Quote:
Τους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς μεταξύ μεγαλοεπιχειρηματιών δυστυχώς εμείς τα πληβεία προβατάκια τους τρώμε στη μάπα με επικάλυψη σοκολάτας ψευτο-οπαδικής ατάκας και δήθεν αγάπης τους προς την ομάδα. Προσωπικά δεν εμπιστεύομαι και δεν εμπιστευόμουν ποτέ κανέναν γραβατωμένο πλούσιο όπως και να τον λένε και όσα λεφτά και να έχει κλέψει.Η ιστορία της κοινωνίας λέει πως όταν έρθουν τα δύσκολα θα ξεχάσουν ξαφνικά όλα τα μεγάλα λόγια για τον υπέροχο λαό και την υπέροχη ενότητα και το υπέροχο μέλλον και θα μας πουλήσουν ή θα μας αγοράσουν ανάλογα με το τι τους συμφέρει εκείνη τη στιγμή. Γιατί ο απλός λαός είναι γι αυτούς και θα είναι πάντα η πλέμπα που δεν έχει δικαίωμα να μιλάει και να αποφασίζει αλλά μόνο να ακολουθεί λοβοτομημένη το μονοπάτι με τα ξεροκόμματα. Και βέβαια ανάμεσα στους λεφτάδες κάποιοι ξεχωρίζουν γιατί έχουνε καλύτερα κονέ με το κράτος και δολοφονικότερες πρακτικές στα γκανγκστεριλίκια που κάνουν. Μία τρίχα από τ'αρχίδια του Βαρδή είναι επιχειρηματικά όλοι οι υπόλοιποι μαζί, γι αυτό και μας γαμάει τριάντα χρόνια και δεν κουνιέται φύλλο. Δεν είναι τυχαίο ότι η αμφισβήτηση στο βαρδινογιαννισμό εμφανίστηκε επιχειρηματικά μόνον όταν η πλέμπα άρχισε να φωνάζει μέσα στο γήπεδο και τελικά κατέβηκε κάτω στο δρόμο. Μέχρι τότε οι "οπαδοί" ΒγενοΠατέρες είχανε φτάσει 55 χρονών και ούτε καν είχανε αναφέρει ποτέ τη λέξη "Παναθηναικός" δημοσίως . Ειδικά για το Βγενόπουλο η άποψή μου είναι και σήμερα η ίδια με τη μέρα που βγήκε μπροστά με την ΠΕΚ και το είχα πει σε κάποιους εδώ μέσα. Δηλαδή ότι είναι ένας αδίστακτος λαοπλάνος που πάνω απ' όλα βάζει τα γρήγορα φράγκα και την ημιψυχασθενή μεγαλομανία του. Και αν όλα αυτά τα τωρινά γίνονται για να πάρει αύριο και καλά "με τους όρους του" την ομάδα τότε να ξέρει ότι κανείς από μας δε θα ξεχάσει και δε θα συγχωρέσει το μπιλιάρδο που έπαιξε με τα φιλαράκια και τους "εχθρούς" του στην πλάτη ενός ολόκληρου λαού. Όσο για τον Πατέρα, αποδείχθηκε πόσο πολύ πιο λίγος είναι όταν δεν υπάρχουν τα λεφτά αισθήματα των άλλων πιο φραγκάτων μεγαλομετόχων. Δυστυχώς μια μεγάλη μερίδα του κόσμου ξέφυγε από μια λογική-κατανοητή-επιβεβλημένη στήριξη και το τράβηξε πολύ παραπέρα επενδύοντας σχεδόν μεταφυσικά στην εικόνα του υπερανθρώπου-γαμιά του γαύρου-αρχιδάτου-προεδράρα που θα τους τσιμεντώσει όλους κλπ. Αυτό είναι άλλο ένα σημάδι της αβεβαιότητας της εποχής που ζούμε και ψάχνουμε καθημερινά κάποιον ή κάτι να πιαστούμε και να πιστέψουμε όταν ο κόσμος χάνεται κάτω απ΄τα πόδια μας. Το είδαμε κι εδώ μέσα τόσους μήνες τώρα όπου απλοί άνθρωποι καλών προθέσεων μασήσανε σε μεγάλα λόγια και μεγάλα κότερα και κάνανε άβαταρ και φώτοσοπ όχι το Σισέ και το Σαραβάκο αλλά λεφτάδες με πούρα λες και αυτοί παίζουν μπάλα και όχι οι παίκτες και οι προπονητές. Κάποιοι το γράψανε πιο πάνω και εγώ το πάω και παραπέρα. Ένα μεγάλο κομμάτι του ενεργού κόσμου του Παναθηναικού έμαθε το οπαδιλίκι επί χούντας πράκτορα-βαρδινογιαννισμού και σαν αποτέλεσμα έχει μάθει ένα λουμπενοποιημένο και μπασταρδεμένο οπαδιλίκι όπου κεντρικό ρόλο δεν παίζει η κερκίδα και το γήπεδο αλλά το όνομα του προέδρου μου και οι προσβάσεις στο παρασκήνιο και το πατάω επί πτωμάτων προκειμένου να γαμήσω και να φτάσω στην κορυφή με οποιονδήποτε τρόπο. Ίσως τώρα που γκρεμίστηκαν τα παλάτια στην άμμο να ξυπνήσουμε κι εμείς χάνοντας τις αυταπάτες μας. Θλίψη, κατάθλιψη, ξενέρωμα, οργή, ανθρώπινα είναι αυτά αλλά πρέπει κάποια στιγμή να τα υπερβούμε και να ανοίξουμε τα μάτια μας και να καθαρίσουμε το μυαλό μας. Τέλος η εμπιστοσύνη και τέλος οι σωτήρες και τέλος οι μεσσίες . Κανείς δε θα μας σώσει παρά μόνον εμείς οι ίδιοι.