OAKKE μου μυρίζει :lol: :lol:
Printable View
OAKKE μου μυρίζει :lol: :lol:
εγώ έφτασα μέχρι το "μικρή και αδύναμη χώρα", μετά πλάνταξα.
Quote:
Γιατί καίγονται οι ΗΠΑ για τα Σκόπια;
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μόνο δύο είναι, τα ανθρώπινα κατασκευάσματα που διακρίνονται από το Διάστημα: το Σινικό Τείχος και το Camp Bondsteel.
Το Σινικό Τείχος όλοι το γνωρίζουμε ,το Camp Bondsteel όμως πολλοί λίγοι.
Είναι η μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση στον κόσμο και βρίσκεται ακριβώς ...δίπλα μας. Στο Κόσσοβο!!
H εταιρεία Halliburton (που ως γνωστό διετέλεσε διευθύνων σύμβουλος ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Dick Cheney, μέχρι το 2000 ) κατασκεύασε το Camp Bondsteel (μέσω θυγατρικών), και το «συντηρεί» χάρη σε ένα από τα ακριβότερα συμβόλαια που υπέγραψε ποτέ το Πεντάγωνο των ΗΠΑ.
Η Halliburton όμως δραστηριοποιείται στα Βαλκάνια και σε πλήθος έργων, με κύριο την μελέτη κατασκευής του ενεργειακού αγωγού ΑΜΒΟ, που... "συνέπεσε" να διέρχεται από την περιοχή της βάσης και θα μεταφέρει πετρέλαιο από το Μπουργκάς στην Αυλώνα.
Στην ουσία δηλαδή καθιστά τις ΗΠΑ ρυθμιστές της "κάνουλας"... στο ρωσικό πετρέλαιο .
Οι ιθύνοντες της κυβέρνησης Bush γίνονται ιδιαίτερα πιεστικοί για να κλείσουν τα ανοικτά θέματα στην περιοχή , αφού αναμένεται να χάσουν την εξουσία στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2008 και φοβούνται τις οικονομικές ...αλλαγές από τους "χορηγούς" των Δημοκρατικών .
Αυτοί καίγονται λοιπόν και όχι εμείς. Εάν θέλουν έχει καλώς , εάν όχι ...Veto !!!
Camp Bondsteel.
Το Camp Bondsteel είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση που δημιούργησαν οι ΗΠΑ μετά τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Βρίσκεται στο Κόσοβο. Για την ακρίβεια καταλαμβάνει εκτάσεις στα εδάφη τόσο του Κοσσυφοπεδίου όσο και της ΠΓΔΜ, παρ’ ότι τα σύνορα των δύο προτεκτοράτων δεν είναι οριοθετημένα. Άλλωστε οι αμερικάνοι δεν έλαβαν υπόψη τα σύνορα όταν σχεδίασαν την τεράστια αυτή βάση. Η τοποθεσία επιλέχθηκε με βάση τους σχεδιασμούς των κρίσιμης σημασίας ενεργειακών δρόμων που ήδη, πριν από το 1992, είχαν χαραχτεί στους χάρτες των μεγάλων αμερικάνικων εταιρειών και του Πενταγώνου.
Το Camp Bondsteel οικοδομήθηκε για να προστατεύει τον αμερικάνικων συμφερόντων διαβαλκανικό αγωγό AMBO (Albania, Macedonia, Bulgaria Oil). Μια και μιλάμε όμως για συμφέροντα, ωμά οικονομικά συμφέροντα, ας συγκρατήσουμε δύο ονόματα εταιρειών: της Halliburton και της θυγατρικής της Brown & Root Services. Η μεν πρώτη ηγείται του κονσόρτσιουμ του αγωγού AMBO, η δε δεύτερη οικοδόμησε και παρέχει επιμελητειακή υποστήριξη στο κολοσσιαίο Camp Bondsteel.
Στα σερβικά ερείπια
Ο «πρίγκιπας του σκότους», όπως του αρέσει να τον αποκαλούν, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσέινι, υπήρξε, μέχρι να ενδυθεί το φράκο του πολιτικού, «βασικός μέτοχος» της Halliburton. Για να μη ξεχνιόμαστε…
Τον Ιούνιο του 1999, ως αποτέλεσμα των βάρβαρων και ισοπεδωτικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο στρατός των ΗΠΑ «απαλλοτρίωσε» περί τα 10.000 στρέμματα αγροτικής έκτασης, κοντά στο νοτιοανατολικό Κόσοβο, στην πόλη Ουρόσεβατς, επάνω στα αδιευκρίνιστα σύνορα με την ΠΓΔΜ, και άρχισε την κατασκευή του στρατοπέδου.
Το Camp Bondsteel σήμερα αποκαλείται από τους αμερικάνους «Grand Dame» (Μεγάλη Κυρία), ετοιμάστηκε μέσα σε τρία χρόνια, εκτείνεται και στις δύο πλευρές των υποτιθέμενων συνόρων με την ΠΓΔΜ και εξυπηρετεί περισσότερους από 7.000 στρατιώτες, δηλαδή τα τρία τέταρτα του συνόλου της δύναμης που διατηρούν οι ΗΠΑ στην περιοχή.
Το οδικό δίκτυο μέσα στο στρατόπεδο ξεπερνά τα 25 χιλιόμετρα, που οδηγούν στα περισσότερα από 300 κτίρια. Το στρατόπεδο είναι τόσο μεγάλο, ώστε χωρίζεται σε κεντρική, μέση και έξω περιοχή. Υπάρχουν υπαίθριοι χώροι αναψυχής, όπως και κλειστές αίθουσες για σπορ που είναι προσβάσιμες 24 ώρες το 24ωρο. Υπάρχουν επίσης εκκλησία, βιβλιοθήκη, αλλά και το καλύτερα εξοπλισμένο νοσοκομείο της Ευρώπης!
Σε αυτό το στρατόπεδο, ανάμεσα στα άλλα, σταθμεύουν 55 ελικόπτερα Black Hawk και Apache. Αν και δεν δημιουργήθηκε διάδρομος προσγείωσης αεροσκαφών, ο χώρος επιλέχθηκε επειδή ακριβώς έχει τη δυνατότητα επέκτασης και, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς, πολύ σύντομα θα μεταφερθεί εκεί η αμερικάνικη αεροπορική δύναμη που σταθμεύει στο Αβιάνο της Ιταλίας. Πέριξ του Camp Bondsteel ο αμερικάνικος στρατός ελέγχει 350 χιλιόμετρα δρόμων και 75 γέφυρες. Όλα αυτά γίνονται με τη δημιουργία φυλακίων και με επίγειες και εναέριες περιπολίες.
Μια πόλη - κράτος!
Την εργολαβία της κατασκευής ανέλαβε η Brown & Root Services Corporation. Για την κατασκευή δούλεψαν 24 ώρες το 24ωρο επί τρία χρόνια πάνω από 1.000 αμερικάνοι μηχανικοί και περισσότεροι από 7.000 αλβανοί εργάτες.
Σήμερα η Brown & Root Services εξασφαλίζει τη λειτουργία του στρατοπέδου. Φροντίζει για την παροχή 600.000 γαλονιών νερού τη μέρα και ηλεκτρισμού για τις ανάγκες μιας πόλης 25.000 κατοίκων. Φροντίζει για τη λειτουργία 1.200 πλυντηρίων ημερησίως, καθώς και για την παρασκευή 18.000 γευμάτων. Το προσωπικό που απασχολεί η Brown & Root Services ξεπερνά τα 10.000 άτομα και είναι κυρίως αλβανοί, οι οποίοι, για να… «αποφευχθούν οι πληθωριστικές πιέσεις» στην οικονομία της περιοχής, αμείβονται με 2 δολάρια την ώρα.
Όπως λένε οι ίδιοι οι αμερικάνοι που βρίσκονται στην περιοχή, η εχθρότητα που αντιμετωπίζουν οφείλεται, μεταξύ άλλων, και στο γεγονός πως το Camp Bondsteel φαντάζει ως μια περιοχή η οποία βρίσκεται 100 χρόνια μπροστά από τον χώρο που την περιτριγυρίζει. Ο τόπος γύρω από το στρατόπεδο είναι πάμπτωχος με τον δείκτη της ανεργίας να φτάνει το 80%.
Τι γυρεύει μια τέτοια στρατιωτική εγκατάσταση μέσα σε μια περιοχή που «βρίσκεται 100 χρόνια πίσω»; Ας επισημάνουμε δύο αναφορές της «Ουάσιγκτον Ποστ» για το Camp Bondsteel:
* Είναι ένα φανερό σημάδι ότι οι ΗΠΑ έχουν αναλάβει μείζονες δεσμεύσεις στην περιοχή και σχεδιάζουν να παραμείνουν επί μακρόν.
* Η αυξανόμενη αστάθεια στη Μέση Ανατολή υποχρεώνει τις ΗΠΑ να έχουν βάσεις και ελευθερία πτήσεων πάνω από τα Βαλκάνια για να μπορούν να προστατεύσουν το πετρέλαιο της Κασπίας.
«Μακεδονία» για ασφαλή ενέργεια…
Η αμερικάνικη Υπηρεσία Εμπορίου και Ανάπτυξης (*S Trade & Development Agency – TDA) χρηματοδότησε τις μελέτες βιωσιμότητας και τεχνολογικών απαιτήσεων της εταιρείας AMBO, που, ας σημειωθεί, έχει έδρα τη Νέα Υόρκη.
Ο πετρελαιαγωγός της AMBO, προϋπολογισμού 1,5 δισ. δολαρίων, αξιολογείται ως ένας από τους σημαντικότερους, από στρατηγική άποψη, αγωγούς, καθώς υπό αυστηρό αμερικάνικο στρατιωτικό έλεγχο μπορεί να συνδέσει τις αγορές της Ευρώπης με το πετρέλαιο της Κασπίας. Ακόμη και στην περίπτωση που μέσα στον αγωγό θα ρέει ρωσικό πετρέλαιο, αυτό θα οδεύει προς τις αγορές υπό την προϋπόθεση ότι θα το επιτρέπει η Ουάσιγκτον.
Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς γιατί ανάμεσα στους χρηματοδότες της AMBO εξέχουσα θέση κατέχουν οι EXXON - Mobil και Chevron. Πολύ περισσότερο κατανοεί γιατί η Μόσχα προσπαθεί με κάθε τρόπο να έχει τουλάχιστον το 51% από τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, όποτε αυτός κατασκευαστεί, ακόμη κι αν το υπόλοιπο 49% βρεθεί στα χέρια εταιρειών συμφερόντων ΗΠΑ.
Τελειώνοντας αξίζει να υπενθυμίσουμε όσα είχε πει ο βρετανός στρατηγός Μάικλ Τζάκσον, που με το «καπέλο» του ΝΑΤΟ βρισκόταν στην ΠΓΔΜ όταν η συμμαχία βομβάρδιζε τη Σερβία: Είναι απολύτως απαραίτητο να εξασφαλίσουμε τη σταθερότητα στη «Μακεδονία» και την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα είναι απαραίτητο να παραμείνουμε εδώ (το ΝΑΤΟ) για πολύ καιρό έτσι ώστε να μπορούμε να εγγυηθούμε την ασφάλεια των ενεργειακών δρόμων που θα διασχίσουν τη χώρα…
πηγή.
Είναι απόσπασμα απο το ποντίκι:
http://www.topontiki.gr/Pontiki/index.p ... 3&Itemid=0
Απλά έπαιξε πολύ σε blogs και mails.
εντάξει, σιγά τα ωά, λες και εδώ εμείς είμαστε US-free χώρα
Quote:
Originally Posted by irreligious
μπαοκ ηταν στανταρ.
Η ανασφάλεια της Κάτω Μακεδονίας
«Δεν εννοήσαμεν αν η γλώσσα ήτον η μακεδονική ή η ελληνική», έγραφε το 1904 ο Παύλος Μελάς στη γυναίκα του από κάποιο σλαβόφωνο χωριό της Μακεδονίας. «Ζα νάσητε μπράτιε Μακεντόντσι» (για τους αδελφούς μας Μακεδόνες) τιτλοφορούνταν οι προκηρύξεις που οι μακεδονομάχοι μοίραζαν στους χωρικούς το 1905, όταν ο επίσημος χαρτογράφος του ελληνικού βασιλείου εξηγούσε πως ο Μακεδονικός Αγώνας διεξάγεται μεταξύ «Ελληνιζόντων Μακεδόνων» και «Βουλγαριζόντων Μακεδόνων» αλλά «η εθνότης είναι η αυτή και εις τας δύο ταύτας κατηγορίας, ήτοι η Μακεδονική». Το 1920 η επίσημη απογραφή πληθυσμού του ελληνικού κράτους κατέγραψε την ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας», διακριτής από τη σερβική και τη βουλγαρική. «Μακεδονική γλώσσα» αναφέρει ακόμη και η εμφυλιοπολεμική Λευκή Βίβλος που εξέδωσε το 1947 το κράτος των Αθηνών. Για «μακεδονική γλώσσα η οποία ομιλείται στα Σκόπια και έχει γραμματικήν και συντακτικόν» έκανε τέλος λόγο το 1959 στη Βουλή ο Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Εξωτερικών του Καραμανλή του πρεσβύτερου. Να υποθέσουμε πως όλοι αυτοί δεν ήταν παρά ενεργούμενα του «αλυτρωτισμού των Σκοπίων», αφού έσπευσαν -μερικές δεκαετίες πριν από τον κ. Ντάνιελ Φριντ του Στέιτ Ντιπάρτμεντ- ν' αναγνωρίσουν την ύπαρξη της ακατονόμαστης «ψευδοεθνότητας» και «ψευδογλώσσας»; Οσο για την Πηνελόπη Δέλτα, ο ρόλος της είναι εξαιρετικά ύποπτος: αυτή δεν γράφει, και μάλιστα στα «Μυστικά του Βάλτου», για πληθυσμούς που «εθνική συνείδηση είχαν τη μακεδονική μονάχα» δυο ολόκληρες γενιές πριν απ' τον Τίτο;
Περίσσεψε φαίνεται ο ενθουσιασμός από την εθνική μας νίκη στο Βουκουρέστι. Από την επιβεβαίωση δηλαδή του ότι κι εμείς, ως παλαίμαχοι νατοϊκοί, μπορούμε να καταπατούμε ατιμωρητί τις διεθνείς συμφωνίες που έχουμε υπογράψει. Μέσα σε χρόνο μηδέν παραμερίστηκαν έτσι η διπλωματική μετριοπάθεια και τα ορθολογικά επιχειρήματα, περί μιας σύνθετης ονομασίας που θα καθιστά διακριτή τη «δική μας» Μακεδονία από την «άλλη», κι επιστρέψαμε επί της ουσίας στις μέρες του 1992-93. Από τον Γιώργο Παπανδρέου ώς τον Γιώργο Καρατζαφέρη κι από τα φιλοκυβερνητικά κανάλια μέχρι το «Ριζοσπάστη», όλος ο πολιτικός κόσμος σπεύδει να καταγγείλει σαν «απαράδεκτη πρόκληση» ακόμη και την απλή παραδοχή του αυτονόητου: ότι οι βόρειοι γείτονές μας έχουν εθνική ταυτότητα και γλώσσα, τις οποίες οι ίδιοι προσδιορίζουν (και η υπόλοιπη ανθρωπότητα -με την εξαίρεση των Βούλγαρων εθνικιστών- αποδέχεται) εδώ και πολύν καιρό ως μακεδονικές. Αυτή όμως η σκλήρυνση δεν αντίκειται απλώς στο υφιστάμενο διεθνές δίκαιο περί εθνικού αυτοπροσδιορισμού. Αδυνατεί επίσης εκ των πραγμάτων να συμπυκνωθεί θεσμικά σε κάποιο διεκδικήσιμο αίτημα, πέρα από την ανομολόγητη αλλά οφθαλμοφανή προσδοκία αυτοδιάλυσης του «κρατιδίου». Ταυτόχρονα, ωστόσο, αποκαλύπτει το βαθύτερο (και παράλογο, μολονότι ιστορικά ερμηνεύσιμο) σύνδρομο εθνικής ανασφάλειας που υποκρύπτεται πίσω από το θέατρο σκιών περί «μακεδονισμού». Εναν αιώνα μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, μάλλον κάποιοι δεν έχουν ακόμα πειστεί πως η ελληνική Μακεδονία είναι όντως ελληνική.
(Ελευθεροτυπία, 19/4/2008
Μπροστά. Πολύ.
Η «οικονομία μας» δεν αντέχει ούτε ένα ευρώ αύξηση στους μισθούς, αλλά με προκλητικό τρόπο η υπουργός εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη δελεάζει τον λαό της Δημοκρατίας της Μακεδονίας με ενίσχυση 75 εκατ. ευρώ αν αναθεωρήσουν την συλλογική τους ταυτότητα και απαιτεί «αναγνώριση της ηγετικής μας θέσης απ’ όλους τους γείτονες μας»!!!
