Η αναβίωση του ΠΟΚ (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)
Τι είναι άραγε πιο ανήθικο: να βιάζεται ο κανονισμός από έναν κακομοίρη διαιτητή, ο οποίος στο 93', τρομοκρατημένος απ' όσα του λένε, δεν τολμάει να δώσει πέναλτι ή να υπάρχει ένα σύστημα ολόκληρο που να βάζει στους «μεγάλους» τους διαιτητές που θέλουν; Θα ‘λεγα ότι το ανήθικο είναι το δεύτερο. Υπό αυτό το πρίσμα, είτε έκαναν είτε δεν έκαναν λάθη οι διαιτητές, το πρωτάθλημα που ζούμε είναι ανήθικο. Οταν έγινε η Σούπερ Λίγκα, κάποιες εφημερίδες της Θεσσαλονίκης μίλησαν για αναβίωση του ΠΟΚ. Η προσέγγιση μου φάνηκε υπερβολική. Παρακολουθώντας τις περιπέτειες του φετινού πρωταθλήματος, νομίζω ότι οι Σαλονικιοί δεν είχαν και πολύ άδικο. Ζούμε μέρες ΠΟΚ.
Το ΠΟΚ είναι μία παλιά, ωραία ιστορία. Δημιουργήθηκε το 1927–28 και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι οι δημιουργοί του το έφτιαξαν εξαιτίας διαφωνιών με την ομοσπονδία. Τα αρχικά ΠΟΚ σήμαιναν Ποδοσφαιρικός Όμιλος Κέντρου και στον όμιλο αυτό (που ήταν ένα είδος προπολεμικής Σούπερ Λίγκας!) μετείχαν ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Οι ομάδες αυτές (απ' όσο καταλαβαίνω διαβάζοντας τα επίκαιρα της εποχής) διεκδικούσαν από την ομοσπονδία (από τότε!) ένα είδος διαφορετικής μεταχείρισης. Ήθελαν να έχουν αντιπροσώπους τους στο συμβούλιο, ζητούσαν να έχουν λόγο στη διεξαγωγή του πρωταθλήματος, απαιτούσαν προνομιακή μεταχείριση σε ό,τι αφορά τα εισιτήρια και τη χρήση των γηπέδων. Εκείνη τη σεζόν το ΠΟΚ δεν πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Ελλάδας και τη διασπαστική λογική του ακολούθησε και ο ΠΑΟΚ. Το πρωτάθλημα του 1928 το κέρδισε ο Αρης, ο οποίος έσωσε τότε κατά κάποιο τρόπο με τη σθεναρή στάση του την αξιοπρέπεια του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Λεηλασία
Έναν χρόνο μετά, το ΠΟΚ τα βρήκε με την ομοσπονδία και ασχολήθηκε με τη «λεηλασία» της –πράγμα που πέτυχε πολύ αργότερα. Οι παράγοντες του Ολυμπιακού, του ΠΑΟ και της ΑΕΚ κατάλαβαν ότι ένα πρωτάθλημα στο οποίο παίζουν μόνοι τους και το οποίο γίνεται χωρίς την αιγίδα και την τότε οργανωτική φροντίδα της ομοσπονδίας, δεν θα βρει φιλάθλους. Κι έτσι, από τη μια, συνεργάστηκαν με τους υπόλοιπους και, από την άλλη, προσπάθησαν να βάλουν στην ομοσπονδία δικούς τους ανθρώπους, ο σκοπός των οποίων ήταν να κάνουν τα γούστα τους! Το ΠΟΚ τυπικά διαλύθηκε το 1929, όμως ουσιαστικά παρέμεινε ως ένας (άτυπος) φορέας–εκπρόσωπος των τριών «μεγάλων» και πέρασε στη συνείδηση του κόσμου ως ένας ιδιότυπος μηχανισμός ελέγχου του πρωταθλήματος.
Μοιρασιά
Χάρη στην επί δεκαετίες παρασκηνιακή λειτουργία του ΠΟΚ, στον φίλαθλο κόσμο έγινε συνείδηση ότι τα πρωταθλήματα είναι –κατά κάποιον τρόπο– αναλογικά μοιρασμένα. Από την ομοσπονδία πέρασαν διάφορες θρυλικές μορφές, οι οποίες εξυπηρετούσαν τον εκάστοτε ισχυρό και είχαν ως αποστολή τους να πείθουν με την παρουσία τους υπόλοιπους ότι οι εκτός ΠΟΚ είναι «σφαγμένοι» από χέρι. Δεν ήταν ψέματα. Η διάλυση του Εθνικού Πειραιώς του Δημήτρη Καρέλα, ο οποίος κατηγορήθηκε για επαγγελματικές πρακτικές μόνο και μόνο επειδή προσπαθούσε να μπει σφήνα στο ΠΟΚ, είναι η καλύτερη απόδειξη της παρασκηνιακής δύναμης του συγκεκριμένου φορέα. Γι' αυτό άλλωστε ένας όρος που αναφέρεται σε έναν οργανισμό που ιδρύθηκε το 1927 και τυπικά διαλύθηκε το 1929 παραμένει σε ισχύ μέχρι και σήμερα. Ο λαός, όταν θέλει, δεν ξεχνά!
