http://2.bp.blogspot.com/_9wvtunMsAq...wths+front.jpg
τα εσταξε και για εμφυτευσις...να τα λεμε αυτα
Στρώσατε το δρόμο για υπερπόστ Helm. Δεν θα φταίει αυτός μετά.
εντάξει είδαμε και ποστ πάνκη που αποθεώνει heir apparent.
μπορώ να πεθάνω χαρούμενος.
Επειδή δεν έχεις ιδέα, Reject, επί του θέματος, μάθε ότι πέρσι ήρθαν οι Heir Apparent και ομολογουμένως ήταν πολύ άσχημο θέαμα. Σε κάποια φάση, εξαιτίας του τραγουδιστή που δεν ήξερε τους στίχους και ούτε τη στόφα είχε να βγάλει κομμάτια του Μπενίτο, άρχισαν να παίζουν το Χέβεν εντ Χελ και κομμάτια που ήδη τα παίξαν (προηγουμένως) και δεν τα σκότωναν. Επειδή το Young Forever π.χ. ήταν απαίσιο. Λίγο ακόμα και θα παίζανε και το Σαράγεβο από Μάτζικ ντε Σπελ. Εάν σου βάζαν τα εισιτήρια και μια γύρα χοιρινά σουβλάκια από το απέναντι αρκετά καλό σουβλατζίδικο και είχες την ευκαιρία να έβλεπες το λάηβ, θα έλεγες «δες τα μαλακισμένα που κάποτε ήταν μπάντα και τώρα βγαίνουν και απαιτούν και αμοιβή» και παρόμοια γλαφυρά.
Η στουντιακή αξία των Warlord συνεπικουρούμενη από την εξαιρετικά βραχύβια εμπειρία τους στο σανίδι (που μόνον καλές εντυπώσεις είχε αφήσει) τους καθιστά μία από τις μεγάλες μπάντες του underground metal. Δεν υπάρχει κανένα νόημα σύγκρισης με μπάντες στρατιώτες όπως οι Motorhead κι οι Saxon. Είναι δεδομένο ότι δεν έχουν την προσφορά τους στον ευρύτερο ήχο. Όμως είναι επίσης δεδομένο ότι όσες συνθέσεις υπέγραψε ο Τσάμης στα 80s αποτελούν μακρινό όνειρο για τους περισσότερους κατοπινούς συνθέτες (του genre). Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις κατά τις οποίες φιλόμουσοι θα πλησιάσουν χωρίς προκαταλήψεις το υλικό του Τσάμη και δεν θα μείνουν ικανοποιημένοι.
Έτσι από περιέργεια οι Οβερντρίβενς αυτού του κόσμου ας μας πουν τι γουστάρουν από κλασικό μέταλ.
Υ.Γ.: Kudos σε Φθόγγον επειδή λέει πολύ σωστά πράγματα. Ειδικά αυτό «ο X βάζει τρία κομμάτια στον Y να ακούσει, και o Υ μέσα σε 10 λεπτά έχει διαμορφωμένη άποψη» έχει καταντήσει χαζομάρα. Προφανώς και επιδόθηκα στο παρελθόν αβέρτα σε αυτό το σπορ της άκοπης κρίσης, αλλά είναι κάτι που πλέον μου προκαλεί απορία (γι' αυτόν που κρίνει επιφανειακά) και λειτουργεί ως ένδειξη ασόβαρου ακροατή.
δηλαδή ο Χ που βάζει τρια κομμάτια στον Υ να ακούσει, τα βάζει με το σκεπτικό οτι ο άλλος πρέπει να αφιερώσει ξερωγώ καμία εβδομάδα ακούγοντας τα για να μπορέσει να πει οτι αυτό που ακούει δεν του αρέσει και προφανώς δεν του δίνει και το κίνητρο για να ασχοληθεί περαιτέρω;
Ναι. Αν τα ακούσματά σου δεν έχουν καμία σχέση με ένα genre (μη σου πω ότι μπορείς και να το αντιπαθείς), τότε, εάν θες πραγματικά να κάνεις μια σοβαρή υπέρβαση ως ακροατής και να κρίνεις έναν δίσκο που μέχρι χθες θα χλεύαζες μόνον από τα συστατικά του (ανδρόγυνο, χριστιανικός στίχος, ντραμ μασίν, μεγάλες συνθέσεις), οφείλεις να ασχοληθείς πραγματικά με αυτόν τον δίσκο. Εάν χρειαστεί ακόμα και μια βδομάδα. Ύστερα από αυτήν τη βδομάδα ενασχόλησης θα έχεις έρθει πιο κοντά στο genre και την μπάντα, και η κρίση σου δεν θα ξεκινάει από το ότι οι Lordian Guard στερούνται τσαμπουκά.
ο τσάμης είπε μια μαλακία, μου την έσπασε, τέλος.
σε κάποιους - λίγους - αρέσει η μουσική του, σε κάποιους - πολλούς - όχι. το ίδιο συμβαίνει και μ' αυτά που ακούει ο πάνκης, ο μινμιν, ο ρα και οι οβερντρίβενς αυτού του κόσμου. προσωπικά, όταν κάτι δε μ' αρέσει, ούτε ασχολούμαι, ούτε εκφέρω άποψη. δεν έχω χρόνο να ακούσω πράγματα που θέλω, οπότε αναγκαστικά μπαίνουν προτεραιότητες. κάποιοι μπορεί να μη σκέφτονται έτσι. σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή.
Μπορεί και να υπάρχει αντικειμενικότητα. Δεν χρειάζεται να διαγράφεται εξαρχής αυτή η πιθανότητα.
Αλλο το αν κανείς μας από εδώ μέσα δεν έχει ούτε μισό εφόδιο ώστε να μπορέσει να την αιτιολογήσει και δικαιολογήσει με λογικό τρόπο.
Δεν υπάρχει καμία "αντικειμενικότητα" και δεν έχει να κάνει με γνώσεις, μόνο με προσπάθεια. Έχει να κάνει με το πως προσεγγίζουμε κάτι που είναι διαφορετικό, υπάρχει απλά σοβαρή πιθανότητα όταν κάποιος αφιερώσει χρόνο να του μιλήσει κάτι που μέχρι τώρα απέρριπτε, να καταλάβει κάτι παραπάνω. Δε σημαίνει ότι θα καταλήξει να το γουστάρει, αλλά τουλάχιστον θα καταλάβει ότι εμείς οι άλλοι που του γουστάρουμε δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα στον εγκέφαλο ή κάτι τέτοιο!
Οι προσεγγίσεις του καθενός δεν είναι απαραίτητο πως προσεγγίζουν την αλήθεια, εάν αυτή υπάρχει.
Αν ξεκινάς αξιωματικά με σχετικισμό τότε το επιχείρημα σου έχει ισχύ. Εγώ δεν βάζω αξιωματικό σημείο εκκίνησης.
Οπότε θεωρώ πως δεν θα ήταν περίεργο να υπάρχει ανώτερη και κατώτερη τέχνη. Το πως θα υπερασπιστεί κάποιος μια τέτοια θέση είναι δικό του θέμα, εγώ απλά υπογραμμίζω μονάχα το πόσα λίγα ξέρουμε και ποια είναι τα όρια της υποκειμενικότητας του καθενός.
heir apparent 1-2 φορες που ειχα δει είχαν παίξει πολύ καλά. τώρα αν εκατσε μαλακία πάλι με τραγουδιστή ενταξει.κρίμα.
Ξεκινάω ένα ποστ με φόβο να βγει σεντόνι. Θα το δούμε.
Parasight, αυτό που προσπάθησα να περιγράψω είναι ότι απαιτείται και μια προεργασία για την κρίση. Πρόσεξε: δεν προτείνω εξαντλητικές ακροάσεις για να αυθυποβληθείς και τελικά να πεις «χμ, αυτό το πράγμα είναι καλούτσικο τελικά». Προτείνω μια ακρόαση ενός δίσκου (και ενδεχομένως μερικών ομοειδών) προκειμένου να κατανοήσεις αυτό που ακούς. Σίγουρα ο Reject έχει ακούσει πράγματα παρόμοια με το Lordian Guard. Το θέμα είναι αν τα 'χει ακούσει προσεκτικά. Και τώρα ερχόμαστε σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις: α) άκουσε κάποια στιγμή παρόμοιο metal και κάτι του έκανε κλικ, β) δεν του άρεσε τίποτα από αυτό το επικό metal (που του αρέσει να μεγαλοπιάνεται) και κράτησε μόνον ότι είναι κοντά στη μουσική που γουστάρει και προτιμά (Maiden, Tank κ.λπ.).
Στην πρώτη περίπτωση μια κρίση του Reject θα έχει να προσφέρει κάτι, στη δεύτερη φοβάμαι πως όχι. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Lordian Guard μπορεί να είναι πιο κοντά στους Summoning παρά στους Manilla Road. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο. Είναι ένας επικός ήχος που μέχρι και το μπάσο του είναι από πλήκτρα. Έχει σαουντρακικό χαρακτήρα και έχει αποστασιοποιηθεί σχεδόν πλήρως από έννοιες όπως headbanging, crowd surfing κ.ά.
Λέω λοιπόν: μια κρίση για τους Lordian Guard (κι όχι για το εάν είναι καλή μια επική/ατμοσφαιρική μουσική με σκληρή κιθάρα ιδωμένη ως genre) νομίζω ότι πρέπει να ξεκινάει από το ότι μπορεί μια μουσική με αυτά τα στοιχεία να είναι ενδιαφέρουσα. Εάν τα πλήκτρα τα μισώ, το drum machine το απεχθάνομαι, το μπάσο από τα πλήκτρα μου προκαλεί εμετό, τότε μια κρίση νομίζω ότι θα περιττεύει. Τουλάχιστον εμένα δεν θα 'χει να μου πει κάτι το ουσιαστικό.
Θα θυμίσω το θρεντ για Liturgy. Μπορεί να είχα ακουστεί τότε αφοριστικός (και ίσως να ήμουν), όμως είχα ακούσει τον δίσκο και είχα διαβάσει τις θεωρίες του τυπά που λέγαν ότι: το δικό τους blastbeat μιμείται το πέταγμα ενός πτηνού ----> αισιοδοξία, ενώ το νορβηγικό blastbeat μιμείται τη νορβηγική στέπα ----> μηδενισμός. Ακούγοντας τη μουσική τους, κατά την ταπεινή μου άποψη δεν συνάντησα πουθενά μια πραγματικά συνθετική μαεστρία που να φτιάχνει black metal που θα προκαλεί ευεξία ( :P ), και συνεπακόλουθα θεώρησα απλώς εγκεφαλικές τις δηλώσεις του mainman και απλώς καινοτόμο το μουσικό κομμάτι με λίγες (ελάχιστες) καλές συνθετικές στιγμές. Αντίθετα, το Panopticon του 17 μου έκανε κλικ που είναι κι αυτό λιγάκι μονδέρνο. Δεν με χαλάει το γεγονός ότι δεν έχουν αυτές οι μουσικές το μονόχνωτο της μουσικής των Darkthrone. Δέχομαι ότι θα ακούσω «πειραγμένο» black metal και συνεχίζω.
Ελπίζω να έγινα σαφής.
Η μόνη αντικειμενικότητα είναι ότι υπάρχει δουλεμένη και περίπλοκη τέχνη, αυτό είναι κάτι που μπορείς να το αναλύσεις με κοινά σημεία αναφοράς (πχ. αυτό έχει 1500 θέματα και 3000 νότες και την τάδε μαθηματική δομή, άρα κλπ) το ανώτερη και κατώτερη είναι αισθητική, ιδεολογική κλπ κρίση οπότε εξ' ορισμού δε μπορεί να μπει στην κλίμακα ανώτερο-κατώτερο. Άμα κάνεις αυτή τη παραδοχή τότε αντίστοιχα προκύπτει ότι υπάρχουν ανώτεροι/κατώτεροι άνθρωποι που μπορούν/δε μπορούν να τη προσεγγίσουν αυτόματα!
