είσαι σίγουρη ότι τους χαρακτηρίζουμε "θεούς" τέτοιους τύπους;
Printable View
είσαι σίγουρη ότι τους χαρακτηρίζουμε "θεούς" τέτοιους τύπους;
μη γινεσαι σοβαρη ειναι ξενερωτο, τεραστιος θεος ο θειος της, προσκυνω
καλά ο θείος είναι μορφή γενικότερα, το σπίτι του με αυτοματισμούς και ιστορίες το έφτιαξε μόνος του, συνεργείο ήρθε μόνο για τα μπετά, είναι 70 χρονώ και κάνει όλες του τις συναλλαγές μέσω ίντερνετ, γενικότερα τα παραπάνω είναι αποτελέσματα αφηρημάδας και ναι, είμαι σίγουρη ότι τους λέμε θεούς κάτι τέτοιους τύπους.
τότε να μετονομαστεί το θρεντ σε "ηλιθιότητες που έχετε κάνει".
Φαντομ Ντακ σου χουν πει ποτε οτι εισαι 30αρης πριν την ωρα σου? Μονο το χαξμπολ σε σωζει λιγο
μονό στα 3, ο χαμένος βάζει πινκ σε όλα τα ποστ του νικητή.
acaxaxaxaxaxaxaxaxaxa περιμενω τα πινκς μου
http://en.wikipedia.org/wiki/Philoso...ead_or_anxietyQuote:
Originally Posted by Drumsick
Εγώ κάθε φορά που μπαίνω σε αεροπλάνο, μόλις απογειωθεί, μετράω με τρομερή συγκέντρωση μέχρι το 300 (= 5 λεπτά, διάστημα μέσα στο οποίο θα πέσει το αεροπλάνο, αν είναι να πέσει, αλλιώς μας πάει μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου χωρίς πρόβλημα) και μετά χαλαρώνω.
Επίσης όταν βλέπω κάτι με υπότιτλους κάθομαι και μετράω τις λέξεις (στο περίπου, έχω ολόκληρο σύστημα πώς τα μετράω) στους υπότιτλους κι αν μέχρι κάποιο καθοριστικό σημείο (τέλος πρότασης, αλλαγή οθόνης, μπλα) είναι πολλαπλάσια του 4 τότε ευχαριστιέμαι πάρα πάρα πολύ, αν μάλιστα είναι δυνάμεις του 2 φτάνω στον παράδεισο. Κάνω το ίδιο μετρώντας γράμματα σε επιγραφές κλπ.
Και μ' αρέσει τρομερά να διαβάζω τις οδηγίες που έχουν μέσα τα φάρμακα, λεπτομερώς.
δε συναγωνίζεται το αποπάνω, αλλά νιώθω τρομερή ευφορία όταν κοιτάω το ρολόι και η ώρα είναι 3:14.
καλα αμα φοβασαι και συ τα αεροπλανα τι να πω..Quote:
Originally Posted by tamagothihttp://en.wikipedia.org/wiki/Philoso...ead_or_anxietyQuote:
Originally Posted by Drumsick
Εγώ κάθε φορά που μπαίνω σε αεροπλάνο, μόλις απογειωθεί, μετράω με τρομερή συγκέντρωση μέχρι το 300 (= 5 λεπτά, διάστημα μέσα στο οποίο θα πέσει το αεροπλάνο, αν είναι να πέσει, αλλιώς μας πάει μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου χωρίς πρόβλημα) και μετά χαλαρώνω.
Επίσης όταν βλέπω κάτι με υπότιτλους κάθομαι και μετράω τις λέξεις (στο περίπου, έχω ολόκληρο σύστημα πώς τα μετράω) στους υπότιτλους κι αν μέχρι κάποιο καθοριστικό σημείο (τέλος πρότασης, αλλαγή οθόνης, μπλα) είναι πολλαπλάσια του 4 τότε ευχαριστιέμαι πάρα πάρα πολύ, αν μάλιστα είναι δυνάμεις του 2 φτάνω στον παράδεισο. Κάνω το ίδιο μετρώντας γράμματα σε επιγραφές κλπ.
Και μ' αρέσει τρομερά να διαβάζω τις οδηγίες που έχουν μέσα τα φάρμακα, λεπτομερώς.
Quote:
Originally Posted by morphine
η μονη σωστη ωρα της μερας ειναι 22:22.
Μιλώντας για ευφορια, εγώ τη νιώθω στο έπακρο όταν βλέπω πινακίδα αυτοκινήτου με άθροισμα 20. Μεγάλη καύλα μιλάμε.
φαγητό ρεβύθια. κατά τη διάρκεια της βρώσης πολλές φορές θα απομονώσω ρεβύθι, θα βγάλω τη φλούδα με τα δόντια, θα τη φάω χωριστά κρατώντας το γυμνό ρεβύθι στο στόμα, το οποίο στη συνέχεια θα διχοτομηθεί με τα μπροστινά δόντια και το ένα μισό θα πάει στους αριστερούς τραπεζίτες και το άλλο μισό στους δεξιούς. Στόχος είναι να δαγκωθούν ταυτόχρονα. Επαναλαμβάνουμε
set ts=3
Αυτό που είπε η ενίθαρμον, αν και δε μ' αρέσουν τα ρεβύθια.
