Αν δεν υπήρχε αυτό που "πάντα" έτσι ήταν, όλοι φιλελεύθεροι στην καλύτερη θα μου ήσασταν τώρα.
Α, και μην ξανακούσω κανα βλαμμένο να φωνάζει ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ σε καμιά αντιφά πορεία.
Printable View
Αν δεν υπήρχε αυτό που "πάντα" έτσι ήταν, όλοι φιλελεύθεροι στην καλύτερη θα μου ήσασταν τώρα.
Α, και μην ξανακούσω κανα βλαμμένο να φωνάζει ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ σε καμιά αντιφά πορεία.
Εδώ που τα λέμε όλοι λίγο-πολύ σταλίνες είμαστε απλά στο τίμιο κκε το λένε κιόλας.
Κατατάλλα 17 νοέμβρη 2011: διορισμένοι υπουργοί υμνητές του μεταξά, τιμητές των χιτών και υβριστές του μπελογιάννη, τώρα θυμήθηκε η αναρχία να τα βάλει με την ιστορία του ΚΚΕ στην ελλάδα. Βρε άμα λέω εγώ και τα φρίκια στην πηγάδα μέσα. Όλοι οι καλοί χωράνε.
Σύντροφε ικονοκλαστ και σένα το κκε φρικιό σε θεωρεί και θα σε ρίξει με μεγάλη άνεση στην πηγάδα, έχε το υπ' όψη σου.
Εμένα με αγαπάνε όλοι...
κάτι τέτοια σκεφτόμαστε και το ρίξαμε στογκομμουνιζμό
http://www.yfanet.net/uploads/communismos_2.0_inter.jpg
μια (μαλλον) διόρθωση στα λογια του σαλοθ.
εχω αρχισει να καταλήγω πως ο κλασικός αναρχισμός αποτελεί συνέχεια ιδεών του παλαιού φιλελευθερισμού ούτως η αλλως.
οποτε αν ειναι να χρησιμοποιούμε σωστή ορολογία αυτή τη νέα φουρνιά (αναρχοκαπιταλιστές και μινάρες) μπορούμε απλά να την αποκαλούμε γλίτσες
(από που ειναι τα κειμενα btw;)
γελαω με μπλουζα τύπου πιο πάνω
αντικοινωνισμός, μισανθρωπία, φιλελευθερισμός και τσαπισμα
ε ρε
http://static.newworldencyclopedia.o...r_Nechayev.jpg
που σας χρειάζεται
σύνθημα που βρέθηκε στην Καστέλα με υπογραφή ΑΛΦΑΔΙ:
ΩΩΩ ΣΤΟΝ ΠΕΡΑΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΥ
ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΗ
ΡΙΞΤΕ ΤΟΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ
(Α)
κο κο κο κο
με τους μαρξιστές δεν έχουμε πρόβλημα, αρκεί να δέχονται την έννοια του κοινωνικού εργοστασίου. αλλιώς πούλο.
edit: τις αριστερές τις θέλουμε!
Το αστείο είναι ότι έχουμε ολοκληρωτικό καπιταλισμό που είναι ΤΟΥΡΜΠΟ - κοινωνικό εργοστάσιο (τουρμπο-καπιταλισμός, νέγκρι, asian capitalism, λίγο απόλα και βέβαια λενινιστικό ιμπεριαλισμό).
Υπό αυτή τη σκοπιά το ΝΑΡ είναι ΤΟΥΡΜΠΟ ΝΕΓΚΡΙ, θα λέγαμε.
Zizeke, υπό μια έννοια...