Ας πούμε είναι μία σχέση με μία σταθερά (η τέχνη είναι αυτό που είναι, ένα μοναδικό και αντικειμενικό γεγονός) και μία μεταβλητή (ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός). Πολλές φορές κάτι δίνει την ψευδαίσθηση ότι είναι αντικειμενικό επειδή το εύρος της διαφορετικότητας του ανθρώπου δεν είναι ανάλογο μεταξύ των σημείων, αλλά ας πούμε λογαριθμικό. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο γουστάρουνε Μπρίτνευ Σπήρς, επειδή υπάρχει μία ομοιότητα στην αισθητική κρίση μεταξύ αυτών των ατόμων. Είναι η Μπρίτνει Σπήρς αντικειμενικά η καλύτερη τέχνη? =P
Εξαρτάται τι εννοιολογική βαρύτητα θα δώσεις σε αυτές τις λέξεις (ανώτερη & κατώτερη) και κατά πόσο θα επηρεάσουν την αντίληψη σου περί τέχνης. Εγώ δεν κάνω ηθικές κρίσεις, ούτε καν αισθητικές (αν κι εκεί αποσκοπούν τα πόστ μου). Με θεωρώ ψιλοανίκανο να καταλάβω γιατί ένα κομμάτι 5000 νοτών μπορεί να θεωρηθεί ευφυέστερο από ένα που έχει 12 αν και αρκετά συχνά μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο και σίγουρα δεν πρόκειται να αλλάξω το μουσικό μου γούστο επειδή δεν πληροί αυτά τα ''ανώτερα'' κριτήρια - οριοθέτησε τα όπως επιθυμείς.
Απλά δεν νομίζω πως στέκουν σαν επιχειρήματα αυτές οι αντιδράσεις που βασίζονται σε συναισθηματισμούς σαν αυτές πιο πάνω : ''αντικειμενικότητα στη μουσική; Seriously??''
ναι αλλά μιλάτε για αισθητική, που είναι και ο παράγοντας που καθορίζει απόλυτα ένα μουσικό είδος και όχι οι νότες και η αλληλουχία αυτών και δεν λέτε κουβέντα για τις Αγια Σοφιές, τα τανκς, τα βομβαρδιστικά, τις σημαίες, τους απελευθερωτικούς στρατούς και την βασιλεία των ουρανών που βρίθουν στα εξώφυλλα, τους στίχους, τις δηλώσεις, τα φέησμπουκς προφάηλς του εν λόγω καλλιτέχνη.
Συμφωνώ απολύτως. Και εδώ έγκειται και η κόκκινη κάρτα του Τσάμη, ο οποίος ως μουσικός όφειλε να κατανοεί τη διαφορετικότητα και τις ποικίλες αφετηρίες για τη δημιουργία μουσικής. Αν ήταν δυνατό να τεθεί ποτέ θέμα "ποιος νικάει, Warlord ή Kreator", αλλά αυτός, πέρα από το ταλέντο του ως μουσικός (κατά την ομολογία των οπαδών του), επέδειξε γνήσια και έμφυτη ηλιθιότητα. Και σε αυτόν τον τομέα υπάρχει αντικειμενικότητα, κατά τη γνώμη μου.
Το ότι τα μάζεψε μετά όπως-όπως ως απέλπιδα προσπάθεια να μη χάσει όσους δεν έχουν πάρει ακόμη εισιτήριο για τη συναυλία, σαφώς και τον κάνουν ακόμη μεγαλύτερη ρόμπα.
