Ναι ρε φιλε,γι'αυτο προσκυνω.Αλλα τον Ρα που επισης ειναι μεγαλη λατρεια εννοειται τον flameαρω απο κοντα.Και ας ξερει ποσο τον γαμαει το γκραιντκορ.
Printable View
χαχα και εγω τον παω ρε τον ρα,αλλα αν τον δω απο κοντα θα τον κανω πυραυλο με αυτα που θα του πω.
μονο να μου πεις που να σταματησω,μην παθει κανενα εγκεφαλικο.
εσενα σε παω γιατι μπορει να παιζεις σε 2 ταμπλο,αλλα δεν εισαι ειρηνιστικο σκουλικι.εισαι και εσυ ψοφιος για πουταναριο...
τελικα οι μεταλλαδες κουβαλανε την νοημοσυνη του τιτανιου που εχω στο ποδαρι μου
Κούραση.
Kalimera!
Εμένα μου άρεσε το Σμελς Λάικ Τιν Σπίριτ. Μετά ο αδερφός μου αγόρασε το Νέβερμάιντ και μου φάνηκε πολύ βαρετό το υπόλοιπο, εκτός από 2-3 κομμάτια. Μετά άκουσα και τα παλιά και μου φάνηκαν ΟΚ αλλά αδιάφοροι. Το Ιν Ούτερο μου άρεσε πιο πολύ από όλα τους αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Γενικά συμπαθητική μπάντα, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί τόσος ντόρος. Το καλύτερό τους ήταν στοιχείο η φωνή του Κομπέιν για μένα, δηλαδή αυτό ήταν που άρεσε πιότερο.
Αλλά μετά ξέσπασε ο ΠΟΛΕΜΟΣ και έπρεπε να πάρω θέση. ΘΡΑΣ ΤΙΛ ΝΤΕΘ ΠΑΛΙΟΜΟΥΝΑ.
Δεν μ' άρεσαν ποτέ. Από τις πλέον αδιάφορες μπάντες (μουσικά μιλώντας) που έχω ακούσει κι αυτό δεν έχει να κάνει με τα μεταλχαμερζ κι αυτά που έγραφαν κατά καιρούς.
κι εμένα ποτέ δε μου άρεσαν ιδιαίτερα (και σίγουρα δε φταίει το hammer)
το κομμάτι τους που μ'άρεσε και είπα "α, για να ακούσω παραπάνω" ήταν το the man who sold the world και μετά ανακάλυψα ότι είναι bowie και αποφάσισα να ακούσω παραπάνω bowie τελικά.
Λυπούμαι βαθύτατα για την τροπή που πήρε το τόπικ, ήλπιζα να κινηθεί σε καθαρά μουσικά πλαίσια, απαλλαγμένο από καφρίλες, ύβρεις και ειρωνίες. Ας είναι.
ΓΑΜΗΣΕΣ ΤΩΝ SANCTUARY ΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΜΑΚΑΡΙΤΗ, ΜΑΚΑΡΙΤΗ
αχαχαχαχαααχααχαχ
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όντας παιδάκι, έβλεπα μια μουσική εκπομπή στην ερτ-1 που παρουσίαζε ένας γυαλάκιας και έβαζε βιντεοκλιπς και τέτοια και είχε και κοινό (μπλάστ φρομ δε πάστ, αλλά δε θυμάμαι πως λεγόταν) και σιχαινόμουν απίστευτα εκείνα τα βίντεο του ξανθού λιγδιάρη με την κιθάρα και το λαχανί πουλόβερ.
Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τους Νιρβάνα.
Μέτα βέβαια αναθεώρησα και έβλεπα τα αφιερώματα σ'αυτούς που έβαζε στο seven/mcm και πορωνόμουν και μ'αρέσουν εως και σήμερα. Ήταν άλλωστε απ'τις πρώτες μπάντες που με έμπασαν στα ροκς και μ'έκαναν να νιώσω οπότε έχουν ιδιαίτερη συναισθηματική αξία.
Χαχ, ναί ρε φίλε! Αυτός! =D
Να αναφέρουμε σ'αυτό το σημείο πόσο γαμούσαν και τα παιχνίδια χωρίς σύνορα :dfinger:
Αν κατάλαβα καλά, για ποια εκπομπή λέτε, μάλλον αναφέρεστε στον "Υπέρηχο" που ήταν κάτι σαν μουσικό τηλεπαιχνίδι ανάμεσα σε λύκεια, και έβαζε βίντεοκλίπ.:touched:
ενταξει συμφωνω αλλα θελω να πω το οτι παιχτηκε πανκ στο Mtv στα 90's σε εποχη χωρις ιντερνετ βοηθησε εμενα στο ελλαντα και πιστευω παγκοσμιως να πω ωπ τι ναυτο το ειδος δηλ να ρθει κοσμος που δεν θα ερχοταν με αλλον τροπο τοτε και να αρχιζει να ψαχνει και μπαντες 80'σ που μεχρι τοτε δεν ηταν και πολυ γνωστες κλπ κλπ
δημοσιοτητα οταν λεμε τωρα πια με το ιντερνετ πχ DIY μπαντα και εχει ξερωγω myspace η' κανουν reviews στους δισκους τους το allmusic η' στο youtube τραβας μια συναυλια τους και ανεβαζεις video παλι δημοσιοτητα δεν ειναι?
δεν ειπα ποιοτικο λεω εμπορικο δηλ ειναι πιο ευκολο να ακουσεις metallica,nirvana ,green day και αναλογα τι σαρεσει αρχιζεις και το ψαχνεις αλλα χωρις το εμπορικο μπορει να μην ειχες ενδιαφερθει να ακουσεις μουσικη καθολου αυτο ηθελα να πω
δηλ με τους green day offspring κλπ τελικα δεν κερδισαν και οι μπαντες που στα 80'σ τους ακουγαν συγγενεις και φιλοι?
ηρθε νεο αιμα
Αδιάφορη μπάντα μουσικά. Τους βαριέμαι μετά από μερικά τραγούδια.
Για τα υπόλοιπα δεν φταίνε αυτοί, αλλά η γαμημένη μουσική βιομηχανία. Και δεν κλαίγομαι επειδή πήραν τη δόξα / χρήμα / γκόμενες από παλιότερα γκρουπ, και δεν έκαναν επιτυχία αλλά αντιθέτως επειδή διαλύθηκαν τόσες γκρουπάρες. Δεν ήταν θέμα εμπορικής επιτυχίας, αλλά η μη δυνατότητα εύρεσης ενός απλού συμβολαίου και συναυλιών. Και όσες μπόρεσαν να συνεχίσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έφαγαν πολλά σκατά για να μπορέσουν να βγάλουν έστω και ένα ντέμο ξέρω γω.
Διαβασα επισταμενως το τοπικ, και εχω να πω πως η Ντορο σιγα τ αυγα, γενικα, οχι επειδη παιζει μεταλ/πολκα/χασαποσερβικα.
Κατα τ αλλα προχωρω σε προτζεκτ Νιρβαναθεμα. Κινουμαστε στο χωρο του Ατμοσφαιρικου γκραντζ.
Ψαχνω εναν κιθαριστα, ενα μπασιστα, ενα ντραμμερ κι ενα τραγουδιστη.
εγω ειμαι για τα κερδη.
ας ξαναθυμηθουμε με την ευκαιρια
το πληρεστατο και ουσιωδες αρθρο του χαρβεστμαν:
http://www.electricrequiem.com/modul...gle&article=12
α ναι ειχαν φαση τα παιχνιδια χωρις συνορα...τα βλεπα κι γω. ο σγοντζος μετα παντρευτηκε την νανα δοουκα παλαιτσακη κλπ κλ π επωνυμα...τεσπα. σορρυ ρε αμνεσιακ αλλα σε γαμανε οι σανκτουαρι ζωντανοι
μπατσοι γουρουνια δολοφονοι
Στην εκπομπη Σγοτζου με τα λυκεια κλπ ειχα δει πρωτη φορα βιντεοκλιπ Πεγκυ Ζηνα, το αμιμητο αν πας με αλλη θα σου σπασω το κεφαλι, νομιζω την ειχε φερει και στην εκπομπη.
αυτος εκανε και το Μουσικο Καλειδοσκοπιο νομιζω...για τους παλαιοτερους
Πωωω τι ειπες τωρα :touched:
μπορούμε βέβαια να πάμε πιο πίσω και στο μουσικόραμα!
http://bp1.blogger.com/_Er3vsejDAsY/...pdvd0046jf.jpg
Και επειδή το youtube τα έχει όλα:
Σοβαρεύομαι και ρωτώ: μήπως είναι μαλακίες τα όσα λένε για πτώση του metal την περίοδο '90/'91-'94 λόγω των Nirvana; Έ, μήπως;;;
Θυμίζω τις εξελίξεις εκείνη την εποχή:
α) δημιουργία του νορβηγικού black metal,
β) εδραίωση του ελληνικού black metal,
γ) σταθερά γαμιστερή πορεία του US metal [Lethal, Titan Force, Riot, Savatage, Vicious Rumors, Metal Church, Fates Warning, Queensryche, Mystic Force, Damien Steele, Warchild, Visitor, Dead Calm (Can), False Witness (Can), Zions Abyss (Can) ήταν κάποιες από τις ΑΠΕΙΡΕΣ ΜΠΑΝΤΑΡΕΣ που πρωτοδισκογράφησαν (-demoγράφησαν) ή συνέχισαν να δισκογραφούν (-demoγραφούν) εκείνη την περίοδο],
δ) ευρωπαϊκές κυκλοφορίες που ουδεμία σχέση είχαν με τη ΛΕΡΑ του grunge (Morgana Lefay, Blind Guardian, Gamma Ray, Running Wild, Stratovarius, Sarissa, King Diamond, Crush,
Conception, Sorcerer, Skyclad και πόσες ακόμη!),
ε) το death metal επίσης τα πήγαινε περίφημα.
Εάν έχασαν κάποια είδη την ορμή τους, αυτά ήταν ίσως το thrash και σίγουρα το glam (που στην τελική στα... μας για το τελευταίο! Ουδεμία σχέση είχε, έχει και θα έχει με το ΑΤΣΑΛΙ!).
Επίσης, θυμίζω: εάν το πάτε στην επιχειρηματολογία "τα συμβόλαια για metal μπάντες έγιναν πιο δύσκολα", θα απαντήσω ρωτώντας "και πότε ήταν εύκολο να υπογράψεις κατά τη δεκαετία του '80;". Θα ξέρετε ίσως ότι κοτζάμ Titan Force αδυνατούσαν να βρουν συμβόλαιο με "κομματάκια" τύπου "Fool on the Run" πίσω στα 1985, έτσι; Για να συνεννοούμαστε...
Ακόμη, σας προτρέπω να μην post-άρετε κανά αξιοθρήνητο live καμιάς μπάντας αρχές '90 όπου από κάτω θα είναι "τρεις κι ο κούκος" και μου πείτε "να, που ήταν το metal!". Να δείτε live Syrus, Deadly Blessing κ.ο.κ. πίσω στα '80s με ανύπαρκτο ή/και αδιάφορο κόσμο από κάτω... Εκεί να δεις γέλια!
Την εποχή '90/'91-'94 δεν ήμουν ακροατής καμίας μουσικής, όντας γύρω στα εννιά/δέκα το 1994, αλλά απ' όσο μπορώ να σχηματίσω συμπεράσματα σήμερα για το τότε, τα πράγματα μάλλον δεν ήταν τόσο φοβερά όσο θέλουν κάποιοι να τα δείχνουν.
Σκεφτείτε και το άλλο... Δείτε τα πράγματα συγχρονικά: το αληθινό metal βγαίνει τόσο έντονα στην κοινωνία σήμερα; Και απαντώ "όχι!". Με ένα Rockwave όπου μόνον οι Saxon είναι καθαρό metal (αντικειμενικά) την τελευταία μέρα, τί μπορείς να πεις; Δε βγήκαν, ωστόσο, μεταλλικές κυκλοφορίες για να φέρουν τις αντίστοιχες μπάντες; Ασφαλώς και βγήκαν, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται για Slough Feg, Wolf, Enforcer, Bloodbound (σωστό σύγχρονο metal), Toxic Holocaust, Aura Noir στο συνάφι του Λώρη.
Τέτοια συνάφια που καθορίζουν τι είναι trendy και στα πάνω του σε τραγικές εκπομπές τύπου Ναταλίας Γερμανού, το METAL (πρόσεχτε το METAL, όχι το stoner ή το nu metal) δεν του αρέσει να τα κάνει παρέα. Είναι βδελυρά. Τη μία νύχτα μπορεί να έχουν στα πάνω Jag Panzer (πρβ. ακυρωθέν Rockwave) και την άλλη Slipknot και Mastodon.
Το METAL δεν προδίδει... Το grunge σάς πρόδωσε (εσάς τους οπαδούς του).
They Tried To Test Our Spirit
They Tasted Steel Before We Were Done
:wave::wave::wave::wave::wave:
jag panzer.
Τόσα πολλά σωστά πράγματα και λογικά επιχειρήματα με τόσο αυθαίρετο και ηλίθιο συμπέρασμα ούτε ο Καρατζαφέρης.
Μπράβο για τον κόπο όμως, θα σε περάσω τον Σεπτέμβρη.
Το συμπέρασμα είναι στην αρχή, στο τέλος είναι ένας πανηγυρικός επίλογος. :wink:
Χεχ, κάτι τέτοια λες και γίνομαι χαρδερ δαν στηλ.
αμνίζιακ_σύνθημα λολζ.
ωραίο επίσης το άρθρο του harvestman στο ηαρμάγκ. :dfinger: