H Inter έπρεπε να παίξει ακριβώς έτσι. Θα έπρεπε να αρνείται να εκτελέσει ακόμα και τα κόρνερ μην τυχόν και αντεπίθεση. Ο Μουρίνιο θα έκλεινε μεν την ομάδα το ίδιο αν έπαιζαν έντεκα με έντεκα, αλλά από τη στιγμή που δέκα με έντεκα, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει για να προκριθεί; Η ομάδα μπόρεσε τόσο να καρφώσει τριάρα στην υπερομάδα των δεκαεννιά ηπείρων, όσο και να μην της επιτρέψει να κάνει το παιχνίδι της, και αυτό είναι τακτική, και αν είσαι η Ομαδάρα που ισχυρίζεσαι, σπας και κατενάτσιο, και κόντρα διαιτησία και όλα. Όπως είπατε πιο πάνω (δεν θυμάμαι ποιός), ο τότε Άγιαξ, με παίχτη λιγότερο θα μπορούσε να το κάνει. Ο Πελέ και ο Ριβελίνο, το 1970, προπονούνταν για τέσσερα συνεχή έτη για να σπάσουν το κατενάτσιο και τελικά 4-1. Υπήρξαν κάποιες τέτοιες ομάδες στο παρελθόν, που δεν υπήρχε κανένα πλάνο για να τις σταματήσεις. Ίσως μόνο η μεγάλη ατυχία, όπως οι δυο τελικοί της Ολλανδίας το 74 και το 78, κατά τα άλλα ακόμα και ο Μπεκενπάουερ τραβούσε τον Κρόυφ από την φανέλα για να τον σταματήσει ΚΑΠΩΣ. Ξεφύγαμε λίγο, αλλά όλη η Ευρώπη, η Ασία, η Αμερική γνώριζε εκ των προτέρων πως η Ίντερ θα κλειστεί πίσω για να μην δεχτεί δύο γκολ, γιατί έτσι θα περνούσε στον τελικό. Το ήξερε και η Μπαρτσελόνα, και ο Μέσσι, και για μια ολόκληρη ώρα έπαιζαν με έναν παίχτη περισσότερο, και δεν το πήραν το παιχνίδι. Και εγώ γουστάρω που η Μπαρτσελόνα δεν θα παίξει στον τελικό, διότι δεν τηνε γουστάρω την Μπαρτσελόνα και να φάει σκατά. Ούτε τον Μουρίνιο συμπαθώ διότι είναι μαλάκας σκατόψυχος, και όταν είσαι τέτοιος η ΣΙΩΝ δουλεύει για εσένα, και ο Ριμπερύ δεν θα παίξει στον τελικό, και μάλλον το σηκώνει η Inter. Όχι πως χώνεψα ποτέ μου γερμανική ομάδα (εκτός από την Dortmund και την αδιανόητη γκολάρα του Lars Ricken το 1997!), αλλά θα καταφέρω μια ελαφρά στήριξη στην Μπάγερν, νομίζω, γιατί έτσι.