Νέο ΠΟΚ
Θα ήταν προτιμότερο για ιστορικούς λόγους (αλλά και για να φαίνεται η αίσθηση της συνέχειας που έχουν για τη διαφθορά του ελληνικού ποδοσφαίρου οι Ελληνες παράγοντες!) η Σούπερ Λίγκα να ονομαστεί «Νέο ΠΟΚ». Στην πραγματικότητα, πολλοί από τους λόγους που οδήγησαν στην ίδρυση του ΠΟΚ το 1927 είναι ίδιοι με αυτούς που οδήγησαν τον Κόκκαλη, τον Τζίγκερ και τον Ντέμη στο να ιδρύσουν τη Σούπερ Λίγκα το καλοκαίρι: οι τρεις «μεγάλοι», βλέποντας ότι η πίτα με τα έσοδα μικραίνει ολοένα και περισσότερο, αποφάσισαν να φτιάξουν έναν οργανισμό που αυτά τα έσοδα θα τα μαζέψει για χάρη τους – έτσι τουλάχιστον κατέληξε το πράγμα! Το φετινό πρωτάθλημα έχει κυρίως έναν τέτοιου είδους χαρακτήρα: είναι το πρωτάθλημα του νέου ΠΟΚ. Δημιουργεί την εντύπωση ότι αυτός ο χώρος που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο είναι περιχαρακωμένος και λειτουργεί στα μέτρα των «μεγάλων», οι οποίοι εμφανίζονται ως καλοί συνεταίροι. Κανείς δεν μιλάει ούτε καν για τα αίσχη του διπλανού του, γνωρίζοντας ότι είναι πολύ πιθανό πάνω στη διαδρομή να αναγκαστεί να κάνει χειρότερα.
Διάφοροι
Τελευταία, στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (
karpetshow@yahoo.gr) λαμβάνω πολλά mail από διάφορους ιδεοληπτικούς, οι οποίοι με κατηγορούν ότι «τσουβαλιάζω», λέει, τις ομάδες. Πρόκειται για οπαδούς–εκπρόσωπους της ελάχιστης (αλλά θορυβώδους) μειοψηφίας που ισχυρίζεται ότι τα δικά του περιττώματα μοσχοβολούν, ενώ του γείτονα βρομάνε. Σε όλους αυτούς κάνω πάντα την ίδια ερώτηση: πώς εξηγούν την εκκωφαντική σιωπή των προέδρων που υποστηρίζουν μπροστά στα αίσχη; Ακόμα κανείς δεν μου έχει απαντήσει. Όπως κανένας πρόεδρος δεν μου έχει απαντήσει στην ερώτηση «τι είδους ποδόσφαιρο θέλει;». Είναι δικαίωμά του να θέλει ένα Νέο κατάπτυστο ΠΟΚ – δεν αδικώ κανέναν. Αλλά ας το πει, ώστε να μην υπάρχουν αυταπάτες περί νέων ξεκινημάτων.
Βρομάει
Το σημερινό ελληνικό πρωτάθλημα βρωμάει όσο ποτέ. Οχι διότι έχει διεφθαρμένους θεσμικούς προϊστάμενους, αλλά επειδή αυτούς τους εγγυητές της διαφθοράς τους στηρίζει το ΠΟΚ είτε με τις πράξεις του είτε με τη σιωπή του. Το ΠΟΚ θέλει αυτό που ήθελε και το 1928, όταν ιδρύθηκε: το μονοπώλιο των εσόδων του χώρου και τον απόλυτο έλεγχο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με ένα δυνατό ΠΑΟΚ, έναν πλούσιο Αρη, έναν ανταγωνιστικό Ηρακλή και μια επαρχία γεμάτη ομάδες με δυνατές έδρες, όλα θα ήταν διαφορετικά: οι χορηγίες, τα τηλεοπτικά, η Σούπερ Λίγκα κτλ. Με αχυρανθρώπους και απατεώνες χωρίς κύρος, τους οποίους ο κόσμος ξεφωνίζει και τους θεωρεί λαμόγια, το μονοπώλιο του ελληνικού πρωταθλήματος θα εξακολουθήσει να λειτουργεί για τα ίδια αφεντικά.