Κρουξ, δε πιστεύω ότι υπάρχει κάτι εσωτερικά κακό (αν εννοείς αυτό) στα χριστιανικά του Τσάμη. Άμα διώξεις όλα τα έξτρα που προκύπτουν από τις παραδοχές και την κατήχηση που έχει πάρει (ή υποβάλλει στον εαυτό του) ένας άνθρωπος που έχει πάρει μία τέτοια πορεία ζωής, νομίζω ότι το ψυχικό κέντρο που εκφράζει στη μουσική του (και παίρνω εγώ που μόνο χριστιανός δεν είμαι) και θέλει να προσεγγίσει είναι κάτι ας πούμε αγνό, που θέλει να εκφράσει μία ανώτερη, υπάρχουσα-παντού αλήθεια. Κατά βάση, μπορείς να το προσεγγίσεις σαν ελπίδα για μία αντικειμενικότητα μεταξύ των ανθρώπων. Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει βέβαια (όπως δεν υπάρχει ο θεός) αλλά το μόνο που τη προσεγγίζει είναι η αγάπη και η ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων, που ο χριστιανισμός θέλει να κάνει υπάρχουσα-παντού. Είναι όπως οι πλατωνικές ιδέες που ο πλάτωνας ήθελε/ήλπιζε να "υπάρχουν" και ενώ ο σύγχρονος άνθρωπος έχει καταλήξει πως δεν (σχετικισμός κτλ), βλέπει το τρομερό παράδοξο ότι παρ΄όλα αυτά συνεχίζουν να του είναι χρήσιμες σαν "στόχος" ας πούμε. Έτσι μου μιλάει εμένα όλο αυτό.
Αν δεν υπάρχει θεός, τότε γιατί υπάρχει αντικειμενικότητα;
Πως μπορείς να έχεις μια απόλυτη θεώρηση (υπαρξιακή έστω), δίπλα σε μια σχετικιστική (αισθητική υποθέτω). Καταλαβαίνω πως και τα δύο κρύβουν άπειρες αντιφάσεις που έχουν να κάνουν και με το πως ερμηνεύει ο καθένας αυτά τα ερωτήματα αλλά μου φάνηκε αξιοπερίεργο έτσι δίπλα δίπλα το ένα στο άλλο :-p
Για να βουτήξουμε λίγο στα πιο ακαθόριστα σκατά, ανθρώπινη φύση υπάρχει; Για ένα μίνιμουμ καθολικών χαρακτηριστικών μιλάμε τώρα. Δλδ ανεπηρέαστα ή ελάχιστα επηρεασμένα από τις εξωτερικές συνθήκες του καθενός;
Επίσης για να κάνουμε και πιο ουσιαστική την κουβέντα, πριν προβούμε σε ουσιαστικό debate για ανώτερη, κατώτερη ή σχετικισμό στην τέχνη, πρέπει να δώσουμε και μια υποτυπώδη ερμηνεία του όρου (τέχνη).
Τέλος, να γίνει split.
Λεκέ, από τα πέλετς δεν περνάς έτσι εύκολα σε φιλοσοφικοαισθητικές αποψάρες. :P Δεν θα σου δώσει ο Φθόγγος τροφή για papers στην καινούρια σου σχολή. :pink:
Spoiler
μα βρε, είπε κανείς ότι ο χριστιανισμός έχει δίκιο? λολ. Να εκφράσω τι σημαίνει για μένα (και ίσως βαθύτερα και για αυτόν) η μουσική του τσάμης προσπαθώ. Προσωπικά οι δικές μου απόλυτες θεωρήσεις είναι πολύ λίγες, κάποιες καθαρά επιστημονικές οι οποίες έχουν να κάνουν με την ύπαρξη του φυσικού κόσμου, όχι τη "ψυχή" του ανθρώπου. Ε τι ανθρώπινη φύση υπάρχει, μία σειρά κοινών χαρακτηριστικών υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων, ενώ ταυτόχρονα κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Κανένα dna δεν είναι ίδιο με ένα άλλο. Εδώ έχουνε καταλήξει τελευταία ότι η συνείδηση είναι επιφαινόμενο και ότι η βούληση όπως τη ξέρουμε δεν υπάρχει (άσχετο κάπως, αλλά ήθελα εδώ και καιρό να το πω). Α, και τίποτα δεν είναι ανεπηρέαστο από τις εξωτερικές συνθήκες, εκτός κι αν την ψάχνεις όντως με πνευματιστικά πράγματα!! πσ. τι σπλιτ ρε, μην είστε φλώροι, εδώ να πάμε από τους warlord στην σεξουαλικότητα του κάστορα σε πενήντα σελίδες
αντικειμενικότητα μπορεί να υπάρξει γιατί ο άνθρωπος είναι λογικό ον και χρησιμοποιεί τη λογική του για να μετρήσει όσα πράγματα μπορούν να μετρηθούν. όταν η κρίση αφορά την αξία, ξεκινάς από αυθαίρετα καθορισμένους στόχους (που εξυπηρετούν το θυμικό/συναισθηματικό κομμάτι σου - που εν πολλοις είναι πέραν της κατασκευασμένης λογικής) και απλώς από εκεί και πέρα χρησιμοποιείς τη λογική η οποία σου επιτρέπει να φτάσεις ευκολότερα και δίχως ανακολουθίες στους στόχους σου.
από το κείμενο του ρα που παράθεσε ο παραθέητ δεν κατάλαβα πώς ξετρύπωσε η προσπάθεια αντικειμενικότητας. περισσότερο έχει να κάνει με αυτό που έγραψε ο φθόγον.
Η προσπάθεια προσέγγισης του νοήματος ενός κομματιού, πέρα από το επίπεδο της φόρμας -η οποία χτυπάει κατεθείαν στα μούτρα και γι' αυτό συνήθως παραμένει το μοναδικό κριτήριό μας- δεν έχει να κάνει απαραίτητα με την αντικειμενικότητα. Κάλλιστα μπορεί να σχετίζεται με την καλή διάθεση και συνείδηση σου στην κατανόηση ενός έργου που θεωρητικά είναι εκτός του γούστου σου. Αυτή η κατανόηση, για μένα τουλάχιστον, τις περισσότερες φορές αποσκοπεί σε συναισθηματικούς σκοπούς κι όχι σε αντικειμενικότητα. Γενικά, το γούστο είναι λιγάκι φιρστ ςορλδ προβλεμ και περισσότερο προκύπτει από την προσπάθεια μας να φτουρίσουμε και μεις τίποτα. Ανασφάλειες γενικά ικανοποιεί. Αν έχω φάει σκατά και είμαι ένα με το χώμα και έρθει ο ΛΟΑΔΕΡ και χώσει cArry on, δεν θα του πω "τι είναι αυτά τα κιτς". Μάλλον θα είναι ό,τι καλύτερο εκείνη τη στιγμή. Ούτε η μια βδομάδα είναι λύση για να κρίνεις κάτι, ούτε ο ένας χρόνος, ούτε τρεις ζωές, να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις γιατί κάτι έχει αντίκτυπο σε κάποιον χρειάζεται.
Καταλαβαίνεις πως εννοώ τη συσχέτιση (αν υπάρχει) μεταξύ ανθρώπινης φύσης και εξωτερικών συνθηκών. Προφανώς και δεν μπορείς να την αποφύγεις αν πιστεύεις έστω και 0,1% στη δαρβινική εξελικτική θεωρία όπου αν κρίνω από τη βιολογία που χρησιμοποίησες την πιστεύεις. Εγώ ρωτάω αν υπάρχουν κάποιες καθολικές ομοιότητες στον τρόπο που αντιδρούμε, που φερόμαστε, που κρίνουμε και που αισθανόμαστε. Μπορείς να διαλέξεις όποιο μοντέλο θες για να θεμελιώσεις αυτές τις ομοιότητες εκτός απ'τον συμπεριφορισμό υποθέτω.
Αυτό θα λειτουργήσει περίπου και σαν βάση στο πως αυτή η φύση, αντικατοπτρίζεται, επαληθεύεται και εξυψώνεται από τα διάφορα εργαλεία που έχουμε αφήνοντας χώρο για τις (πολλές) διαφορές μεταξύ μας.
Αν κάποιος δεν αποκτήσει μια στιβαρή θεωρία γι'αυτό το θεμελιώδες ζήτημα, δεν ξέρω πως μπορεί να προβεί σε απόλυτες αισθητικές κρίσεις (που είναι και η κορυφή του παγόβουνου συγκριτικά με όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που δεν έχουν διευθετηθεί εδώ που τα λέμε).
εντιτ : για να μην κάνω και την πάσσα μετά αφού πάω να ανοίξω λάκο για να πέσει κάποιος, αυτό δεν αναιρεί την πιθανότητα να υπάρχει όντως ανθρώπινη φύση η οποία εκφράζεται καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα από μια τέχνη που μπορεί να θεωρηθεί ανώτερη.
(καιρό έχουμε να τα πούμε εμείς ε? :P έτσι να μαζευόμαστε οι παλιοί)
ναι, αντικειμενικότητα υπάρχει αλλά στην επιστήμη, όχι στην τέχνη. Η προσπάθεια για μία αντικειμενική κρίση περί τέχνης πέφτει πάντοτε στην διαφορετικότητα των "θέλω" του ανθρώπου. Αυτοί οι αυθαίρετα καθορισμένοι στόχοι που λες και συ θα μείνουν πάντα στο τέλος, αφού βγάλεις όλα τα αντικειμενικά αναλυτικά κριτήρια που μπορείς να χρησιμοποιήσεις . Για αυτό και τα λογικά κριτήρια που χρησιμοποιεί ένας μουσικός δημοσιογράφος πχ για να βρει την "σημαντικότερη" ή "επιδραστικότερη" τέχνη είναι αδιάφορα για τον κάθε άνθρωπο ο οποίος ψάχνει απλά το αντίστοιχο γρανάζι που θα έρθει να κολλήσει στο δικό του, ας πούμε. Βασικά διαβάζω τη δεύτερη παράγραφο και συνεχίζεις γράφοντας πράγματα με τα οποία συμφωνώ, οπότε δε κατάλαβα γιατί ακριβώς η ένσταση.
έντιτ: λεκέ, πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία καθολική ομοιότητα μεταξύ ανθρώπων για όλα τα πράγματα που ανέφερες και ότι υπάρχει απόλυτη συσχέτιση μεταξύ αυτού και εξωτερικών συνθηκών (μα απο που θα προερχόταν αν υπήρχε τέτοιο πράγμα? από το θεό?) Το γεγονός ότι η ύλη δε μπορεί να συνυπάρχει (εννοώ, δύο άνθρωποι με ακριβώς ίδιες πορείες) σημαίνει ότι η διαφορά στις εξωτερικές συνθήκες θα προϋποθέτει πάντα διαφορά και στον άνθρωπο.
Άρα είσαι σχετικιστής μέχρι άκρων;
σόρι που διακόφτω, αλλά μπήκε και δεύτερη μέρα στην Αθήνα την Κυριακή 28 του μήνα, αλλά μάλλον χωρίς Doomsword.
φ8ογγε, δεν έχω ένσταση σε κάτι από αυτά που έγραψες, η παραθεση του κειμένου σου ήταν για να συμφωνήσω. και σ' αυτά που έγραψες τώρα, επίσης συμφωνούμε. ίσως είναι κακό το συντακτικό μου και μπερδεύτηκες. αυτά για την αντικειμενικότητα ήταν απλώς μια αναφορά στο ότι δεν είναι απαραίτητη η ύπαρξη του θεού για την υπαρξή της.
δε ξέρω, νομίζω θετικιστής είμαι :P. Όλα σε μία εξωτερική (αντικειμενική) πραγματικότητα ανάγονται, κάποιοι σχετικιστές νομίζω το αρνούνται αυτό. Ε το να λες ότι δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στην τέχνη ή ότι όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί δε σε κάνει σχετικιστή, νομίζω είναι απλά σωστή λογική απέναντι σε κακή.
σβηνοτουβλάκι: οκι ντόκι!
ναι ρε, εννοείται ότι όλες οι αισθητικές κρίσεις είναι για το πούτσο. Είτε αναφερόμαστε σε αντικειμενικά κριτήρια (δηλαδή ψιλοαδιάφορα) και είμαστε σωστοί, είτε λέμε τι γουστάρουμε, που η χρησιμότητα αυτού του πράγματος είναι να βρίσκουμε ομοίους μας (δηλ. κάποιος να συμφωνεί μαζί μας για να νιώθουμε καλά). Για αυτό οι αρνητικές αισθητικές κρίσεις που είναι και απόλυτες ουσιαστικά δεν επιτέθονται μόνο στη μπάντα, αλλά και στον άνθρωπο που τη γουστάρει ταυτόχρονα.
έντιτ: μες τον όλο χαμό δε το πρόσεξα αλλά κούντος ρα για τα 2 τελευταία ποστ και ιδιαίτερα για την αναφορά και των Summoning (που χωρίς να ταυτίζονται, έχουνε και πιο ουσιαστικές ομοιότητες μεταξύ τους πέρα από πλήκτρα κλπ, στο μεταξύ αναφέρoυμε τις πιο πιθανές μπάντες στην ανθρωπότητα για να τρώμε κορόιδεμα, μήπως να ακούσουμε και Κατή τελικά?)
αχαχαχα ναι, ναι. Θα καθίσω μία βδομάδα να ακούω μόνο Λορντιαν Γκαρντ ώστε να "ανακαλύψω την μαγεία τους".
Ρε δεν πάτε καλά μερικοί..
Εγώ νομίζω, ίσως δηλαδή, ότι μερικά από τα πιο συγκλονιστικά ακούσματα της ζωής μας/σας έκαναν κλικ από την πρώτη νότα. Άντε βάλε και κάποια που εξελίχθηκαν σε grower. Αλλά μία βδομάδα Λόρντιαν Γκαρντ για να ανακαλύψουμε τι? Ότι έχουν πλαστικα ντράμς, συνθεσαίζερ για γέλια, φωνητικά ανέκδοτο και μουσική "ουράνια με το ζόρι"?
Ουτε καν καταλαβες τι εγραψε ο Ra pariah.
Ναι, ήταν βαθιά τα νοήματα.
Ή ρηχός ο δέκτης.
Ριτζέκτ, 30 χρονών είσαι νομίζω, μάλλον δε πρόκειται να αλλάξουν αυτά που γουστάρεις ή αυτά που δε γουστάρεις. Το θέμα είναι μήπως κάνεις την υπέρβαση να δεις τι γουστάρουμε οι μαλάκες εμείς οι άλλοι (πχ οι "ευσεβείς", λυρικοί φλώροι χριστιανοί σε αυτή την περίπτωση) να επεκτείνεις λίγο την υποκειμενικότητά σου. Δοκίμασε το, δε θα πάθεις και τίποτα.
Reject, αλλάζεις μια εβδομάδα Lordian Guard με μια δική μου βδομάδα Nirvana; Στο τέλος θα ανταλλάξουμε γνώμες.
Προφανώς και δεν μπορώ να συλλάβω τα Ουράνια Μηνύματα.
Ρα, όχι. Έχω πολύ καλύτερα πράγματα να ακούσω, δεν χαραμίζω μία βδομάδα στους Lordian Guard (λολ δηλαδή ε).
Φθόγγε δεν είναι ζήτημα υπέρβασης, ακούω πολύ περισσότερα πράγματα από το τυπικό punk, και απλά αυτή η μουσική, των Warlord/Lordian Guard, ακούγεται φοβερά υπερεκτιμημένη στα αυτιά μου. Δεν λέω ότι είναι "φλώροι, ντιντήδες" κτλ κτλ για να τρολάρω, αλλά ρε παιδί μου, είναι πραγματικά βαρετή, δεν μου λέει τίποτα. Και πίστεψε με, προσπάθησα.
έντιτ: εντάξει, αλλά να ξέρεις ότι και εγώ όταν ακούω κάτι με προδιάθεση να υποστηρίξω την άποψη που έχω διαμορφώσει ήδη, πετυχαίνω 100% και το έχω κάνει και πολλές φορές δυστυχώς στο παρελθόν. Ίσως μία άλλη στιγμή μήπως?
έντιτ 2: το διέγραψα το από πάνω γιατί καλύτερα να δίνουμε ένα τέλος στην αρνητικότητα (είδες η χριστιανική μουσική)
να ακούσει ο άλλος μια μπάντα που ακούνε 100 άτομα σε όλο τον πλανήτη και να ακούσεις εσύ μια μπάντα που έχει επηρεάσει όλη την σύγχρονη μουσική...
τελικά είναι πολύ ζόρικο πράγμα να είσαι τρουμεταλλάς