λολ, την κοινωνία όπως είναι δε δέχομαι, το άλλο από πού προέκυψε;
οταν η κοινωνια αλλάξει θα ενημερωθεις με pm
παντως ρατ σοβαρα, πως σου φαινεται ο πριμιτιβισμος; θέλω να ακουσω την άποψη ενός πιο συνειδητοποιημένου. δεν ειναι η πιο αντιφατικη μαλακια έβερ; ο τύπος φοραει γυαλια ηλίου ρε μαδαφακα (ο zerzan). πως θα σκαβει τη γη με δερμα αρκουδας στο κουτελο;
δλδ εγω αυτον μπήκα να κράξω (και φυσικά τους αναρχοκαπιταλιστές οι οποιοι ειναι ανεκδοτο απ'οπου και αν τους πιάσεις)
post-primitivism κανιβαλισμός
Quote:
μετα τη διάλυση του εργοστασιου παραγωγής ζάχαρης, δόθηκαν ακοντια στους υπαλλήλους καθώς και το μανιφέστο του πριμιτιβισμου που έγραφε με μεγάλα γράμματα από αίμα ψαριού ''καλή τύχη''
Quote:
οταν συνειδητοποιήσαμε πως η μόλυνση του πλανήτη ειχε χτυπησει τη πόρτα μας, σκεφτήκαμε πως ήρθε η ώρα να οργώσουμε
Quote:
παλια ειχα αφεντικό τον τραπεζίτη, τώρα με γαμανε τα αγριογουρουνα
Quote:
τελικα αποφασίσαμε πως το aids δε γιατρεύεται και αρχίσαμε να γαμιόμαστε μαζικα για δημιουργια φυσικων αντισωματων
Quote:
βλέπω παραπέρα να χτίζουν σπίτι και ειπα να το διαλύσω
Δεν έχω και πολυασχοληθεί με το ρεύμα να σου πω τη μαύρη αλήθεια.
Όχι ότι δε βρίσκω την κριτική στην κουλτούρα της υπερπαραγωγής και υπερκατανάλωσης άχρηστη.
Σίγουρα, πολλές φορές τα προτάγματα της αριστεράς και της αναρχίας ως αντίβαρο ή ως εναλλακτικές είναι πολλές φορές επηρεασμένα από την κυρίαρχη ιδεολογία. Στη βάση του δηλαδή αυτό
Spoiler
που παραθέτει ο saloth sar δεν είναι και εντελώς off.
Πολλές φορές η αριστερά (ειδικά η μέηνστρημ) προτάσσει τελείως οικονομίστικα αιτήματα και μένει σ' αυτά. Πιο μεγάλοι μισθοί, πιο πολλά εργατικά δικαιώματα κτλ. Για να είμαι σαφής, δεν είμαι ενάντια στο να τεθεί η παραγωγή κάτω από κοινωνικό έλεγχο, με άλλα λόγια σε ένα πιθανό σενάριο να πάρουν οι εργάτες ενός εργοστασίου τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους και να πετάξουν το αφεντικό απ' έξω. Ακόμα κι αν συμβεί αυτό, έστω και σε γενικευμένο βαθμό, αν συνεχίσουμε να παράγουμε αυτά που παράγουμε και να σπαταλάμε με τον τρόπο που σπαταλάμε, θα έχουμε καταλήξει σε μία κατάσταση επιθυμητή; Θα έχουμε πραγματικά σπάσει τα δεσμά μας; Πιστεύω λοιπόν πως σίγουρα πρέπει να επανεξεταστεί και ο ΣΤΟΧΟΣ της παραγωγής. Δηλαδή, το human industry, πού θέλουμε να πάει; Σίγουρα όχι σε μία αέναη οικονομική-παραγωγική ανάπτυξη όπως αυτή εφαρμόστηκε ΚΑΙ στην Ε."Σ"."Σ".Δ., όσο κι αν αυτή η διαχείριση και παραγωγή (σε αντίθεση με το τι έγινε τότε) θα μπορούσε να'ναι πιο "κομμουνιστική". Σίγουρα αν τα κριτήρια της παραγωγής παραμείνουν ίδια, καταλήγουμε και πάλι στον οικονομισμό. Και στην τελική, ο "εργατικός έλεγχος" της παραγωγής, τα "εργατικά δικαιώματα" και όλα αυτά τα ωραία, από μόνα τους δε σημαίνουν και πολλά πράγματα, είναι ίσως απλά η αντίδραση σ' αυτό που σου λέει η κυρίαρχη ιδεολογία. Καταντά δηλαδή να γίνεται ενός είδος ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ που απλά θέλει να καταστήσει το προλεταριάτο χαλίφη στη θέση του χαλίφη. Χωρίς όμως να πειράξει τα χρυσωρυχεία του και το εμπόριό του.
Για να περιγράψω κάπως απτά τη σημερινή στόχευση της παραγωγής, θα χρησιμοποιήσω ένα κομμάτι από το περιοδικό sic
(συγχωρέστε τη μετάφραση και τα τυπογραφικά της, τη δουλεύω ακόμα)
To να αντικαταστήσουμε το κέρδος ως την κινητήρια δύναμη της παραγωγής και της εργασίας με 5ετή, 10ετή Ν-ετή προγράμματα ανάπτυξης διατηρώντας τους ρυθμούς και τους στόχους της "ανάπτυξης" δε διαφέρει και πολύ εν τέλει στο αντίκτυπο που έχουμε στη βιωσιμότητά μας ως είδος.Quote:
...Δεν είναι μόνο ότι το κέρδος ευνοείται συστηματικά σε σχέση με αυτό που θα ήταν χρήσιμο, καλό ή ωφέλιμο για την κοινωνία (όπως η υγεία, η παιδέία κτλ), είναι ότη η ίδια η “χρησιμότητα” δεν μπορεί να υπάρξει έξω από το κέρδος. Τίποτα από αυτά που δεν είναι κερδοφόρα δεν μπορούν να είναι χρήσιμα στον καπιταλισμό. Ή, για να το πούμε αλλιώς, όλα όσα είναι χρήσιμα δεν μπορούν να είναι έτσι παρά μόνο στο μέτρο που αυτή η χρησιμότητα προσφέρει ευκαιρίες να παράγουν κέρδος. Το να δηλώσει κανείς (επί παραδείγματι) ότι “η υγεία δεν είναι εμπόρευμα” δεν είναι παρά ένας παραλογισμός, απογυμνωμένος από οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα στον καπιταλιστικό κόσμο. Η υγεία είναι ένας τομέας της οικονομίας μόνο επειδή η είναι επικερδής (κατά το ένα μέρος γενικά γιατί κρατάει την εργατική τάξη σε καλή κατάσταση λειτουργίας και κατά το άλλο ειδικά γιατί είναι πηγή κερδών για κάποιους). Και είναι μόνο επειδή είναι τομέας της οικονομίας, και άρα ένα “εμπόρευμα” που υπάρχει λόγος να διατηρούνται φάρμακα, να παράγονται μηχανήματα που αναλύουν το ανθρώπινο σώμα και χτίζονται νοσοκομεία. Χωρίς διάφορο, προφανώς, δε θα υπήρχε τίποτα από όλα αυτά.
Ταυτόχρονα, σίγουρα θα πρέπει να επανεξεταστεί η σχέση του ανθρώπου και των κοινωνιών με τη φύση. Σίγουρα η διαχείριση των γήινων πόρων θα πρέπει να έχει γνώμονα όχι μόνο την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά και τη μεγιστοποίηση της δυνατότητας παραμονής του ανθρώπου στον πλανήτη. Τα κριτήριά μας δε θα πρέπει να είναι πώς θα παράγουμε περισσότερες και τεχνολογικά πιο γαμιστερές τηλεοράσεις, αλλά πώς θα λύσουμε βέλτιστα το πρόβλημα της οπτικής μας επαφής.
Αρνούμαι όμως να δεχτώ τον αναχωρητισμό στη φύση ως τη μόνη δυνατή κατάσταση "αναρχίας" ή τελοσπάντων τη μοναδική προϋπόθεση για την αταξική κοινωνία. Το βλέπω και λίγο σαν αποφυγή του προβλήματος, ότι δηλαδή εφ' όσον μας φαίνεται δύσκολο να στήσουμε μία κοινωνική δομή που μπορεί να κάνει scale-up όσο χρειάζεται, λέμε ότι οι μεγάλης κλίμακας κοινωνίες είναι κατά βάση κακές κι επιζήμιες για τον πλανήτη και την ψυχοσύνθεσή μας και καθαρίσαμε.
Τρύπα στο νερό δηλαδή, γιατί θεωρώ ιδιαίτερα απίθανο το ενδεχόμενο να υπάρξει τέτοιο πισωγύρισμα στην ανθρώπινη κοινωνία. Κάπου στα ίντερνετ είχα διαβάσει ότι όλες οι τεχνολογίες (από την πιο πρωτόγονη ως την πιο σύγχρονη) κάπου χρησιμοποιούνται έστω και περιορισμένα. Όταν δηλαδή η ανθρωπότητα δεν έχει παρατήσει τον άβακα όταν υπάρχουν κομπιουτεράκια, είναι δυνατόν να παρατήσει τα κομπιουτεράκια για τους άβακες;
αυτο με τα οστρακοδερμα και τα κυνηγια ηταν αρκετα ψυχεδελικο παντως
Dunno, δε παρακολουθώ έτσι κι αλλιώς τι λέει ο άλλος όταν ακούω «οικονομισμός» ή «επιστημονισμός». Can't help it.
και για να αναφέρουμε το πιο πρακτικό, οι πριμιτιβιστές δεν εχουν ουτε ενα σοβαρο επιχειρημα περί ασφαλούς μετάβασης σε μια τέτοιου τυπου αναρχική κοινωνία.
εκτός αν βασιστουμε στο καλό τους λόγο
βλεπουμε αμερικανους γκουλαγκς και λοιπούς θερμοκέφαλους να κανουν μαλακίες (Και ελληνες λολ)
ακομα και αν διαφωνεις με τον Hedges (και να συμφωνεις με τον ζερζαν -πουστιά-), πρεπει να παραδεχτεις πως ο πολιτικος λόγος και η επιχειρηματολογία του δευτερου, ακόμα και σε αυτο το αποσπασματικό επίπεδο, είναι ενα κλισαρισμενο και ανιστόρητο τίποτα
https://athens.indymedia.org/post/1603744/Quote:
Η «ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ» ΩΣ ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΣΤΗ ΒΙΟ-ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ
ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΑΓΝΕΙΑ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Καθίσταται βίωμα πια η υποχθόνια καπιταλιστική ευγονική επίθεση, συγκαλυμμένη με τις πιο καθεστωτικές εφαρμογές της μεταμοντέρνας εποχής που αενάως διανύει ολάκερη η ανθρωπότητα. Οι ρήσεις “No one is innocent”(«κανείς δεν είναι αθώος/α) και «Όλοι εναντίον Όλων», η μια με επαναστατική προοπτική και η άλλη προερχόμενη από τον άκρατο, νεοδαρβινικό ατομικισμό του «Οικονομικού Ανθρώπου» (“Homo Economicus”), διαπλέκονται σε μια χαρακτηριστική μεταμοντέρνα «διασυνδεόμενη τεχνική». Μοναδικός σκοπός, το όφελος ενός απόλυτου όπλου ελέγχου στα χέρια αυτών που έχουν την εξουσία να καθορίσουν τον τρόπο και τον τόπο ζωής μας.
Οι επιδημίες αντικαθιστούν αποτελεσματικά τις παρελθοντικές πολεμικές επιστρατεύσεις και τις τρομοκρατικές απειλές. Η απειλή της νόσου, στρατιωτικοποιεί το σώμα και αποτελειώνει αυτά που έκτισαν ο φόβος του πολέμου και της τρομοκρατίας. Τα ψηλά τείχη των ιδρυμάτων εγκλεισμού τώρα υψώνονται κάτω από μια συστηματικά υποκινούμενη συνεργασία των γνώριμων μορφών εξουσίας με την εκούσια αυτό-απομόνωση των ίδιων μας των ευατών. Υποκινούμαστε να εξουσιάζουμε εμάς τους ίδιους και γινόμαστε οι εξουσιαστές άλλων, πάντα όμως μέσα από εξωγενείς περιορισμούς που λανσάρονται ως ανθρώπινοι, ως φυσικοί, ως προσωπικοί για τον/την καθένα/καθεμία μας, χωρίς όμως να έχουμε πολλά περιθώρια προσωπικής άποψης. Αυτή η φυσικοποίηση των απαγορεύσεων επιβάλλεται και την υπακούμε πειθήνια κλείνοντας πίσω μας την πόρτα του προσωπικού μας κελλιού.
Ο κατ’οίκον περιορισμός, τα βραχιολάκια, η διαδικτυακού τύπου εκπαίδευση και εργασία τείνουν να γίνουν κανονικότητες στην μοναξιά μας. Οι επαφές με άλλα ανθρώπινα υποκείμενα προγραμματίζονται αυστηρά και ταξινομούνται σε συγκεκριμένες και περιοριστικές συνθήκες. Η αντίδραση και η απειθαρχία μεταμορφώνεται από τους παραβατικούς/κες, τους γνωστούς/ες–άγνωστους/ες κουκουλοφόρους, τους φονταμενταλιστές/στριες τρομοκράτες/ισσες, σε ασθενείς-ατομικά ανεύθυνους/ες που αποτελούν δημόσιο κίνδυνο για την ασφάλεια και την υγεία της ανθρωπότητας. Αν εκφραστούμε, αν μιλήσουμε, αν δεν υπακούσουμε, αν διαμαρτυρηθούμε, τότε η καταστολή θα έρθει από πολλές μεριές. Από τους γείτονές μας, τους φίλους μας, τους περαστικούς που θα μας εντοπίσουν και βεβαίως από τις γνωστές μορφές καταστολής που τώρα έχουν λιγότερη δουλειά αλλά πάντα τον τελευταίο λόγο. Μια ακόμα σκιώδη προτροπή του παρελθόντος, είναι αυτή που βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή στις μέρες μας. Τα δυσοίωνα λόγια του χουντικού Γ. Παπαδόπουλου, «Έκαστος πρέπει να εποπτεύσει τον ευατόν του και τον σύντροφό του ή τον γείτονα του».
Μήπως όμως η αντικοινωνική συμπεριφορά, αποδεικνύεται κάτω από αυτές τις συνθήκες κοινωνικότερη από την ορθή και υποκριτική πολιτική συμπεριφορά που βιώνουμε; Μήπως υπάρχει ένας άλλου είδους ατομικισμός που δεν απομονώνει αλλά επικοινωνεί; Μια «ατομική ευθύνη» που νοιάζεται και νιώθει τα κοινωνικά αδιέξοδα που δημιουργεί το τυφλό ατομικό συμφέρον ενδυόμενο με τον μανδύα του “Political Correct”; Ο εγκλεισμός και η βία που ασκείται σε ανθρώπινα και μη έμβια όντα τώρα χτυπάει την πόρτα του «καθαρού» σπιτιού μας, της ατομικής ιδιοκτησίας μας.Το «σπίτι μας» είναι το κλουβί μας, η «ασφάλεια μας» είναι η εν ζωή θανάτωσή μας. Άρα, θα μπορούσαμε να πούμε «Ο/Η καθένας/καθεμία είναι υπεύθυνος/η για τα αδιέξοδα που προκαλεί και τις λύσεις που πρέπει να βρεί για τον ευατό του/της, σαν να πρόκειται για τον/την σύντροφο/συντρόφισσα του/της και τον/την γείτονα/γειτόνισσα του/της».Η επίθεση που δεχόμαστε αφορά όλους μας και τον/την καθένα/καθεμία ξεχωριστά και δεν μας σώζουν ούτε οι θεοί, ούτε οι κάθε είδους αντιπρόσωποι και συνδικαλιστές/στριες, ούτε οι κάθε είδους νταβαντζήδες.Τώρα είναι ανάγκη, περισσότερο από ποτέ, να παλέψουμε για τις ζωές μας και να αναστοχαστούμε την βία και τον εγκλεισμό που ασκούμε πάνω σε άλλα έμβια όντα.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
Ολικό Μαύρο Άλφα
Για πείτε γνώμες. Βγάζει κανείς άκρη;
Εγώ το χασά από την πρώτη παράγραφο
Πιστεύετε ότι ο Ισπανός του πρώτου ποστ γυρίζει ακόμα τον κόσμο;