Τέλος το Υπερίων, αρχίσαμε
http://1.bp.blogspot.com/_tcqrgO2qOd...7wl_ss500_.jpg
Έτσι, να μαθαίνομε.
Printable View
Τέλος το Υπερίων, αρχίσαμε
http://1.bp.blogspot.com/_tcqrgO2qOd...7wl_ss500_.jpg
Έτσι, να μαθαίνομε.
σημερα διαβασα αυτο:
http://www.protoporia.gr/images/cove...9603257622.jpg
και περναω σ' αυτο:
http://www.protoporia.gr/images/cove...9603253679.jpg
εχοντας πλεον καταληξει οτι τα μυθιστορηματα του ταϊμπο ειναι απ'τα πραγματα που απολαμβανω πιο πολυ σ'αυτον τον κοσμο.
Γενικά μ' αρέσουν τα αστυνομικά αλλά αυτό μετά από μερικές σελίδες το άφησα. Αν το θέλει κάποιος του το χαρίζω.
το παιρνω εγω~! (δανεικο το διαβαζω)
Cool, cool, cool.
mias kai anafer8ikan astynomika, agapes gia ----> epi8ewrhth Montalmpano
πριν ένα μήνα περίπου ξεκίνησα το Η Ζωή Εν Τάφω. Στην πρώτη σελίδα - και αφού διάβασα για το Γάλλο ανθυπολοχαγό (λέμε τώρα, δε θυμάμαι) που την ώρα που πέθαινε συνέχισε να πυροβολεί με το φλογοβόλο και έκαψε ζωντανό έναν Έλληνα συμπολεμιστή του - αποφάσισα ότι δεν είναι τώρα η ώρα, και ξεκίνησα κάτι πιο ταιριαστό στην ψυχολογία μου.
Είμαι στο 5ο Χάρι Πότερ, τα οποία ξαναδιαβάζω με τεράστια χαρά, και η ζωή είναι πιο όμορφη.
Μπράβο, σου εύχομαι καλή συνέχεια με τις Περιπέτειες του Χωκ Φιν και το Χόμπιτ.
Γαμώ τα βιβλία είναι οι Περιπέτειες του Χωκ Φιν.
Γιατί, το Χόμπιτ σε χαλάει;
Δεν το έχω διαβάσει!
Ούτε το Η Ζωή Εν Τάφω, εδώ που τα λέμε. Εσύ;
Όχι, αλλά θα το διαβάσω μόλις μου περάσει η περίοδος επαρχιωτισμού ακα διαβάζω μόνο ξένους.
Το Χόμπιτ είναι το αγαπημένο μου από Τόλκιν. Στέκεται καλύτερα και ως αφήγημα σε σχέση με τον Άρχοντα.
http://www.protoporia.gr/images/cove...9606665240.jpg
άλλο επίπεδο.
γαμώτο, το έχω διαβάσει ΚΑΙ αυτό, μόνο το πρώτο της τριλογίας όμως γιατί βαρέθηκα πολύ - πολύ.
γενικά, τετριμμένες οι προτάσεις σου, προσπάθησε περισσότερο.
Α, δεν μπορώ, για πιο προχώ πράγματα απευθύνσου στον ικονοκλαστ!
O ικονοκλαστ διάβασε με ευχαρίστηση μια διαλογή τριών κειμένων από το Dead Cities του Mike Davis σε συμπαθητική εκδοσούλα τσέπης όπου συμμετέχει με ικανότατη μετάφραση γνωστός χρήστης του φόρο.
Όχι και πολύ προχώ παρ' όλα αυτά, το αντίθετο μάλλον - παρότι λέγονται πολύ ενδιαφέροντα πράγματα με πολύ ωραία fiction references και γαμάτα ιστορικά στοιχεία το γενικό συμπέρασμα είναι πόσο χαριτωμένες και εντελώς ντεμοντέ φαίνονται εν μέσω κρίσης οι αναλύσεις που γίνονταν τότε (γράφτηκε ακριβώς δέκα χρόνια πριν) ψιλο-στο πόδι με φόντο την 9/11. Έχει κάπως πλάκα αυτό γιατί με έκανε να νιώσω λίγο γέρος. Έκλεισα το βιβλιαράκι, χάιδεψα με το χέρι μου τις εξωγήινες πτυχώσεις του κτίσματος στην αλλόκοτη φωτογραφία του εξωφύλλου, παρατήρησα για λίγο το ακόμα πιο αλλόκοτο μυστηριώδες στέφανο που φαίνεται να έχει τοποθετηθεί στην κορυφή του ναού και δεν υπάρχει ούτε στην πραγματικότητα αλλά ούτε και στην ίδια τη φωτογραφία του Eliot Elisofon. Τι να κρύβεται στ' αλήθεια πίσω από τις μυστηριώδεις εκδόσεις εξαρχείων ΤΟΠΟΒΟΡΟΣ σκέφτηκα. Ποιός να είναι στην πραγματικότητα ο χρήστης του φόρο που με πίεσε επιτακτικά να πάρω το βιβλίο χωρίς να του πληρώσω καν τις εξακόσιες λιρέτες εξαρχείων που κόστιζε; Έγειρα το κεφάλι μου στην καρέκλα και έμεινα ακίνητος και σκεπτικός για λίγη ώρα. Στη συνέχεια σηκώθηκα, έσταξα λίγο ακόμα μπράντι από την σκαλιστή γυάλινη καράφα στο ποτήρι μου και έφερα το Χομπιτ από την βιβλιοθήκη.