Αποφάσεις
Είμαι υπερβολικός; Μπορεί. Θα 'θελα να με διαψεύσουν με τις αποφάσεις τους οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες – τουλάχιστον όσοι έχουν μια σταλιά ηθικής. Αν είναι αιχμάλωτοι της διαφθοράς και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, ας το πουν – ο μέσος φίλαθλος, ο οποίος κάπως έτσι νιώθει, θα τους αντιμετωπίσει με συμπάθεια...
ProZone 12
Σας έγραφα το Σάββατο ότι στα μεγάλα θρίλερ η σκληρή σκηνή έρχεται έπειτα από κάποια λεπτά ηρεμίας. Ετσι κι έγινε. Φαντάζομαι ότι αυτοί της ProZone πρέπει να περιμένουν τα DVD από την Ελλάδα με αγωνία: τέτοιο καλαμπούρι αποκλείεται να τους έχει ξανατύχει και του χρόνου πιστεύω θα πληρώνουν αυτοί τη Σούπερ Λίγκα για τη συνεργασία! Να τι μεταδίδουν οι κατά τόπους ανταποκριτές μου:
• Φινοκαλιώτης (Εργοτέλης - Αρης 0-1). Σε σχέση με τις προηγούμενες διαιτησίες, ο Αρης πρέπει να ένιωσε ότι διευθύνει το ματς ο Κολίνα. Ο Φίνο δεν έδωσε στους Αρειανούς ένα πέναλτι μαρς και ο Εργοτέλης έβγαλε ανακοίνωση εναντίον του: καλά έκανε. Και εμένα άμα ο κουμπάρος μου με πλήγωνε, θα θύμωνα.
• Καλόπουλος (Αιγάλεω - ΑΕΚ 1-2). Αδίκησε την ΑΕΚ δίνοντας μόνο δύο πέναλτι, το δεύτερο εκ των οποίων πολύ φοβάμαι ότι η «Ενωση» θα το πληρώσει με τόκο και δεν θα μπορεί να πει και τίποτε. Πάλι καλά που ο Πάνου φρόντισε να αποβάλει τον Τσιρίλο και να δώσει κι αυτός ένα πέναλτι στο Αιγάλεω και σώθηκαν τα προσχήματα. Τώρα όλοι στον Θόδωρο, μπας και πέσει κάνας δικός μας με την Αντερλεχτ.
• Καρατζάς (Ηρακλής - Κέρκυρα 1-0). Βλέπω και ξαναβλέπω το πέναλτι στο Μαυρογενίδη και γελάω με ό,τι είχα γράψει: «Ανετα θα το πάνε το ματς προς τον "άσο"...». Σπύρο, ψυχραιμία. Δεν θα πέσουμε.
• Κοντογιαννίδης (Ιωνικός - ΟΦΗ 0-2). Ο,τι και να έκανε ο Ρωμανός και οι επόπτες του, δεν σταματούσε ο ΟΦΗ με τίποτε...
• Κασναφέρης (Ξάνθη - ΠΑΟΚ 1-0). Είχα προειδοποιήσει ότι η απουσία του κουμπάρου του κουμπάρου θα διευκολύνει το έργο του Κασναφέρη, ο οποίος -όπως έγραφα- θα «πήγαινε το ματς προς το "Χ" κι αν κάποιος χάσει, έχασε». Εχασε ο ΠΑΟΚ.
• Ζολώτας (Πανιώνιος - Ατρόμητος Αθηνών 0-0). Εγραφα το Σάββατο ότι «για τον Πανιώνιο το "Χ" μοιάζει καλό αποτέλεσμα». Σιγά μην του έδινε πέναλτι ο Ζολώτας για να μου χαλάσει την πρόβλεψη...
• Ζανετίδης (Παναθηναϊκός - Απόλλων Καλαμαριάς 3-2). Σας είχα προειδοποιήσει ότι πήγε για δημόσιες σχέσεις και ότι άμα χρειαστεί, θα βοηθήσει. Ε, συνεπής ήταν ο άνθρωπος, μην γκρινιάζετε. (Οι επόπτες πάλι τα ίδια. Είναι στην politically correct γραμμή Γρούτση; ).
• Κάκος (Ολυμπιακός - Λάρισα 4-0). Εδωσε ρεσιτάλ. Και δικαιολογημένα πήγε το βράδυ στον Τερζή να διασκεδάσει. Τι δηλαδή; Μόνο οι ομάδες θα πηγαίνουν στα μπουζούκια ύστερα από επιτυχίες;
