Είχα κι εγώ ένα παρόμοιο χελώναρο, τον Μπάμπη, που τον είχε μαζέψει απ'το δρόμο ο παππούς μου στα 60ς (ζουν αιώνα και βάλε). Όταν βρήκαμε στο δρόμο μια άλλη χελώνα (χωρίς να γνωρίζουμε φύλο) και την φέραμε να ζευγαρώσει, έπαιξε απίστευτος τσαμπουκάς. Ο Μπάμπης να βαράει σπίντες, να φτάνει δίπλα στην άλλη χελώνα, χώνει κεφάλι μέσα στο καβούκι του, και κουτουλίδι ΜΕ ΜΙΣΟΣ καβούκι-στο-καβούκι με σκοπό να την ρίξει σε ένα ρέμα ή να της σπάσει το καβούκι. Αμέσως έπιασα την άλλη χελώνα (που μάλλον τελικά ήταν επίσης χελώνος), την πήρα μακριά και την αφησα στο δρόμο να φύγει για να σωθεί.
Επίσης προσοχή στα χελωνοκάτουρα, είναι ψιλο-τοξικά.
Ο Μπάμπης μας άφησε χρόνους κάπου το 2008, μπάνερ τώρα κλπ.