Παραθέτω σημερινή δήλωση γνωστού πολιτικού:
Quote:
«Πέρα από την επιβαλλόμενη στην Ιρλανδία από τις Βρυξέλλες συμμετοχή της στον Μηχανισμό του ΔΝΤ - ΕΚΤ – ΕΕ, σοβαρότατο ενδιαφέρον για την Ελλάδα έχουν οι εξελίξεις στην Anglo Irish Bank.
H τράπεζα αυτή, κύρια υπεύθυνη για την κατάρρευση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος της Ιρλανδίας με τη συμμετοχή της στη φούσκα της αγοράς ακινήτων, ανίκανη να ανταπεξέλθει στα ανοίγματά της, έχει περιέλθει εδώ και αρκετό χρόνο στην κρατική ιδιοκτησία.
Αυτό το Σαββατοκύριακο η κρατική διοίκηση της Anglo Irish Bank αποφάσισε την ανταλλαγή ομολόγων της με νέα ομόλογα της δημόσιας πια τράπεζας στο 20% της αναγραφόμενης αξίας των παλιών. Υπήρξε δηλαδή παραγραφή 80% της αξίας του συγκεκριμένου χρέους. Οι κάτοχοι των ομολόγων αυτών αναγκάσθηκαν στην πλειοψηφία τους να αποδεχθούν αυτή την ανταλλαγή. Αποφασίσθηκε μάλιστα ότι όσοι μέτοχοι δεν την δεχθούν θα αποζημιωθούν τελικά μόνο με το 1% της αρχικής αξίας, δηλαδή παραγραφή 99%.
Ακόμη και μέσα στη λογική του συστήματος η παραγραφή χρεών σε ομόλογα, και μάλιστα σε πολύ υψηλό ποσοστό, έχει αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα. Προκαλεί, λοιπόν, έκπληξη που ο πρωθυπουργός επιμένει να έχει αποκλείσει την έννοια της παραγραφής όχι μόνο από τις διεκδικήσεις του, αλλά ακόμη και από τους προβληματισμούς του. Η επίδειξη όμως διαγωγής κοσμιωτάτης στα κερδοσκοπικά κεφάλαια γίνεται με απάνθρωπο τίμημα για τον ελληνικό λαό.
Για το Μέτωπο η παραγραφή είναι στο κέντρο της πολιτικής του πρότασης για το χρέος.»
Αν δεν πείθεται κάποιος από αυτό ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος (και μιλάμε καθαρά εντός καπιταλισμού τώρα), τι πρέπει να κάνει, όσο το λέει να καταπίνει και φωτιές ταυτόχρονα; Επίσης εσύ που είσαι ο δύσπιστος θα μας πεις "τι θέλει ο κόσμος για να πειστεί", όχι εμείς που είμαστε εύπιστοι και τα φάγαμε εύκολα!
ΥΓ: Το τι πιθανότητες δίνω εγώ να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα λίγη σημασία έχει. Ο Λένιν λίγους μήνες πριν γίνει επανάσταση στη Ρωσία πίστευε πως δεν είναι ώριμες ακόμα οι συνθήκες. Προφανώς και δε λέω ότι είμαστε σε προεπαναστατική περίοδο, αλλά ρε παιδί μου, θα ήθελα στη διάρκεια της ζωής μου να ζήσω σε κάτι πέρα από αυτό που υπάρχει σήμερα, κι άμα δεν το προσπαθήσουμε θα έχει μηδενικές πιθανότητες. Και 0.0001% να έχει, αξίζει τον κόπο, μια φορά ζούμε. Και δεν ξέρεις καμία φορά πώς τα φέρνει η πουτάνα η ζωή.
ΥΓ2: Κι αν θες, για μένα δεν είναι ο βασικός σκοπός της αριστεράς να πείσει τον κόσμο ότι αυτή έχει τη λύση και να την εμπιστευτεί για να του λύσει όλα του τα προβλήματα, αλλά να τον βάλει σε μια διαδικασία χειραφέτησης και συνειδητοποίησης ότι μπορεί και πρέπει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και όχι να αρκείται στο να ψωνίζει νδ, πασόκ, κκε ή σύριζα κάθε 3-4 χρόνια.