Σε αυτό ακριβώς αναφέρεται. Η στήλη λεγόταν Notes of a dirty old man
Printable View
Σε αυτό ακριβώς αναφέρεται. Η στήλη λεγόταν Notes of a dirty old man
Quote:
Originally Posted by Acid Baby
ksefylizontas to vivlio twn keimenwn neoellhnikhs logotexnias tou lukeiou, logw twn varetwn endosxolikwn eksetasewn, yparxoun pio endiaferonta pragmata na deis kai anakalypseis apo to oti ta nauagia tou karkavitsa exoun idiorythmh eswterikh optikh gwnia kai mikto afhghmatiko yfos, opws kai pio endiaferonta pragmata na didaxtheis apo to oti ta pathi apo to aksion esti tou elyth parousiazoun omohxia stous tetartous stixous twn triwn prwtwn strofwn. gia paradeigma,
"Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ
(Παραλλαγή)
Μυρίζουν ακόμη λιβάνια, κι έχουν την όψη καμένη από το πέρασμά
τους στα Σκοτεινά Μεγάλα Μέρη.
Κει που μεμιάς τους έριξε το Ασάλευτο
Μπρούμυτα, σ' ένα χώμα που κι η πιο μικρή ανεμώνα του θα 'φτανε
να πικράνει τον αέρα του Άδη
(Το' να χέρι μπρος, έλεγες πολεμούσε ν' αρπαχτεί απ' το μέλλον,
τ' άλλο κάτω απ' την έρμη κεφαλή, στραμμένη με το πλάι
Σαν να θωρεί στερνή φορά, μέσα στα μάτια ενός ξεκοιλιασμένου
αλόγου, σωρό τα χαλάσματα καπνίζοντας)
Κει τους απάλλαξε ο Καιρός. Η φτερούγα η μια, η πιο κόκκινη, κά-
λυψε τον κόσμο, την ώρα που η άλλη, αβρή, σάλευε κιόλας μες
στο διάστημα
Και καμιά ρυτίδα ή τύψη, αλλά σε βάθος μέγα
Το παλιό αμνημόνευτο αίμα που αρχινούσε με κόπο να χαράζεται,
μέσα στη μελανάδα τ' ουρανού
Ήλιος νέος, αγίνωτος ακόμη
Που δεν έσωνε να καταλύσει την πάχνη των αρνιών από το ζωντανό
τριφύλλι, όμως πριν καν πετάξει αγκάθι αποχρησμοδοτούσε το
έρεβος...
Κι απαρχής Κοιλάδες, Όρη, Δέντρα, Ποταμοί
Πλάση από γδικιωμένα αισθήματα έλαμπε, απαράλλαχτη κι ανα-
στραμμένη, να τη διαβαίνουν οι ίδιοι τώρα, με θανατωμένο μέ-
σα τους τον Δήμιο
Χωρικοί του απέραντου γαλάζιου!
Δίχως μήνες και χρόνοι να λευκαίνουν το γένι τους, με το μάτι εγύ-
ριζαν τις εποχές, ν' αποδώσουν στα πράγματα το αληθινό τους
όνομα
Και στο κάθε βρέφος που άνοιγε τα χέρια, ούτε μία ηχώ, μοναχά
το μένος της αθωότητας που ολοένα δυνάμωνε τους καταρ-
ράχτες...
Μια σταγόνα καθαρού νερού, σθεναρή πάνω απ' τα βάραθρα, την
είπανε Αρετή και της έδωσαν ένα λιγνό αγορίστικο σώμα.
Όλη μέρα τώρα η μικρή Αρετή κατεβαίνει κι εργάζεται σκληρά στα
μέρη όπου η γη από άγνοια σήπονταν, κι είχαν οι άνθρωποι
ανεξήγητα μελανουργήσει
Αλλά τις νύχτες καταφεύγει πάντα εκεί ψηλά στην αγκαλιά του
Όρους, καθώς μέσα στα μαλλιαρά στήθη του Αντρός.
Και η άχνα που ανεβαίνει απ' τις κοιλάδες, έχουν να κάνουν πως δεν
είναι λέει καπνός, μα η νοσταλγία που ξεθυμαίνει από τις χαρα-
μάδες του ύπνου των Γενναίων."
Αυτό το αποκάτω είναι του Stephen Fry (γνωστός ομοφυλόφιλος, με ταλέντο στο να περιγράφει ζωντανά τα μαθητικά του χρόνια.)
The Daisy Chain Club is exclusive.
Exclusive because you can only join if you sleep in a junior dormitory, one without cubicles. It isn't hard to become a member. Membership is enforced. If one person refuses, the club cannot meet.
The rules are simply learnt. After lights out you stretch out your right hand until it finds your neighbour's membrum virile. The same is being done to you by the boy on your left. At a given signal from the President of the club (always the Prefect whose duty is to have to sleep in a junior dormitory), it's all hands to the pumps and last one home's on the bathroom-cleaning roster for a week.
It's a calm, civilised and amiable club, The Daisy Chain. There are ones like it in every house in the school and in every public school in the land. An acquaintance from Ampleforth tells me of the Hot Cupboard Society, another from Rugby of the Milkshake Club, whose name speaks for itself. A Wykhamist friend told me of a pursuit at Winchester called the Biscuit Game. The players stand around in a circle tossing off onto a Wholemeal Digestive. The last one to spit his stuff on the biscuit eats it. A new kind of cream filling well in advance of anything McVitie's have got round to thinking of. Packed with potassium and vitamins, too.
- Stephen Fry, The Liar
"...και κουρασμένος έρχομαι σήμερα να ξεχάσω
της ταραγμένης μου ζωής τη μάταιη ιστορία
μές τη δικιά σου, ω θάλασσα, μεγάλη ανησυχία..."
Από ποίημα του Ουράνη.
Δηλαδή τι να πει κανείς...προσκυνάμε...
"Η θάλασσα εκοιμάτο ως επίσκοπος μετά το γεύμα..."
(επιτρεπεται να γελάσω?)
Από την "Πάπισσα Ιωάννα" του ΡοΙδη.
respectQuote:
Originally Posted by Medusa
Quote:
Originally Posted by Medusa
gmt to "Papissa Ioanna" to dino mathima stin eksetastiki :( :( :(
Κι εσύ ΠαΠεί είσαι; :cold:
http://www.in.gr/news/article.asp?ln...5&lngDtrID=253
στο καλό.Quote:
Αναγνωστάκης Μανόλης - Επίλογος
Oι στίχοι αυτοί μπορεί και νά 'ναι οι τελευταίοι
Oι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν
Γιατί οι μελλούμενοι ποιητές δε ζούνε πια
Aυτοί που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι
Tα θλιβερά τραγούδια τους γενήκανε πουλιά
Σε κάποιον άλλον ουρανό που λάμπει ξένος ήλιος
Γενήκαν άγριοι ποταμοί και τρέχουνε στη θάλασσα
Kαι τα νερά τους δεν μπορείς να ξεχωρίσεις
Στα θλιβερά τραγούδια τους φύτρωσε ένας λωτός
Nα γεννηθούμε στο χυμό του εμείς πιο νέοι
(ή κάτι τέτοιο.)
Kανονικά δεν πρέπει νάχουμε παράπονο
Kαλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,
Kορίτσια δροσερά- αρτιμελή αγόρια
Γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και για τη δράση.
Kαλά, με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας
Tόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,
Για τα παιδάκια που πεθαίνουν σ' άλλην Ήπειρο
Για ήρωες που σκοτωθήκαν σ' άλλα χρόνια,
Για επαναστάτες Mαύρους, Πράσινους, Kιτρινωπούς,
Για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Aνθρώπου.
Iδιαιτέρως σάς τιμά τούτη η συμμετοχή
Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας
Δίνετε ένα άμεσο παρών και δραστικό- κατόπιν τούτου
Nομίζω δικαιούσθε με το παραπάνω
Δυο δυο, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,
Kαι να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.
(Mας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες;)
sas gamaei enan enan.
Θύμησε μου :?
Edit: ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΣΙΔΩΝΟΣ
EXETE GEMISEI OLO TO ER ME PSEUTOKOULTOURIARIKES MALAKIES TOU POUTSOU,ALLA 2 KOUVENTES GIA TON ANAGNOSTAKI DEN MPOREITE NA GRAPSETE GAMO TO XRISTO SAS.
SKATA STA MOUTRA SAS.
mposme :pink:
LE CHAT ET L'OISEAU (Jacques Pr
