναθινγκμαν) από τα αντίστοιχα του Αγγελου Εξολοθρευτή.Quote:
Originally Posted by Solo Carriera
μα το τι σου "μιλάει" καλύτερα είναι προτίστως θέμα παιδείας. με άλλα λόγια, πιστεύω ότι αν η πλειοψηφία εδώ είχε ευρύτερη κινηματογραφική παιδεία, πέρα από τα στενά όρια του χόλυγουντ, πολλές ταινίες που τώρα θεωρούνται γουάο θα είχαν τότε απορρηφθεί και αντικατασταθεί με σοβαρότερες.
εν πάση περιπτώσει, βγήκα πολύ οφ τόπικ και σκάω.
all of them witches, αυτό δε μου λέει κάτι.
εγώ λέω ότι όλα τα θέματα, ακόμα και το σινεμά, τα βλέπεις πολύ 'πολιτικά', κιαυτό ναι, είναι πρόβλημα σου. άκου εκεί "θέμα παιδείας" hahah
Ωραία, παρατήρησες σωστά, ΚΑΙ... ;!;
Μπορούσες απλά να γράψεις την διαφορετική λίστα σου, που δεν έκανες καν αλλά προτίμησες πάλι να κριτικάρεις τις επιλογές των άλλων. yeah. πρότεινε μια δεκάδα καλύτερα.
Εχεις σκεφτει ποτε το ενδεχομενο καποιοι απο εμας (που εγω πιστευω οι περισσοτεροι) να εχουν δει και οτι λεει ο ΚΒελντ, και πιο συγχρονους σκηνοθετες οπως ο Τικβερ (που εχει μια μικρη fanbase και εδω μεσα) και πιο συμβατικους οπως οι αδερφοι Wachofski και ο Milos Forman, και να γουσταρουν περισσοτερο τις ταινιες των συγκεκριμενων τυπων απο αυτες που ο Μητσος, η Ελενα, η Ασπασια, δεν ξερω κι εγω ποιος και δε με ενδιαφερει θεωρουν καλυτερες και μαλιστα τις σεβονται και περισσοτερο επειδη ειναι λιγο πιο underground?
Μια ταινια κρινεται παντα με βαση τη σκηνοθεσια, τη φωτογραφια, το σεναριο, τη μουσικη και τελος παντων ΟΛΟΥΣ τους παραγοντες. Αρα ειναι λογικο καποιες ταινιες λογω χρηματων και καταστασεων να αρεσουν περισσοτερο γιατι ακομα κι αν η υποθεση ειναι εντελως τετριμμενη, τουλαχιστον εχουν να σου προσφερουν ωραια τοπια, μουσικη γραμμενη απο τους καλυτερους του ειδους, ομορφες φατσες (ακομα κι αυτο παιζει ρολο, ολοι θελουν να βλεπουν ομορφες φατσες ειτε ειναι στον κινηματογραφο, ειτε ειναι στη δουλεια τους η οπουδηποτε στο περιβαλλον τους), πολλες φορες γαματα ειδικα εφφε (και δε μιλαω μονο για τις κλασικες καταστροφες Χολιγουντ, αλλα και για τα απιστευτα εφφε του Aeon Flux ας πουμε).
Οποτε δεν καταλαβαινω γιατι βρηκες την αναγκη (και) σε αυτο το θρεντ να μας πεις ποσο λαθος ειναι η ολη κατασταση και ποσο δεν εχουμε κινηματογραφικη παιδεια. Λες και πρεπει να γινουμε ολοι ελιτιστες και στον κινηματογραφο και στη μουσικη και σε οτιδηποτε εχει να κανει με τεχνη.
θες να πεις ότι δεν είναι; τότε εξήγησε μου γιατί όλοι εδώ μέσα επέλεξαν πάνω-κάτω τις ίδιες ταινίες. μήπως είναι αντικειμενικά και αδιαμφισβήτητα οι καλύτερες που υπήρξαν ή μήπως αυτές έμαθαν, αυτές αναπαράγουν;Quote:
Originally Posted by VirusXI
με τον όρο "κινηματογραφική παιδεία" -ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν είναι δικός μου- μη φαντάζεσαι αίθουσες διδασκαλίας όπου μαθαίνουμε ποιές ταινίες είναι καλές και ποιές όχι. ακόμα και οι ταινίες που χάζευες στην τηλεόραση στα πέντε σου συγκαταλέγονται σε αυτό που αναφέρω ως παιδεία.
