Reach Out άνετα από τα καλύτερα B sides τους. Και από τον καλύτερο δίσκο τους μαζί με το πρώτο. Για να μη ξεχνιόμαστε...
Printable View
Reach Out άνετα από τα καλύτερα B sides τους. Και από τον καλύτερο δίσκο τους μαζί με το πρώτο. Για να μη ξεχνιόμαστε...
Reach Out κομματάρα, θα πω επίσης Total Eclipse + Twilight Zone + Juanita
Γουστάρω αρκετά κ αρκετές διασκευές που έχουν κάνει, μα αποκορύφωμα το τεράστιο That Girl
burnin, mrmaiden, psychotron πείτε κ σεις για b-sides ;)
και cross eyed mary
Ό,τι είπε ο δικός σου. Αυτός ο συγκλονιστικός ήχος στις κιθάρες των Reach Out/That Girl, κατατεθέν της ατμόσφαιρας Somewhere in Time era είναι το όλο θέμα. Και γενικώς το όλο concept σε αυτό το album: αισθητικά, ηχητικά, στιχουργικά, αυτό το blade runner/nostalgia/ταξίδι στο χρόνο, οι τέλειες ταχύτητες και το θεϊκό groove McBrain είναι για μένα η κορυφαία στιγμή των Maiden της δεύτερης περιόδου. Σε όλα τα αλμπουνς υπάρχουν διάσπαρτες κορυφαίες στιγμές, στο Somewhere δεν είναι τυχαίο ότι πέρα από το οτι δεν υπάρχει υποψία filler η συγκομιδή έδωσε και τα πιο ζουμερά B-Sides απο κάθε δίσκο. Είναι τόσο τέλειο που θα μπορούσαν να έχουν δώσει άλλο ένα δίσκο στον ίδιο ήχο, χωρίς να λέω ότι το Seventh Son δεν είναι οκ εξέλιξη ήχου. Ο μόνος μεταλ δίσκος που έχω ακούσει και πλησιάζει την ατμόσφαιρα Somewhere in Time είναι το Traveller των Slough Feg.Quote:
Originally Posted by Art In Haste
http://www.youtube.com/watch?v=zWw2rnj7t5w
Σπύρος -ακούω AOR κρυφά- 13
απαράδεκτοQuote:
Originally Posted by enitharmon
ikonoklast +1
δεν εχει νόημα να ρωτήσω γιατί
γιατί είναι, ο ντίκινσον δηλαδή. προσπαθεί πολύ και πρακτικά "φωνάζει". οι άλλοι παίζουν καλά, αλλά στην τελική κάνουν ένα εκπληκτικό κομμάτι να ακούγεται της οκάς.
Sea of madness :oops:Quote:
Originally Posted by ikonoklast
Για κανένα λόγο... αν μπορείς να πεις ένα κομμάτι υποδεέστερο των άλλων, αυτό είναι το Heaven Can Wait.Quote:
Originally Posted by SpiritCrusherSea of madness :oops:Quote:
Originally Posted by ikonoklast
Σταματήστε και οι δύο, δεν την παλεύω μία με αυτά που διαβάζω. Το Heaven Can Wait με την υπερθεϊκή αλλαγή το τρίλεπτο και το επακόλουθο γηπεδικό παροξυσμό του γουω-ω-ω; Δεν είμαστε καλά.
Άλλωστε είναι κοινώς αποδεκτό (ie έτσι λέω εγώ για να αυτοακυρωθώ επιτόπου) ότι το υποδεεστερό είναι το Deja Vu.
Πάντως, προσωπικά δεν μετράω την αριστουργηματικότητα ενός δίσκου με το πόσα φίλερς έχει. Το μετράω με την ένταση της κορυφής του και πόσο μεγάλη οροσειρά έχει. Δώσε μου τρία έβερεστ στον δίσκο και ας έχει και τρεις λόφους μέσα, χέστηκα.
Το οποίο Deja Vu γαμάει όμως και αυτό.
Filler σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο. To sea of madness είναι το υποδέεστερο κομμάτι του δίσκου, σε καμία περίπτωση αυτό δε σημαίνει filler.
Heaven Can Wait: η ρυθμική τελειότητα στο 3:54 μεταξύ chorus/κιθαριστικού θέματος/τυμπάνων, το πως μπαίνει το αρχικό θέμα στο 5:22 μετά τη γέφυρα είναι πράγματα από αυτά που κάνουν τους Maiden την μεγαλύτερη μπάντα εβερ στο χεβιμεταλ.
Deja-Vu, τρένο. Απλά.
Quote:
Originally Posted by Ford Prefect
Μα τι λεει δαυτος!