Επίσης, μπισκότα πτι μπερ, πρώτα τρώω τις γωνίες, μετά τα δοντάκια στις μεγαλύτερες πλευρές, μετά τα δοντάκια στις μικρότερες και τέλος ότι μείνει απ το μπισκότο.
σκέφτομαι ότι στις 21/12/2112 στις 21:12 θα γαμάει λίγο
Τοτε ειναι το τελος του κοσμου φιλος!Quote:
Originally Posted by rat_poison
α να χαθείς αηδίασα:-xQuote:
Originally Posted by enitharmon
Αηδιαζουν και οι οπαδοι Βανδαλουπ;Quote:
Originally Posted by nikolasfluxusα να χαθείς αηδίασα:-xQuote:
Originally Posted by enitharmon
Τα λέγαμε φαγουρόσκονη και τα βάζαμε στις πλάτες των μπροστινών μας τραβώντας τις μπλούζες τους προς τα πίσω.Quote:
Originally Posted by Drumsick
φαγουρόσκονη είναι τα ξυσίδια ρε άσχετε.
Ούτε καν. Α, για ΠΑΡΑ πολύ καιρό ομαδοποιούσα τα ψηφία από τις πινακίδες αυτοκινήτων ανά δύο (τα δύο πρώτα και τα δύο τελευταία), τα προσέθετα ΠΑΝΤΑ και ένιωθα πολύ δικαιωμένος αν το άθροισμα ήταν πάνω από 100.
έχουμε όλοι λίγο αυτισμό ε
Ξεχάσατε να αναφέρετε τις καλλιτεχνικές παρεμβάσεις σε βιβλία Ιστορίας,Θρησκευτικών και όπου αλλού παίζανε εικόνες.Μουστάκια,έξτρα μούσι,γυαλιά ηλίου,κέρατα,πεντάλφες,Clinton=Hitler κ.ο.κ.
Αυτο δε λεγεται καμμενια, απλα κατι που κανουν τα παιδια γιατι ειναι αστειο μεχρι καποια ηλικια.
Αρχισατε καψιμο με αριθμους και δε θα μας βγει σε καλο, δεν ξεκιναω καν να κανω καταμετρηση.
Δεν το ανέφερα ως καμμενιά ακριβώς,απλά πιο πάνω πιάσανε κουβέντα για ζβήστρες και σχολείο.Όλα μέσα στο πρόγραμμα ήταν.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως φαγουρόσκονη είναι τα ξυσίδια. Σου ρίχνουμε και 10 χρόνια που τελειώσαμε σχολείο, θα'πρεπε να ντρέπεσαι.
οταν ημουν 8-9 χρονων που ειχαμε πρωτοπαρει οικογενειακως αυτοκινητο, βαριομουν απεραντα στις διαδρομες, οπου εκανα το εξης για κανα χρονο και κατι:
σημειωνα οτι μαρκες αυτοκινητων εβλεπα (όχι απλα ενα fiat ξερω γω, αλλα και το μοντελο), ειχα παρει μαλιστα κι ενα 4Τροχοι απο τον θειο μου και κοιτουσα και στο τελος του περιοδικου που ειχε αλφαβητικα ολα τ'αυτοκινητα (τιμοκαταλογος φαση) για βοηθεια.., ειχα γεμισει 3τετραδια διεθνες, με νουμερα του μεγεθους π.χ. 262 Opel Cadett!
εντωμεταξυ καμια τρελα με αυτοκινητα δεν εχω, οπου και διπλωμα ακομα δεν εχω βγαλει (αν και κυριως τα τελευταια χρονια κυριως λογω (α)φραγκων δεν βγαζω)
Εγώ ξάπλωνα στο πίσω κάθισμα και μετρούσα τους φανοστάτες και τους στύλους της ΔΕΗ. Άλλοτε όλους μαζί, άλλοτε μόνο τους αναμένους, άλλοτε μόνο τους διπλούς κ.ο.κ.
Σωστό πόιντ, λάθος usher.Quote:
Originally Posted by rat_poison
:pink: τρελη αναμνηση απο κλασικο ταξιδι προς κεντρικη Ελλαδα καθε Πασχα και σε αλλες περιπτωσεις... ειδικα το βραδυ πεθαινα, ηταν τελειαQuote:
Originally Posted by Drumsick
Με αφορμή τις γόμες, επι χρόνια μάζευα ζαχαρίτσες απο καφετεριοεστιατόρια κτλ. Μάλιστα είχα επιστρατεύσει συγγενείς, φίλους και γνωστούς να μου φέρνουν από ταξίδια κτλ, με αποτέλεσμα να έχω από όλη την ευρώπη σχεδόν. Το φοβερό είναι πως θυμόμουν κάθε μια, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζω τις διπλές χωρίς να χρειάζεται να τις ελέγχω όλες κάθε φορά που έσκαγε κάποια καινούρια. Επίσης ήξερα τον ακριβή αριθμό τους.
