Now reading thread.

Quote:

---

Originally Posted by Kasrith

Quote:

---

Originally Posted by antimusic

έχω γκρινιάξει και αλλού για αυτό το βιβλίο αλλά μιας και εγώ κάπως έτσι την είχα πατήσει, δεν έχει καμία σχέση με ασοιαφ, ούτε σε στυλ ούτε σε περιεχόμενο.

---

Εμένα πάντως μου φαίνεται καλύτερο (προς το παρών τουλάχιστον) απο το GoT/ASOIAF σε στυλ και σε περιεχόμενο. Πιο γρήγορο στην εξέλιξη, με γεγονότα τα οποία συμβαίνουν σε πολλά μέτωπα αλλα και σε πολλά επίπεδα.
Ο Erikson φαίνεται να είχε το πλάνο τελειωμένο όταν ξεκίνησε, μιας και τα βιβλία έβγαιναν σχεδόν κάθε χρόνο (σε αντίθεση με Martin)

Μεγάλο συν το ότι το κυρίως story (τα 10 βιβλία) είναι τελειωμένα. Γιαυτό και το διάλεξα αυτό αντί του Kingkiller Chronicle του Rothfuss.

---

αναφέρθηκαν ήδη salvatore και rpgάδες, i rest my case. κατά τα άλλα σε όποιον αρέσει το χάι φάντασυ με υπερμάγους και υπερελβς και υπερθεούς και εξεζητημένα δύστροπο γράψιμο και πλοκή-μακαρονάδα, ας τσεκάρει. απλά, σε όποιον αρέσουν αυτά δεν μπορώ να καταλάβω τι βρήκαν στον μάρτιν.

http://www.herestohappyendings.com/w.../10/armada.jpg

καινούριος cline. χωρίς να είναι τίποτα το ιδιαίτερο, είναι ευχάριστο ανάγνωσμα.

http://oi65.tinypic.com/jp8p4x.jpg

"Έτσι, το ξαναλέω, έγραψα την Ινδιάνα, κι έπρεπε να τη γράψω' υπέκυψα σ'ένα δυνατό ένστικτο παραπόνου και μομφής, που ο Θεός έβαλε μέσα μου, ο Θεός που δεν κάνει τίποτα το ανώφελο, ούτε καν ακόμα και τα πιο μικρά όντα, και που επεμβαίνει και στις πιο μικρές υποθέσεις, όπως και στις μεγάλες. Μα πώς! Αυτή η υπόθεση που υπεράσπιζα ήταν, λοιπόν, τόσο μικρή; Ήταν η υπόθεση του μισού ανθρώπινου γένους, είναι η υπόθεση του ανθρώπινου γένους ολόκληρου. Γιατί η δυστυχία της γυναίκας επιφέρει τη δυστυχία του άντρα, όπως εκείνη του σκλάβου επιφέρει τη δυστυχία του αφέντη, κι αυτό προσπάθησα να δείξω στην Ινδιάνα. Είπαν πως ήταν μια ατομική περίπτωση που υπεράσπιζα. Λες και, αν υποθέσουμε πως μ'εξώθησε ένα προσωπικό συναίσθημα, να ήμουν το μοναδικό δυστυχισμένο πλάσμα σ'αυτή την ειρηνική κι ευτυχισμένη ανθρωπότητα! Αρκετές κραυγές πόνου και συμπάθειας απάντησαν στη δική μου για να ξέρω τώρα πώς πρέπει να φερθώ με την υπέρτατη ευδαιμονία του άλλου. Δε νομίζω πως έγραψα ποτέ τίποτα υπό την επίδραση ενός εγωιστικού πάθους' δε σκέφτηκα μάλιστα ποτέ να προφυλαχτώ απ'αυτό. Όσοι με διάβασαν χωρίς προκατάληψη, καταλαβαίνουν πως έγραψα την Ινδιάνα με το συναίσθημα, όχι εσκεμμένο, βέβαια, μα βαθύ και νόμιμο, της αδικίας και της βαρβαρότητας των νόμων που καθορίζουν ακόμα τη ζωή της έγγαμης γυναίκας στην οικογένεια και στην κοινωνία. Δεν επρόκειτο να κάνω καθόλου μια πραγματεία νομολογίας, μα να πολεμήσω ενάντια στην κοινή γνώμη' γιατί αυτή είναι που καθυστερεί ή ετοιμάζει τις κοινωνικές βελτιώσεις. Ο πόλεμος θα είναι μακροχρόνιος και σκληρός' μα δεν είμαι ούτε ο πρώτος, ούτε ο μόνος, ούτε ο τελευταίος υπερασπιστής μιας τόσο ωραίας υπόθεσης, και θα την υπερασπιστώ όσο μου απομένει και μια μόνο πνοή ζωής."

Spoiler

Quote:

---

Originally Posted by menumission

http://books.google.com/books?id=zYS...page&q&f=false

---

https://books.google.gr/books?id=AF-...20sand&f=false

http://4.bp.blogspot.com/-w4A_foEPjn...E%9F%CE%A3.jpg

https://i.ytimg.com/vi/bk731HapA8s/hqdefault.jpg

Χαλαρή νουβελίτσα, αναφέρει λεπτομέρειες για τις ζωές των Fin, Rey και Dameron πριν τα γεγονότα του Episode VII.

Mormengril διάβασε να γουστάρεις για τον Fin που σου άρεσε η ιστορία του και που -συμφωνώ 100% πως- θυσιάστηκε το όποιο βάρος του χαρακτήρα στην ταινία στο βωμό του fun factor.

Γαμεί ο Μέγας Ανατολικός!

μόλις τελείωσε το

http://4.bp.blogspot.com/-9jCDpgct80...use+smokin.jpg

και ξεκινάει το "έγκλημα στα παρασκήνια".

Γενικά το τελευταίο τρίμηνο από εκεί που είχα να διαβάσω βιβλίο σοβαρά κάνα χρόνο (από το κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου) έχω πάθει ψύχωση με τα αστυνομικά. Προηγούμενες αναγνώσεις, "γραφείο δολοφονιών ΕΠΕ" - Τζακ Λόντον, και "Ερωτευμένα φαντάσματα" - Paco Ignacio Taibo.

εγώ εναν καμύ παλεύω αυτό τον καιρό..

GraveMiasma edition

Spoiler

1 - 0...

