Quote:
Η κριτική της Λούξεμπουργκ στη Ρωσική Επανάσταση είναι ένα κείμενο εντελώς άγνωστο στις πλατειές λαϊκές μάζες. Η πρώτη του έκδοση το 1958 κυκλοφόρησε μόνον σε ένα μικρό κύκλο αγωνιστών. Βρισκόμασταν ακόμα τότες στην εποχή που το πιο σπάνιο είδος στον πλανήτη μας ήταν η κριτική σκέψη. Οι μάζες δεν ξέρανε παρά να βαδίζουν κατά τετράδες και με παραγγέλματα.
Σήμερα η κατάσταση αναμφισβήτητα έχει αλλάξει. Ο Μάης του 68 κλείνει μία από τις πιο σκοτεινές εποχές της Ιστορίας και ανοίγει μία νέα γεμάτη ελπίδες. Οι εκρηκτικές ύλες που θα ανατινάξουν στον αέρα την εκμεταλλευτική κοινωνία έχουν αρχίσει ήδη να συσσωρεύονται στα θεμέλια της. Αυτές δεν είναι οι μπόμπες, η ατομική τρομοκρατία, οι απαγωγές, αλλά η κριτική σκέψη, η αμφισβήτηση, η αυτονομία, η αποδέσμευση από την κηδεμονία της κομματικής και συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, η πνευματική χειραφέτηση από τις επίσημες και ανεπίσημες ιδεολογίες, από τις αυθεντίες και την πατριωτική μυθολογία. Μέσα σ' αυτές τις εκρηκτικές ύλες είναι κι αυτή η κριτική της Λούξεμπουργκ. Χαιρετίζει γεμάτη ενθουσιασμό και χαρά, μέσα από τις φυλακές του Μπρεσλάου την Οκτωβριανή Επανάσταση, αυτή την Επανάσταση που έγινε με το σύνθημα «όλη η εξουσία στους εργάτες και τους χωρικούς, όλη η εξουσία στα σοβιέτ». Αλλά ασκεί την πιο αυστηρή κριτική στους μπολσεβίκους γιατί παραβιάζουν αυτή την αρχή, γιατί παραμερίζουν τις μάζες, γιατί σφετερίζονται εξουσίες που ανήκουν μόνον στις μάζες.
Αυτά τα γράφει την άνοιξη τον 1918, δηλαδή μόλις 6 μήνες από την επανάσταση τον Οκτώβρη.
........
Αξιοσημείωτη είναι η κριτική της εναντίον των υπερσυγκεντρωτικών οργανωτικών αντιλήψεων του Λένιν. Σ' ένα άρθρο της που δημοσιεύτηκε στη ρωσική «Ίσκρα» και στη γερμανική «Νέα Εποχή» το 1904 γράφει ανάμεσα στ' αλλά: «Τίποτε δεν θα μπορούσε πιο σίγουρα να υποδουλώσει ένα εργατικό κίνημα τόσο νεαρό ακόμα, σε μια πνευματική αφρόκρεμα διψασμένη για εξουσία, όσο αυτός ο γραφειοκρατικός θώρακας, που του στερεώνουν για να δημιουργήσουν ένα αυτόματο, που το μανουβράρει μια «Επιτροπή»... Ο επιδέξιος ακροβάτης δεν ξεχωρίζει ακόμα πως το μόνο «υποκείμενο» που το βαρύνει σήμερα ο ρόλος του ηγέτη είναι το συλλογικό «εγώ» της εργατικής τάξης, που απαιτεί αποφασιστικά το δικαίωμα να κάνει η ίδια λάθη και να μάθει η ίδια τη διαλεκτική της ιστορίας... Τέλος, το λέμε χωρίς περιστροφές, οι πλάνες που έγιναν από ένα εργατικό κίνημα αληθινά επαναστατικό, είναι ιστορικά πολύ πιο γόνιμες και πιο πολύτιμες από το αλάθητο της καλύτερης Κεντρικής Επιτροπής» (Από τα «Οργανωτικά ζητήματα της ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας» 1904).
.............
Η ημιτελής αυτή μελέτη που για πρώτη φορά δημοσιεύεται ολόκληρη στα ελληνικά έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Από την άνοιξη του 1918 η Λούξεμπουργκ, που τότε βρισκόταν στις φυλακές του Μπρεσλάου, είχε κάνει γνωστή στους συντρόφους της την πρόθεση της να δημοσιεύσει στην Επιθεώρηση, που παράνομα εξέδιδαν, μια σειρά κριτικά άρθρα για τη Ρωσική Επανάσταση και την τακτική των Μπολσεβίκων. Οι έξω όμως από τις φυλακές γερμανοί σπαρτακιστές, με την αντίληψη ότι τα άρθρα αυτά θα μπορούσαν να επισκιάσουν την αχτινοβολία της Ρωσικής Επανάστασης, θεώρησαν ανεπίκαιρη τη δημοσίευση τους και μέσω του Πάουλ Λέβη την παρεκάλεσαν να μην επιμείνει και να την αναβάλει για αργότερα. Η Λούξεμπουργκ, μ' όλο που ήταν πεπεισμένη για την ορθότητα, την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα της κριτικής της, δεν επέμεινε και αποφάσισε στο διάστημα που θα προσπαθούσε να πείσει τους συντρόφους της, να επεξεργαστεί ευρύτερα και λεπτομερέστερα το θέμα............
Την κριτική της για τη Ρωσική Επανάσταση δεν πρόλαβε η Λούξεμπουργκ να την ξαναδούλεψει. Τα χειρόγραφα βρέθηκαν μετά το θάνατο της, όπως τα είχε γράψει στις φυλακές του Μπρεσλάου. Αυτά τα χειρόγραφα μερικοί «κομμουνιστές», απ' αυτούς που ανέλαβαν σήμερα να συνεχίσουν με μεγαλύτερη μανία το έργο των δημίων της Λούξεμπουργκ, επεχείρησαν να τα καταστρέψουν. Μόλις, κατόρθωσε να τα γλυτώσει απ' τα χέρια τους ο Πάουλ Λέβη και να τα δημοσιεύσει για πρώτη φορά τα τέλη του 1921. Εάν έπρεπε να καταστραφούν ή αν αντίθετα θα 'πρεπε να αποστηθίσουν το περιεχόμενο τους και να το κρατούν διαρκώς ζωντανό στη μνήμη τους οι βασανισμένοι όλου του κόσμου, αυτό θα το κρίνουν, όσοι θα διαβάσουν αυτή τη μελέτη.