eh κοίτα, όχι ακριβώς. αν και θα του άξιζε.
στο μυαλό μου μια ιδανική ουτοπική κοινωνία δε θα χε προστάτες κ αν έκανες κάτι εις βάρος της κοινωνίας θα το πλήρωνες ανάλογα με τις αξίες αυτής της κοινωνίας που είσαι μέρος. δε χρειάζεται να συζητήσουμε καν ότι είναι ανέφικτο γιατί η πλειονότητα των ανθρώπων είναι λίγο ή πολύ καθυστερημένοι, είναι όντως ουτοπικό, ανέφικτο, ιμπόσσιμπολ.
eh σε τέτοια φάση κιαυτό που έγραπσα και κουόταρες: σε έναν ιδανικό κόσμο δε θα υπήρχε ο νταής που νομίζει ότι γαμάει και δέρνει και δε πληρώνει γιατί έγινε μπάτσος, άρα κ δε θα σκότωνε κάποιος ένα παιδί γιατί κ να θελε να το παίξει μάγκας θα χε να κάνει μετά με τον υπόλοιπο κόσμο.
ας μη ξεφύγουμε όμως απ'το σάμπζεκτ.