Spoiler

:cool:

http://i.imgur.com/XAeBvWP.jpg
http://www.50ayear.com/2014/06/14/21...toni-morrison/

https://instagram.fath4-1.fna.fbcdn....OTI3OA%3D%3D.2

Πρόλαβα επιτέλους αυτό. Τι καύλα ρε μαλάκα. Άγριο, κυνικό, απίστευτη γλώσσα, τεχνίτης στην πλοκή. Όλο το hype πέρσι το άξιζε και με το παραπάνω.

Quote:

---

Originally Posted by ikonoklast

https://instagram.fath4-1.fna.fbcdn....OTI3OA%3D%3D.2

Πρόλαβα επιτέλους αυτό. Τι καύλα ρε μαλάκα. Άγριο, κυνικό, απίστευτη γλώσσα, τεχνίτης στην πλοκή. Όλο το hype πέρσι το άξιζε και με το παραπάνω.

---

Όταν λέει γκιακ εννοεί αυτό το ζώο;

https://www.youtube.com/watch?v=s4mjUTBXnPQ

Για πες ίνφο για το βιβλίο btw

στην ιστορια Νοκερ εχει επηρεαστει λιγο παραπανω απο Neil Gaiman αλλα το σχωρναμε γιατι ειναι ωραιο βιβλιο .

http://i.imgur.com/zxIdWjW.jpg

Quote:

---

Originally Posted by Kasrith

Gardens of the Moon

Επιτέλους ξεκίνησα την σειρά Malazan Book of the Fallen του Erikson. Δεν μπόρεσα να το βάλω κάτω το βιβλίο, και μου κατσε μιας και είχα άφθονο χρόνο μέσα στις γιορτές.

---

Μέτρησε άσχημα το GotM.
Καθυστέρησα με το DG, αλλα ξεκινάω επιτέλους τώρα.

http://sfreviews.net/large_covers/deadhouse_gates.jpg

χθες διάβασα το Hyperion του Dan Simmons. Εγκρίνω. Γαμάτο Sci Fi

Quote:

---

Originally Posted by ikonoklast

Spoiler

https://instagram.fath4-1.fna.fbcdn....OTI3OA%3D%3D.2

Πρόλαβα επιτέλους αυτό. Τι καύλα ρε μαλάκα. Άγριο, κυνικό, απίστευτη γλώσσα, τεχνίτης στην πλοκή. Όλο το hype πέρσι το άξιζε και με το παραπάνω.

---

Τον πέτυχα στο comicdom con χθες, ήμασταν σε διπλανά τραπέζια για αρκετή ώρα και μιλήσαμε, πολύ ωραίος τύπος. Έριξαν πολλή δουλειά για το κόμικ, στηρίξτε.

http://www.lifo.gr/icache/487/700/1/...ritosCover.jpg

http://i.imgur.com/nFvyfCs.jpg
https://thebookbindersdaughter.com/2...-by-mary-webb/

Quote:

---

Originally Posted by commissar

Quote:

---

Originally Posted by ikonoklast

Spoiler

https://instagram.fath4-1.fna.fbcdn....OTI3OA%3D%3D.2

Πρόλαβα επιτέλους αυτό. Τι καύλα ρε μαλάκα. Άγριο, κυνικό, απίστευτη γλώσσα, τεχνίτης στην πλοκή. Όλο το hype πέρσι το άξιζε και με το παραπάνω.

---

Τον πέτυχα στο comicdom con χθες, ήμασταν σε διπλανά τραπέζια για αρκετή ώρα και μιλήσαμε, πολύ ωραίος τύπος. Έριξαν πολλή δουλειά για το κόμικ, στηρίξτε.

http://www.lifo.gr/icache/487/700/1/...ritosCover.jpg

---

το πηρα και γω εψες , φοβερη δουλεια .

http://i.imgur.com/dRN7hs9.jpg

"Πρωτη εμφανιση διηγηματων της στο περιοδικο New Age. Το πρωτο της βιβλιο Σε μια γερμανικη πανσιον εκδιδεται το 1911. Το 1912 αρχιζει συνεργασια με το περιοδικο Rhythm του μετεπειτα συζυγου της Τζον Μιντλετον Μαρρυ. (...) Μετα το θανατο της, ο Μαρρυ εξεδωσε δυο ακομη συλλογες διηγηματων, Η φωλια του περιστεριου και αλλες ιστοριες (1923) και Κατι παιδιαστικο μα τοσο φυσικο. (1924). Δεν παρελειψε να εκδωσει την Αλληλογραφια και τα Ημερολογια της Μανσφιλντ, καθως και ημιτελη διηγηματα, προσωπικες σημειωσεις και ποιηματα. Στενοι φιλοι της Μανσφηλντ, οπως ο Ντ. Χ. Λορενς, τον επεκριναν για εκμεταλλευση του εργου της και συγχρονοι του σαν τον Τ. Σ. Ελιοτ για διογκωση της φημης της.
Η εκδοτικη του προσεγγιση αμφισβητηθηκε επισης πως μαλλον διαστρεβλωσε την προσωπικοτητα οσο και τα κειμενα της Μανσφιλντ.
Τα εξι διηγηματα που παρουσιαζονται εδω καλυπτουν μια μεγαλη χρονικη περιοδο. Ειναι απο τα λιγοτερο γνωστα της και περιλαμβανονται στη συλλογη που εξεδωσε ο Μαρρυ το 1924 με τιτλο Κατι παιδιαστικο μα τοσο φυσικο. Στα κειμενα αυτα η παρεμβαση του Μαρρυ εχει επιβαλει ορθολογισμο στη στιξη, εισαγωγη παραγραφων, μετατροπη της παυλας και των αποσιωποιητικων σε τελεια. Ο λαχανιασμενος, ταχυς και ελλειπτικος ρυθμος των χειρογραφων της Μανσφιλντ "εξυγιανθηκε"."

https://vulpeslibris.wordpress.com/2...ine-mansfield/

στο φάντασι φοριέται πολύ τελευταία ένας brandon sanderson. έχω διαβάσει το πρώτο mistborn του και το βρήκα μια παιδική βιντεο-γκέημ άνιμε μπούρδα, αλλά ένας φίλος διάβασε και ενθουσιάστηκε με το the way of kings, οπότε μου κίνησε την περιέργεια. το ξεκινάω με την λογική να διαβάσω 3-4 κεφάλαια να δω αν μου κάνει (είναι 1000+ σελίδες) και πέφτω πάνω στον παρακάτω διάλογο, ανάμεσα σε έναν ναυτικό και μια εξυπνάκια νεαρή που την πειράζουν για να τους πετάει διασκεδαστικές ατάκες:

He laughed, and several of the sailors nearby joined in. “All right then,” Captain Tozbek said, “you’re like a flower.”
She grimaced. “I’m allergic to flowers.”
He raised an eyebrow.
“No, really,” she admitted. “I think they’re quite captivating. But if you were to give me a bouquet, you’d soon find me in a fit so energetic that it would have you searching the walls for stray freckles I might have blown free with the force of my sneezes.”

