Λοιπόν σήμερα παίχτηκε φανταστικό σκηνικό. ΟΣΕ, χαρτάκι προτεραιότητας 187, στην οθόνη το 150. Είχα ανέβει στη γεφυρούλα και αγνάντευα με μουσικούλα και τσιγάρο, κατεβαίνω κάτω και είχε άλλα 4 νούμερα πριν το δικό μου. Ε, αράζω εκεί, και σε μια φάση βλέπω να έχει σηκωθεί και να περιμένει αυτός που είχε το προηγούμενο από 'μένα και από πίσω μια ξέμπαρκη. Πάει ο παππούς, σηκώνομαι κ εγώ, έρχεται η σειρά μου, και πριν πάω να κάνω οτιδήποτε (η γκόμενα δεν με έχει δει οτι έχω σηκωθεί) ορμάει στο γκισέ και αρχίζει να μιλάει. Ακολουθεί η εξής καταπληκτική φάση.
Κοιτάω το χαρτάκι μπας και κάνω λάθος.
Κοιτάω τον υπάλληλο. Ο υπάλληλος παίρνει πρέφα.
Της ζητάει το χαρτάκι της. Η γκόμενα απαντάει θρασύτατα πως "το έχασε".
Ο υπάλληλος της λέει να πάρει καινούριο. Η γκόμενα αρχίζει να διαμαρτύρεται για το πόση ώρα περίμενε και αφού πήρε χαρτάκι τι θέλει τώρα ο υπάλληλος κτλ. Όπου και πλησιάζω κ της κολλάω το χαρτάκι στα 10 εκατοστά από τη φάτσα της χαμογελώντας. Η γκόμενα αρχίζει να ψελλίζει κάτι, εγώ χαμογελάω πλατύτερα...
Και η γκόμενα κάνει το απόλυτα ερωτεύσιμο πράγμα. Μου παίρνει το χαρτάκι, λέει ευχαριστώ, γυρίζει στον υπάλληλο και λέει "Ορίστε, μου το βρήκε το παιδί, είδατε?"
Ε μετά απλά ο δακρυσμένος από τα γέλια υπάλληλος έδινε σε ένα εξίσου δακρυσμένο άφεηστ το εισιτήριό του ενώ η γκόμενα από δίπλα απειλούσε να φέρει μπάτσους.
Την λάτρεψα την καριόλα, πραγματικά.