Struggle Within
Printable View
Χαχαχα το παίρνω ως πάσα λοιπόν.
Οι μετάλλικα για μένα είναι μία τυπική εφηβική καγκούρικη μπάντα έως και το Justice. Δεν ξέρω αν αυτό το πράγμα θεωρούταν επανάσταση τότε ή κάτι, εγώ ακούω το Welcome Home και γελάω με τις ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ενός θράσερ. Φυσικά στο Black Album οι μαλακίες εκόπηκαν, η μπάντα ωρίμασε, τα τέμπα έπεσαν εκεί που χρειάζεται και η μουσική έγινε ένα ενιαίο στρωτό κράμα αντρίλας και μελωδικότητας. Μοναδικό επιχείρημα για να στηρίξω τα παραπάνω είναι ότι ακούω κομμάτια από το δίσκο και δεν τσαντίζομαι (ίσως μόνο με το Enter Sandman επειδή το χω ακούσει άπειρες φορές), δεν αλλάζω ραδιοφωνικό σταθμό και φυσικά δε ΓΕΛΑΩ στις μπαλάντες.
κάτσε ρε Σταμ, αν είναι να μιλήσουμε σοβαρά δηλαδής, γελάς στο Fade To Black ?
Stam, βραβείο παπαριάς σήμερα. Απογοητεύτηκα. :(
...εκτός και αν τρολάρεις οπότε θαμπζ απ.
Σε άλλα νέα, τι θα πει "για μένα" μια τυπική εφηβική καγκούρικη μπάντα. Είτε είναι τυπική, είτε δεν είναι. Και προφανώς δεν είναι. "Άλλος ένας τυπικός thrash metal δίσκος - ο πρώτος στην ιστορία συγκεκριμένα - που έχει και ένα σόλο μπάσο, όπως συνηθίζεται άλλωστε."
Που,σόρρυ κιόλας για το χώσιμο,σημαίνει τι;
Οι Μετάλικα μια χαρά τεράστια μπάντα είναι,μη το ψάχουμε.Το γεγονός πως τα 2 της μεγάλα μείον είναι το στάτους εφηβικού κολλήματος που έχει αποκτήσει (που παράλληλα είναι και μέγιστη τιμή) και ο κακός της εαυτός,λίγο πολύ τα λέει όλα πιστεύω.
Ναι, σε αυτό, στο Welcome Home, στο One κλπ. Είναι η επιτομή της ακαλαισθησίας και του awkward moment, είναι η σύνοψη του κακού mainstream μέταλ. Μπας-κλας νοσταλγικού τύπου μπαλάντα κοπής 70ς, με τσίτα τα ταμπούρα, πύρινα σολίδια, κοινωνικά ευαίσθητους στίχους (τρολολολ) και ένα μέταλ μπάσιμο που βιάζει κάθε ίχνος δυναμικής (λέμε τώρα) που είχε τηρηθεί καθ'όλο το κομμάτι. Γι αυτό οι μετάλλικα παραμένουν ιδιαίτερη περίπτωση για μένα, γιατί παρ'ότι είχα ακριβώς την ίδια άποψη για χρόνια (δεν απομυθοποίησα το πρώιμο στυλ τους αφού "μεγάλωσα", δε μου άρεσαν ποτέ οι πρώτοι δίσκοι), η εντύπωση που μου άφησαν με το πέρασμά τους στην ωριμότητα παραμένει και σήμερα η ίδια, και ορισμένα τραγούδια που γράψανε παραμένουν αθάνατα για μένα, ακόμα και αν τα άκουσα και με συγκίνησαν πριν από 12 χρόνια.
το ποστ του σταμ μου προκάλεσε τόσο rage που σκέφτηκα τη συγκεκριμένη σκηνή, χιλιάδες έφηβοι να τον κυνηγάνε για να τον κομματιάσουν
μουσική υπόκρουση φυσικά...
ρησπεχτ στους μεταλλεκες...ηταν οι μονοι που πουλησαν λαστιχενιο νεροφιδο
πρωτοποροι στα παντα
στην επομενη επετειος στηριζουμε ''βατραχακι-πακου πακου'' απο αυτα που ειχε ο Χατζηχρηστος στον Μπακαλογατο
163 ευρω με δωρο σκελεα και κομπινεζον (αντε και κανα ντιβιντι για το ξεκαρφωμα)
σταμ τίποτα από ότι ακούς δεν θα δει ποτέ αυτό.
http://img515.imageshack.us/img515/273/stam.png
μη μου πεις για τους reviewers για όνομα του θεού.
το αλμπουμάκι είναι 100/100 διαπλανητικά. κάθε δευτερόλεπτο διαμάντι.
μιλάμε πάντα για master of puppets επειδή το έπιασες.
και όχι δεν έχω ιδέα από μουσική.
πάλι ετρολλαρήσθην και έβγαλα τον φαν-μπόη από μέσα :/
asimouli αν ακουγαμε μουσικη συμφωνα με τα ratings ζητω που τσουρουφλιστικαμε
o Robert Christgau έβαλε Β-
Spoiler
Αν δε δω βαθμό ελληνικού μέταλ χάμμερ δεν πείθομαι.
Ρεσιτάλ ____συμπληρώστε εδώ____ από τον Σταμ.
Το "Metallica" είναι περίπου μισή τρίχα από τα αρχίδια των προηγούμενων 3 άλμπουμς. Ίσως και από το επόμενο. Δε βάζω το "Kill" γιατί αυτό είναι όντως εφηβική καύλα και πέρασε. Υπόψην ότι δε δίνω δεκάρα ποιο είναι λιγότερο ή περισσότερο μέταλ, τα κριτήριά μου είναι καθαρά μουσικά.
Τώρα όσον αφορά τα One, Sanitarium, Fade to Black, όποιος τα θεωρεί μπαλάντες είναι τουλάχιστον καθυστερημένος. Όσο για τους στίχους, λολ ε. Ο James είναι ποιητής. Κι όχι με την γκέη έννοια.
Ρε γκιόζηδες συνέλθετε, έρχεστε μετά από 25 χρόνια να κρίνετε albums που έγραψαν την ιστορία τους ΤΟΤΕ, που οι περισσότεροι δεν είχατε γεννηθεί καν ξέρω γω. Δεν υπάρχει η παραμικρή σχέση το πώς ακούγεται το Puppets σήμερα με το πώς ήταν τότε, άλλα πράγματα ίσχυαν/υπήρχαν τότε, άλλα σήμερα. Που δεν έχω καμία διάθεση να υπερασπιστώ κανένα Puppets και κανένα Lightning τώρα, αλλά τέτοια συζήτηση είναι άτοπη για οτιδήποτε και αν μιλάμε. Άντε να πούμε και για το Aftermath των Stones ξέρω γω, μετριούμπα ακούγεται, τι σκατά παραγωγή είναι αυτή;
εμχ...ξερεις Παρασαιτ η ιστορια δεν γραφετε ΤΟΤΕ μονο...το οτι μπορει να εχει μια διαφορετικη ''βαρυτητα'' ενα αλμπουμ για καποιον που το εζησε ΤΟΤΕ ναι, ισχυει
α και οι ατυχεις συγκρισεις να αποφευγοντε ε? ηλεος
Τι εννοείς δε γράφεται τότε μόνο, μα αφού γράφτηκε και πάει. Με ποια λογική κρίνεις με τα σημερινά δεδομένα album 25 χρόνια παλιό το οποίο θεωρούνταν πρωτοποριακό ή οτιδήποτε σκατά άλλο τότε; Δεν έχει νόημα να είσαι μετά Χριστόν προφήτης, αφού κι εσύ πιτσιρικάς το έλιωσες το Puppets, παραδέξου το :P Άσε τι έχεις αποκηρύξει μεγαλώνοντας και αλλάζοντας, κι εγώ το έχω κάνει με χίλια δυο πράγματα.
Επαναλαμβάνω ότι δεν πρόκειται περί υπεράσπισης των Metallica (τους οποίους θεωρώ σήμερα απλά τελειωμένους καλλιτεχνικά εξαργυρώνοντας το παρελθόν τους μέχρι να πεθάνουν), αλλά θέτω το είδος της συζήτησης που γίνεται εδώ υπό ένα γενικότερο πρίσμα.
Και δεν έκανα καμία ατυχή σύγκριση, ακραίο παράδειγμα για να τονίσω το point μου ήταν αυτό με τους Stones.
οχι δεν γραφτηκε και παει...εγω (προσωπικα τουλαχιστον) εμαθα να μην κρινω με ''σημερινα'' δεδομενα αλλα να μετραω την καλλιτεχνικη αξια καθετι με συγκεκριμενα πραγματα
αν θυμοσουν εχω χαρακτηρισει τους μεταλλικες ΑΡΙΣΤΗ ποπ μπαντα (και αυτο οπως εχω πει χιλιαδες φορες ΔΕΝ το λεω αρνητικα), παρολαυτα επετρεψε μου να εχω την δικια μου θεωρηση περι ''πρωτοποριας'' στην ΜΟΥΣΙΚΗ
εκτος κι αν μας απασχολει τοσο πολυ το που πααει η βιομηχανια οποτε πασο
επισης ποτες δεν ημαν οπαδος μεταλλικα
κι επισης ποτε δεν αποκυρηξα κανενα ειδος μουσικης το οποιο ακουγα...απλα το εβαλα στο καταλληλο ραφι οσο μεγαλωνα και αποκτουσα ακουσματα (δηλαδη στο μπαουλο)
Blitzer για να τα λες κάτι θα ξέρεις.
Πάρασαητ, η τέχνη είναι διαχρονική, είτε πιάσω κάτι τώρα είτε σε 500 χρόνια, απλά ακούω και κρίνω. Αυτά, γιατί να επεκταθούμε περισσότερο.
Εφτασε η αναποφευκτη στιγμη στο παρον θρεντ, η στιγμη που περιμενα πολυ νωριτερα, ειναι η αληθεια.
Οι Metallica ειναι μια ακομα μπαντα, οπως πολλες αλλες. Η μουσικη που εχουν γραψει και ερμηνευσει εχει τη δικη της ιστορια, την οποια μπορουμε να μελεταμε οσοι ψιλο- ή χοντρογουσταρουμε και να κανουμε μια αλφα κουβεντα για οποια εξελιξη μπορει να αφοραει τη μπαντα. Τωρα ολα τα βγαλμενα πομπωδη ποστ που θυμιζουν 1996 (κουρευτηκαν γαμω το σπιτι και δεν παιζουν μεταλ, γαμω τη μανα τους) και 1999 (ορχηστρα, στους μεταλλικα μου? λολ νο) και 2003 (τενεκεδες χωρις σολο ρε μαλακες, και ψυχαναλυτης? λολ τι αδερφες) ειναι ομορφα μεχρι ενος σημειου ειδικα αν γινονται καπως πετυχημενα, αλλα πραγματικα δεν εχετε βαρεθει ρε μαλακες? Μιλαμε για τοσα χρονια πριν, δηλαδη ειδικα εσεις που εχετε να ακουσετε Metallica απο λιγο πιο μετα απο τοτε που εφυγε ο Ron Mcovney, δεν κουραστηκατε? Βρισκετε ενδιαφερον ακομα το να κανετε συγκριση μεταξυ των εποχων και να λετε αν ειναι καλυτεροι οι παλιοι Metallica ή η καινουριοι, να λετε για χρηματα και ξεπουλημα στη μουσικη βιομηχανια, να λετε πως ο ταδε ειναι μια αρχιδια απο τα τριχα του αλλου? Ελεος.
Κοίτα, προς Θεού δε θα μαλώσουμε κιόλας. Και όντως κι εγώ θα πρέπει να έχω γίνει λιώμα με φίλους ή κάτι παρόμοιο για να βάλω να ακούσω επί τούτου παλιούς (ή κα εν γένει βασικά) Metallica. Αλλά, προσωπικά μου κάθεται άδικο να κρίνω οτιδήποτε ανεξάρτητα από την εποχή του και από την επίδρασή του στα τεκταινόμενα. Και δε νομίζω να διαφωνεί κανείς στο ότι, ΚΑΛΩΣ Ή ΚΑΚΩΣ, οι Metallica επηρέασαν το 90ξερωγω% του μεταλλικού ήχου έκτοτε. Από κει και πέρα, έχουν βγει χιλιάδες άλλα πράγματα που έχουν πατήσει πάνω τους και έχουν προχωρήσει τον-ους ήχο-ους μίλια μακριά. Άρα είναι άδικο/άτοπο να κρίνουμε με τα σημερινά δεδομένα. Αυτό.
minmin, "αποκήρυξη", "μπαούλο"...παίζουμε με τις λέξεις. Εγώ βέβαια υπήρξα οπαδός Metallica και όντως κι εγώ τους έχω βάλει πια στο μπαούλο τους. Αυτό δε σημαίνει ότι μετά πρέπει να τους φτύνω.
εγω δεν ομιλαω για καμια αποκυρηξις...και στο μπαουλο εχω βανει τους Σλεηερς (η αγαπημενημ μπαντα τοτες που ειχα μαλλι...) αλλα οταν ακουω το Altar Of Sacrifice σε καμια εκπομπη του Μυρτσου φοραω πετσετα στο κεφαλι και κανω χεντμπαγκινγκ (φουρφουρι)
στην περιπτωσις των μεταλλικα πιστευω οτι κι εσυ οπως κι εγω, ως αποστασιοποιημενος απο το οπαδιλικη, μπορεις να καταλαβεις οτι οι ιδιοι μαλλον αποκυρησουν με τον τροπο τους το οποιο ''ενδοξο'' παρελθον τους
ενταξει...το ''ενδοξο'' ειναι καπως ρευστο για τον καθενα...ο φιξξερς ξερωγω ειναι αποτι καταλαβα τις μετα-Μαστερ...αλλος ειναι των δυο πρωτων κλπ...αλλα μεσες ακρες καταλαβαινομαστε νομιζω
Δεν καταλαβαινομαστε καθολου, γραφετε μονο αηδιες εδω και 3 σελιδες.
Δεν ειμαι καμιας εποχης εγω, ολα γαμανε, αλλα λιγοτερο κι αλλα περισσοτερο, το St. Anger οχι.
το st. anger είναι το μόνο album τους που δεν είναι για γέλια μετά το μαύρο, καταρχάς δεν προσπάθησαν να παίξουν ούτε στόνερ ούτε να γυρίσουν στους πρώτους δίσκους, ριφφάρες όπως το some kind of monster απλά χαντακώθηκαν από τη φαεινή ιδέα για 25λεπτα κομμάτια και τρίτον θέλει πολλά αρχίδια για να είσαι οι μετάλλικα και να αποφασίσεις να κάνεις παραγωγή που δεν έχουν κάνει ούτε οι anal cunt.
αλλά όλα αυτά στ' αρχίδια μας, οι μετάλλικα είναι οι 3 δίσκοι και αυτή η στιγμή ήταν μάλλον η πιο ωραία μου συναυλιακή εμπειρία, σε live που πήγα απλά για να μαλακιστώ λίγω ακούγοντας τα χιτάκια
http://www.youtube.com/watch?v=drrtBgfjqTc
αυτο το ΛΙΓΩ με πεθανε ρε ντοκ :p και θα ελεγα 4 αλμπουμς ε.
Εννοείται πως κάτι τετοιο δεν ισχυει, απλα τσεκαρε τα πλαυλιστς τους, αν ειναι δυνατον.
- κομματια απο το κιλλ εμ ολλ ή το ομώνυμο Μαστερ οβ Παπετς κ.ο.κ πρεπει να τα χουν παιξει εκκατομυρια φορες - φανταστειτε ποσο βαρετο θα έπρεπε να ειναι για μια μπαντα αυτο-
Κατ εμε αυτο συμβαινει επειδη τιμάνε τοσο μα τόσο πολύ τους οπαδούς τους. Έγινε πατάτα με το ναπστερ, αλλά προφανως ο Jaymz πρεπι να τα χωσε στον Λαρς κ η μυνηση αποσυρθηκε μεσα στον χρονο.
Τωρα, Σταμ,
ξέρω γω.. ηλικία, εμπειρίες ή απλα γούστα.. ? κ οκ η μαγεια της μουσικής αυτη είναι, την βρίσκουμε σε άλλα, όμως η ρήξη δεν θα μπορουσε να ναι μεγαλύτερη, ειδικά οσων αφορά στο συγκεκριμένο, μου προκαλει ακόμα αντριχίλες κ δάκρυα, επίσης ποιες ευαισθησιες των θρασερς, αυτο λέμε πως οι Μεταλικα είναι πάνω απο είδη ! Σαν να λες γελάω με τις ευαισθησιες ενός ροκά στο Comfortably Numb πχ. ή στο Child In Time ξερω γω επειδη σου φαίνεται τώρα γραφικό ή ο,τιδηποτε .Η θεματολογία και μόνο ήταν πάντα σκαλες παραπανω
απο το μέταλ ή την εποχή..
Τωρα, πολύς κοσμος ειδε το BLACK οπως εσύ γι αυτο κ πουλησε 10μυρια στην πρωτη εβδομαδα του ΜΟΝΟ στο Αμερικα.
Από φανς παιδικης ηλικιας μεχρι γκομενακια που ακουσαν το Nothing Else Matters..
Ισχυουν τα οσα λες πανω κατω, πραγματικά ωρίμασαν, ήταν κάτι αντίστοιχο από Kill em All στο Ride the LIghtning, μοναδικό φαινομενο στην ιστορία..
Γενικως, τοση ωριμανση σε καλλιτεχνικο εργο απο το πρωτο πονημα στο δευτερο ουτε στην λογοτεχνία ούτε στον κιν/φο, πουθενα.
Για μενα ειναι ο τελευταιος ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ (όσο δεν παει άλλο δηλαδη) δισκος τους.
Στο live κομματι ποτέ δεν έπεσαν απο την πρωτη θέση.
Το St. Anger παιρνει 8/10 στον παραγοντα ποσα αρχιδια εχει μια μπαντα για να το τολμησει, αλλα δυστυχως παιρνει ενα 4/10 (και πολυ λεω) στη μουσικη καθεαυτη, και επειδη εγω οταν ακουω μουσικη γραφω σταρχιδια μου τις χιψτεριες σου κυριε Φαντομ Ντακ και το ποσο "γαματη αποψη εχεις για τους Μεταλλικα", δε θα κατσω να ακουω ενα πραγμα που μου προκαλει πονοκεφαλο επειδη np Anal Cunt - We did a more anal cunty mixing. Το Some Kind Of Monster υπεργαμαει, αλλα ειναι ενα απο τα 3-4 τραγουδια μονο, και τα οποια θα ηταν ΟΛΑ καλυτερα με γαμηστερο ηχο και με σολος και με 1002 πραγματα, οποτε τι να το κανω.
Απο την αλλη, το Death Magnetic που απορριπτεται στην κοινωνια του ΕΡ ως επιτηδευμενο και safe κινηση, συνθετικα ειναι φοβερο και εχει σχεδον μονο τραγουδαρες μεσα, τετοιες που αν ειχαν γραφτει ακριβως το ιδιο απο την ιδια μπαντα πριν 20 χρονια θα τον παιζανε ολοι και θα λεγανε τι μπανταρα κτλ. Απλα ενταξει "πλεον ειναι για το μπουτσο μωρε, ποιοι Metallica" οποτε Ντεθ Μαγκνερι μουφα. Ποσες φορες το εχεις ακουσει? Ε 2-3, δε χρειαζοταν παραπανω. Οκ.
Όχι, οι συνθέσεις του Death Magnetic, θα ήταν ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ, ακόμα κι αν μπαίναν σε σημερινό άλμπουμ, σε άλμπουμ προ 3 δεκαετιών και φαντάζομαι ακόμα και σε άλμπουμ του άμεσου τουλάχιστον μέλλοντος, το ότι κάνεις ένα ποστ που στη 2η παράγραφό του είναι τίγκα στην προκατάληψη δεν κάνει από μόνο του το άλμπουμ καλό.
Οριστε, αποδειχθηκε περιτρανα ποσο γαμαει το ντεθμαγκνερι για μια φορα ακομα.
Vic ή όποιος γνωρίζει, ποιοι κύριοι του Άτσαλ Χάμμερ απήλαυσαν την μαγεία στο fillmore ?
σκεφτομαι μετα απο πολλα πολλα χρονια να παρω το τευχος μόνο για αυτό.
Μπορεί κανέις σκανάρει πλζ τνξ ?
Και μια κομματάρα, παραγνωρισμένη σχετικά
http://www.youtube.com/watch?v=kT6JzVJilnc&feature=related
Δε διαφωνω καθολου στο τελευταιο σκελος της προτασης σου, κατι το οποιο φυσικα ξερουν και οι ιδιοι και οι Metallica. Γι αυτο και ηταν μια κινηση με αρχιδια στην εποχη που εγινε. Γιατι αν ηθελαν θα μπορουσαν να γραφουν ενα μπλακ αλμπουμ καθε 4 χρονια και να γαμιουνται στα λεφτα με ασφαλη τροπο (και θα εβγαζαν και περισσοτερα). Μπορει να μην ηταν τοσο καλο φυσικα οσο το αλμπουμ του 1991, αλλα και παλι οι οπαδοι δε θα ειχαν προβλημα, θα το αγοραζαν οπως και να χει, και πιθανοτατα ο τυπος θα το εξυμνουσε. Αν εσυ νομιζεις οτι ηταν safe κινηση το St. Anger, ε τι να σου πω. Ξερεις οτι ειμαι fanboy, και παρολα αυτα το συγκεκριμενο αλμπουμ το βριζω κι εγω και μαλιστα κατα κορον, αν δε σου λεει κατι αυτο, οκ. Οπως και να χει, εγω δε δινω βαση στο τι αρχιδια εχει ενα αλμπουμ, οπως ηδη ειπα, αλλα στο αν μαρεσει.
To '03 ακουγόταν safe κίνηση να βγάλεις νιουμεταλάκι, οι slayer τα πουλάγαν αυτά πέντε χρόνια πίσω. Απλώς το αποτέλεσμα είναι τόσο παρωδία που αντιλήφθηκαν το error ακόμα και οι φίξερς του κόσμου αυτού που δεν κατάλαβαν ότι τα load/reload ήταν φτιαγμένα για το alt rock ακροατήριο, όπως το stanger για τα πιθήκια, όπως το death magnetic για το retro metal revival. Αυτά από μια μπάντα με 3 μεγάλους δίσκους στα 80ς που από κει και μετά δεν είναι μπάντα, λειτουργεί αποκλειστικά σαν brand και δισκογραφεί κυνηγώντας τις τάσεις και... το μαρούλι. Το να συζητάει κάποιος για «αρχίδια» ή όχι των «μετάλλικα» το 2012 είναι περίπου τόσο αστεία κουβέντα όσο το να λέει για το τι αρχίδια είχε η Microsoft να βγάλει τα Vista κ.ο.κ. Οχτακοσίων χρονών είσαι να πούμε έλεος, δώστε αξία στο παρόν θρεντ και πείτε καμια πιο_ενδιαφέρουσα_ιστορία_από_το_γυμνάσιο κλπ.
Ωραια ολα αυτα, αλλα αν δεν αναγνωριζεις ουτε τζαστιφορο, εισαι ασχετος και ολα τα παραπανω ειναι πιπες παρομοιες με αυτες που γραφει ο μεσος συντακτης του μεταλ χαμμερ. Αν δε, το σενεγκερ σου ακουγεται σαν νουμεταλ, τοτε εισαι διπλα ασχετος, ενω αν τα λοντρηλοντ σου ακουγονται αλτροκ, τοτε εισαι τριπλα, και ουτε καθεξης. Παει και με επαγωγη, ξερεις, καντο για ν φορες, αποδειξε το για ν+1 και βγαινεις στο τελος απειρα ασχετος.
Ρε, δε γίνεται να πρέπει να βάζεις disclaimer σε κάθε μεταλοκουβέντα. Το γράφω κιόλας: «μια μπάντα με 3 μεγάλους δίσκους στα 80ς». Ο ένας αντικειμενικά ο σημαντικότερος δίσκος στο αμερικάνικο μεταλ και το δε τζαστιφορο ο αγαπημένος μου μεταλλικα.
Διαφωνείς στα σοβαρά στο ότι το στανγκερ δεν ήταν δίσκος με προσανατολισμό στο νιουμεταλ;
Με εξαιρεση το Shoot Me Again και το My World, δε βρισκω κανενα αλλο τραγουδι με τον παραμικρο προσανατολισμο σε numetal.
Επισης, πολυ πριν βγει ο δισκος, οι Μεταπλυτα μεσω του επισημου σαητ και ολο το σεξιον που ειχαν στησει με λαηβ στουντιο ανταποκριση, ειχαν κανει λογο πολλακις για πολλη ακροαση System Of A Down και Messhuggah τον τελευταιο καιρο. Ξερεις, οσο μεγαλη και διασημη να ειναι μια μπαντα, παντα εχει τις επιρροες της. Και γενικα οσο πρωτοποροι και να υπηρξαν στο παρελθον, ειναι μια ακομα μπαντα, οπως ολες οι αλλες. Οποτε λογικο ειναι να βγουν και οι επιρροες της στη μουσικη που παιζουν. Κατα τα αλλα, κομματια οπως Frantic, Some Kind Of Monster, Sweet Amber, St. Anger, Unnamed Feeling (που ολως τυχαιως τα θεωρω και τα καλυτερα του δισκου) ειναι εντελως χαρακτηριστικα της μουσικης που παιζουν εδω και 30 χρονια. Χωρις σολος. Με σκατα ηχο. Με οχι τοσο καλους στιχους. Με 1-2 λεπτα παραπανω σε καθε τραγουδι απο οτι επρεπε. Κατα τα αλλα, σε πιο γενικο κλιμα αυτο, δε μου ειναι δυνατον να κανω μια καπως εστω σοβαρη κουβεντα σε τοπικ στο οποιο απορριπτεται ξερω γω το black album, απλα δε γινεται, και να με συγχωρεις.