αντίο brandon sanderson.

Αμαν, και το κοιταζα να διαβάσω τίποτα από Sanderson γιατί τα Wheel of Time τα έκλεισε ικανοποιητικά (βέβαια είχε τις σημειώσεις)... Αλλά οκ, δεν παλεύεται.. Μήπως κάποια τα γράφει για "young adults" και άρα δίνουμε το ακαταλόγιστο για τις κοτσάνες που πέφτουν;

καλά το final empire όχι μόνο φαίνεται να απευθύνεται σε παιδάκια, αλλά μοιάζει και να είναι γραμμένο από κάποιο (κάπως ταλαντούχο) παιδάκι. δεν θέλω να γίνομαι κακός αλλά ο τύπος είναι μορμόνος και φαίνεται, αφελής και αγαθιάρης. technically βέβαια δεν είναι ΥΑ γι αυτό την πάτησα, αλλά νομίζω σε τέτοιο κοινό απευθύνεται, οι καλές κριτικές - τίγκα στα animated gifs - και οι υψηλές πωλήσεις φαίνονται λογικές αν έρχονται από το κοινό του twilight και του hunger games. τα stormlight είναι υποτίθεται το μαγκνουμ οπους του α-λα WoT και θέλει να γράψει δέκα βιβλία. ξαναδιαβάζω το παραπάνω σημείο και με πιάνει νευρικό γέλιο, είναι σαν google translate από τρίτη γλώσσα.

πάντως αν έκατσες και διάβασες δεκαπέντε τόμους WoT ενδέχεται και να σου ψιλοαρέσει η φάση των stormlight, απόσο καταλαβαίνω από όσα διαβάζω εδώ κι εκεί προσπαθεί να το κάνει σε στυλ jordan, brooks και goodkind (δεν έχω διαβάσει κανέναν, ξέρω οτι δεν θα μου αρέσουν), τελοσπάντων αυτό το "σκιτζίδικο φάντασι από συγγραφείς που έχουν διαβάσει μόνο φάντασι".

Γιατί με ξενερώνεις τώρα με το Mistborn και περιμένω εδώ και μερικές εβδομάδες όλη την τριλογία...

γαμάει :|

antimusic (και οι άλλοι, γιατί όχι) θα πρότεινα να διαβάσεις την First Law trilogy του Abercrombie, αν και με βάση όσα γράφεις για το είδος fantasy που προτιμάς έχω μια υποψία ότι το έχεις κάνει ήδη .

Ίσως σου κάνει και ο Gemmell που είχε αναφέρει ο Mormengil στο ASoIaF thread, τουλάχιστον τα δύο βιβλία με τον Druss από την Drenai series (Legend & The first chronicles of Druss the legend) είναι πολύ καλά.

Διαβάζω καλά λόγια και για τη σειρά The Faithful and the Fallen του John Gwynne, 3 βιβλία προς το παρόν και τέλος του χρόνου βγαίνει και το 4ο, αν την έχει διαβάσει κανείς ας πει αν όντως αξίζει.

τα first law όχι ακόμα γιατί ξεκίνησα με τα standalones του, αλλά μου αρέσει ο αμπερκρόμπι, σίγουρα θα τα διαβάσω στο μέλλον κάποια στιγμή.

τα υπόλοιπα φαίνονται ενδιαφέροντα, αν και το επόμενο που θα τσεκάρω (μετά τον mcclellan και τον bakker που είναι στο δρόμο) είναι μάλλον το The Red Knight.

για να είμαι λοιπόν οντόπικ, διαβάζω το promise of blood του brian mcclellan. καλούτσικο είναι, με ενδιαφέρον premise, φάντασι σε εποχή ανάλογη των ναπολεωνικών πολέμων. η ιστορία με το μπαρούτι μου χτυπάει λίγο άσχημα γιατί είμαι μυστήριος (η εικόνα κάποιου να σνιφάρει μπαρούτι για να κάνει μαγικά μου φαίνεται λίγο αστείο σαν εικόνα, αλλά συνειδητοποιώ ότι αν το έλεγε "μάνα" δεν θα με πείραζε). ενδιαφέροντες οι χαρακτήρες, ιδίως οι δυο γερόλυκοι. λίγο πιο "σφιχτό" θα το ήθελα, με ίσως λίγο πιο γρήγορη εξέλιξη, ίσως γι αυτό μου παίρνει περισσότερο χρόνο να το διαβάσω σε σχέση με άλλα. έχει σήκουελς αλλά εκτός αν κάνει τη μεγάλη έκπληξη στο τελευταίο τρίτο του βιβλίου, δε με βλέπω να τα πιάνω άμεσα.

έχει, πάντως, ωραίο εξώφυλλο:

Spoiler

http://static.squarespace.com/static...e_of_Blood.jpg

Quote:

---

Originally Posted by commissar

antimusic (και οι άλλοι, γιατί όχι) θα πρότεινα να διαβάσεις την First Law trilogy του Abercrombie

---

Είναι πάρα πολύ ωραία βιβλία και είχε γίνει μια αξιολογότατη προσπάθεια για comic adaptation, η οποία ξεκίνησε με web publishing. Νομίζω όμως ότι κόπηκε αρκετά απότομα/άδοξα.

Σσ. Στο TheComicCon η Anubis τα έδινε 10 ευρώ το ένα, δελεάστηκα προς στιγμήν να τα αγοράσω, αλλά μια οι μεταφράσεις μια η ίδια η Anubis με τις αλλεπάλληλες γελοιότητές της, με απέτρεψαν. Πάντως, θεωρώ ότι 30 ευρώ για αυτά τα 3 βιβλία (είναι σχεδόν μισοτιμής), αν δεν έχει κάποιος τα δικά μου κολλήματα είναι εξαιρετική τιμή.

Μετα τη φαση με Asoiaf και kingkiller, δεν ξαναπιανω σειρα που δεν εχει τελειωσει εκτος αν ειναι κανενα υπερμεγαεπος.

Τα wheel of time διαβαστηκαν ευχαριστα ως επι το πλειστον αν και οπως με ολα αυτες τις φασεις που εχουν 732846272 "κεντρικους" χαρακτηρες, καπου πρεπει να κανει κοιλια οσο περιμενεις να κανουν ολοι τους level up... Δε ξερω πολλα fantasy που να γλυτωνουν απο αυτο το προβλημα.. Αλλα το WoT ειχε καποια σημεια παρα πολυ καλα και σιγουρα καμια σχεση με φακιδες στον τοιχο, δηλαδη οκ. Τωρα τι θα πει σκιτζης στο φαντασυ δεν ειμαι σιγουρος, θα διαβασω κανενα απο αυτα που προτεινετε μπας και ανοιξουν οι οριζοντες μου :P

Quote:

---

Originally Posted by wraithgr

Μετα τη φαση με Asoiaf και kingkiller, δεν ξαναπιανω σειρα που δεν εχει τελειωσει εκτος αν ειναι κανενα υπερμεγαεπος.

---

Γιαυτό έπιασα Malazan

πού έχεις φτάσει και πώς σου φαίνεται μέχρι τώρα;

Quote:

---

Originally Posted by antimusic

πού έχεις φτάσει και πώς σου φαίνεται μέχρι τώρα;

---

Προχθές τελείωσα το 2ο. Μου φανηκέ αρκετά καλύτερο απο το 1ο (το οποίο επίσης μου άρεσε). Οι περισσότεροι χαρακτήρες του 2ου βιβλίου είναι νέοι χαρακτήρες, άλλα ενώ περίμενα να με πειράξει στην αρχή, τελικά τους αγάπησα και αυτούς. Οι περιγραφές των μαχών είναι το κάτι άλλο σ'αυτό, καμία σχέση με το GotM.

Επίσης, οι ubermagicians (οι οποίοι αν θυμάμαι καλά δεν σου άρεσαν) δεν έχουν τόσο μεγάλο ρόλο στο Deadhouse Gates όσο είχαν στο GotM. Υπάρχουν ακόμα, αλλα το DG έχει πιο πολλά ανθρωπιστικές ιστορίες με πολεμιστές/στρατούς/κτλ.

Βέβαια, όπως σε κάθε βιβλίο, υπάρχουν στιγμές οι οποίες υστερούν. Αλλα σε γενικές γραμμές μ'άρεσε πολύ. Θα κάνω μια παύση, και θα πιάσω το τρίτο τον Ιούνιο για να χω να διαβάζω στο αεροπλάνο.

http://i.imgur.com/SxbFfPU.jpg?1

"Διαβάζοντας το ημερολόγιο που κράτησε και τα γράμματα που έγραψε από την Ελλάδα η Βιρτζίνια Γουλφ, την άνοιξη του 1932, έχεις την εντύπωση πως αυτό που περιγράφεται δεν είναι η Ελλάδα, είναι μια άλλη χώρα:

Η Ελλάδα είναι χωρίς αμφιβολία η πιο όμορφη χώρα που έχει απομείνει.
Οι άνθρωποι είναι οι πιο συμπαθητικοί που γνώρισα ποτέ. Όλοι χαμογελάνε.
Γιατί δεν μου είπες ότι η Ελλάδα είναι τόσο όμορφη;
Αυτή η θάλασσα ήταν παρθένα.
Κι έκοψα άγρια κρίνα και κίτρινα αστεράκια που δεν τα ‘χα ξαναδεί, και μικρά βυσσινιά, μωβ, μπλε, άσπρα λουλουδάκια, σαν μαργαρίτες.
Ολόκληρο το βουνό ήταν κόκκινο από τα ηλιάνθεμα και τις παπαρούνες.
Τα ξενοδοχεία λάμπουν από καθαριότητα.
Κρυστάλλινη θάλασσα και πεντακάθαρη άμμος.
Είναι τρέλα να χάνει κανείς τα καλύτερά του χρόνια πασχίζοντας να πλουτίσει, όταν υπάρχει αυτή η άγρια αλλά πολιτισμένη και πανέμορφη χώρα όπου μπορείς να ζήσεις.

Σε ποιο τόπο αναφέρεται αυτή η συγγραφεύς; Και τι νόημα έχει τούτη η έκδοση, σε τούτη τη χώρα, τούτα τα χρόνια που επήλθαν χυμένα θα 'λεγες ακάθαρτο πετρέλαιο που του βάλανε φωτιά; Μνημόσυνο για μια προώρως χαμένη ομορφιά; Αφορμή για τόνωση μιας φενακίζουσας εθνικής υπερηφάνειας; Διδαχή και φρονηματισμός για να περισωθεί ο,τι απόμεινε στο παρόν και να διαφυλαχθεί στο μέλλον;
Η Ελλάδα του 1932, όπως την είδε και την περιέγραψε η Βιρτζίνια Γουλφ, φύση και χαρακτήρας της φύσης της και των ανθρώπων της, δεν μας ανήκει. Σε κανέναν δεν ανήκει τίποτα που δεν αγαπά. Ούτε τα ερείπια και τα πληγωμένα της βουνά, χωρίς ένταση πια "να ακεραιωθούν ξανά". Μόνο τ' αγριολούλουδα, φυτικές κατσαρίδες που επέζησαν του ολοκαυτώματος, συνεχίζουν κάθε Μάη ν' ανθίστανται. Καθώς η ίδια η Γουλφ παρατηρεί με πρωτοφανή οξυδέρκεια στο ημερολόγιό της: "Ο τόπος είναι τόσο εξουθενωμένος που δεν μπορεί πια να διαφυλάξει τα συμφέροντά του".
Τούτη λοιπόν η έκδοση δεν μπορεί να έχει άλλη σημασία από το να διαβάσουμε τη ζωντανή περιγραφή μιας όμορφης χώρας, μιας ουτοπίας, που μια μεγάλη συγγραφεύς κάποτε επισκέφτηκε. Μιας χώρας παραμυθένιας τόσο για κείνη όσο και για μας."

ΑΡΗΣ ΜΠΕΡΛΗΣ

"Το 1932 η Βιρτίνια Γουλφ κάνει το δεύτερο ταξίδι της στην Ελλάδα. Το πρώτο ταξίδι της το είχε κάνει το 1906, 24 ετών τότε, ανύπαντρη (Βιρτζίνια Στήβεν), με τα αδέλφια της Βανέσα, Τόμπυ και Έιντριαν Στήβεν και τη φίλη της Βάιολετ Ντίκινσον.Η διαφορά ανάμεσα στα δύο αυτά ταξίδια δεν είναι μόνο χρονολογική. Είναι μια διαφορά οπτικής και ύφους τόσο βαθιά ώστε και η ίδια η Βιρτζίνια να εκπλήσσεται. Φυσικά πρόκειται πάντα για το ίδιο πρόσωπο-και όχι μόνον αυτό, αλλά, σε μια μυστική σχεδόν αλληλουχία γεγονότων και συνεπειών, το πρόσωπο του 1906 δημιουργεί και καθορίζει ως ένα σημείο το πρόσωπο του 1932.
Το πρώτο ταξίδι στην Ελλάδα αρχίζει στις 8 Σεπτεμβρίου 1906. Ο Τόμπυ και ο Έιντριαν κάνουν τη διαθήκη τους' οι προετοιμασίες θυμίζουν εκστρατεία. Επισκέπτονται την Ολυμπία, τις Μυκήνες, την Επίδαυρο, το κτήμα των Νόελ-Μπάικερ στην Εύβοια, φυσικά τον Παρθενώνα. Όλοι τους με κλασική παιδεία, εκστασιάζονται μπροστά στο αρχαίο κάλλος, δεν έχουν μάτια για τίποτ' άλλο γύρω τους.
(...)
Στο δεύτερο ταξίδι της στην Ελλάδα η Βιρτζίνια Γουλφ, 50 ετών, συγγραφέας της Κυρίας Ντάλαγουαιη, του Φαρου και των Κυμάτων, συνοδεύεται από τον άντρα της Λέναρντ Γουλφ, τον κριτικό Ρότζερ Φράι και την αδελφή του Μάρτζερυ. Η ομάδα έφτασε στη Βενετία σιδηροδρομικώς και από κει με ατμόπλοιο, μέσω Μπρίντιζι, στον Πειραιά. Το ταξίδι κράτησε από τις 15 Απριλίου ως τις 12 Μαΐου 1932.

Ο Ρότζερ Φράι (1866-1934)(...)Πέθανε το 1934, δυο χρόνια μετά το ταξίδι του στην Ελλάδα. Η Βιρτζίνια Γουλφ, στη βιογραφία του Ρότζερ Φράι που έγραψε το 1940, ένα χρόνο πριν την αυτοκτονία της, λέει ως επικήδειο για το θάνατό του τα εξής: "Ένας ελεύθερος άνθρωπος σκέφτεται το θάνατο λιγότερο απ' οτιδήποτε άλλο' και η σοφία του έγκειται στο ότι στοχάζεται όχι το θάνατο, αλλά τη ζωή". Παράξενα λόγια ειπωμένα από συγγραφέα στης οποίας τη ζωή και το έργο ο θάνατος έπαιξε τόσο καθοριστικό ρόλο.

Η Μάρτζερυ Φράι (1874-1958 )(...)Ηταν δραστήρια, με πλατιά ενδιαφέροντα, κλασικός τύπος βικτωριανής δεσποινίδος, εκκεντρικής, κάποιας περασμένης ηλικίας. Το επίκεντρο των προσπαθειών της σ'όλη της τη ζωή ήταν η μεταρρύθμιση της ποινικής νομοθεσίας.

Ο Λέναρντ Γουλφ (1880-1969),στενός φίλος του Τόμπυ Στήβεν, παντρεύτηκε τη Βιρτζίνια το 1912. Από εβραϊκή οικογένεια υφασματεμπόρων, σπούδασε στο Καίμπριτζ κλασικούς, αλλά γρήγορα έφυγε για την Κεϋλάνη, όπου έμεινε έξι χρόνια κι έφτασε στο βαθμό του βοηθού κυβερνήτη. Τις εμπειρίες του περιγράφει στο μυθιστόρημά του Το χωριό στη ζούγκλα. Είναι γνωστός ως πολιτικό πρόσωπο, ενεργό μέλος του Εργατικού Κόμματος, του οποίου υπήρξε υποψήφιος βουλευτής, και ως ιδρυτής, με τη Βιρτζίνια, του εκδοτικού οίκου The Hogarth Press.

Η νέα οπτική που κυριαρχεί στο δεύτερο ταξίδι της Γουλφ στην Ελλάδα οφείλεται όχι μόνο στην ίδια, που βρίσκεται στην ωριμότητά της, αλλά κατά μεγάλο μέρος και στον Ρότζερ Φράι. Η ικανότητά του και η ευαισθησία του να διαβάζει την τέχνη των Βυζαντινών μοιάζει να κλιμακώνεται μέσα στις περιγραφές της Βιρτζίνια, όπου, σε μια μουσική σχεδόν αναγωγή και σύνθεση, το αρχαίο παγανιστικό στοιχείο συνυπάρχει με τον ορθόδοξο χριστιανικό μυστικισμό. Όλα αυτά μέσα σε μια φύση οργιαστική, όπου άλλοτε κυριαρχεί το φως της ζωής και άλλοτε η σκοτεινιά του θανάτου. Γοητευτικότερη εικόνα της Ελλάδας δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, ούτε πιο ενθουσιαστική, ή πιο καλόπιστα χιουμοριστική. Τόσο που όταν έρχεται η στιγμή να πει κανείς κάτι για την Ελλάδα της εποχής ή περί της αξίας της δραχμής εν έτει 1932 να αισθάνεται κάποια δυσκολία.

Η Βιρτζίνια Γουλφ συνταξίδευσε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο επί του ατμοπλοίου Τεβερε', στις 18 Απριλίου 1932, όταν ο Βενιζέλος επέστρεφε από την Ελβετία, όπου είχε εκφωνήσει λόγο στην Κοινωνία των Εθνών. Στο λόγο αυτό ζήτησε δάνειο 50 εκατομμυρίων δολαρίων και άρση του εξωτερικού χρέους της Ελλάδας. Το Συμβούλιο εδέχθη το δεύτερο σκέλος της προτάσεως, αλλά περί δανείου ουδέν. Το οικονομικό πρόβλημα βαθαίνει το χάσμα Φιλελεύθερων και Λαϊκών (Τσαλδάρης), ενώ τα αίτια της οικονομικής κρίσης αναζητούνται στην μετά το '22 κατάσταση. Την 1η Μαΐου κηρύσσεται προσωρινό χρεοστάσιο, αίρεται και τυπικώς η σταθεροποίηση, και παραιτείται ο υπουργός των Οικονομικών Μαρής.Στις 11 Μαΐου ο Βενιζέλος καλεί την εθνοσυνέλευση και αποφασίζεται η παράταση της θητείας των Γερουσιαστών, πράξη που εξοργίζει τους Λαϊκούς. Στις 21 Μαΐου η κυβέρνηση Βενιζέλου παραιτείται και στις 26 ορκίζεται η κυβέρνηση Παπαναστασίου, για να παραιτηθεή την 3η Ιουνίου. Την 5η Ιουνίου αναλαμβάνει πάλι ο Βενιζέλος με κυβέρνηση ανασχηματισθείσα.

Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι όταν η Βιρτζίνια ακούει το θόρυβο της πόλης από το ξενοδοχείο Ματζέστικ της οδού Σταδίου, ολόκληρη η Αθήνα θα βράζει στον πυρετό της κρίσης και της κομματικής αντιπαράθεσης, ενώ την ίδια εποχή η αγγλική οικονομία ανορθώνεται θεαματικά χάρη στις μεθόδους του υπουργού Οικονομικών Νέβιλ Τσέιμπερλιν. Με αυτά τα δεδομένα πρέπει να ερμηνεύσουμε τα σχετικά με τη δραχμή και την οικονομική κατάσταση της χώρας αποσπάσματα του ημερολογίου και των επιστολών.

Η Βιρτζίνια Γουλφ δεν ξαναγύρισε στην Ελλάδα. Της συνέβαινε πάντα να ερωτεύεται τις χώρες που επισκεπτόταν και να τις νοσταλγεί εκ των προτέρων. Ωστόσο, μέσα από τα γραφόμενά της δίνεται η αίσθηση πως στην Ελλάδα βρήκε κάτι το ιδιαίτερο. Μιλάει σαν άνθρωπος υγιής, που ξέρει να απολαμβάνει τη χαρά της ζωής και της φύσης, με ανεξάντλητο χιούμορ. Βυθίζεται στα σκοτεινά της βάθη με τη σιγουριά εξαιρετικής κολυμβήτριας, που ξέρει πότε και πώς πρέπει να βγει στην επιφάνεια. Το 1941, όταν βυθίστηκε στα παγωμένα νερά του ποταμού Ουζ, για να μην αναδυθεί πια, είναι ακόμη μακριά."

ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ

http://i.imgur.com/j8hPRXw.jpg

"Γενικα, τα εργα των συγγραφεων της βικτωριανης εποχης, αντρων και γυναικων, αυστηρα ρεαλιστικα (Ντικενς, Χαρντυ) η ρομαντικοτροπα (αδελφες Μπροντε) κτλ., προυποθετουν, αμεσα η εμμεσα, την υπαρξη ενος συγκεκριμενου ιστορικου πλαισιου στην Αγγλια: την τεχνολογικη, επιστημονικη και οικονομικη εκρηξη, τις μετεξελιξεις και μετασχηματισμους των ταξεων, τη ραγδαια δημογραφικη αναπτυξη των βιομηχανικων αστικων κεντρων, τη βαθμιαια συρρικνωση του επαρχιακου κοσμου, την εμφανιση νεας οικονομικης επιχειρησιακης και χρηματιστικης ελιτ, την ανοδο του μορφωτικου επιπεδου των μαζων, το περασμα απο τη φθινουσα φεουδαρχικη αριστοκρατια στον αγροτικο καπιταλισμο, την διευρυνομενη αποικιακη κυριαρχια της Αγγλιας και τον πλουτο που εισερεε απο τα εξωτερικα (αποικιακα) κεντρα της οικονομικης δραστηριοτητας, τη συνεχη φιλελευθεροποιηση των θεσμων (Μεταρρυθμιστικα Νομοσχεδια) και, σαν συνεπεια ολων των ανωτερω, τις κοινωνικο-ιδεολογικες ανακαταταξεις.
Η Ελιοτ δεν ειναι ποτε επιλησμων ολων αυτων των αλλαγων που τις ενσωματωνει, οπως ειδαμε, αριστοτεχνικα, με αναλαφρο χιουμορ και κριτικη εμμεσοτητα, στην "μυθο-ιστορια" της.
(...)
Το Μιντλμαρτς ειναι πανω απ' ολα ενα εργο "βουβης", διαχρονικης, ιδιωτικης συγκρουσης αναμεσα σε δυο αντιμαχομενα η απλως ανταγωνιστικα στραποπεδα, τον αντρα και τη γυναικα, που λογω βιολογικων, φυσικων, ιστορικων, θεσμικων οικονομικων, ωφελιμιστικων η αλλων παραγοντων, βρεθηκαν μπλεγμενοι σε μια ανιση -για τη γυναικα παντα- κατασταση. Το Μιντλμαρτς κρυβει βαθια στα σπλαχνα του, τα γυναικεια σπλαχνα που το κυοφορησαν, το δραμα της επιβολης της υποταγης της γυναικας.
(...)
Η γκαμα επιβολης του αντρα διεθετε τεραστια επιλεκτικη ευελιξια: τακτ, κοινωνικο καθωσπρεπισμο, βικτωριανη υποκριτικη ευγενεια -που μαστιγωνει πιο τσουχτερα κι απο τον βαναυσο λογο- υπεροψια της ανθρωπολογικοβιολογικης αυθεντιας που παρακαμπτει σκληρα τον πονο και το δικιο του αλλου, χρηση "νομιμοποιητικη" γραπτων η θεσμικων θεματων, το ταμπου της "κοινης γνωμης" (ιδιαιτερα της μονολιθικης επαρχιακης), ταξικα αλλοθι και, στην αναγκη, το οικονομικο στριμωγμα της γυναικας (που εστερειτο τοτε του νομικου δικαιωματος να διαθετει οπως ηθελε την περιουσια της) (Μιντλ. κεφ. 37).
Απο την αλλη μερια, η οποιαδηποτε "αντισταση" της γυναικας στην καταπιεση της, εκφραζεται με λανθανοντα τροπο, απωθησεις, ολα "συμπιεσμενα σε μια [μη] αρθρωμενη εσωτερικα κραυγη" (Μιντλ. κεφ. 29): "ξεσπασματα ταραχης η καταθλιψης" (Μιντλ. κεφ. 20), αμυντικα πεισματικα λεκτικες "επιθεσεις", αναστολες, συνεχεις απωθησεις των φυσικων της αντιδρασεων, ως και πρωτοφρουδιανες, υποσυνειδησιακες αντιστροφες η παροχετευτικες εξιδανικευσεις του μισους, της αντιπαθειας και της απορριψης σε συνειδησιακες αυταπαρνητικες "ματαιωσεις" η, ακομα απιστευτο αλλα σαρκαστικα λυτρωτικο, "συμπονια" για τον δυναστη! (...) Αλλα ο συνηθεστερος και αμεσος μηχανισμος "αυτοτιθασευσης" ηταν η "πολιτισμενη" γυναικα "να καταπνιγει μαλλον την ταραχη της παρα να εκτιθεται στις συνεπειες της ελευθερης εκφρασης της" (Μιντλ. κεφ. 29)."
(...)
Εδω, Αριαδνη στον λαβυρινθο της γυναικειας ψυχης, γινεται η Ελιοτ, η γυναικα η ιδια! (...) Οι ηρωιδες του Μιντλμαρτς κρυβουν στο υποσυνειδητο τους ψυχογενη ηφαιστεια, που οι εκρηξεις τους εδω κι εκει ξαφνιαζουν, ερεθιζουν, εξοργιζουν, ταλαιπωρουν, ενδεχομενως και σκοτωνουν τον βυρωνικο εγωισμο του "αφεντη" (Μιντλ. κεφ. 4)
(...)
Και για να γυρισουμε στην γυναικα συγγραφεα Ελιοτ. Ο "προσωπικος" λογος της γυναικας με τη μορφη τεχνης, απο τα πρωτα του σκιρτηματα συναντησε τεραστια ανασταλτικα εμποδια, τοσο απο την ιδια την οικογενειακη της πλευρα (πατερα) οσο και απο την πλευρα της κριτικης και τον εκδοτων.
Βεβαια, το τραυματικοτερο εμποδιο, σε καποιες φασεις του αξεπεραστο, ηταν το προερχομενο απο το αμεσο περιβαλλον.
Οι "τρελες" γυναικες που τολμησαν να καταγραψουν κριτικα, εστω εμμεσα, κοινωνικα φαινομενα αρνητισμου, εγραψαν "λαθρα", χωρις "Ενα ολοδικο τους δωματιο" οπως τιτλοφορησε στον αιωνα μας η Βιρτζινια Γουλφ το εξοχο "φεμινιστικο" δοκιμιο-νουβελα μανιφεστο της.
Εκρυβε τα γραπτα της η μεγαλη Τζεην Ωστιν σε λιγο παλαιοτερη εποχη' αναγκαστηκε η Μαριαν Ηβανς (Ελιοτ), για να δημοσιευσει το εργο της, να υποβληθει στην ταπεινωτικη μασκαρατα του αντρικου ψευδωνυμου, Τζορτζ Ελιοτ' μ'αυτο γνωριστηκε στις δυσκολες εποχες και μ'αυτο αναγνωριστηκε και καθιερωθηκε εκτοτε σαν μεγαλη κυρια της αγγλικης αλλα και της διεθνους λογοτεχνιας.

Παραλληλα με τη "λογοτεχνικη" μαχη, τον δεκατο ενατο αιωνα στην Αγγλια, η υποθεση της Γυναικας βρηκε δημοσιους συνηγορους στο προσωπο μεγαλων στοχαστων, επιστημονων, δασκαλων εκκλησιαστικων και ιεροκηρυκων καθως και πολιτικων που το γενικοτερο κλιμα των μεταρρυθμισεων και της προοδου, η εξαπλωση της παιδειας, η ευρεια διαδοση του βιβλιου, τους εδωσε την ευκαιρια να συνηγορησουν υπερ των ελευθεριων και γενικα των δικαιωματων των ανθρωπων, γυναικων και αντρων, (φτωχεια, δικαιωμα ψηφου, δουλεια, χειραφετηση της γυναικας κτλ.).

Χαρη σε ολες αυτες τις προσπαθειες αρχιζει η "αφυπνιση" και του αντρα! Αργη αλλα σταθερη. Το διαλεκτικο, ειρωνικο ελιοτικο κοντραπουντο, με συνεχεις αντιστροφες των αντρικων ρησεων, μιλαει τωρα εξηγητικα και απολογητικα: αν "υπαρχουν μυστικα που το γυναικειο μυαλο αδυνατουσε να εξηγησει", τουτο συνεβαινε γιατι οι νεαρες γυναικες, ακομα και οι προικισμενες (Δωροθεα), ηταν εφοδιασμενες μονον με "τις ρηχες γνωσεις λογοτεχνιας" και δη "ευγενους λογοτεχνιας", (Μιντλ. κεφ. 28 ) καταληλης για ηθικοπλαστικους σκοπους και ρομαντζα κοινωνικου λουστραρισματος, ολα αυτα αποπροσανατολιζοντας τις απο την αληθινη φυση τους και την πραγματικοτητα (Μιντλ. κεφ. 9)
Οι γνωσεις που προσφεραν οι δασκαλες-γκουβερναντες και τα παρθεναγωγεια-οικοτροφεια του τυπου της κυριας Λεμον, απλως προετοιμαζαν τις θυγατερες της ευπορης βικτωριανης αστικης ταξης, (Ροζαμουνδη) για να "διακοσμησουν" και ψυχαγωγησουν τη ζωη του μελλοντικου συζυγου (Μιντλ. κεφ. 27) και των σαλονιων. Ακομα και νεαρες αριστοκρατισσες σαν τη Δωροθεα, που μορφωθηκαν, αλλα "γυναικειω τροπω" στην Ευρωπη και διακατεχονταν απο φλογερους πνευματικους ποθους και φιλανθρωπες φιλοδοξιες για κοινωνικη συμμετοχη (εστω και στον μικρο τους γεωγραφικο χωρο) "παλευαν μεσα στα δεσμα μιας στενης ηθικοθρησκευτικης παιδειας περικυκλωμενες απο μια κοινωνικη ζωη που δεν ειναι παρα ενας εντοιχισμενος λαβυρινθος μονοπατιων που δεν οδηγουσαν πουθενα" (Μιντλ. κεφ. 3).
(...)
Ο αγωνας της Ελιοτ, συνισταται στην "αγωνια" της για το φυλο της, που κι αυτο, σε ενα επιπεδο τουλαχιστον αρχιζει να "αγωνιζεται" αγωνιωντας.
Ο μορφωτικος αποκλεισμος των γυναικων πρυτανευει σταθερα στο νου των μορφωμενων γυναικων συγγραφεων και μυθιστοριογραφων της εποχης ακομα και σε φαινομενικα αθωες, ανυποψιαστες στιγμες των εργων τους. Δεν ηταν η μορφωση το κατω-κατω αυτη που τους επετρεψε να ορθωσουν το αναστημα τους και να "προκαλεσουν" τον αντρα και τα ταμπου που ειχε θεσμοθετησει; Τι πιο τσουχτερο κεντρισμα απο την σαρκαστικα σατιρικη προβολη της "αγνοιας απο αμαθεια" ως πλεονεκτικου στοιχειου για τον γαμο μιας κοπελας; Συμφωνα με τις "προδιαγραφες" του βικτωριανου συζυγου για την τελεια συζυγο, η γνωστικη μειονεξια αποτελει βασικο προσον της! Οπως ειδαμε, στα περισσοτερα βικτωριανα μυθιστορηματα, προυποθεση του σωστου συζυγικου συνταιριασματος ειναι οχι η μορφωση αλλα η συμμορφωση, η μαλλον ο συμβιβασμος μεταξυ αντρικης προκαταληψης και διανοητικης υπεροχης και γυναικειας αυτοθυσιαζομενης υποταγης. Οι γυναικες πρεπει να παραδεχονται οτι ακομα και η βλακεια του αντρα ειναι καλυτερης ποιοτητας απο την γυναικεια! (Μιντλ. κεφ. 2). Και το κορυφωμα της τραγικης αυτης κοινωνικης κωμωδιας ερχεται οταν ο γαμος, η επιλογη συζυγου απο τη γυναικα, η μονη επιλογη που, τουλαχιστον λογικα, θα 'πρεπε να γινεται απο την ενδιαφερομενη, αντιστρεφεται αφυσικα "λες και ενας αντρας μπορουσε να διαλεξει οχι μονον τη γυναικα του αλλα και τον συζυγο της γυναικας του!" (Μιντλ. Κεφ. 29)
(...)
Ο γαμος, ως πρωτο σκαλοπατι χειραφετησης του γυναικειου Εγω, αποδεικνυεται, μεσα απο τις εμπειρικες διαδικασιες της βιωσης του, οικτρη πλανη, "ηθικη καθειρξη", "συρρικνωση του φυσικου τοπιου της γυναικας" (Μιντλ. κεφ. 28 ). (...) "Η δικαιοσυνη ειναι ακομα πιο εξοργιστικη στο γαμο απ' ο,τι στη φιλοσοφια" (Μιντλ. κεφ. 29), λεει ο δικαστης κ. Μπρουκ.

Καθως θα αντιληφθει και μονος του ο αναγνωστης, το Μιντλμαρτς ειναι ενα ειδος μαγικης εικονας, ενας μοντερνος μυθος, που στους λαβυρινθους και "τις αραχνουφαντες πολυπλοκοτητες" του (Μιντλ. κεφ. 2), πρεπει να μαθει κανεις να αναγνωριζει το πραγματικο στο αντιθετο του, σε διαλεκτικες, αντιστροφες φαινομενου-νοουμενου, το σοβαρο στο κωμικο, το τραγικο στο παραλογο, το εγκλημα στην τιμωρια και τον αντρα στη γυναικα. (...) Το κλειδι του μυθοποιημενου "γαμου", της παραλογης σχεσης φοβου και σεβασμου απεναντι στην αντρικη "αυθεντια", ανοιγει την πορτα του αδυτου (υποσυνειδητο) για να αντικρισει το Μυθο - Μινωταυρο νεκρο...
(...)
Η απονη αυτη αρση του μυθου αντρας, υποχρεωσε τελικα τη συμπονετικη συγγραφεα να τον υποκαταστησει με μια "παραμυθια" προς τις γυναικες, μια διορθωτικη παλινωδια αισιοδοξων προοπτικων (γιατι οχι; Προοδος δεν ηταν το μηνυμα και οι "μεγαλες προσδοκιες" των καιρων της; ) Καποτε, λεει, εξομολογητικα, "συνηθιζα να περιφρονω τις γυναικες που δεν φτιαχναν λιγο καλυτερα τη ζωη τους και δεν καναν τιποτε το σπουδαιοτερο" (Μιντλ. κεφ. 54). Η ευτυχια, ωστοσο, της γυναικας, παραδεχεται κανοντας μια φιλανθρωπη χειρονομια προς την απλη γυναικα, μπορει να επιτευχθει ακομα και στα πλαισια της σχεσης, που, δυστυχως, ακομα και στη σημερινη εποχη, οπως τοτε, ειναι "φοβερα ακαμπτη". Ο γαμος δεν παγιδευει, δεν υποδουλωνει κανενα, ουτε τη γυναικα αλλα ουτε και τον αντρα, φτανει να ειναι θεμελιωμενος στο "ισοτιμο Εγω του αλλου" (Μιντλ. κεφ. 21), στην αμοιβαια δηλαδη κατανοηση, που ειναι και η ουσια της αλληλεγγυας Αγαπης."

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΟΥ

http://i.imgur.com/Um4RaLV.jpg
http://www.biblionet.gr/book/111148/...83%CF%83%CE%B1
http://www.goodreads.com/book/show/3...Lois_the_Witch

Book 4

http://images-eu.amazon.com/images/P...1.LZZZZZZZ.jpg

OK, το πήρα με το που βγήκε αλλά τώρα κατάφερα να το αρχίσω.
πολύ όμορφη η πρώτη ιστορία.

http://www.culturenow.gr/contentfile...donis-akis.jpg

Quote:

---

Ένας εγγονός αγοράζει τη σορό του Λένιν στο eBay για να τη δωρίσει στον κομμουνιστή παππού του. Ένα αποτυχημένο παιδί-θαύμα κλέβει έναν χρυσό σταυρό από μια ορθόδοξη εκκλησία. Ένα αγόρι συναντά την ξαδέρφη του (τον έρωτα της ζωής του) μια φορά κάθε πέντε χρόνια στο ποτάμι που χωρίζει το χωριό τους σε Ανατολή και Δύση. Οι παράξενες, απροσδόκητα συγκινητικές εικόνες του Μιροσλάβ Πένκοφ από την πατρίδα του τη Βουλγαρία συγκροτούν αυτή τη γοητευτική συλλογή διηγημάτων.

Στο Ανατολικά της Δύσης ο Πένκοφ γράφει με βαθιά συναίσθηση για ταραγμένες εποχές. Οι χαρακτήρες του θρηνούν τα περασμένα και νοσταλγούν εκείνα που δεν θα υπάρξουν ποτέ. Ακόμη όμως και αν αναμετριούνται με το βάρος της ιστορίας, με το χρέος στην οικογένεια, με τον πόνο της ξενιτιάς, τα διηγήματα του Ανατολικά της Δύσης διακρίνονται πάντοτε από μια ελαφράδα που οφείλεται στο βαθύ αίσθημα του χιούμορ και του παραλόγου.

---