δεν ήθελα -αφού ούτως ή αλλώς μου είναι αδύνατο- να επιλέξω δέκα ταινίες, αντίθετα ήθελα να θίξω τις ως τώρα επιλογές. αν αυτό σου φαίνεται μίζερο, cool, εγώ δεν το βλέπω έτσι.Quote:
Originally Posted by VirusXI
fixxxer, δεν είχα καν το κουράγιο να διαβάσω όλο το ποστ, πόσο μάλλον να απαντήσω σοβαρά. βαριέμαι να λέω τα ίδια πράγματα και πολύ περισσότερο ακόμα στοιχοιωδέστερα από αυτά. οπότε δεν λέω τίποτα.
Κιεγω που επέλεξα 10 από πάρα πολλές αγαπημένες, είχα μια τετριμμένη κιε "τρέντυ" λίστα. Αυτές όμως είναι αυτές που γουστάρω κιε θα τις δω 2343534543 φορές χωρίς να βαρεθώ.
Ωραίος ο Φελλίνης πχ, καταλαβαίνω γιατί θεωρείται ποιοτικά ανώτερος (κιας μη συμφωνώ, γιατί ->) αλλά κωλοβαριέμαι. Δε πρόκειται να ξαναδώ το Dolce Vita. Βαριέμαι. Οι λόγοι ποικίλουν, απ'την παραγωγή, την ατμόσφαιρα, ως την ταινία την ίδια. Βαριέμαι. Θα μπορούσε να έιναι στη λίστα μου λοιπόν;
Μη πιαστείς απ'τον Fellini, παράδειγμα είναι.
Γιατί λοιπόν με κριτικάρεις εμένανε; Δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις; Στο φόρουμ μπαίνεις για να βγάλεις στατιστικά κιε να διαλαλείς πόσο πρόβατα είναι όλοι; (να το ρόκαβλον στοιχείο)
Αυτά ήθελα να πω κιε όσο για το 'πολιτικό' που λέω (για το σινεμά, τζένεραλ, τους ντιπέςμοντ κιόπου αλλού έχουμε διαφωνήσει) το συζητάμε κάποια άλλη στιγμή από κοντά, βαργιέμαι να κάνω τέτοια συζήτηση ποστάροντας αυτή τη στιγμή. Διάλλειμα κάνω γκαντάμετ.
Δυστυχώς.Quote:
Originally Posted by Fixxxer
πω, αυτό με τις όμορφες φάτσες τώρα το είδα, καλά έκανα και δεν διαβάσα όλο το ποστ λοιπόν.
μλκ fixxxer, δεν την παλεύεις.
H μοναδική μου (βασική) διαφωνία στο συγκεκριμένο θέμα με τον Solo, είναι εδώ. Κυρίως επειδή είναι δύσκολο (και ανούσιο) να βρούμε μια κοινή βάση για το πως θα """""έπρεπε""""" να μιλάει ο κινηματογράφος στον... μέσο άνθρωπο; Εδώ δρα το συναίσθημα, και μηδενίζει ποιότητες. "Δεν γουστάρω επειδή, απλά γουστάρω". Το ίδιο συμβαίνει με την μουσική. Εκτός αν είσαι ένας Inside Charmer ας πούμε.Quote:
Originally Posted by Solo Carriera
Αλλά δεν είσαι και για αυτό μπορείς να καταλάβεις τι σου λέω.
Αν δεν βαριέσαι, πες μου αν διαφωνείς σε κάτι.
np anal cunt - τσακώνεστε σε top ten thread
νομίζω μίλησα ελάχιστα έως καθόλου για ποιότητα. αυτό που προσπαθώ να πω -και μάλλον αποτυγχάνω- είναι ότι το τι θα κάνει μια ταινία ή οτιδήποτε άλλο "να σου μιλήσει" σύμφωνα με τον kveld, να προκαλέσει το συναίσθημα σύμφωνα με σένα, είναι προτίστως θέμα εμπειριών, βιωμάτων, γνώσεων, περιβάλλοντος και γενικότερα, αυτού που λέμε "παιδεία". σε αυτά τα πλαίσια, ο virus "έμαθε" να βαριέται τον φελλίνι, η σωστότερα, δεν έμαθε να μην τον βαριέται. αντίθετα, "έμαθε" σε συμβατικά χολυγουντιανά σενάρια, κανονικούς προς γρήγορους ρηθμούς, συνεκτικό σενάριο το οποίο δεν ξεφεύγει από συμβατικές φόρμες και πάει λέγοντας.
ελπίζω να βγήκε νόημα.
ο virus και ο fellini είναι τυχαία παραδείγματα, επειδή ανέφερε ο ίδιος τον fellini, του οποίου προσωπικά δεν έχω καν δει κάποια ταινία.
ας γίνει σπλιτ από εκεί που έκανα την λίστα και πέρα πλιζ.
