Τελιώνω τον "Ηλιθιο".
Είναι τελικά το καλύτερο του Ντοστογιέφσκι.
Printable View
Τελιώνω τον "Ηλιθιο".
Είναι τελικά το καλύτερο του Ντοστογιέφσκι.
ναι, αρκετά καλό είναι.Quote:
Originally Posted by Phoebus
Ποιά άλλα έχεις διαβάσει?Quote:
Originally Posted by Neronas
Egklhma kai timwria,
Ypogeio
kai Tapeinoi kai katafronemenoi.
Διάβασε και Αδελφούς Καραμαζόφ. Γιατί μάλλον αυτό είναι το κορυφαίο του.
Άκου τον αποπάνω. Άκου τον καλά.
Βασικά παίζει να είναι όλα τα βιβλία του κόσμου σε ένα. Αυτό και το πορτραίτο του dorian.
Nai oi "Afoi Karamazwf" einai mesa sto programa na tous diavasw.
Λίαν Χερν - Το Λαμπρό Φεγγάρι
Τα προηγούμενα δύο βιβλία είναι πανέμορφα.
Milan Kountera - Athanasia
το άρωμα, μόλις το παράτησα αφού εγκατέληψα και την τελευταία ελπίδα να το φτάσω ως το τέλος. είχα βάλει σκοπό να το τελειώσω έστω ψυχαναγκαστικά, μόνο και μόνο για να "το έχω διαβάσει", αλλά τελικά η λογική επιβλήθηκε.
η κεντρική ιδέα είναι ενδιαφέρουσα αλλά η υλοποίηση αποτυχημένη. στο πρώτο μέρος κάτι γίνεται αλλά γύρω στη μέση ο συγγραφέας χάνει τελείως τη μπάλα μια και δείχνει να έχει εξαντλήσει τις προοπτικές που του προσφέρει ο κεντρικός χαρακτήρας του -ή να μην είναι ικανός να τις εκμεταλλευτεί περαιτέρω- και μένεις να αναρωτιέσαι γιατί το βιβλίο δεν έχει το μισό του μέγεθος. έτσι, λίγο μετά την μέση η ιστορία του ήρωα γίνεται τόσο τραβηγμένη, σχεδόν παιδιάστικη, που χάνεται και το τελευταίο ίχνος ενδιαφέροντος που ίσως είχε αποσώσει ως εκεί. + ό,τι η αφήγηση καθ' όλη την διάρκεια του βιβλίου (ή, τέλος πάντων, καθ' όλη την διαρκεία του βιβλίου που κατάφερα να διαβάσω) είναι λες και απευθύνεται σε ανήλικους.
σχεδόν κακό.
Είχα διαβάσει τις πρώτες δέκα σελίδες σε σπίτι φίλης που το βρήκα. Δεν βρήκα κάποιο λόγο να το παιδέψω γιά παραπέρα. Παίζει κανα ανάγνωσμα τύπου "αννέ σημαίνει μάνα" να παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Επίσης είπε κανείς στον συγγραφέα ότι αρκεί να περιγράφεις ένα πράγμα σε 100 σελίδες γιά να γίνεις παραστατικός;
Διάβασα το "Φόβος και Τρόμος" της Αμελί Νοτόμπ και έχω ξεκινήσει και το "Υγιεινή του Δολοφόνου" της ίδιας.
Τσεκάρετέ την, αξίζει πολύ. Το είδος είναι κοινωνικό με αρκετά αυτοβιογραφικά και black humor στοιχεία. (Οι τίτλοι είναι άκρως παραπλανητικοί). Από εκδόσεις Αλεξάνδρεια.
1) Άκου ανθρωπάκο :dfinger:
2) Άρωμα και γενικά Ζίσκιντ, από ό,τι βλέπω επίσης :dfinger: Ρεεεε, τελειώστε το. Γαμεί. Δλδ εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται απίστευτη ιδέα και αριστοτεχνικά εκτελεσμένη. Ιδίως το τέλος, αλλά και οι διάφορες οσφρητικές περιγραφές ήταν όλα τα λεφτά.
Εγώ διάβασα πολλά, ανάμεσά τους το Περιστέρι του Ζίσκιντ (χάρη στον neverdie που κάποτε, σε μια στάση λεωφορείου τρεις το βράδυ μου κίνησε την περιέργεια), το Δοκίμιο περί ανθρώπινης βλακείας (γαμώ, αν και πολύ μικρό), ένα βιβλίο με ιστορίες του Κόναν και το "τα λάθη στη χρήση της γλώσσας μας".
Pascal Bruckner - ta mavra feggaria tou erwta
To Arwma moy eixe fanei fobero kai eidika to telos einai apisteyto.
On topic, ksekinhsa to magician apo feist. Eimai poly arxh akoma omws opote den sxoliazw.
Epishs to martyrio tou Song of Ice and Fire synexizetai. Tha ksekinhsw to tetarto (w nai to tetarto) biblio pou apo o,ti eida 8a periexei alloys 100 neoys xarakthres. Somebody shoot me, an o typos den katalhksei kapoy.