Ικονοκλαστ, οι αναλυσεις σου πανω στο (και στον ηχο της κιθαρας του,) Somewhere in time, με κανουν να θελω να σε πινκαρω με καθε φεηκ ακκαουντ που εχω φτιαξει η ηθελα ποτε να φτιαξω
Έλα στην αγκαλιά μου.
Και φυσικά να μη ξεχνάμε πως ο συγκεκριμένος δίσκος είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα σαν 'Σαμγουερ ιν Ταιμ'.
το'χω το γαμήδι αυθεντική κασέτα, όπως τα λέει είναι
(αν κ νομίζω γράφει σάμγουεΑρ)
Μπορεί, έχω να το κοιτάξω πολλά χρόνια.
Κάπου εδώ επίσης να πούμε ότι το Live After Death είναι απ' τους καλύτερους live δίσκους στο είδος, μπορεί και ανεξαρτήτως είδους (κι εδώ δεν τρολλάρω/υπερβάλλω καθόλου)
http://s3.amazonaws.com/files.poster...QhdKOcqGSp8%3D
κρατώντας τον δίσκο στα χέρια μου λέω
ο τίτλος του άλμπουμ είναι στα αγγλικά
IRON MAIDEN
SOMEWHERE IN TIME
όμως στην πίσω πλευρά τα τραγούδια είναι στα ελληνικά, όπως
ΚΟΤ ΣΑΜΓΟΥΕΡ ΙΝ ΤΑΪΜ
ΓΟΥΕΗΣΤΕΝΤ ΓΗΑΡΣ
Κ.Λ.Π
φυσικά εξώφυλλο οπισθόφυλλο τίγκα στις αναφορές σε άλλα τραγούδια/δίσκους όπως
Ancient Mariner
Seafood Restaurant
Aces High Bar
και το θεϊκό
Latest Results.........WEST HAM 7 ........ ARSENAL 3
Παρόλα αυτά μιας και το θρεντ είναι «καλύτερο μεηντεν b-side» το πιο ενδιαφέρον τους ίσως, το ανέφερε ο γκαρντιαν, είναι το τοταλ εκλιπς. Αυτό το ριφφ (και οι στίχοι και το κομμάτι γενικά) μου φαινόταν πάντα πολύ σκοτεινό για maiden (post-1982 maiden έστω).
Τα έβγαλε τα γούστα του αργότερα ο Smith στα σολο γιατί οι άλλοι παραήταν χαζοχαρούμενοι για τέτοια. Κορυφαίο.
http://www.youtube.com/watch?v=vefPNhR2RVc
Όταν μπαίνουν τα δεύτερα φωνητικά του Μπρους στο Reach Out, το δεξί μου χέρι σηκώνεται από μόνο του και κάνει κυματισμό.Quote:
Originally Posted by Art In Haste
^Το Μπλακ Σάμπαθ τραγούδι των Μαίηντεν. Το Άιρον Μαίηντεν τραγούδι των Σάμπαθ > http://bit.ly/lSMgGuQuote:
Originally Posted by ikonoklast
Sea of Madness αυτό που με έκανε να γράψω «εφτά φορές άγγιξαν την τελειότητα παρά ένα κομμάτι», το λιγότερο θεϊκό αλλά γαμά δισκογραφίες.
Αυτά στο θρεντ για τα σινγκλς. Εδώ το θέμα είναι οι δίσκοι των Μαίηντεν. Οροπέδια, καπίς;Quote:
Originally Posted by Ford Prefect
(έχεις δίκιο πάντως για το Heaven Can Wait. γουω-ω-ω Χstroyer, your argument is invalid)
Ερωτήματα:
-Θα μπορούσε κάποιος από τους εικαστικούς να μας πει σε δυο σειρές γιατί το εξώφυλλο του Somewhere in Time δεν κρίθηκε κατάλληλο για μπλούζες; Το έχει πει ο ίδιος ο Ντέρεκ Ριγκς, το λέει και η πραγματικότητα γύρω μας.
-Ιδέα μου; Όσοι θεωρούν καλύτερο το Somewhere in Time δείχνουν μια προτίμηση για το ομώνυμο, και όσοι θεωρούν το έβδομο προτιμούν από τα πρώτα το Killers.
Quote:
Originally Posted by ikonoklast
Ναι, είναι και για εμένα το καλύτερο. Βασικά οκ είναι και από τα λίγα σοβαρά B-sides ομως. Όλα τα άλλα είτε είναι διασκευές είτε είναι από, ερμ, άλλες μπάντες τους (πχ Reach Out). Συμφωνώ και σε αυτό που έλεγε ο Harris (ή ο Dickinson; χμ ) ότι αν το Number of the Beast είχε στη θέση του Gangland, το Total Eclipse τότε θα ήταν πολύ καλύτερος δίσκος.
