Μιραλλάς τα γνωστά, ελπίζω να πάει καλύτερα η ιστορία από του Τουρέ ας πούμε.
Για το ματς, δεν ξέρω αν ήταν επίτηδες, έτσι μου φάνηκε, ήταν καλή φάση που η ομάδα ανέβηκε στο β', εν αντιθέσει με όλα τα τελευταία παιχνίδια. Πάντως ήταν εμφανώς κάτω τα γκάζια στην έναρξη και αυτό ήταν χαρακτηριστικό μας, ειδικά στο Καραϊσκάκη, οπότε μάλλον Βαλβέρδε.
Το κακό είναι ότι ΠΑΛΙ βλέπεις την άμυνα στο κέντρο. Και δεν είναι μόνο ο Τοροσίδης ή ο Μπράβο που πάει κι έρχεται (ο ένας τη φορά όμως!), τον Μέλπεργκ κάτω από τη σέντρα γιατί να τον δω τόσο πολύ. Δύο ημι-φάσεις έκανε ο Πανιώνιος και οι δύο ήταν η ίδια αδυναμία με τον βάζελο, γιόμα στο χωράφι που αφήνει η ομάδα πίσω. Σε Ευρώπη με σοβαρούς φορ αυτό ισούται με τσόντα ή στην καλύτερη πολλά-με-πολλά.
Φουστέρ, πολύ λίγος στο β' ημίχρονο, Παπαδόπουλος λίγος, πολύ λίγος, Ουρτάδο μέτριος. Το κέντρο νοσεί χωρίς Ιμπαγάσα.
Φετφα, λοιπόν, αυτός μου θύμισε τον Φετφα των πρώτων εμφανίσεων, τρακαρισμένος, αβέβαιος. Στο β' που άνοιξε το ματς αναγκαστικά φάνηκε περισσότερο, καλό ήταν αυτό να ξεθαρρέψει πάλι.
Μάρκο Πάστελιτς. Η πάσα της αγωνιστικής, ανάμεσα από 4(+1 από πίσω) αλλά το ωραίο ήταν το άλλο, ότι έχει βάλει νέφτι στον κώλο με το που δίνει την πάσα και την εμφανή προέλαση του Νέμεθ. Οι άλλοι έχουν το πορδοσεκόντ καθυστέρησης από την έκπληξη και μετά κυνήγι στον Νέμεθ, ο άλλος από την εκκίνηση ορμάει για δίχτυα. Κίλερ αλά Κοβάσεβιτς. Θα πω αυτό που λένε όλοι μα όλοι, Μιραλάς από πίσω και Πάντελιτς θα κάνουν κηδείες, τόσα ριμπάουντ που γίνονται στις πολλές τελικές δεν μπορεί να πηγαίνουν χαμένα με τον Πάστελιτς εκεί μέσα. Πολύ αγάπη η μάπα του.
Ριέρα. Κάνει πολύ παραπάνω δουλειά από ότι φαίνεται, ήταν λίγο νωθρός στο α' (όπως όλη η ομάδα), στο β' ήταν πάρα πολύ καλός. Γκολάρα τούμπανο ξέσπασμα. Και άψογη ασίστ. 4η btw. Όσα και τα γκολ. Και αυτός θα ανέβει κι άλλο. Τον κόβω σε φάση Σισέ, που άργησε να πάρει μπρος στην αρχή.
Πάρντο. Δεν. Εμπνέει. Εμπιστοσύνη.
