Ίσως δεν έπρεπε να τα βάλεις στο ίδιο καζάνι με την Ατρομητάρα, οι φενταγκίν δεν τα περνάνε αυτά στο ντούκου.
Σε άλλα νέα , ένας δογματικός άθεος είναι καλύτερος από τον μέσο χρισιανοταλιμπάν?
Printable View
Ίσως δεν έπρεπε να τα βάλεις στο ίδιο καζάνι με την Ατρομητάρα, οι φενταγκίν δεν τα περνάνε αυτά στο ντούκου.
Σε άλλα νέα , ένας δογματικός άθεος είναι καλύτερος από τον μέσο χρισιανοταλιμπάν?
ατρομητάρα = περιστέρι; λωλ
Όχι, δεν είναι. Αλλά σε μια χώρα σαν την αιλάδα είναι και αρκετά πιο καταπιεσμένος. Ή σε μια χώρα σαν το Ιράν, όπου στις ηλικίες 25 - 40 η αθεΐα σπάει κάθε ρεκόρ, παρόλο που δεν το υπολόγιζαν οι "θρησκευτικοί ηγέται" αυτό.
Γενικώς ρε κοιλίτσα, δεν είναι ζήτημα σύγκρισης κάφρων, αλλά ζήτημα σεβασμού ελευθεριών. Σε τι διαφέρεις από τον κάθε καλό αφέντη αυτού του κόσμου, όταν παίρνεις τέτοιες αποφάσεις για κάποιον που ακόμα δεν μπορεί; Εμένα αυτό κοντεύει να με σκάσει και δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ, έχει δεθεί το στομάχι μου κόμπος και δεν ξέρω αν θα μπορώ να ανασάνω σε δυόμιση ώρες, όταν θα βλέπω να τον βασανίζουν και δε θα μπορώ να κάνω τίποτα για να το σταματήσω πια "για να μη γίνουμε ρεζίλι".
Όταν πήγα και μίλησα με τον τράγο (ο οποίος βέβαια είναι από τους πλέον ανοιχτόμυαλους και τον ήξερα από τότε που ήμουν παιδάκι του γυμνασίου και μας μιλούσε για σχέσεις, σεξ, αυνανισμό, για αυτό και τον αναζήτησα παρόλο που σύμφωνα με τη μητρόπολη δεν ανήκει το παιδί μου στην ενορία του) μου είπε "όποτε θέλει μπορεί να το απαρνηθεί, αλλά είναι σαν το φαγητό που αποφασίζεις να βάλεις στο στόμα του και το ίδιο δεν μπορεί να αποφασίσει". Μα, το ένα ζήτημα έχει να κάνει με την επιβίωσή του και το στηρίζει Η ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ και το άλλο είναι για την επιβίωση ενός θρησκευτικού μορφώματος.
χμ, αν κατάλαβα καλά, μιλάς για το δικό σου παιδί
Εφόσον είσαι άθεος, ξέρεις ότι στο παιδί δεν θα του συμβεί κάτι έτσι? είναι σαν την φάση που κοινωνάνε ... ότι και αν κάνουν το δόντι δεν γίνεται χρυσό .
Από κει και πέρα αν έχετε "εκνευρισμό" θα τον μεταδώσετε στο παιδί και το παιδί θα υποφέρει περισσότερο (τρου στορυ 2 εβδομάδες πριν , κουλ νονοί κουλ γονείς , το κοριτσάκι μόνο γέλαγε)
Τώρα επειδή το κάνετε αν κατάλαβα καλά για τα παπούδια , χαλάλι ρε, μικρό το κακό για σας, τεράστια η χαρά για αυτούς. Πιο πολύ χαλάς την ζαχαρένια σου από το όσο αξίζει.
Μου πήρε πολλά χρόνια να καταλάβω ότι κάνοντας κάποια πράγματα για την μανούλα μου, εμένα μου ήταν τόσο αδιάφορα (βαρετά / κουραστικά ) της έδινα τόση χαρά. Ξέρω έπρεπε να το γράψω με ροζ, αλλά δεν πειράζει
χμ, ελπίζω η απάντηση να είναι "φυσικά".Quote:
Originally Posted by KoiliaSamprela
η απάντηση είναι δογματική, δεν υπάρχει καλύτερος δογματικός :)Quote:
Originally Posted by Phantom Duckχμ, ελπίζω η απάντηση να είναι "φυσικά".Quote:
Originally Posted by KoiliaSamprela
souper post samprela to sinopsises kalitera ap olous imo. Kalo to staying trou ston atheismo mas k to fait the xipokrits alla oi parapanw skepseis einai pio anthrwpines k stin praksi oi pio simeferouses gia olousQuote:
Originally Posted by KoiliaSamprela
Μα, αυτό εννοείται. Προφανώς δε θα γίνει κάτι στο παιδί. Και προφανώς, τίποτα για το μέλλον του δε θα στιγματιστεί σήμερα. Αλλά κι από τη μεριά μας, δε γίνεται για λόγους κόντρας ή επιμονής και πείσματος. Πλάθεις με την αγάπη σου τις εικόνες και τις σκέψεις για την οικογένειά σου, το παιδί σου, τη ζωή σας κι έρχεται ένας άλλος ηλίθιος εγωισμός να σου πει "θα με σεβαστείς, γιατί είμαι γονιός σου, γιατί έχω κάνει τόσα για σένα, γιατί τι σου ζήτησα τόσα χρόνια;" και πρακτικά, σου λέει "στον πούτσο μου η γνώμη σου".Quote:
Originally Posted by KoiliaSamprela
Είναι πολλά που μπορείς να πεις σαν αντίλογος ρε κοιλίτσα μου. Τα πεθερικά μου σκέφτονται ότι πίσω στο χωριό που ζουν στην Πελοπόννησο, δεν τολμούν να πουν ότι ο εγγονός τους δε βαφτίστηκε. Η χαρακτηριστική ατάκα ήταν "γιατί να αποτελέσει αυτό το παιδί εξαίρεση;" Οι δικοί μου πιστεύουν ότι πρέπει να γίνει, γιατί α) εσύ τι έπαθες που σε βαφτίσαμε; αυτά που θέλεις δεν πιστεύεις; β) ο θεός υπάρχει και πέρα από το παπαδαριό, το παιδί πρέπει να διεκδικήσει τη σωτηρία της ψυχής του γ) δεν είστε μόνοι σας, η οικογένεια περιλαμβάνει κι άλλα πρόσωπα...