Στα του filler, οκ κι εγώ δεν το θεωρώ filler με αυτή την έννοια, είναι όμως το μετριότερο του δίσκου. Εν μέρη είναι και ένας από τους λόγους που βάζω το Seventh Son ένα σκαλί πιο πάνω.
ινβ4 ποστ μιτς για το Prophecy, το οποίο όμως παραμένει καλύτερο του Sea Of Madness.
http://joeydabox.weebly.com/1986.html
Και αυτήν έχω εγώ, της περιοδείας του 2008:
http://vi.ebaydesc.com/ws/eBayISAPI....ht_3412wt_1263
Ναι δεν έγραψα πως δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Εδώ κυκλοφόρησαν του Dance of Death σα δεν ντρέπονται.
το ποστ Μιτς για το Προφεσυ λεει οτι εχει την καλυτερη ιντρο μαιδεν σε ολη τους την καριερα αλλα μετα το κομματι κανει ρολλερ κοαστερ προς τα κατω, χωρις παντως να ειναι κατω του καλου.
χωρίς πλάκα, το αγαπημένο μου από το 7th είναι το prophecy :oops:
ΟΚ, εγώ δεν κατάλαβα τι εννοούσες με την "πραγματικότητα γύρω μας". Εμ. Τι εννοούσες αλήθεια;Quote:
Originally Posted by Φύσκος
το Prophecy το μισούσα για χρόνια (ακόμα όταν σκέφτομαι IMPENDING DISASTEEER! εκνευρίζομαι), το ξανάκουσα πρόσφατα, έχει τις στιγμές του και αυτό, λίγο σουλούπωμα ήθελε. Είναι ένα μέτριο κομμάτι, όχι κακό. Καλό σόλο/μετα-σόλο μέρος, ωραία εισαγωγή. Δεν έχει όμως ειρμό η σύνδεση στα ρεφρεν και chorus και γενικά, προβλήματα δομής που οι Iron Maiden τα είχαν από πάντα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ανά δίσκο/τραγούδι. Είναι ζόρικο να το σχολιάσει κανείς αυτό επειδή το αλλαγές-χωρίς-ειρμό όταν τους έβγαινε καλά, απλά ήταν άλλη σχολή για το πως παίζεται το Heavy Metal και μεγάλο μέρος της μαγείας των Maiden και το μιμήθηκε η μίση μεταλλυφήλιος.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Prophecy είναι η ατυχία του να έρχεται μετά από το ομώνυμο πάντως.
χεχε, κι εμένα! ισάξιο, αν όχι καλύτερο, του infinite dreams.Quote:
Originally Posted by Tyler_Durden
δεν ντρέπομαι όμως.
το prophecy έχει μια ποικιλία που δεν τους κάθεται τέλεια μεν, αλλά θυμίζει την πολυσυλλεκτική ατμόσφαιρα και το πλήθος επιρροών του πρώτου δίσκου
ωραία και η εισαγωγή, τα φωνητικά του dickinson είναι απ' τα καλύτερα και πιο πληθωρικά του, έχει και αυτό το θεατρικό σαν ερωταπάντηση στους στίχους, τις επικές μελωδίες στις κιθάρες, ένας σημείο λίγο πριν το 3ο λεπτό που ακούγεται σα σκυλάδικο λολ, και ξεκάρφωτο αλλά όμορφο outro. το μόνο που με χαλάει είναι το σόλο στη μέση.
αγαπημένος μου δίσκος είναι το ομώνυμο φυσικά.
πολύ απολαυστικό θρεντ, παρολο που δε μπορώ να έρθω στη θέση των περισσότερων όσον αφορά την αγάπη για τη μπάνα.
δε χρειαζεται να λετε "δε ντρεπομαι ομως"
δεν ειπα οτι ειναι αθλιο κι οποιου του αρεσει ειναι παπαρας.
ειπα απλα τι πιστευω γω
Όχι, εγώ δεν το έθεσα σωστά («Μα όχι, εγώ, με το μπαρδόν»«Μα τι λέτε, εγώ, λάθος μου») Απλώς δεν συναντάται τόσο συχνά όσο άλλα. Πάντως ψάχνω και τη συνέντευξη του Ριγκς αν είναι να πάρω απάντηση (δεν το είχε αναπτύξει θυμάμαι) .Quote:
Originally Posted by Ford Prefect
εγω το εικονιδιακι το έβαλα πάντως με την λογική οτι δίπλα στο prophecy υπάρχουν κομματάρες που η ιστορία τις έχει αναδείξει ως αγαπημένες εκατομμυριων ανθρώπων και κατα τεκμήριο έχουν μεγαλύτερο "ειδικό βάρος" από το εν λογω κομμάτι. To prophecy πάντως το θυμάμαι να μου κάνει μεγάλη εντύπωση από την πρώτη φορά που το άκουσα πίσω στο 1997 (!) οπότε είναι ίσως και η επιβίωση αυτής της πρώτης αίσθησης που το κάνει ξεχωριστό στα μάτια μου ακόμη και τώρα
Koμματάρα το Prophecy, όπως και ολόκληρο το Seventh Son (εκτός από το Can I Play With Madness βεβαια...)
δακρίζω με ικονοκλαστ
έλα ντε....de ja vu ύμνος ύμνωνQuote:
Originally Posted by MitsmannQuote:
Originally Posted by Ford Prefect
Μα τι λεει δαυτος!
α, επίσης το Juanita γαμάει σύμπαντα και κόβει κόσμους. Τα ίδια και τα twillight zone καθώς επίσης και η ΔΙΑΣΚΕΥΑΡΑ στο I Got The Fire του Ronnie Montrose
εγώ μούτζωσα στην αρχή από ρεφλέξ σε θρεντ σοντ, αλλά το πράγμα έχει πάρει καβλωτική τροπή εδώ και μερικές σελίδες και είμαι στο παρατσάκ να αρχίζω να πινκάρω ασύστολα ικόνοβλαξ και θα πω οτι περνάω και θα περνάω καταπληκτικά κάθε φορά που ακούω τα 2 πρώτα αλλά δίσκο μεγαλύτερης ανατριχίλας από το 7th, οι μέηντεν δεν έχουν γράψει.
εκείνο το γαμίδι το απίστευτο μπάσο στο infinite dreams και το μπαμ του
Someone chasing and cannot move
Standing rigid a nightmare's statue
What a dream, when will it end
And will I transcend?
είναι από τις τελειότερες στιγμές αυτής της δόλιας μουσικής.
Infinite Dreams/Clairvoyant μάλλον στα δέκα καλύτερα κομμάτια των maiden. Το Evil Τhat Men Do επίσης είναι τέλειο. Απο κει και πέρα το ομώνυμο το βαριέμαι λίγο, τα prophet/only the good die young θυμάμαι ότι τρώγανε skip και παλιά. Το πραγματικό πρόβλημα του δίσκου ωστόσο είναι το Can I Play With Madness. To οποίο απο μόνο του δεν είναι άσχημο -γι' αυτό που είναι- απλά θα θυμίζει πάντα γιατί οι maiden ήταν έξω από τα νερά τους σε ένα κάπως ανισόρροπο δίσκο που θα ήθελε να είναι λίγο απο concept με λίγο απο μια κάποια «αποκρυφιστική» ατμόσφαιρα αλλά δεν τα καταφέρνει. Δείχνει επίσης σαν ύφος τι έμελλε να ακολουθήσει αργότερα με τα διάφορα holy smoke και τα τοιαύτα. Όπως και να 'χει, seventh son οντοπικ επιλογή φυσικά, είναι νομίζω ο τελευταίος πραγματικά καλός δίσκος iron maiden.
edit: Παρόλα αυτά έχει επικρατήσει μια γενικότερη φλωριά και δεν έχει αναφέρει κανείς μέσα στο θρεντ το Number of the Beast. Θα το κάνω εγώ για να εντοπίσω το μεγαλύτερο κιθαριστικό σόλο στην ιστορία της μουσικής + ανατριχιαστικές στιγμές που βρίσκεται φυσικά εδώ στα 3:42,
http://www.youtube.com/watch?v=0Tb8Jo11uGo
Γενικότερα αυτή η περίοδος ενδείκνυται, Ra Pariah που βλέπω ότι ψάχνεσαι με αυτά, και για ενδυματολογικές/στυλιστικές προτάσεις. Ένας κιθαρίστας πολύ ανώτερος από οποιονδήποτε είχαν ποτέ στις τάξεις τους οι Manowar λανσάρει στο παραπάνω βίντεο ένα μοναδικό στυλ, συνδυασμός μαλλί με χαιτούλα, λαμέ σακάκι με γυρισμένο μανίκι και μπασκετικό περικάρπιο. Πόσο πιο «αμέταλο» στυλ για το 1982; Μάλλον γιατί δε χρειαζόταν τίποτα περισσότερο για να ΓΑΜΑΕΙ ΤΙΣ ΜΑΝΕΣ ΣΑΣ.
χέι ,ΠΟΛΎ ΚΑΛΆ σε γαμάει το holy smoke
........α ,και που'στε bring your daughter to the slaughter σλοτώνει για πλάκα κάτι 7th son (το κομμάτι) κτλ κτλ
