είναι στα πρόθυρα του sold out, εξαντλήθηκε σε experimedia, norman και boomkat
τσέκαρε εδώ και εδώ
Printable View
To τσίμπησα από anost. Ευχαριστώ για το alarm της τελευταίας στιγμής, θα κλαιγόμουνα αλλιώς :)
http://nodata.tv/wp-content/uploads/...02-320x320.jpg
καλο ειναι να υπαρχουν σε εναν ντενεκε...
στο nodata κλασικα
Αυτό το deaf center δε φεύγει από την playlist μου γιατί είναι ολοκληρωτική δισκάρα, μπορεί και δυνατότερο από το pale ravine. Θα πούμε μερικές κουβέντες παραπάνω κάποια στιγμή, ενδιάμεσα δώστε βάση όλοι όσοι είναι με τέτοια πράγματα.
http://www.youtube.com/watch?v=H5N0QRNN4Ys
όπως είπαμε, έφτασε το βινύλιο και το extra grim σκουριασμένο δίδυμο αδερφάκι του Owl Splinters-συνοδευτικό cd με versions του Svarte Greiner είναι το κάτι άλλο. Δε μπα να 'χει λιακάδα έξω, σαπίζει σωθικά μέσα :dfinger:
Carheart, αν δεν το βρίσκεις πες.
το πήρα ρε, δέρνει το Twin
ακούτε και τον Tim Hecker τον καινούργιο όμως
Ναι, ναι, να τον ακούσετε, από τις λίγες φορές που από πάνω έχει τέτοιο σερι εμπνευσμένων προτάσεων!
Μετά από μιάμιση βδομάδα αναμονής, ακούω τους 2 καλύτερους ambient δίσκους της χρονιάς, ευχαριστώ για αυτές τις στιγμές, γενικά.
χμ... εμενα το ντεφ σεντερ δεν με τρελανε και πολυ να πω την αληθεια. το σβαρτε γκραηνερ και ο χεκερ θεριζουν
http://www.touchmusic.org.uk/images/585x/TONE42.jpg
Sohrab was born in Tehran in 1984. He was seven when the Iran-Iraq war ended. His name, from an old poem called 'Shahname', means 'rouge water', which can also mean 'blood'. He started a punk band with his brother and a friend, which lasted about two years before splitting. Sohrab is totally isolated in Iran, with little or no connection to what is happening there. Sohrab is, like so many, displaced within his own country and occupies a similar internal cultural isolation. This is suggested by Jon Wozencroft's imagery and artwork; looking in through shattered glass and an air of menace underneath the surface.
He recently performed live at Berghain for a Touch night, with Fennesz, Hildur Gudnadottir and others. It was his first legal gig since a performance by his punk band was broken up by the police in Tehran...
He is currently seeking status as a political refugee...
Sohrab used Reason 3, his midi controller (R)evolution UC-16 and a sampler, recorded live through Ambrosia recording software.
Αγνοήστε αν θέλετε τα φολκλορικα και κατατρεγμένα, ο δίσκος είναι εξαιρετικότατο δείγμα ambient με ολίγη από field recordings. Αν και δεν το διαβάζω σε πολλά ριβιουζ, εμένα ο δίσκος μου έβγαλε αρκετή ζεστασιά, σε σημείο που να μου θυμίσει και λίγο μια λιγότερο οργανική εκδοχή του Helios. Ό,τι και να είναι όμως, αξίζει πολλά. Άλλος ένας δίσκος που δεν πήραμε χαμπάρι πέρισυ.
http://www.youtube.com/watch?v=_7XJHiLSKKk
http://www.youtube.com/watch?v=TsFGEHZ8zyc
http://www.youtube.com/watch?v=d9J3WiXc6lg
http://witchhaus.blogspot.com/
Έχουμε να πούμε πολλά για το τι συμβαίνει παραπάνω αλλά εγώ θα ξεκινήσω τώρα λέγοντας λίγα. Κάπως άσχετο αλλά σεβόμαστε την house. Γιατι η house ζει στο μουσικό συνεχές σαν η μεγαλύτερη μουσική επανάσταση μετά το rock and roll (με δεύτερο το hip-hop). Ξεκάθαρα. Διεμβόλισε το pop της εποχής, ξέσκισε τη disco κλέβοντας της τα clubs, ενέπνευσε ένα μαγικό underground όπου όποιος κατάφερνε να προμηθευτεί ένα tb-303 και ένα κωλο-synth ήταν σε θέση να παίξει πάνω σε μια μουσική φόρμα ικανή να γεννήσει εκατοντάδες διαφορετικά χρώματα ανάλογα με τις ψυχοσυνθέσεις του εκάστοτε πειραγμένου παραγωγού. Υπνοτική και δυνατή σαν acid, ποπ χορευτική και funky, από το σικαγο και το ντιτροιτ μέχρι το λονδίνο και την αυστραλία. Εκφυλισμένα «κλαμπάτη» από την αρχή της μέχρι τα 90s αλλά ταυτόχρονα ψυχεδελική, ambient, σκοτεινή, εμπορεύσιμη, εύκολη για όλους και πιο banger. Με τα ναρκωτικά της, με την κουλτούρα της, με τους ήρωες και τους αντι-ήρωες της. Με τις επιρροές της από τους kraftwerk μέχρι τους happy mondays η house ζει όπως κάθε ζωντανό ρεύμα ακόμα στα πορνικά κλαμπς και στο underground της. Εδώ, συγκεκριμένα μιλάμε για το πολύ δεύτερο.
Πιο συγκεκριμένα ακόμα, μιλάμε για το 2011, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ό,τι μεσολάβησε με το θάνατο των μουσικών ειδών. Ένα πνιγηρό ΠΕΡΙΕΡΓΟ «είδος» εμφανίζεται πάνω στη house φόρμα, πάνω στην chillwave house φόρμα, πάνω, ξερωγώ, στην gothic υποκουλτούρα, στο grime, στα κομπρεσσαρισμένα μπουκωμένα μπάσα, σε πυκνά απλωμένα synths, στην νοσηρή αισθητική από τελειωμένα b-movies, στα μυστήρια ονόματα με 1337 γραφή δείγμα της υποκουλτούρας του net, στα σύμβολα. Το WITCH▲HAUS. Ή «drag». Αυτό. Μάγισσες. Και House. Αγχωμένη Lady Gaga σε samples, καραμπίνες, γυναικείες φωνές χαμμένες στο reverb, κουκούλες, κεριά, σκοτάδι, σα-τα-νισ-μός. Ακούγεται αστείο ίσως αλλά νομίζω είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα. Για όλους όσους (σαν και μένα, ναι) λατρεύουν την εικόνα πολύ και το φαίνεσθαι μαζί με όλα τα υπόλοιπα εδώ υπάρχει ψωμί. Προσέχουμε το πρώτο βίντεο, τι είναι αυτό το πράγμα. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε εγώ ξέρω τι είναι, ξέρω ότι είναι φοβερό, τεράστιο σαν τους κομπρέσσορες που βουλώνουν τα ηχεία μου τώρα που γράφω αυτά. Σκέτη καύλα.
κλέβεις όμως γιατί βάζεις White Ring που είναι από τα ενδιαφέροντα δείγματα της φάσης.
ένα πραγματικό σκουπίδι λοιπόν:
http://www.youtube.com/watch?v=r0ZetW6bQ7Q
Spoiler
White Ring γάμησαν. οΟοΟΟ ένα άλμπουμ που'χα ακούσει, δε με τρέλανε. 26 Μάρτη λέει στο Bios αυτός.
Πάρτε κι αυτό.
