Τιναυτό;
Printable View
Τιναυτό;
:thumbsup:Quote:
Originally Posted by ang69
βλέποντας πως φαντάστηκε ο freakbro τον candiru...
(http://users.otenet.gr/~chago/candiru.jpg <-- έτσι)
...και παρακολουθώντας την συζήτηση περί οργόνης στο αντίστοιχο thread θυμήθηκα ένα σχετικό απόσπασμα από το bororo του χρηστίδη. δεν ήθελα να το ποστάρω στην παραπάνω συζήτηση γιατί θα ήταν πολύ φτηνή επίθεση οπότε διαβάστε το εδώ. voila:
- Παιδιά, να κάτσω λίγο;
Η φωνή που διέκοψε την –έτσι κι αλλιώς- αδιέξοδη φιλανδο-ελληνική επικοινωνία, ήρθε να καθίσει σαν βατράχι στα κεφάλια των πέντε ταξιδιωτών. Το κεφάλι απ’ όπου ξεπήδησε ο βροντερός μυκηθμός ήταν στρογγυλό και είχε φουντωτό μαλλί παντού, πάνω ως μαλλί, κάτω ως μούσι, στο μέσο ως φρύδια. Προσθέτοντας και χοντρά μυωπικά γυαλιά, δεν ήταν δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς τον κύριο που λιαζόταν όρθιος για τρεισήμισι ώρες.
Χωρίς να περιμένει απάντηση, ζύγισε τα δύο παγκάκια. Στο ένα κάθονταν τρεις νέοι και στο άλλο ένας ξανθός κύριος, ένας μαύρος κύριος και ένα μπουζούκι. Φυσικά, στρίμωξε τους τρεις συμμαθητές.
- Ααχ! Νομίζω ότι αρκετή μάζεψα σήμερα, είπε και όλοι δεν κατάλαβαν τι εννοούσε.
Συνέχισε, πάντως, μόνος του.
- Ο ήλιος, είπε και τους τον έδειξε. Ο ήλιος, ξανάπε.
Όλοι συμφώνησα ότι ήταν πράγματι αυτός.
- Σταμάτης Γιάννης, είπε και κάθε δυνατότητα επικοινωνίας κόπηκε με το μαχαίρι.
Την παύση διέκοψε ο Μπαρμπα-Μαρίκα.
- Νομίζω ότι πρέπει να συστηθούμε, πρότεινε.
Όλοι επανέλαβαν τα ονόματα τους και ο τύπος είπε σε όλους:
- Σταμάτης Γιάννης.
Έτσι, υπέθεσαν ότι αυτό ήταν το όνομά του και το θέμα έληξε εκεί. Ο Σταμάτης Γιάννης άνοιξε ένα άλλο.
- Ξέρετε ότι ο ήλιος εκπέμπει καθημερινά ακτίνες οργόνης;
Οι υπόλοιποι δεν το ήξεραν, αλλά ταυτόχρονα δεν το πίστευαν. Ο Λάμπρος, σαν δημοσιογράφος, έσκυψε στο πρόβλημα με κατανόηση.
- Τι ακριβώς είναι η οργόνη: ρώτησε.
Ο Σταμάτης Γιάννης έδειξε ανυπόμονος:
- Η οργόνη είναι η ενέργεια που εκλύεται δια της σεξουαλικής επαφής. Η οργασμιακή ενέργεια. Δεν το ξέρατε;
Δεν το ήξεραν και δεν πίστευαν στα αυτιά τους. Ο Διονύσης, ωστόσο, ενδιαφέρθηκε:
- Και την εκπέμπει ο ήλιος;
- Ασταμάτητα, είπε σίγουρος ο Σταμάτης Γιάννης.
Ο Σταύρος σχολίασε στον Διονύση:
- Μάλλον πάει για τα εγκαίνια. Επίτιμος μουρλός. Ο Διονύσης ενθουσιάστηκε:
- Πάτε για τα εγκαίνια;
- Όχι, από ‘κει είμαι.
Ο Σταύρος συμπέρανε:
- Το νησί έχει και δική του παραγωγή.
Η Μαρίνα βύθισε με ανακούφιση τα πρησμένα της πόδια μέσα στο ζεστό νερό
που άχνιζε στην πλαστική λεκάνη μπροστά από παλιό σιδερένιο κρεβάτι. Αυτή
η λεκάνη μαζί με το κρεβάτι κι ένα ξεχαρβαλωμένο τάβλι ήτανε και τα
μοναδικά έπιπλα του δωματίου, όχι όμως και της Μαρίνας που τα υπόλοιπα
πράγματα της (ρούχα, κατσαρόλες, καρέκλες) τα είχε στα άλλα δωμάτια του
σπιτιού αφού το σπίτι ήτανε τριάρι. Ένα συνηθισμένο διαμέρισμα στου Γκύζη,
απέναντι απ' την Ιπποκράτους. Εδώ έμενε και ο Μανώλης, ο αδελφός της
Ελένης που πέθανε στη χούντα από καρκίνο. Τη Μαρίνα αυτός (ταχυδρόμος
ήτανε) την είχε να τον περιποιείται και ήταν και κομμάτι τσιμπημένος μαζί
της. Λεφτά για να την πληρώνει βέβαια δεν περισσεύανε, γι' αυτό της είχε
παραχωρήσει το ένα δωμάτιο για να μένει και της επέτρεπε να βάζει τα
πράγματά της και στα υπόλοιπα δύο για να την υποχρεώσει μπας και του
κάτσει. Όταν άνοιγες το παράθυρο στο δωμάτιο της Μαρίνας, φάτσα απέναντι
ήτανε το αστυνομικό τμήμα της περιοχής. "Έχεις και θέα στους μπάτσους",
της έλεγε ο Μανώλης, γελώντας. Κι η Μαρίνα τσαντιζότανε, γιατί είχε αδελφό
χωροφύλακα. Απ' τα χαράματα σηκωνότανε ο Μανώλης, πήγαινε στο ταχυδρομείο,
έπαιρνε το σάκο με τα γράμματα. Μετά ξαναγύριζε πάλι σπίτι, τα 'δινε στη
Μαρίνα κι έβγαινε αυτή να τα μοιράσει, γιατί ο Μανώλης, μετά την Αλλαγή,
είχε πέσει στη πρέζα και δεν τον βαστάγανε τα πόδια του. Ξάπλωνε λοιπόν
στο κρεβάτι της Μαρίνας, άνοιγε και το παράθυρο και χάζευε τους μπάτσους
απέναντι. Τώρα οι μπάτσοι, βέβαια, τα ξέρανε όλα. Και για την λούφα στο
ταχυδρομείο, και για την πρέζα. Αλλά κάνανε τα στραβά μάτια, κι αυτό ο
Μανώλης το εκτιμούσε πάρα πολύ. Μια γειτονιά, έλεγε, είμαστε. 'Αμα αρχίσει
και καρφώνει ο ένας τον άλλον, πάει χαθήκαμε να πούμε. Είχε αποκτήσει και
φιλίες με τους σκοπούς. Πιο πολύ είχε συνδεθεί μ' ένα νεαρό, έναν
καινούργιο απ' την Ήπειρο. Χαρίση τον ελέγανε, το μικρό του δεν του το 'χε
πει. Τον είχε μπάσει, μάλιστα, και στο σπίτι κάνα-δυο φορές και παίξανε
τάβλι. Τη μια φορά τους, όμως, τους έκανε τσακωτούς η Μαρίνα και μετά
έκανε μεγάλη φασαρία στο Μανώλη, μπας και μπλέξει το νεαρό και έχουνε
τραβήγματα. Κι επειδή ο Μανώλης δεν έπαιρνε από λόγια, πήγε μόνη της η
κοπέλα και βρήκε τον αστυνόμο και του 'πε να μην έρχεται στο σπίτι για να
μην χαλάσει την καριέρα του. Του 'πε και τα βάσανά της, όλη μέρα
ποδαρόδρομο χωρίς να πληρώνεται, πως ήτανε μόνη της στην Αθήνα, δεν είχε
κανέναν, συγκινήθηκε ο αστυνόμος, την ερωτεύτηκε, παντρευτήκανε, πήγανε μ'
ένα τρίκυκλο, πήρανε τα πράγματά από το σπίτι και έμεινε ο Μανώλης μόνος
του με τρία δωμάτια. Είδε κι αποείδε, Μαρίνα άλλη δεν έβρισκε, γκρέμισε,
λοιπόν, τον τοίχο του παραθύρου που 'τανε απέναντι από το αστυνομικό
τμήμα, το 'κανε πόρτα. Έβαλε και μια ταμπέλα από πάνω "Αιτήσεις", είχε
και τις γνωριμίες με τα όργανα, μπήκε και σ' ένα κόλπο με κάτι άδειες ταξί
και τώρα έχει δικό του βενζινάδικο ο Μανώλης.
Have you ever been in love? Horrible isn't it? It makes you so vulnerable. It opens your chest and it opens up your heart and it means that someone can get inside you and mess you up. You build up all these defenses, you build up a whole suit of armor, so that nothing can hurt you, then one stupid person, no different from any other stupid person, wanders into your stupid life... You give them a piece of you. They didn't ask for it. They did something dumb one day, like kiss you or smile at you, and then your life isn't your own anymore. Love takes hostages. It gets inside you. It eats you out and leaves you crying in the darkness, so simple a phrase like 'maybe we should be just friends' turns into a glass splinter working its way into your heart. It hurts. Not just in the imagination. Not just in the mind. It's a soul-hurt, a real gets-inside-you-and-rips-you-apart pain. I hate love.
Είστε μεγάλα ποζέρια που δεν γράφετε από πού είναι τα αποσπάσματα που παραθέτετε και συνάμα αλήτες τρανοί που με αναγκάζετε να ρωτάω τι είναι το καθετί, ανεβάζοντας έτσι το ποστ κάουντ μου και κάνοντάς με να φαίνομαι πιο καμένη γιούζερ απ'ό,τι είμαι στην πραγματικότητα.
Λέγε τώρα, Κίνγκντομ.
είπα.
eiani apospasma apo dhmiourgia tou tzimakou h to phres ap tis apaggelies tou?Quote:
Originally Posted by Kingdom Gone
Quote:
Originally Posted by Dr. Death
http://www.edu.uoc.gr/~math2172/panousi ... a/d5-6.htm
nai to 3erw oti einai apagkelia tou...apla se rwthsa an to xei grapsei kai se biblio tou ka8ws den exw diabasei ta biblia tou.
h8ela na parw to pikre mikre mou araph mia epoxh
prepei na arxisw na pernw biblia tou
@ang me rwthses k gia to diko mou.alla eilikrina den 8ymamai apo pou to vrhka.
:|
k me empneush ap to post tou kingdom...
Τί είναι έρωτας?Θα μπορούσε να θεωρηθεί νομίζω σαν το αποτέλεσμα που έχουν πάνω μας οι ιδιότητες του ωραίου αντικειμένου ,τα αποτελέσματα αυτά μας εκστασιάζουν,μας φλογίζουν!Αν μπορούσαμε να το κατέχουμε,όλα πηγαίνουν καλά,αν κατι τέτοιο είναι αδύνατο,απελπιζόμαστε...Αλλά ποιά η βάση αυτού του συναισθήματος?Η επιθυμία.Ποιές οι συνέπειές του?Η τρέλα.Ας περιοριστούμε στην αιτία και ας διασφαλιστούμε απο τα αποτελέσματα.Η αιτία είναι η Επιθυμία κατοχής του αντικειμένου:Θαυμάσια!Ας επιδιώξουμε να επιτύχουμε χρησιμοποιώντας το μυαλό μας , όχι χάνοντάς το.Ας το χαρούμε όταν το αποκτήσουμε,ας παρηγορηθούμε αν αποτύχουμε.Υπάρχουν χιλιάδες άλλα αντικείμενα ταυτόσημα και συχνα ανώτερα για να καταπραυνουν τη θλίψη και την περηφάνεια μας.Α!Είναι τεράστια απάτη αυτό το μεθύσι μας κάνει να μη βλέπουμε πια, να μην υπάρχουμε παρά μόνο μέσω αυτού του αντικειμένου που λατρεύουμε παράλογα.Είναι αυτό πραγματική ζωή?"
Le marquis de Sade
to post count den einai ntroph btwQuote:
Originally Posted by ang69
Ehaehaheaheh :*
