Ξεκιναμε απο το πρωι, ειχα παει καλλιθεα στη βιοτεχνια του πατερα μου να παρω σχολικα απο το τζαμπο και μετα να δουλεψω, τελικα ειχα φρικτο πονοκεφαλο και εφυγα για σπιτι, καλογρεζα εμενα τοτε. Μπαινω σπιτι ανοιγω το συνθετο με τα ποτηρια της μανας και τα κρασια να παρω κατι που δεν θυμαμαι τι ηταν, και το παραταω ανοιχτο, ερχεται η κολλητη μου ακουμε μεταλ και λυνουμε σταυρολεξα, φευγει 10 λεπτα πριν τον σεισμο. Σημειωτεον η πολυκατοικια εκεινη ειχε σχημα Π και μου ειχαν πει πως ειχε παρει μια κλιση προς τα αριστερα με τον σεισμο του 81. Τελος παντων παω στην κρεβατοκαμαρα των δικων μου ανοιγω τιβι Μπεβερλι χιλλς και πεφτω με δυναμη στο κρεβατι να γραψω εκθεση για το απογευματινο φροντιστηριο. Οπως επεσα με δυναμη ξεκινησε και το νταβαντουρι, μπα λεω εγω ημουν και μετα αρχιζει η φραπεδιερα. Σηκωνομαι και φωναζω μαμα μαμα χωρις λογο, αφου ημουν μονη, βαζω τα αντιντας μου και καθομαι κατω απο μια πορτα, και πεφτουν ολα τα γυαλικα απο το συνθετο, και σκανε οι τοιχοι, και απεγνωσμενα να παιρνω τηλ τη μανα μου αλλα τιποτα. Βγαινω απο το διαμερισμα (3ος οροφος) κατεβαινω απο τα σκαλια αγκαλιαζομαι με μια φιλη που εμενε στο δευτερο και κλαιμε. Οκ και μετα τι σκατα να κανω? περπαταω μεχρι το σπιτι της γιαγιας μου στο νεο ηρακλειο και προσπαθω να βρω τους γονεις μου και την αδερφη μου η οποια ηταν στην αλλη γιαγια στο Μενιδι. Ψυχρολουσια δε οταν εμαθα πως το επικεντρο ηταν Μενιδι. τεσπα μετα απο πολυ κοπο με βρηκαν οι γονεις μου, η κολλητη μου νομιζε πως πεθανα κλπκλπ. Περιττο να παω πως το 1ο βραδυ εμεινα Μενιδι στρωματσαδα μεσα σε ενα Βανετ που χε τοτε ο πατερας μου. Φοβομουν να μεινω στη πολυκατοικια εκεινη. Α και μπονους το σπιτι μυριζε κρασι για κανα μηνα και οταν ο διπλανος τραβαγε καζανακι τα σκατα του ερχοταν στην δικη μας τουαλετα :touched:
Επισης οσοι συμμαθητες μου ειχαν μεινει στις Πανελληνιες Β λυκειου περασαν τελικα στη Γ Λυκειου χωρις επαναληπτικες