Αλλά, αν αντιστρέψεις όλα αυτά τα "επιχειρήματα" τους ξεβρακώνεις και μετά γίνεσαι κακός. Στην τελική, είναι χαζός ΟΠΟΙΟΣ παππούς και γιαγιά στραβώσει με το παιδί του ή με το εγγόνι του, για τέτοιο λόγο. Θα στραβώσει σίγουρα δηλαδή, οπότε εννοώ αν δεν του περάσει την πρώτη βδομάδα, τον πρώτο μήνα άντε τρίμηνο. Επίσης, θεωρώ ότι εύκολα λέμε πως για τους γονείς αξίζει να κάνουμε κάποια πράγματα που δε θέλουμε, γιατί είναι μεγάλοι και γιατί είναι πιο κοντά στο τελείωμα και γιατί κάνοντας πράγματα για εκείνους (που δήθεν είναι ασήμαντα για εμάς) παίρνουν χαρά και χρόνια. Αν εγώ σκάσω από το κακό μου και ψοφήσω πχ, γιατί έχω αδύναμη καρδιά ή γιατί μπορεί να έγινα στουπί και να έχω κάνει ναρκωτικά για να την παλέψω, πέρα από εσάς που θα χαρείτε εδώ μέσα, οι γονείς μου θα λένε "τι τη θέλαμε την κωλοβάφτιση;"
Θέλω να πω, αν και αρκετά γραφικά (yes, I know), ότι δεν πρέπει να περνάει ένας τέτοιου είδους "εκβιασμός" με το θάνατο (ή το λιγότερο χρόνο ζωής) για φόβητρο.
Για τον εκνευρισμό που λες, θεωρώ ότι έχεις απόλυτο δίκιο, για αυτό εξετάζω πολύ σοβαρά την περίπτωση να μην μπω καν μέσα, για να είμαστε όλοι καλύτερα. Θα δω και θα κρίνω ανάλογα. Μέχρι πριν ένα μήνα, έλεγα πως αν κλάψει το παιδί θα κουτουλήσω τον παπά. Επειδή είναι αδύνατο να μην κλάψει το παιδί όμως...
Είναι και το γαμώτο ρε παιδί μου. Είσαι ένας νέος (ωραίος ή μη, δεν έχει σημασία), γνωρίζεις τη γυναικάρα της ζωής σου στην κατάληψη, πηγαίνετε σε πορείες, κολλάτε αφίσες, κάνετε τα σχέδιά σας τα παραβατικά, δημιουργείτε έναν άνθρωπο και ονειρεύεστε να του προσφέρετε ό,τι περνάει από το χέρι σας, με πρώτο και κυριότερο την ελευθερία των επιλογών του κι έρχεται η μαλακισμένη στιγμή που αυτά πάνε περίπατο για λόγους που δεν μπορείς να κατανοήσεις και να συμμεριστείς. Και σκέφτεσαι ότι ούτε καν για το παιδί σου δεν μπορείς να σπάσεις τις αλυσίδες. Θα πρέπει να περιμένεις και να δεις, αν θα αποφασίσει να το κάνει αυτό και για σένα και για όλους της γης τους κολασμένους. :'(
ξεκάθαρα όχι, θα προτιμούσα έναν σταλινικό από έναν ναζί ή έναν επιστημονιστή θετικιστή από ένα μέντιουμ που δεν εμβολιάζει τα παιδιά του.Quote:
Originally Posted by KoiliaSamprelaη απάντηση είναι δογματική, δεν υπάρχει καλύτερος δογματικός :)Quote:
Originally Posted by Phantom Duckχμ, ελπίζω η απάντηση να είναι "φυσικά".Quote:
Originally Posted by KoiliaSamprela
καλό το να βλέπουμε όλες τις πλευρές αλλά έχουμε διαλέξει κι εμείς κάποια, η δικιά μου άποψη είναι ότι η θρησκεία είναι απομεινάρι του παλιού κόσμου και ακόμα και στον καπιταλισμό δεν έχει πια καμμία θέση. κι ας δημιουργηθεί στρατός με χατζηστεφάνου της αθεΐας.