miles davis autobiography
ξανά το dune, μόλις τέλειωσε δλδ αλλά ήθελα να το γράψω γιατί ΠΟΣΟ ΚΑΛΟ ΒΙΒΛΙΟ ΡΕ ΦΙΛΕ. επηρέασε τα πάντα μετά (και όταν το πρωτοδιάβασα δε το πήρα χαμπάρι), έχει πολιτική, έχει και γαμώ τις ιδέες, έχει φιλοσοφία, και αυτό το ελεγειακό ύφος τραγωδίας τύπου όλα έχουν συμβεί ήδη, ξέρουμε εξαρχής ποιός έχασε ποιός πέθανε ποιός δοξάστηκε και ποιός όχι, γενικά ένα διαμάντι, αν το 'χει διαβάσει κανείς στην εφηβεία του και το άφησε εκεί κακώς.
(εννοείται μέσα στους επηρεασμένους οι martin και erikson, ο δεύτερος για τις ιδέες, ο πρώτος για τους χαρακτήρες, δλδ ο ned stark (πέρα απ'το αρχετυπικό του θέματος) είναι σχεδόν κόπυ πέηστ ο duke leto, απ'την αρχή μέχρι το τέλος.)
:( Οι πρώτες 100 σελίδες είναι οι πιο επικές ρε κόσμε.
Θυμάμαι ότι ήταν ενδιαφέρουσα η κοσμογονία και η όλη φάση αλλά μετά αποφάσισα ότι δεν έχω την πειθαρχία να κάτσω να ασχοληθώ με ονοματολογία και appendix με εκατό σόγια στο χέρι για να διαβάσω fantasy. Για μας που δεν είμαστε και τεράστιοι φαν η τριλογία είναι υπερ-αρκετή.
Όλα είναι πιο εύκολα όταν είσαι φαν.
Η συνηθισμένη άτυχη περιπέτεια του Αρχιβάλδη Ραποπόρ (Πιερ Γκολντμαν)
Πολυ ενδιαφερον και σαν περιεχομενο και σαν τροπος γραφης... Εκτος απο το οπισθοφυλλο/περιγραφη ενδεικτικα :
...
Δεν προκειται πια για την ταξινομημενη παραβατικοτητα του κοινου εγκληματια, αλλα για το διανοουμενο που ποδοπατα τις κοινωνικες αξιες.Ετσι, για τη δεξια θα ειναι η προσωποποιηση της απειλης του κοντινου ακομα Μαη.Για τους κομμουνιστες, προσωποποιηση του επικινδυνου των αριστεριστων.Για τους αριστεριστες, η προσωποποιηση της απειλης των ιδιων των οριων τους,των ιδεων και των φαντασιωσεων τους ...
...
=-
- Δεν αγωνιστηκες ποτε? τον ρωτησε ο Αρχιβαλδης κατα τη διαρκεια μιας μελαγχολικης οινοποσιας
- Οχι, ειπε ο Μιγκελ και δηλωσε πως καμμια κοινωνια δε θα κατορθωνε να καταλυσει αστυνομια και καταπιεση,δικαιοσυνη και φυλακες, ολα εκεινα που μισουσε, προτιμω να κλεβω, ειπε. Αν αγωνιστω κινδυνευω μια μερα να βρεθω μπατσος ή δικαστης μιας νεας κοινωνιας ή να εχω για φιλους μπατσους και δικαστες,καλυτερα να πεθανω ή να παω να γαμηθω.
...
τελειωσα κουραδοκοφτη του Πετροπουλου και ξεκινησα μετα απο αναφορα στο βιβλιο , αυτο
http://1.bp.blogspot.com/_3hUfPyT9sR...00/samaras.jpg
οποιος θελει pdf pm
αρρωστο βιβλιο, σε κανει να αγχωνεσαι για τον πρωταγωνιστη.. φοβερο