Και πριν κοροιδέψετε, αν θέλετε να ξέρετε, στην Πορτογαλία τελείωσε η ζάχαρη την περασμένη βδομάδα!
http://i43.photobucket.com/albums/e3...8/IMG_1722.jpg
Μέρος αυτών φυλάσσονται εως σήμερα σε κουτί με το παρακάτω καπάκι
Spoiler
Επίσης
http://i43.photobucket.com/albums/e3...8/IMG_1733.jpg
http://i43.photobucket.com/albums/e3...8/IMG_1730.jpg
Μάζευα και χαρτοπετσέτες, αλλά δε θυμάμαι που έχω βάλει το κουτί. Και φυσικά γραμματόσημα/τηλεκάρτες.
μιας και πιάσαμε τα αμάξια.
μικρά μετρούσαμε τα κατσαριδάκια και όποια είχε βρει τα περισσότερα κέρδιζε.
ακόμα τα μετράω και τώρα πια αν πετύχω σε διαδρομή πάνω από 10, κερδίζω.
επίσης από πάντα κοίταγα τις πινακίδες των αυτοκινήτων και η χρονολογία που έβγαζαν οι αριθμοί ήταν η χρονιά που το αμάξι αυτό θα γαμούσε και θα έδερνε.
προβληματιζόμουν μόνο με κάτι παλιά που είχαν πινακίδες 6ψήφιο.
Νικούν τα αμάξια που είχαν χρονολογία εντός των επόμενων δέκα ετών και χάνοτν αυτά που είχαν από 1700 και πίσω.
επίσης (μπορεί να το ξανάγραψα αλλά δε νομίζω) έχω μια τάση να μετράω δάχτυλα ποδιών (ξανά και ξανά αν δε παίζει κόσμος).
ελπίζοντας κάποια στιγμή να βρω κάνα δυο λιγότερα
Εγώ άραζα στο μπαλκόνι και μάντευα τι χρώμα αυτοκίνητο θα έρθει επόμενο. Συχνά δε έβαζα στοιχήματα τύπου αν έρθει τάδε, θα γίνει το τάδε. Εννοείται ήξερα και όλες τις μάρκες/μοντέλα κι όταν βγαίναμε βόλτα με τον μπαμπά μου με τέσταρε.
Αρκετά μικρός μπορούσα να κοιμηθώ μόνο ξαπλωμένος στο πλάι, μετά για αρκετό καιρό μόνο μπρούμητα, μετά μόνο ανάσκελα. Πλέον είναι θέμα διάθεσης τη στιγμή που θα πέσω, κάθε φορά υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος και με τους άλλους δεν κοιμάμαι.
στο γυμνάσιο όταν περπατούσαμε με τους φίλους μου ο πρώτος που εντόπιζε πινακίδα αυτοκινήτου με 3 συνεχόμενα ίδια νούμερα (δηλαδή ΧΥΥΥ ή ΧΧΧΥ) κοπανούσε τον άλλον στο σβέρκο.
αυτα ειναι γραμματα αδσφδσαφδ
Αυτο με τις ζαχαριτσες το εκανε και η αδερφη μου για μια μακρα περιοδο (μαζευε μονο τα μπαστουνακια, οχι οτι να'ναι) μεχρι που γεμισε μυρμηγκια το συρταρι και τις πεταξε.
Επισης συνεχισε καμμενια απο ξαδερφη με ψιλοετοιμη συλλογη απο σικ χαρτοπετσετες. μεχρι που δεν υπηρχε χαρτι για δειγμα στο σπιτι και ξεκινησε η δολιοφθορα απο την μερια μου.
Οχι οτι την ενοιαξε, ψυχαναγκαστικα το κανε.
Καιλα σκεψη και οχι πραξη, αλλα ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ αν βλεπω μπασκετ και η ομαδα που κερδιζει με πανω απο 8-10 ποντους και εχει την κατοχη στα τελευταια 15-20'' δεν κανει σουτ. Αμα βλεπω να κρατανε τη μπαλα μεχρι να ληξει θελω να σπασω τηλεοραση.
δεν περναω κατω απο πινακιδες.
θελω οταν κοιμαμαι η ντουλαπα και τα συρταρια να ειναι κλειστα και οι κουρτινες ανοιχτες, χωρις αλλη πηγη φωτος.
δυσκολευομαι να πεταξω εισιτηρια απο μεσα μαζικης μεταφορας, μουσεια, παραστασεις, εκθεσεις η ακομα και εφημεριδες.
μπορει να εχω χαρτια και σκιτσα στο πατωμα και να φαινεται οτι γενικα δεν τα προσεχω αλλα αν υπαρχει καποιος αλλος στο δωματιο, γινομαι ψυχωτικη αν υποπεσει στην αντιληψη μου οτι αυτα κινδυνευουν.