ον τόπικ παρ' όλα αυτά, έχω βαφτιστεί και δεν έχω σκεφτεί ακόμα να κάνω μήνυση στους γονείς μου που με ανάγκασαν να υπομείνω αυτό το μαρτύριο. ίσως φταίει το ότι δεν είναι η γαμημένη βάφτιση το θέμα αλλά τα δεκαοχτώ χρόνια που με μάθαιναν να σκέφτομαι μόνος μου (εκτός από τότε που είδα παππά και ρώτησα "τι είναι αυτός;" "μαϊμού").
@πάπια: Με τη διαφορά, όμως, ότι το σχολείο προσφέρει αποδεδειγμένα οφέλη. Κατά τ'άλλα πιάνω το πόιντ σου και συμφωνώ. Καλώς ή κακώς, οι γονείς είναι υπεύθυνοι για τις επιλογές ενός παιδιού, συχνά για περισσότερες απ'όσες πρέπει, αλλά δεν υπάρχει εναλλακτική.
@κοιλιά: Μη με κάνεις να το εξηγήσω γιατί είναι τεράστια κουβέντα και δεν έχω διάθεση να την κάνω, αλλά ήμουν πάντα της άποψης ότι οι "δογματιστές άθεοι" δεν είναι όσο άθεοι θέλουν να δείχνουν και, σε κάποια φάση της ζωής τους, ήταν δογματιστές θεϊστές αλλά, ξαφνικά, αναρχία κι επανάσταση. Οι αγνά, πραγματικά άθεοι (ποτέ δε μου άρεσε αυτή η λέξη, ρε πούστη) που γνωρίζουν ακριβώς τι, πώς και γιατί αδιαφορούν και απέχουν πλήρως.
Ή έτσι το έχω εγώ στο μυαλό μου, επειδή είμαι ελιτιστής.
ΤΙ εννοείτε με δογματικούς άθεους ρε παιδιά; Αυτούς που είναι απολύτως πεπεισμένοι πως δεν υπάρχει θεός (της Εβραϊκής έστω παράδοσης) και δεν παίρνουν στα σοβαρά τα επιχειρήματα των πιστών ή αυτούς που πρήζουν τα παπάρια των πιστών σε καθημερινή βάση και νιώθουν πανέξυπνοι;
Δε βλέπω ιδιαίτερο δογματισμό ούτε στην πρώτη, ούτε στη δεύτερη περίπτωση. Σίγουρα αρκετή κανγκουριά στη δεύτερη αλλά όχι δογματισμό.
τυπικά το "είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει θεός" είναι δογματικό, καθώς είναι λίγο δύσκολο να υπάρξουν ενδείξεις που στηρίζουν τον παραπάνω συλλογισμό.
Ουσιαστικά, το "υπάρχει θεός" είναι αποκύημα της φαντασίας ανθρώπων που έζησαν μερικές χιλιάδες χρόνια πριν κυρίως γιατί δεν είχαν ιδέα τι τους γίνεται και δεν μπορούσαν να εξηγήσουν ένα σωρό φαινόμενα (όχι ότι τώρα ξέρουμε, αλλά ορισμένα έχουν εξηγηθεί έστω). Οπότε δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος να δέχεται τέτοια δεδομένα.
E γι' αυτό έγραψα της Εβραικής παράδοσης έστω, αυτό το omniscient, omnipotent ον. Με το πρόβλημα του κακού είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να πιστέψεις σε κάτι τέτοιο. Όχι το θεό του Σπινόζα ή του Einstein δλδ.
ναι συγγνώμη το παράβλεψα. εντάξει, δε λέει και κανένας "δεν υπάρχει ο γιαχβέ συγκεκριμένα, για άλλους το συζητάμε", αλλά από την άλλη πόσοι άθεοι πρήχτες υπάρχουν ας πούμε. στην ελλάδα μένουμε, όχι στο /r/atheist
παρά ταύτα είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα χωρίς να έχουμε αποδείξει την ανυπαρξία τους.
το κατα russel παράδειγμα είναι μία τσαγέρα στο διάστημα που είναι σε τροχιά στη ζώνη των μετεωριτών, τόσο μικρή που η τεχνολογία μας δεν μπορεί να εντοπίσει
μάλιστα η τσαγέρα είναι πιθανότερο να υπάρχει, μια που τουλάχιστον είμαστε σίγουροι ότι στη γη υπάρχουν τσαγέρες
το πόιντ είναι ότι μπορείς να πιστεύεις ότι υπάρχει η τσαγέρα άμα θες, δε θα σου πει κανείς τίποτα. αλλά το να βασίζεις την ηθική σου, τις καθημερινές σου αποφάσεις και το πώς κρίνεις τους ανθρώπους σύμφωνα με την ύπαρξη της τσαγέρας δεν είναι και το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο
