:thumbsup:
Printable View
θελω να ξανα αναφερω τον ροδοστογλου. γιατι ξανα ακουσα μετα απο καιρο και θυμηθηκα.
και η αγάπη πάλι θα καλεί.
Κάποτε θα ’ρθει η στιγμή
που όλα θα πάρουν ένα νόημα βαθύ
θα σου θυμίζουν οι ουρανοί άγνωστες πτήσεις
κι η θάλασσα η παντοτινή
τρεμούλιασμα νωχελικό
στον πιο αθώο σου εαυτό
και οι σταθμοί παλιές, καλές αναχωρήσεις.
Κι η αγάπη πάλι θα καλεί
στον κόρφο της γλυκά να ’ρθεις
να ξαποστάσεις
να ιστορήσεις μια ζωή
βγάζοντας στεναγμό βαθύ
και στην ποδιά της να τινάξεις
σαν λείψανα αγίων μαρτυρικά
όλες σου τις θλίψεις.
Δεν υπάρχει ομορφιά
παρά μόνο στο βλέμμα
που τη φρίκη κοιτάει
κι όμως αντέχει.
το βλέμμα σου σακάτεψε τη μοίρα μου
[..]
Κι εγώ που δεν σε γνώριζα μα πάντα σ’ αγαπούσα
κι εγώ που σε φοβόμουνα και στη σκιά σου ζούσα
είχα ένα ψέμα για να ζω και εκτοξευμένος στο κενό
δε μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα
τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου
[..]
Και θα πληρώνω σαν αντίτιμο στο χρόνο
τη μοναξιά για όλα τα χάδια που ζητούσα
για την αγάπη που με βύθισε στον πόνο
κι έτσι σακάτεψα εσένα που αγαπούσα
Αραγε θα θυμάται κάποιος τ’ όνομά μας
της ζωής μας τα εξαίσια φεγγάρια
τα πάθη μας, τις λύπες, τα δεινά μας.
Αραγε υπήρξαμε ποτέ; Στα όνειρά μας!
και πιο αγαπημενο παντων:
απ'τ'άπειρο σε σενα
Με ένα ζευγάρι μάτια φοβισμένα
και με μια αστροφώτιστη αγκαλιά
πες μου τι θα ‘μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα
και σε ποιά κόλαση θα ξοδευτώ ξανά
Μικρό κορίτσι με τα βήματα χαμένα
τυχαία γόνατα ξεκούρασαν τα οστά μου
μα πάντα θα ‘ρχομαι απ’ τ’ άπειρο σε σένα
με το χαμόγελό σου στη ματιά μου.
:popolo:
τι?
τζελο μπιαφρα.
Απλά Mustaine. Αυτό. Κολλημένο μυαλό είμαι, τι να περιμένει κανείς....
Δεν υπάρχει ο άνθρωπος (?!).
Κολλάω κι ένα δείγμα από το μεγαλείο.. Απο τα κομμάτια που ακούς και αναρωτιέσαι "τί έγραψε ο τύπος''
"
My blood flows through the streets
Deluge from the wounds
Empty jars of sleeping pills
On the dresser in my room
My wet brain neighbor cranes
His neck in time to see
The white lights a train
Bearing down on me"
πω ρε πούστη, πως δε πήρε νομπέλ ακόμα!
Πήγα να πνιγώ!
O Mustaine έχει στίχο που κολλάει καλά με τη μουσική του.Κατά τα άλλα,προδοσία από φίλους,μιλιταροβιομηχανικό κόμπλεξ,προδοσία από φίλους and so on,επαναλαμβάνεται πολύ.
Α,ειδική μνεία στο Peace Sells για τα τραγουδάκια που αναφέρονταν σε επικλήσεις σε μπαμπούλες:!:Ακόμα και σήμερα βάζω κανά Conjuring και χασκογελάω με το πόσο ψαρωτικό το έβρισκα κάποτε.
Βέβαια Family Tree και Train of Consequences απο Youthanasia καλά γαμούν.
This thread is about Martin Gore.
έχει και ο Eddie Vedder θέση σε αυτό το θρεντ.
fred cole, guy picciotto και τελευταία ο pierce (gun club)
επίσης greg graffin από bad religion για τον οποιον εχουμε εδώ μια καλή που έκανε στιχουργική ανάλυση και παρουσιάστηκε στο τμήμα αγγλικής φιλολογίας απθ με την υπευθυνη καθηγήτρια να χαζευει και να βαθμολογεί με 10. εχουμε και πανεπιστημιακή κοινότητα να εγκρίνει όχι τι.
Ο τύπος που γράφει τους στίχους των Steel Panther.
"Cause my heart belongs to you
My love is pure and true
My heart belongs to you
But my cock is community property"
Δεν μιλάω αντικειμενικά όταν απαντώ στο ποιός ειναι ο καλύτερος στιχουργός :)
Αυτά που γράφει, είτε είναι στίχοι είτε μουσική, ξέρω οτι με χτυπάνε στην καρδιά..
Όσο για το Conjuring και όλα τα τραγούδια που αναφέρονται σε μάυρη μαγεία, έχει δηλώσει ότι τώρα πια νιώθει άσχημα να τα τραγουδάει.
Τεεεεεεελος πάντων. Σαφως δέχομαι ότι ίσως να υπάρχουν καλύτεροι, αλλά δε βαριέσαι.
Είμαι μια κολλημένη προσωπολάτρης υποθέτω. And I fucking love it.