Now reading thread.

http://i.imgur.com/wwYOsK9.jpg

https://viewpointmag.com/2015/04/15/...lvia-federici/

"Η αντίληψη που διέπει το κείμενο, εμπνευσμένη από τα διδάγματα του φεμινιστικού κινήματος, είναι ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την καπιταλιστική κοινωνία αν δεν εξετάσουμε, όχι μόνο τον μισθωτό εργάτη και τη μισθωτή εργασία, αλλά και τις "γυναίκες" σε σχέση με την αναπαραγωγή της εργασιακής δύναμης και του εργατικού δυναμικού. Αυτή η αναπαραγωγή είναι η πιο σημαντική δραστηριότητα για την καπιταλιστική συσσώρευση και η απόδοσή της εξαρτάται κυρίως από την απλήρωτη εργασία των "γυναικών".
Βάζω τη λέξη γυναίκες σε εισαγωγικά για να τονίσω πόσο προβληματικός είναι ο όρος όταν χρησιμοποιείται με οικουμενικό και αντιπροσωπευτικό τρόπο, ως να ήταν δηλαδή οι λέξεις καθρέφτες των πραγμάτων που περιγράφουν μια ομοιογενή πραγματικότητα. Δεν είναι αυτή η προσέγγισή μου στον Καλιμπάν. Στόχος μου είναι να καταδείξω μέσα από ποιους μηχανισμούς ανασυνθέτει ο καπιταλισμός την κοινωνική λειτουργία και την εικόνα των γυναικών σε σχέση με τα νέα αναπαραγωγικά τους καθήκοντα, ειδικά μάλιστα τα καθήκοντα των γυναικών των "κατώτερων τάξεων", στον νέο έμφυλο καταμερισμό της εργασίας.
Σε ολόκληρο το βιβλίο, λοιπόν, ο όρος "γυναίκες" αναφέρεται σε μια πραγματικότητα μεταβλητή, ένα πεδίο ανταγωνιστικών σχέσεων και μια πληθώρα εμπειριών και κοινωνικών υποκειμένων. Ταυτόχρονα, το να στοχαζόμαστε αυτές τις διαφορές μας έχει επιτρέψει να αμφισβητούμε ορισμένες παγιωμένες ερμηνείες της εξέλιξης του καπιταλισμού, ξεκινώντας απο εκείνην του Μαρξ [Karl Marx].
(...)
Με άλλα λόγια, η ανάλυση του Μαρξ δεν καταφέρνει (παρά μόνον σποραδικά) να αναγνωρίσει ότι η δημιουργία της εργασιακής ιεραρχίας και η υπαγωγή των ανθρώπων σε διακριτές κατηγορίες είναι θεμελιώδεις για την εγκαθίδρυση και τη διαιώνιση του καπιταλισμού, όσο είναι και η καταστροφή των μέσων παραγωγής και επιβίωσης -και μάλιστα είναι και αναγκαία συνθήκη για την αποτελεσματική ρύθμιση των ταξικών σχέσεων.
Μία από τις ανθεκτικές συνεισφορές του Κάλιμπαν, που μπορεί μάλιστα να έχει βαθιά επίδραση στην πολιτική αντίληψη και δράση στη δική μας εποχή, είναι κατά τη γνώμη μου το ότι κομίζει περαιτέρω αποδείξεις για τη δομική αναγκαιότητα του καπιταλισμού να παράγει συνεχώς μια ανθρωπότητα κοινωνικά απαξιωμένη, που τελικά αποτελεί το υπόστρωμα της καπιταλιστικής κοινωνίας. Γιατί, όπως αναφέρει το βιβλίο, η δημιουργία ενός πληθυσμού χωρίς δικαιώματα και η δημιουργία διακρίσεων εντός του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού είναι συνθήκες-κλειδιά για τη διαδικασία της πρωταρχικής συσσώρευσης. Πάνω απ' όλα, αν αληθεύει ότι πρόκειται για άμεσες επιπτώσεις της μισθωτής σχέσης, τότε δεν μπορούμε να προσεγγίζουμε τους σημερινούς αγώνες μόνον υπό το πρίσμα της "δημιουργίας θέσεων εργασίας" και της υπεράσπισης του μισθού, ούτε να κοροϊδευόμαστε ότι η "κρίση" και η λιτότητα που αυτή επιβάλλει είναι φαινόμενα παροδικά, ούτε ότι μπορούμε να τη βγάλουμε καθαρή μέσα στη θύελλα εξοστρακίζοντας εκείνους που εργάζονται στις φυτείες του καπιταλισμού (γυναίκες, μετανάστες, ηλικιωμένους). Επιπλέον, ο Κάλιμπαν τοποθετεί το ζήτημα της αναπαραγωγής στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης, υπονοώντας ότι η αντικαπιταλιστική δράση μπορεί και να εξυπηρετεί τον εξορθολογισμό των αντιφάσεων του κεφαλαίου, εκτός κι αν αντιστρέψουμε την κυρίαρχη δομή των αξιών και ξαναδώσουμε αξία στην ικανότητά μας για αλληλοβοήθεια και συνεργασία και για δραστηριότητες που φροντίζουν για την αναπαραγωγή της ζωής μας και της ζωής όσων απασχολούνται στις αναπαραγωγικές δραστηριότητες."

Book 5

http://vignette2.wikia.nocookie.net/...20151103041806

http://oi68.tinypic.com/10frf41.jpg
https://en.wikipedia.org/wiki/Mario_and_the_Magician
https://en.wikipedia.org/wiki/Little_Herr_Friedemann

"Ο κόσμος του ταχυδακτυλουργού είναι το αντίθετο του κόσμου του εργάτη, είναι η αστραφτερή και μυστηριώδης πραγματικότητα των θαυμάτων, και όχι των έργων, που φέρνουν πάντα περήφανα την υπογραφή του μόχθου. Τέτοια θαύματα απαιτούν φυσικά κάτι που ο Φάουστ γνώριζε πολύ καλά: μια μυστική συνεργασία με το διάβολο.
Οι μυθολογίες των ευρωπαϊκών λαών πιστεύουν, όπως και ο Χριστιανισμός, ότι το Κακό είναι ο δρόμος του εύκολου, ενώ το Καλό είναι ο δρόμος της δύσκολης προσπάθειας. Η ευκολία με την οποία ο μάγος μαντεύει τις σχέσεις των άλλων ή εξαφανίζει αντικείμενα, μαρτυράει ασφαλώς πως είναι προστατευόμενος της Κόλασης και όχι των Αγίων που ευλόγησαν την εργασία. Ο μάγος είναι ο ίδιος μια καρικατούρα του διαβόλου, και η εμφάνισή του είναι σίγουρα μια σαφής απόδειξη. Οι θεωρητικοί του διαβόλου (άνθρωποι σαν τον Τζιοβάνι Παπίνι) θα σας πληροφορήσουν ότι οι καλλιτέχνες παριστάνουν συνήθως τον Άρχοντα του Σκότους δημιουργώντας μιαν εικόνα ταχυδακτυλουργού. Η μαύρη μπέρτα, το ψηλό καπέλο και το αρπαχτικό μούσι αλά Κόμη Δράκουλα, υπογραμμίζουν έξυπνα αυτό το κράμα εγκληματικών διαθέσεων και ευγενικής καταγωγής.
Παρά την κάπως συμπαθητική νότα καλοσύνης που φωτίζει τη νουβέλα του Τόμας Μαν, και που θυμίζει μάλλον το μύθο της Ωραίας και του Τέρατος, ο μάγος δεν παύει να είναι ο διάβολος, ή τουλάχιστον κοντινός συγγενής του. Δεν του μένει, λοιπόν, παρά ν'αρπάξει τον νεαρό Γανυμήδη του Τόρε ντι Βένερε, όπως ο Δίας άρπαξε τον δικό του. Παραδόξως, ο Μάριο και ο Μάγος δεν διαφέρει και πολύ απ' το Θάνατο στη Βενετία: είναι και τα δύο παραλλαγές ενός πολύ παλιού παραμυθιού που ο Άντερσεν δεν χόρταινε να επαναλαμβάνει. Η αγάπη (και μαζί η πείνα) που τρέφουν η ασχήμια και τα γηρατειά για την ομορφιά της τρυφερής ηλικίας, είναι αυτό το παλιό παραμύθι, και υποθέτω, δεν υπάρχει ούτε ένας από τους υπομονετικούς αναγνώστες μου που να μην το άκουσε.
(...)
Υπάρχει λοιπόν και εδώ μια παράλογη αγάπη, που δεν τολμάει να προφέρει το όνομά της, όπως στο Θάνατο στη Βενετία; Ίσως. Και σε αυτή την περίπτωση, το Καλό προτιμάει να σκοτώσει το Κακό, παρά να το υποτάξει ή να του δοθεί. Πρέπει μάλιστα να πω ότι αυτό συμβαίνει με βάση τις ίδιες νατουραλιστικές συνταγές χάρις στις οποίες εγκαταλείπει τον κόσμο ο Άσενμπαχ ενώ όλοι περιμέναμε να πεθάνει ο Τάτζιο... Όσο για τις δυσκολίες μας να καταλάβουμε πώς συμβαίνει κάτι τέτοιο, ο γλυκομίλητος κύριος Μαν προσπαθεί να φωτίσει το πρόβλημα με τα λόγια του μάγου του και την δικαιολογημένη αυτοπεποίθηση κάποιου, που μόλις διάβασε τις κωμωδίες του Σαίξπηρ και έχει διδαχτεί πολλά, σχετικά με αυτό το μυστηριώδες και αιώνιο θέμα: "στη χώρα του έρωτα, η παρεξήγηση αισθάνεται σαν στο σπίτι της"."

Πρόλογος: Ευγένιος Αρανίτσης

spoiler ρε παντιχονι!

http://i.imgur.com/oC0xegT.jpg

http://www.mantex.co.uk/2013/08/27/t...e-two-witches/

http://i.imgur.com/5BRyEXf.jpg

http://www.biblionet.gr/book/144514/...BD%CF%89%CE%BD

http://i.imgur.com/3luwJVs.jpg

https://en.wikipedia.org/wiki/We_Three_Kings

catch 22....εκπληκτικό.

http://i.imgur.com/snwKvEk.jpg

Spoiler

http://i.imgur.com/rEx1xNq.jpg

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Gift_of_the_Magi

http://i.imgur.com/uM9rnmn.jpg

http://www.thenazareneway.com/Kahlil...son_of_man.htm

http://i.imgur.com/1P0f9iD.jpg

"Από τότε που οι άνθρωποι τοποθετούν τις αρχές τους, δεν υπάρχουν ίσως περιπτώσεις που η δεισιδαιμονία, στηριγμένη στις συνήθεις μεθόδους καταναγκασμού της "Καθεστηκυίας Τάξεως", να αντιστάθηκε σε τέτοιο βαθμό και για τόσο μεγάλο διάστημα στην ιστορία. Είμαι από εκείνους που θεωρούν πως ο συγγραφέας δεν έχει το δικαίωμα να χειρίζεται παρόμοια θέματα όπως του αρέσει, ανάλογα με τις προσωπικές του πεποιθήσεις. Ο συγγραφέας, σαν δημόσιο πρόσωπο, δεν έχει δικαίωμα να σφάλλει, γιατί σφάλλοντας πλανά τους άλλους. Είναι υποχρεωμένος να περνάει από κόσκινο αυτό που έχει στο κεφάλι του προτού το εκφράσει και, κάθε φορά που επιχειρεί να αντιγράψει ένα πρόσωπο του παρελθόντος, να πειθαρχεί στο πρότυπό του.
Όσον, όμως, αφορά στο φτωχό, βαθυστόχαστο προφήτη που έζησε στη Γαλιλαία, που δεν φαντάστηκε ποτέ τι θα γινόταν, ούτε τη μυθική δόξα που θα τον τύλιγε μέσα στους αιώνες, και που χρησιμοποιήθηκε -ψυχή τε και σώματι- για σκοπούς άλλους από τους δικούς του, θεωρώ ότι η επιστημονική κριτική θα πρέπει να ανασύρει μέσα από τα Ευαγγέλια τη ζωντανή του μορφή με την ίδια επαγωγική μέθοδο που χρησιμοποιεί για τη μορφή του Σωκράτη μέσα από το μαγευτικό ξετύλιγμα των Πλατωνικών Διαλόγων.
Αν επέτρεψα στον εαυτό μου ορισμένες ελευθερίες πάνω στην αποδεκτή παράδοση, τούτο έγινε γιατί οι υποθέσεις μου κάθε φορά μου φαίνονταν και πιο πειστικές και πιο κοντινές στην αλήθεια. Πιστεύω, όμως, πως δεν έχασα ποτέ από μπροστά μου την εικόνα που η πραγματικότητά της έχει επιβεβαιωθεί όχι από σχολαστικούς και κατηχήσεις, αλλά από την ίδια την εξελικτική πορεία των πνευματικών θησαυρών: Στον 8ο ρωμαϊκό αιώνα εμφανίστηκε ένας άνθρωπος που κράτησε στα χέρια του, και τα ύψωσε για να τα δούνε όλοι, τη φτώχεια, τη δυστυχία και το μεγαλείο του ανθρώπου. Και θέλω να προσθέσω κάτι ακόμα: Όλα αυτά δεν είναι πράγματα του παρελθόντος, είναι της κάθε εποχής. Είναι σημερινά.
Αν διάβασα και ξαναδιάβασα τα Ιερά Κείμενα και μελέτησα τόσα συγγράματα πάνω στο Δόγμα, δεν είναι για την καλλιτεχνική ικανοποίηση μιας αναθεώρησης και από τον πειρασμό να ανακαλύψω, σαν αρχαιολόγος, ένα Ευαγγέλιο χωρίς αντιφάσεις και ψεγάδια, δηλαδή να αποκαταστήσω το Ευαγγέλιο. Είναι για να μπορέσω να απευθυνθώ στους ανήσυχους και τυραννισμένους των καιρών μας -σήμερα που οι αναγκαιότητες, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, πνευματικές και ηθικές παροτρύνουν τον άνθρωπο να γκρεμίσει τα είδωλα, σύμφωνα με το ιερό παράδειγμα, που δεν του έμελλε ποτέ να το δει στο ακέραιό του. Είναι για να δείξω, σ' όλους αυτούς που περιμένουν, τον μεγαλειώδη παραλληλισμό που διαγράφεται καθαρά ανάμεσα στην πτώση του σύγχρονου κόσμου (στο απόγειο της υλικής του προόδου) και στην παρακμή του αρχαίου κοσμου. Ανάμεσα στον γενώμενο χριστιανισμό και στους νέους μοχλούς που αρχίζουν να κινούν το σύμπαν.
(...)
Υπάρχουν μέσα στο βιβλίο εκφράσεις νεότερες ή σύγχρονες. Ελπίζω πως οι αναγνώστες δεν θα καταλογίσουν σε άγνοια του συγγραφέα αυτούς τους λεκτικούς αναχρονισμούς. Αποδίδοντας ιδέες και πράγματα με ονομασίες που βγαίνουν από το τοπικό χρώμα, συμμορφώθηκα με την παράδοση των επίσημων μεταφραστών του Ευαγγελίου. Είναι φανερό πως οι όροι αυτοί, που είναι κάτι καινούργιο, δείχνουν τις αντιστοιχίες με τα τότε πράγματα και τις ιδέες, καλύτερα από τις τεχνικές ονομασίες ή τις μεταφορικές εκφράσεις που θα μπέρδευαν τις φράσεις."

Spoiler

"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Ότι αυτοί κληρονομήσουσι την βασιλείαν των ουρανών.*

*Κατά τον Μπαρμπύς, η έκφραση "πτωχοί τω πνεύματι" δεν αναφέρεται σε καθυστερημένους και ανόητους ή μωρούς, πράγμα που θα ήταν ανάξιο για κάθε σοβαρή συζήτηση, αλλά στους λυτρωμένους από προκαταλήψεις, μπερδεμένες σκέψεις, ψεύτικη σοφία."

Henri Barbusse, Σεπτέμβριος 1926
http://www.editoreric.com/greatlit/a.../Barbusse.html

Απαντα 2 του Λαβκραφτ με γενικο τιτλο Νταγκον


Στάλθηκε από το SM-G935F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Book 6

https://upload.wikimedia.org/wikiped...ers_1st_ed.jpg

http://i.imgur.com/jKVldSi.jpg

http://laregledujeu.org/2011/02/15/4...deuxieme-jour/

Καλα δεν το σταυρωσανε στην πραγματικότητα;! Τι στην πυρά μας λεει!

Book 7

http://www.isfdb.org/wiki/images/8/8...GLMLZN2008.jpg

Quote:

---

Originally Posted by Kasrith

Book 7

http://www.isfdb.org/wiki/images/8/8...GLMLZN2008.jpg

---

Για πές, έχεις διαβάσει τα υπόλοιπα? Αν ναι, τι λένε? Έριξα μία ματιά και είδα ότι ο κόσμος του Malazan ξεκίνησε ωσάν κόσμος για role playing game setting (απο D&D και μετά πήγε σε GURPS) και σε κάποια φάση γράφτηκε και ένα σενάριο για ταινία, το οποίο ποτέ δεν πουλήθηκε. Ο Ludlin αποφάσισε να εξελίξει τον κόσμο και τον έβγαλε σε νουβέλες (υπόψιν, το καμπέιν είχε ξεκινήσει το 1982).

Επίσης, έχεις διαβάσει τις νουβέλες/βιβλία του Esslemont? Ο Lundin με τον Esslemont κάναν μαζί το campaign setting και παίζαν rpg, αλλά ο Esslemont έμεινε πίσω, αρκετά χρόνια, και έβγαλε την πρώτη του, Night of Knives, το 2004.

Edit:

Πώ, με ιντριγκάρισαν τόσο αυτά που διάβασα, που αγόρασα στα καπάκια το Gardens of the Moon :D

Ναι έχω διαβάσει τα πρώτα 6 του Erikson, και το Night of Knives του Esslemont πριν απο το Bonehunters (6o). Κάνω προς το παρών το "recommended order" όπου προτείνουν να διαβάσεις τα 2 Esslemont αναμειγμένα με το κεντρικό series.

Αν θυμάμαι σωστά, το σενάριο που δεν πουλήθηκε εξελίχθηκε στο πρώτο βιβλίο.

Μαρέσει αρκετά η σειρά. Λίγο το πρώτο βιβλίο είναι δύσκολο γιατί δεν σου εξηγεί τίποτα ο Erikson. Σε ρίχνει μέσα στα γεγονότα και πρέπει σιγά σιγά να καταλάβεις τι γίνεται. Αλλα μαρέσει το μέγεθος του κόσμο, οι πολλοί χαρακτήρες κτλ.

Μου ήρθε τη Δευτέρα, αλλά καθότι πηγμένος αυτές τις μέρες, απλά πρόλλαβα να το ανοίξω και να δώ εξώφυλλο και μέγεθος. Ωραίο φαίνεται απο αυτά που διάβασα, ελπίζω σήμερα να καταφέρω να το ξεκινήσω.

Επιασα το πρωτο malazan και το αφησα στη μεση (2ο βιβλιο ever μετα το Hobbit που αρχισα και παρατησα). Καλυτερευει καθολου η φαση ή απλα δεν ειναι για μενα;

Το Gardens είναι δύσκολο βιβλίο γιατί παραείναι μπερδεμένο. Τα υπόλοιπα είναι καλύτερα δομημένα μιας και γράφτηκαν μετά απο μια δεκαετία και ο συγγραφέας είχε χρόνο να βελτιωθεί αλλα και να στρώσει το πλάνο.
Μερικοί λένε πως είναι καλό να το έχεις διαβάσει, ενώ άλλοι λένε ότι μπορείς να ξεκινήσεις την σειρά απο άλλον βιβλίο (δεν θυμάμαι ποιό όμως). Ξεκινώντας με κάποιο άλλο, παίζει να σαρέσει ο τρόπος του λίγο πιο πολύ.

Γενικά απότι έχω διαβάσει σε forum/reddit κτλ, οι fan προτείνουν να διαβάσεις τα πρώτα 3 πριν την παρατήσεις. Βέβαια μπορεί και να ισχύει ότι απλά δεν είναι για σένα!

http://images.gr-assets.com/books/14...l/30809689.jpg

Double post και συνέχεια από το tv series thread, στην αρχή του American Gods υπάρχουν άπειρα hints για

Spoiler

το ποιος είναι ο Mr.Wednesday τα οποία προφανώς στην πρώτη ανάγνωση χάνονται, αλλά στις επόμενες απλά χαμογελάς με το πόσο ωραία έχει στήσει την πλοκή από την αρχή ο Gaiman, πχ η καρφίτσα του δέντρου στο πέτο του.

Αυτό που έπιασα τώρα λόγω Norse Mythology ήταν το εξής:

-I said, who are you?
-Let's see. Well, seeing that today is certainly my day-why don't you call me Wednesday? Mr.Wednesday. Although given the weather, it might as well be Thursday, eh?

* Wednesday = Odin's day
Thursday = Thor's day

:touched:

@antimusic, εντυπώσεις από το The Red Knight ;

http://i.imgur.com/rMprkbX.jpg

https://partiallyexaminedlife.com/20...es-siddhartha/

Μυθολογία των αμερικανικών εθνών.

το θεώρημα του παπαγάλου

http://i.imgur.com/wiLImwq.jpg

Spoiler

https://www.youtube.com/watch?v=6SFAAsdqkuQ

Μέχρι να έρθει το Norse Mythology του Gaiman διαβάζω το

https://www.bookstellyouwhy.com/pictures/34154.jpg

Και σε άλλα νέα μια που δε βρήκα Tolkien thread, τον Ιούνιο αναμένουμε.

https://upload.wikimedia.org/wikiped...renLuthien.jpg

http://i.imgur.com/aVsi9qp.jpg
https://www.theguardian.com/books/20...ardianreview15

Δεν την έχω δει την ταινία ακόμα.

σε όσους άρεσε το γκιακ του παπαμάρκου ας τσεκάρουν και το παρακάτω. είναι από τον ίδιο εκδοτικό οίκο και το τσίμπησα κατά την διάρκειατης έκθεσης βιβλίου.

https://2.bp.blogspot.com/-STkQOL5O8...600/penkvf.jpg

Left Neglected

https://readingfuelledbytea.files.wo...-neglected.jpg

http://i.imgur.com/dxK8lRq.jpg

http://maddogblues-jackpersons.blogs...k-kerouac.html
http://www.kerouac.com/Beatquoteofth...nuaryninth.htm

http://www.mariovargasllosa.net/cont...2007805326.jpg

http://i.imgur.com/NmzNM96.jpg
http://www.historylink.org/File/8034

Για τους φίλους της γραφής τύπου Κωστάκη Ανάν και σία....

https://akybernitespoliteies.org/sit...E%BC%CE%BA.png

200 αντίτυπα έχουν κυκλοφορήσει, νόμιζα πως αγόρασα το τελευταίο πριν μια βδομάδα αλλά σύμφωνα με χθεσινό ποστ στην φουμπού σελίδα του βιβλίου υπάρχει μια τελευταία ντουζίνα στις Ακυβέρνητες Πολιτείες.

Τσίμπησα Varoufaki το adults in the room.

Quote:

---

Originally Posted by Art In Haste

Για τους φίλους της γραφής τύπου Κωστάκη Ανάν και σία

---

Η τελευταία φορά που μου πρότειναν βιβλίο επειδή "θυμίζει Ανάν και Χρηστίδη" ήταν για το "Χάπι Λου" και το "Όλα τα μήλα" της Εύης Λαμπροπούλου που ήταν επιεεικώς meh και δεν ψήνομαι να ρισκάρω και να δω αν θα μου βγει, εσύ το διάβασες; Δε με πειράζει αν δε θυμίζει τόσο Ανάν κλπ, όσο το να διαβάζεται και να μην έχει εξυπνακίστικες σαχλαμαρίτσες σαν να γράφει review ο Τσούνταρος :smile:

Είμαι στη μέση και περνάω πολύ καλά, διαδραματίζεται και στην Θεσσαλονίκη οπότε βοηθάει και στο κόμπλεξ.

Παλεύω να προχωρήσω το "Mr. Mercedes" του S.King αλλά μου φαίνεται απίστευτα κουραστικό
καθ'ότι δε μπορώ καθόλου τα αστυνομικά, και για τέτοιο φαίνεται so far. Το κακό είναι ότι το αγόρασα
πακέτο με τη συνέχειά του. Πριν λίγο καιρό τελείωσα το εξαιρετικό αλλά αρκετά κουραστικό
Roadside Picnic (Stalker) των αδελφών Strugatsky. Και αμέσως πριν το Fight Club που είχα να το δω
από τότε που βγήκε, οπότε διάβασα πρώτα το βιβλίο και μετά το ξαναείδα.

πρέπει να το διαβάσω μου φαίνεται το φαιτ κλαμπ γιατί την ταινία δεν βλέπω να την βλέπω...